Ik ben Jos
Ik ben een man en woon in Tongeren (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 07/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen fietsen terraske doen reizen en zwemmen.
HIER BEN IK Ik geloof. Raar? Of niet? Ik geloof bijvoorbeeld in, ooit, een nieuwe aarde. Waar ieder tot zijn of haar recht komt. Dat houdt me in beweging. Maar dat komt niet vanzelf. Ik geloof in een God die vraagt: Waar ben je? Wat doe je? Wie ben je? En in mezelf, dat ik antwoord geef: Hier ben ik. En dat laatste is misschien wel het moeilijkste.
Ik wil in een hoek van je mond zitten Als een rots bij een waterval Zodat de maalstroom van woorden mij niet zal wegvoeren. Ik wil in een hoek van je oog zitten Als een lelie ontspruitend in het water aan de oever Met kelken heel klein en onopvallend. Want eigenlijk, wat ben ik ? Een bevroren golf in de ruimte Gerukt uit de oceaan van je borst, Waarnaar jij tevergeefs de handen uitstrekt?
als ik op de dijk loop En stil op een wonder hoop Omdat ik loop te treuren Dan geeft Hij mij die kleuren. De regenboog, Zijn belofte, Zijn teken. Nooit is Hij van een belofte afgeweken.
Wat zal dat heerlijk zijn Aan al onze angst en pijn Zal eens een einde komen Te mooi om van te dromen.
Waarom huil je Mamma?" vroeg een jongetje aan zijn moeder. Omdat ik een vrouw ben." Antwoordde zij. Ik begrijp het niet. zei het jongetje weer. Zijn moeder knuffelde hem en zei met een vage lach: En dat zul je ook nooit doen lieve kind, maar dat maakt niet uit.
Later vroeg de kleine jongen aan zijn vader: Papa, waarom huilt Mama zomaar zonder reden?" Zijn vader kon alleen maar antwoorden: Alle vrouwen huilen zonder reden."
De kleine jongen groeide op en werd een jonge man, zich nog steeds afvragend, waarom vrouwen huilen.
Uiteindelijk riep hij de hulp in van God en vroeg ook Hem:
"God, waarom huilen vrouwen?" God antwoordde het volgende:
Toen ik de vrouw schiep, besloot ik dat ze speciaal moest zijn.
Ik gaf haar schouders, sterk genoeg om het leed van de wereld te dragen, maar ook zachte armen om comfort te bieden.
Ik gaf haar innerlijke kracht om, bevallingen te doorstaan en om tegen afwijzing te kunnen, welke zij vaak zou gaan krijgen, soms zelfs van haar eigen kinderen.
Ik gaf haar de hardheid, het doorzettingsvermogen om voor haar vrienden en familie te kunnen zorgen, zelfs wanneer iedereen het opgeeft. Zelfs ziekte en vermoeidheid houden haar dan niet tegen, en zij klaagt nooit....
Ik gaf haar gevoeligheid, zodat zij haar kinderen lief zal hebben, onder welke omstandigheid dan ook. Zelfs wanneer haar eigen kind haar pijn heeft gedaan. Ze heeft een speciale gave om kinderen weer te doen lachen, om tieners te helpen met hun twijfels en angsten.
Ik gaf haar de kracht om voor haar man te zorgen, ondanks zijn fouten en ik fabriceerde haar uit een rib van hem om zijn hart te beschermen.
Ik gaf haar de wijsheid, om te weten dat een goede echtgenoot zijn vrouw nooit pijn zou doen, maar dat hij haar soms test op haar kracht. En ook om haar man bij te staan, door dik en dun.
Voor al dit harde werk, gaf ik haar ook een traan om te laten. Het is van haar, zij kan het gebruiken wanneer zij dat nodig heeft. Het is haar enige zwakte.....
Wanneer je haar ziet huilen, zeg haar dan hoeveel je van haar houdt, en hoe goed de dingen zijn die zij voor anderen doet. En alhoewel ze dan nog steeds huilt, weet dan dat ze zich wel degelijk iets beter voelt.
Ik had niemand en voelde me alleen Toen kwam jij en er ging iets door me heen Een gevoel dat ik moeilijk uit kan leggen Maar het was heerlijk, dat kan ik wel zeggen En datzelfde gevoel dat is er nu nog Ik ben verliefd op jou, dat weet je toch!?!?
Ik ben Jos
.gif)
