.

.

.

De liefde is de toestand

waarin de mens de dingen het meest ziet

zoals ze niet zijn.

.

.

Denk dat we geen sneeuw meer krijgen

wel regen en genoeg !

.

.

  .

.

Man en vrouw kunnen elkaar niet beter leren kennen dan 

wanneer zij samen kamperen in een klein tentje in de regen.

.

.

.

Wilde dieren doden nooit voor de sport.

De mens is de enige.

.

.

.

.

Het mooiste van alles dat wijsheid ons biedt om het leven prachtig te maken,

is zonder twijfel vriendschap.

.

.

.

Fijn weekend

wat  je ook van plan bent!

.

. .

.

Sommigen voelen de regen.

Anderen worden alleen maar nat

.

.

.

Dat alles ijdel is, is bij zonsopgang een wijsheid,

bij zonsondergang een godslastering.

.

.

.

De dieren die het minst op de mens lijken

zijn het meest gelukkig

.

.

.

Bedek de vleugels van een vogel met goud

en hij zal zich niet meer in de lucht kunnen verheffen.

.

.

.

Elke wijze uil

begon als uilskuiken !

.

.

.

.

Lekker droog binnen

wachten tot beter weer !

.

.

.

Dieren praten met de ogen vaak verstandiger

dan mensen met de mond.

.

. .

.

Een droom die werkelijkheid wordt

vervloeit als water tussen de vingers.

.

.

.

Als je een schip wil bouwen, roep dan geen mannen bij elkaar om hout te verzamelen,

het werk te verdelen en orders te geven.

In plaats daarvan, leer ze verlangen naar de enorme eindeloze zee.

.

. .

.Fijne week blogmaatjes

.

  .

.

Dun laagje sneeuw lag er vanmorgen

de zon heeft het al doen smelten .....

.

.

Vrede is:

vallen in de verse sneeuw.

.

.

.

.

Bergen zijn het begin en het eind

van elk natuurlandschap.

.

.

De sneeuw van weleer.
Vroeger viel de sneeuw anders dan vandaag.
Vandaag is sneeuw meestal iets hinderlijks.
Een sneeuwpak is een lastpak.
Nauwelijks ligt de sneeuwen deken of men gaat hem te lijf met sneeuwruimers en dooimachines, ploegt hem tot een nare, grauwe slinkende brij.
Vroeger viel de sneeuw in volle aandacht,
grote vlokken daalden als plukken uit de wollige pels van de poolbeer,
de witte vederen uit een zwanevleugel.
De eerste sneeuw die bleef liggen genoot een bijna religieuze aandacht.
Ze was drager en symbool van het kerstfeest, van het snel verouderende jaar,
van sproken, van hoge verwachtingen, maar ook van diepe angst en vrezen.
Ze was onmisbaar ingrediënt in ons hopen en geloven, in onze dromen en verwachtingen.
Vandaag beklaagt men zich nog slechts over de sneeuw.