Ik ben Lydia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mamouchkatje.
Ik ben een vrouw en woon in West vlaanderen / Wingene (België) en mijn beroep is huisvrouwtje.
Ik ben geboren op 12/07/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Spirituele, engelen, indianen, dolfijnen, gedichten, huisideren , vriendschap.
Heb cvs en fibromyalgie (FM). Daardoor weinig echte sociale contacten in men leven, en geen vrienden / vriendinnen.
Heb wel een lieve toekomstige echtgenoot en 2 schatten van honden.Ben geboren te Antwerpen.
Hier is ons Mysti. Ons Mystik is geboren op 1 maart 2003. Ze is een schatje van een patatje, maar o jee, ze kan ook zo mysterieus zijn..vandaar haar naam Mysti. Van ras zou ze een flatcoat retriever zijn..maar de dierenarts die twijfelt er over, maar mij maakt het niet uit. Ze geeft onvoorwaardelijke liefde..en ik zeg steeds "mama love you". En of ze het verstaat , ja ja hoor, wees maar gerust. !!!
Hier is onze Toska
Toska is een golden retriever. Geboren op 11 april 2005. Ook een schatje van een patatje. Doch, een deugenietje hoor hahaha. Helaas toen hij 5 en half maandjes was heeft hij een darm-operatie gehad omdat er een stuk baksteen in zijn darmpke vast zat. Gelukkig is alles goed gegaan..en vliegt nu terug door het huis alsof der nooit iets is geweest. Ook tegen men kleine kapoen zeg ik steeds "mama love you" en dan geeft de kleine snuitenbol een likje. Is dat niet schattig !!!
Voila ikke samen met men vriend Patty Dit is wel een erge komische foto hoor, want die heb ik zelf van mij en Patty getrokken, moet kunnen he hahaha. Hij is enorm lief voor me, aanvaard me zoals ik ben, en ik mag groeien en openbloeien waar ik maar kan. Wel, wat ben ik blij, met zo'n toekomstige lieve echtgenoot..men toekomstige man. ♥♥♥♥♥♥
In een mens zijn bestaan kan er van alles gebeuren. Vreugde verdriet pijn verlies. Maar blijf aub niet treuren want we moeten met ons leven verder gaan.
Maar onthou dat je er nooit alleen voor zal staan.
Over mijn land wil ik waken. Over mijn volk want wij indianen kregen niet meer het recht van praten. Doch ik blijf waken tot er terug vrede op aarde en onder de mensheid zal geraken.
Laat er vrede zijn op aarde. En iedereen te laten in zijn waarde. Zowel voor mens als dier. Zo heeft ieder in zijn eigen leven heel veel plezier en zal het dan ook verder over moeder aarde met vreugde willen doorgeven.
De kracht van het kind is door ieder gezegend en goed gezind. De kracht dat een kind kan geven door de openheid de vreugde de spontaniteit in zijn of haar leven, dat doet veel volwassen hun ogen opengaan want helaas zijn deze soms veel te gesloten en loopt men soms rond als een dwaas en met een hartje o zo gebroken. Laat daarom het kind-zijn eens terug in u komen. Ben er van overtuigd dat u dan weer durft te geloven in uw eigen dromen.
Bij jou te mogen zijn geef me een veilig gevoel. Bij jou te mogen zijn bevrijd me van men innerlijke pijn. Bij jou te mogen zijn je begrijpt wel wat ik bedoel.
Bij jou kan ik zijn wie ik ben. Bij jou mag ik groeien. Bij jou mag ik bloeien. Zodat jij, mijn geliefde vriend ooit zal zeggen "Het is of dat ik jou al eeuwig ken"
Ja, wie kan me misschien helpen ??? Ik heb in het engelen - afbeeldingske hierboven men link van men blog neergezet. Maar hoe kan ik deze gebruiken als ik naar iemand schrijf in een gastenboek ??? Want daar ken ik echt nog niets van..dus alle hulp is welkom hoor , waarvoor alvast men dank
Als je je eenzaam voeldt. Als de maatschappij niet begrijpt wat jij bedoeld. Als je de zon niet dadelijk ziet verschijnen. Als die donkere wolken niet echt wil verdwijnen.
Wil je dan even aan men volgende woorden denken ? Want dat wil ik, ja, deze kleine engel, aan u schenken !
U bent nooit steeds echt alleen. U hebt steeds iemand om u heen. U kan het misschien niet zien, dat kan ik verstaan.
Maar weet dat ik, die kleine engel der voor u steeds zal zijn. Dat ik , die kleine engel u wil verlossen van eenzaamheid verdriet pijn. Dat ik , die kleine engel , u met mijn oprechte liefde en steun omarm. Dat ik , die kleine engel, uw hart verwarm. Dat ik , die kleine engel u nooit in de steek zal laten. Dat ik , die kleine engel steeds men best zal doen om u met het beste en fijnste in uw leven , er met in contact te laten geraken.
Weet, engelen bestaan. En zullen steeds samen , met ons , tijdens ons aardse leven, samen over gelijk welk pad samen gaan. Wat hoeft u te doen, geef mij enkel uw hand, en samen gaan we daar naar heen, waar u zich wil begeven.
Al zeggen mensen , engelen die bestaan niet. Dat doet ons, de kleine lichtwezentjes zoveel verdriet.
Want het is niet omdat u ons niet steeds kan zien, dat we er niet zijn. Echt, dat vinden wij zonde, wij de kleine engeltjes, het doet ons een beetje pijn.
Maar we kunnen het u vergeven. Want een mens op aarde kan niet alles met het gewone oog bekijken. Doch we zijn aanwezig in uw leven. Dit enkel en alleen om uw aardse bestaan te doen verrijken.
Als de avond voor de deur staat en de zon ondergaat dat heb ik zovele wensen naar dieren en mensen. Dan wens ik iedereen een fijn onderkomen in een huis, of beter gezegd in een liefdevolle thuis. Dan hoop ik dat iedereen een goede nachtrust mag bekomen en oprecht mag en kan blijven dromen. Dan wens ik elk levend wezen hier op aarde dat het mag leven en slapen met zijn of haar waarde. Dat is wat ik elke dag bij avondval denk. En hiermede aan elk levende wezen heel veel liefde, licht en kracht schenk.
Waarom ik zoveel hou van dieren. Ze weten me een glimlach op men gezicht te zetten. Ze geven me oprechte vriendschap. Ze schenken onvoorwaardelijke liefde.
Zelf heb ik nog geen enkel dier gekend dat me met deze mooie gevoelens heeft verwend. Want een dier dat steekt nooit in je rug een mes en helaas kan dat niet altijd worden gezegd van de mens.
Veel zeg ik dan ook "het dierenrijk - en het mensdom". Misschien klinken deze woorden stom, maar ik denk het niet. Want heb jij al een dier in je leven gekend, dat je overvalt , waardoor jij terecht komt in verdriet ???
Ja we kunnen verdriet hebben als ons diertje moet overgaan, als ze niet langer op het aardse kunnen blijven bestaan. Maar dat is hartenpijn, omdat je lieve 2 of 4-voeter dan niet meer bij je kan zijn.
Vanaf de dag dat ik ben geboren heb ik steeds met dieren om me heen geleefd en daarom ben ik heel blij. Ze hebben me veel geschonken van gevoelens en vertrouwen dat ik in de mens was verloren. Bij dieren kan ik zijn wie ik ben, met of zonder men handicaps of gebreken, bij hen voel ik me vrij.
Zij komen me niet commaderen. Zij komen me niet zeggen hoe ik in het leven moet zijn. Zij kunnen me nog veel leren. Hoe ik leven kan zonder innerlijke pijn.
Niet dat ik alle mensen over de zelfde kam wil halen. Want die , die me vroeger pijn hebben gedaan, daar moeten goede mens niet de tol voor betalen, en dat zal iedereen wel verstaan.
Maar ik in men aardse bestaan leven zonder een dier dat is hetzelfde als een cafe zonder bier. Dat kan ook niet goed komen. En daar zal er steeds in men aardse leven dieren om me heen zijn, en niet enkel in men dromen.
Leren leven met cvs en fm (CVS = chronisch vermoeidheidssyndroom) (Fm = fibromyalgie of spieraandoening)
Als de dag dat het allemaal begon kan ik het me nog herinneren. De vermoedheid sloeg als een bom in men leven en kreeg veel op men pad dat me deed verhinderen mensen lief, wat gebeurde er met me..wat werd me hier gegeven ?
Maanden van onderzoeken in het ziekenhuis. Maanden van links naar rechts lopen van artsje hier en artsje daar. Heel veel liggende in men ziekenhuisbed staande toen bij me thuis. Het was wel of dat ik niet meer leefde, niets leek me meer klaar.
Alles om me heen was precies zo onecht. Alles om me heen was zwaar om dragen. Alles om me heen was niet meer perfect. Alles om me heen..ik leefde als een kasplantje...dagen en nachten.
Men bed kon ik niet meer uitkomen ja enkel om me te laten behelpen om in men rolstoel te gaan want op men benen kon ik niet meer staan. Weg waren ineens al men toekomstdromen.
Buitenhuis gaan dat was buiten mijn bestaan. Binnen leven en dan nog...enkel men bed kon me rust geven.
Jaren loop ik al met deze medische aandoeningen in men bestaan. Soms weet ik nog niet goed hoe er met om te gaan. Binnenshuis kan ik nu wel wat presteren. Doch om buitenshuis te komen, dat , ja dat moet ik terug leren.
Door jaren van binnen te hebben geweest, kwam dat waar ik had om gevreesd. "Angst". Angst om alleen te zijn. Angst om alle dagen in vermoeidheid en te leven met pijn. Angst om dat ik niet meer in de maatschappij mee kon gaan. Angst dat men vrienden me gingen laten vallen en me niet meer zagen staan.
En dat is gebeurd, men, zogezegde vrienden, ze keken niet meer naar mij. Hierom heb ik heel lang getreurd, maar gelukkig is dat nu voorbij.
Doch hoop ik nog te mogen vinden in men hudige leven echte oprechte vrienden die me aanvaarden zoals ik ben en van uit vriendschap om me geven.
Want leven met FM of CVS het is een verdomde zware les. Een les die je elke dag moet doorstaan. En ondanks alles hou ik moed en wil ik me niet laten gaan, dat vind ik al goed.
Maar, hopend op ooit terug een vriendenkring te mogen kennen, elkander enkel met vriendschap te mogen verwennen, daar blijf ik nog van dromen, en hopend dat die ooit uit mag komen.
Men Tessemieke Men grooste honden-engeltje Op 21/9/2004 heb ik haar helaas op 4 jarige leeftijd moeten laten inslapen. Ze had uitgezaaide kanker. En ze zou nooit meer gezond geraken. Tessemieke had zoveel pijn haar aardse leven was niet meer fijn. Maar tranen om haar verdriet komen me nog steeds in men ogen. Nooit heeft ze me belogen of bedrogen en haar onvoorwaardelijke vriendschap en liefde die ik mocht ontvangen in mijn leven, dat..dat vergeet ik niet. "Mama love you Tessemieke" Mijn Mamouchkatje ♥♥♥♥♥♥
Ik ben Lydia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mamouchkatje.
