Gekrulde haren, gekrulde zinnen,
sprak de oude man op de overzetboot
Wat je van buiten ziet, zit ook van binnen,
ging hij door en de lucht kleurde rood

want de avond viel met geluid van golven,
met de geur van rijshout en herinnering
Weerloos werd ik onder weemoed bedolven
terwijl iedereen van de boot afging

De veerman poogde een psalm te zingen
en ik voelde een diep verdrongen pijn,
veroorzaakt door de onzegbare dingen
die begaan zijn in dit dorp aan de Rijn

Maar wat is mijn leven inmiddels meer
dan wat sluimeren tussen de struiken,
dan aan ontluikende rozen ruiken

tot ik in de lichte roes zal geraken
die geslagen wonden weer heel zal maken
maar gedane zaken nemen geen keer.