Eeuwen geleden werd Japan geteisterd door grootschalige oorlogen. Op de slagvelden streden de samoerai om macht, grond en eer, maar zij waren niet de enige krijgers. Op de Ryuku-eilanden verzetten guerrillastrijders zich met blote handen en simpele wapens. Vanaf de zestiende eeuw nam het oorlogvoeren af en meer en meer gingen de krijgers zich orienteren op spiritualiteit en de sportieve mogelijkheden van hun krijgskunst. Zo ontstonden judo en aikido, vechtvormen die ook in het westen stevig voet aan de grond kregen.

In zijn boek beschrijft Willem Hodenpijl de roerige geschiedenis en verklaart de achtergronden van de oude tradities. Met De weg van de krijger wordt de opkomst en ontwikkeling van de Japanse krijgskunst beschreven en de auteur biedt de geïnteresseerde lezer tot dan toe onbekende informatie die een nieuw licht werpt op de beoefening van onder andere judo en de beoefenaars terugvoert naar de bronnen van weleer, eeuwenoude tradities die deel uitmaken van het Japanse erfgoed.