Ik wou dat ik even de wind eens was

Ik wou dat even de wind eens was

dan liep ik al dansend over het water

en tuimelde gek over koren en gras

en lachte van pret met luid geschater

Dan plaagde ik graag eens de molenaar:

ik deed de wieken geweldig draaien

de balken kraken,de mulder beeft

en meent ;hij zal omver waaien

Ik greep eens stevig de bomen vast

om appels en peren te grabbel te gooien

en ik schudde te vroeg het lover af,

om straatjes en paadjes er mee te bestrooien

Dan plaste en woelde ik wild in de zee

de schepen wippen als notenschalen

en de visman pruttelt:die donderse wind

we krijgen geen vis en geen garnalen

Dan beukte en bonsde ik –bom op de deur

waar lastige kleuters liggen te krijten

dan rukte ik pannen hoog uit het dak

om ze plok op de straat kapot te smijten

Dan blies ik lampjes en kaarsjes uit

en kletste met hagel tegen de ruiten

dan woei ik heren hun hoofddeksel af

en dames hun regenscherm binnenste buiten

Ik liet het linnen klapperde klap

aan de waskoord wapperen in bont gewemel

dan brak ik het touw en ik joeg de was

lijk joelende vogels hoog in de hemel

Dan opende ik plots een raam in de klas

en buitelde erbinnen holderdebolder;

ik stiet er bloempot en inktfles omver

en flapte de landkaart tegen de zolder

En maakte ik het soms al te grof

dan zou er wel één mijn zotheid remmen

die stilde de stormen en het wilde meer

die zou met zijn stemme ook mij wel temmen

Pieter Van Moerlanden.

27-04-2008 om 15:25 geschreven door lutje

Meester raaf, in ’t wilgenboschjen,

Hield een kaashomp in den bek.

Reintjen rook het : in zoo’n kostjen

Had de snoepert ook wel trek.

"Wees gegroet!" zei ’t looze vosjen,

"Waarde Heer Van Ravenhorst!

"Edel voorhoofd, fiere borst,

" Om uw schoonheid nooit volprezen!

"Is uw zangstem ook zoo mooi

"Als uw rijke vedertooi,

"Dan moet gij een Fenix wezen!"

Door dit allervriendelijkste woord

Voelt de raaf zich veel bekoord.

Nu, zijn stem - die moest bevallen.

Rein zou ’t hooren! Een, twee, drie,

Opent hij den bek - maar zie!

Mèt laat hij zijn kaashomp vallen.

Reintjen smult en lekt zijn baard :

"Weet, amice! vleiers fleemen

"Om hun hoorders beet te memen.

"Zulk een lesjen, bij mijn staart!

"Is toch wel een kaashomp waard."

En de raaf? - werd bijster kwaad,

En hij zwoer nooit van zijn leven

Vleiers meer gehoor te geven.

- Goed! Maar ’t was een beetjen laat.

27-04-2008 om 15:24 geschreven door lutje