Vandaag het eiland verder verkend. Op de fiets richting Kobbeduinen. Daar een wandeling gemaakt in de buurt van het baken. Wat was dit mooi om te doen. Lopen met zicht op eindeloze, rood bruine kwelders , en tegen de grijze lucht afgetekend, steeds dit baken.

Baken. Dit wijst mij, steeds weer opnieuw, de weg naar huis. Baken wijst mij de weg, in tijden van duisternis en verdwalen. Wie en wat is mijn baken?!

Aan het einde van de middag vanuit het huisje gelopen, in schemering langs strand en vuurtorenpad. Wederom een baken.

Baken van licht, warm licht, uitstralend over dit eiland en wakend over mij.