We houden je niet meer tegen aan jouw vechten komt een einde Je had nog zoveel te zeggen, maar de woorden werden in je mond gesnoerd Die wrede boeman die zich langzaam in je genesteld heeft hij wint het is oneerlijk, het zou niet mogen Toch ben ik dankbaar om hetgeen we samen hebben meegemaakt. je zult nooit weg bij ons zijn je bent vergroeid bent met ons hart Ik begrijp dat je het vechten moe zijt en terwijl jij moedig tot je laatste adem verder zult vechten. pink ik een traan weg, maar wanneer je het niet ziet zullen ze stromen over mijn kaken Vaarwel mijn vriend i k zal je altijd missen, je herinneringen koesteren als een trofee . Val langzaam in slaap. Het moet, je hebt dit lijden niet verdiend? Haast je ...
Geschreven als afscheid aan mijn schoonbroer Albert.
