8. Anne wordt schrijfster

Herschrijven
In maart 1944 hoort Anne een oproep op Radio Oranje. De Nederlandse regering wil na de oorlog dagboeken van Nederlanders over de bezetting verzamelen. Om te weten wat de Nederlanders tijdens de oorlog hebben meegemaakt. Als Anne dat hoort, besluit ze na de oorlog een boek uit te geven. Ze herschrijft daarvoor haar dagboek. Ze voegt herinneringen toe en laat stukken tekst weg. Ze werkt hieraan van mei tot haar arrestatie van 4 augustus. Voordat de Duitsers het Achterhuis leeghalen, neemt Miep Gies het dagboek van Anne mee. Ze wil het na de oorlog aan Anne teruggeven. Otto keert terug naar Amsterdam hij gaat bij Miep en haar man wonen. Hij weet dat zijn vrouw dood is, maar hij hoopt dat Anne en Margot nog leven. Een paar maanden later hoort Otto dat Anne en Margot dood zijn. Dan geeft Miep het dagboek aan Otto. Otto leest het dagboek van Anne en zegt:’Het was een heel ander meisje die ik gekend heb’. Hij wist niet dat ze zo over dingen nadacht. Otto wil het dagboek eerst niet uitgeven. Hij vindt het te persoonlijk om aan iedreen te laten lezen. Maar op aandringen van vrienden besluit hij  toch dat iedereen moet kunnen lezen hoe het  in de oorlog was. In 1947 wordt het dagboek van Anne Frank uitgegeven. Het krijgt de titel ‘Het Achterhuis’.

7. Verraden

de schuilplaats verraden
Anne’s laatste dagboekaantekening is van dinsdag 1 augustus 1944. Op 4 augustus 1944 valt de Duitse politie het Achterhuis binnen. De onderduikers zijn verraden. Door wie is niet zeker. Ze worden meegenomen en in de cel gestopt. Vier dagen later worden ze naar kamp Westerbork in Drenthe gebracht. In september 1944 gaan de onderduikers in een overvolle trein naar Auschwitz in Polen. Daar houden de Duitsers de joden gevangen in een concentratiekamp. Mensen die te zwak waren om te werken en kinderen onder de vijftien jaar werden vermoord. Anne was net vijftien dus ze werd niet gedood. De mannen werden van de vrouwen gescheiden. De vrouwen gingen naar een vrouwenkamp Birkenau. In de kampen heersen besmettelijke ziektes en er is bijna geen eten. Dagelijks sterven er veel mensen aan de ziektes en van eten. Eind oktober worden Anne en Margot overgebracht naar een concentratiekamp Bergen-Belsen in Duitsland. Hun moeder blijft achter in Auschwitz. Ze overlijdt op 6 januari 1945. Anne en Margot slapen in een propvolle onverwarmde schuur. Ze worden ziek en overlijden in maart 1945. Eerst Margot en een paar dagen later Anne. Enkele weken later worden de joden bevrijdt door de Engelsen. Otto Frank overleeft als enige van hun groep onderduikers de oorlog.

6. Het Achterhuis

zachtjes lopen en praten
De onderduikers moeten oppassen dat ze niet gezien worden door de Duitsers. Daarom zijn er strenge regels in huis. Overdag, als er mensen op kantoor zijn, moeten ze zachtjes lopen en praten. Ze mogen de kraan niet gebruiken en de wc niet doortrekken. De gordijnen blijven altijd dicht, dus niet open doen. ’s Avonds mag het licht pas aan als de ramen zijn verduisterd. Hun afval moeten ze verbranden in de kachel, ook op warme zomerdagen. De onderduikers hebben eten in de voorraad liggen. Verder krijgen ze eten van hun helpers, vier mensen van het kantoor van Otto. Die helpers en de radio zijn de enige contacten met de buitenwereld. Soms helpen de onderduikers met klusjes van het kantoor. Anne schrijft ook nog in haar dagboek dat ze niet goed met haar moeder kan opschieten ze schrijft vaak dat ze een hekel aan haar heeft. Anne is zo gespannen dat ze kalmerende pillen slikt. Anne voelt zich opgesloten, als een vogel in een kooi en ze snakt ernaar om naar buiten te gaan. Het enige wat ze kan doen is door een kier naar buiten kijken. Ze hopen allemaal dat de oorlog snel voorbij zal zijn

5. Onderduiken

oproep
Kort naar Anne’s verjaardag heeft Otto een belangrijk gesprek met Anne; als het te gevaarlijk wordt gaan ze onderduiken. Eind juni 1942 maken de Duitsers bekend dat alle joden naar de werkkampen in Duitsland moeten. Alle joden zullen een oproep krijgen voor deze deportatie. Als de joden weigeren moeten ze naar een strafkamp. Vluchten uit Nederland is moeilijk omdat de buurlanden ook door het Duitse leger bezet zijn. In 1942 krijg Margot een oproep. De familie Frank besluit onder te duiken. Ze worden daar geholpen door Miep Gies en Jan. Miep is een werkneemster en een vriendin van de familie. Joden kunnen niet met hun koffer over de straat lopen, dan zou het opvallen dat ze willen vluchten of schuilen. Ze vinden een kamer waar ze kunnen schuilen, de kamer is helemaal donker dan zien de Duitsers het ook niet. Ze hebben stiekem eten, meubels en lakens meegebracht. Ze hebben een kamer bij het werk van Otto en daarachter hebben ze hun kamer.

4. Een vriendin op papier

lieve Kitty
Op 12 juni 1942 wordt Anne dertien jaar. Ze krijgt voor haar verjaardag een dagboek. Haar dagboek heet Kitty. Ze schrijft over haar familie en over de oorlog en over wat ze niet mogen doen van de Duitsers. Ze moeten: hun fietsen af geven, niet in de tram, niet in de auto’s rijden, ze mochten alleen 15:00-17:00 boodschappen doen, ze mochten alleen naar de joodse kapper, ze mochten tussen 20:00-6:00 niet de straat op, niet in de schouwburgen, bioscopen en andere voor vermaak diende plaatsen komen; niet naar zwembaden en naar sporten. Dat schrijft Anne allemaal in haar dagboek. Ze vindt het heel erg, maar ze schrijft altijd nog over jongens en over vriendinnen waar ze veel lol mee heeft. Ze heeft veel vrienden, ze is ook een populair meisje, ze is grappig, opgewekt en ze weet altijd wat ze moet zeggen. Als ze iets kwijt wil gaat ze altijd naar haar dagboek Kitty.

3. De Duitsers aan de macht

de tweede wereldoorlog
In 1938 zijn Oostenrijk en delen van Tsjechië en Slowakije door het Duitse leger bezet. De regering van deze landen hebben het niet meer voor het zeggen. Het Duitse leger is de baas en beslist wat er gebeurt. Als de Duitsers in 1939 Polen binnen vallen verklaren Engeland en Frankrijk aan Duitsland de oorlog. Op 10 mei 1940 bezet het Duitse leger ook Nederland . Er  worden later heel veel dingen verboden voor de joden. Ook Anne en Margot moeten naar een andere school voor joodse kinderen. Er moet ook een gele davidster op hun jas gedragen worden met daarop jood. Het is niet erg makkelijk want ze mogen bijna niks doen van de Duitsers. De Duitsers zijn bijna in alle landen de baas.

2. Naar Amsterdam

jodenhaat
Het gaat niet goed in Duitsland. Er is werkloosheid armoede. De nationaal-socialisten, ze werden de Nazi’s genoemd, zeggen dat het de schuld is van de joden. Volgens hun zijn joden slecht en oneerlijk. Nazi’s verspreiden een antisemitisch idee: joden zijn de vijand. Veel Duitsers geloven de Nazi’s. In 1933 komt Hitler, de leider van de Nazi’s, aan de macht. De Nazi’s maken de joden het erg moeilijk om hun een normaal leven te laten leiden. De joodse kinderen mogen niet meer spelen met niet-joodse kinderen, en ze moeten apart in de klas zitten. Dan gaan ze naar Amsterdam in Nederland, daar is nog geen oorlog. Anne en Margot slapen bij hun oma Holländer in Aken. Als de vader een huis heeft gevonden komt eerst de moeder thuis daarna kwam Margot en als het huis helemaal af was dan kwam Anne. In 1939 kwam oma Holländer bij hun wonen.

1. Jeugd in Duitsland

Anne Frank is een dertienjarig meisje, geboren op 12 juni 1929 Frankfurt am Main, in Duitsland. Anne Frank heeft nog een zusje die heet Margot Frank die is drie jaar ouder dan haar. Anne en Margot zijn heel verschillend van elkaar.  Margot is rustig en gehoorzaam. Anne is zeer ondeugend en levendig ook vraagt ze veel aandacht. Haar familie is liberaal-joods. Ze vinden de tradities,  gewoontes en geloof erg belangrijk. Maar ze zijn niet streng gelovig. De vader van Anne woonde vroeger in een chique buurt de vader van Otto werkte vroeger bij een bank. Maar zelf gaat Otto met zijn gezin in een gewone, kinderrijke buurt wonen. Natuurlijk wonen joodse, katholieke en protestantse wel bij elkaar.

ik ben vandaag naar de seniorennamidag geweest
dat is iets dat we mogen op treden voor de oudere mensen van het rusthuis
het was heel leuk ik was reporter en ik mocht fotos trekken ik moest
een fluo vestje aandoen en een zwarte pet
en ik mocht overal lopen waar ik wou
dit alles ging door in ter deeve in meulebeke  
 

 van links naar rechts: lisa, nele,celine,ikke,lisanne,anneleen  

maak je je zorgen,                               
denk dan aan morgen,
morgen zal alles weer beter zijn,
morgen voel je je weer fijn.                   

          onbekende schrijver

vrijdag ga ik naar de burgemeester van onze gemeente hij heet Daniël vanpoucke
waarom vertel ik je later

kusje aan iedereen die mijn blog bekijkt

in deze tennis club tennis ik