Heb jij ook soms het gevoel, dat kan toch niet meer . Niemand heeft nog aandacht voor iemand anders. we zijn zo met ons zelf begaan dat we nog nauwelijk iemand een vraag volledig laten stellen zonder dat we er al zelf met onze snater tussen zitten en met ons eigen verhaal voor de dag komen. Ik ben een zelfstandige vrouw met een klein souvenierwinkeltje en mijn beroepsondervinding heeft mij geleerd dat je eerst moet leren luisteren, zo weinig mogelijk over jezelf praten en de mensen hun hart moet laten ledigen. Ik sta er alle dagen versteld van hoe onnoemelijk veel eenzame mensen er rond lopen. De verhalen die ik in mijn volgende blogs zal aanhalen citueren zich allemaal aan zee. Wist jij dat de zee de plek bij uitstek is waar eenzame zielen zich graag terugtrekken, om met zichzelf in het reine te komen. Menige depressieve mensen komen aan de kust tot rust. Wanneer deze enkelingen de winkel binnenkomen beginnen ze reeds na amper een minuutje aan hun eigen verhaal. Hun ganse leven proberen ze in enkele minuten te schetsen. Het gaat hem de ene keer om echt of vechtscheidingen, om grootouders waar hun kinderen de kleinkinderen gebruiken om hen te kwetsen. Om mensen die stuurloos zijn omdat ze die ene persoon verloren hebben waar ze een groot deel van hun leven mee samengeleefd hebben. Die het niet meer zien zitten omdat ze alleen achterblijven. Dat luisterend oor heb ik ze altijd gegeven en ik heb er al die tijd enorm veel dankbaarheid voor terug gekregen. Ik ben iedere dag blij naar huis gekeerd als ik de tijd genomen had om naar iemand te luisteren en gezien had dat ze enigszins opgelucht vertrokken omdat ze over hun problemen hadden kunnen praten. Praten dat is iets wat we praktisch niet meer doen, niet meer kunnen, en waar we toch zullen moeten naar terug keren willen we deze maatschappij enigzins verdraaglijk proberen te houden. Dit was het voor mijn eerste praatje. Ik kom later met nog een paar annonieme verhalen terug. Heb jij ook zo een verhaal mail het mij . Madonna
Reacties op bericht (1)
16-01-2006
fijn
Hier doe je iets goeds mee..en zeg maar rustig ook eens NEE, luister ook steeds weer zo naar jezelf en geef er zijn gevolg ook aan.
Heerlijk leven, wat je aan zal staan.
Lieve groeten Karin
16-01-2006 om 20:21
geschreven door Karin van der Straaten
