Hopla en weer op weg naar “Le Fenouiller” opnieuw een CCP camperplaats op zo’n 4tal km van “St Gilles-croix-de-vie” waar we deze namiddag te voet naar toe trekken. Spijtig dat we via de grote baan moeten wandelen, gelukkig is er een fietspad naast de weg aangelegd. Eens aangekomen in deze stad zijn we toch verwonderd van de grote ervan. We dachten eerder in een klein dorpje terecht te komen.
We wandelen naar de promenade aan de kust om na een terraske terug af te zakken naar de camper. Zal opnieuw zo’n 12-13tal km in de benen hebben. Eens aan de camperplaats aangekomen ga ik aan een pizzaautomaat een pizza aankopen voor het avondmaal. De pizza valt al bij al wel mee maar de frietjes die ik erbij had besteld trekken op niks.
Vandaag rijden we naar ‘Prefailles’ waar we ook op een CCP gaan staan. Hier zijn er zo’n 3 camperplaatsen, maar deze op ‘La Pointe’ is wel de mooiste, wel het verst verwijderd van kust en dorp. Na mama’s dutje ga we op verkenning, we belanden na ongeveer 2km veldwegen aan de kustlijn en eindelijk aan de “pointe de Saint-Gildas’. Zijn hier reeds geweest tijdens onze eerste camperreis met de gehuurde camper.
Vanaf de pointe de Gildas is er een mooi wandelpad aangelegd die geschikt is om met de rolstoel te doen. Dit pad brengt ons tot in het centrum van het dorp, zo’n 4.5km verder.
Na een welverdiende pint op een terras, keren we terug naar de camper, ditmaal via de gewone weg nog zo’n 2km.
Zoals vooropgesteld, trekken we naar de site ‘Megalithes de Locmariaquer’. We vinden hier duizenden monolieten (werk uit 1 blok gemaakt) die 6000 jaar voor onze jaartelling in deze streek werden opgesteld.
De staande stenen, ‘menhirs’ genaamd (Bretoens woord dat lange steen betekend), 6 tot 20 meter hoog en waarvan deze versierde van Locmariaquer (daterend van rond 4300j voor onze jaartelling), de allergrootste is. Hij heeft het echter niet overleefd en is waarschijnlijk door een aardbeving ten val gekomen en is in 4 stukken gebroken. Het is de archeologen tot heden nog steeds een raadsel hoe deze enorme stenen op hun plaats werden gebracht.
Ongeveer 300j later worden individuele graven gebouwd, zoals de grafheuvel (kunstmatige heuvel die 1 of meerdere graven bedekt en bestaat uit een mengsel van aarde en steen) van ‘Er Grah’.
Later collectieve graven zoals de Dolmen (Stenen tafel in t Bretoens, een grafkamer, soms met een gang, gevormd door 3 of meer rechtopstaande stenen en afgeschermd door een horizontale steen) van ‘Table des Marchands’.
Na een uurtje zijn we hier rond en beslissen om effe terug te keren naar ‘La Trinite sur mer’ waar we met een toeristisch treintje langsheen de megalieten site van ‘Carnac’ rijden. Hierdoor genieten we dan toch van wat we gisteren misten.
De menhirs lijken hier te groeien zoals paddestoelen. Er staan er nog ongeveer een 3000tal van de geschatte oorspronkelijke aantal van 12000, gespreid over een afstand van 8km. Onze ritje duurt zo’n 50tal minuten.
We rijden hierna verder naar ‘La Truballe’. We verlaten Bretagne en belanden nu in het departement van ‘Pays de la Loire, regio Loire Atlantique’.
We gaan op een CCP staan gelegen op zo’n 5 min van het dorp waar zich zowel een jachthaven alsook een vissershaven bevind. Na een wandelingetje genieten we nog van een terraske en keren dan stilaan terug naar de camper. Een welverdiende nachtrust staat ons te wachten.
Bedoeling vandaag is om ‘Carnac’ en ‘La Trinite sur Mer’ te bezoeken, maar het is zondag en veel parkeergelegenheid is er niet daar het er woekert van de toeristen.
Dus maar een 8tal km verder naar ‘Locmariaquer’ gelegen in de ‘Golfe du Morbihan’, waar we een camperplaats vinden op ‘Lann Brick’ (Acsi pag 189) een kleine familiecamping op ongeveer 2km van het centrum. Na mama haar middagdutje trekken we naar de site van de ‘Megalieten van Locmariaquer’, maar deze sluit juist wanneer we er aankomen. Dus zullen dit morgen ochtend bezoeken. Verder is er in dit dorpje niet veel bekijks alhoewel er hieruit vele boottochten worden georganiseerd naar de verschillende eilanden in deze golf.
We blijven in departement ‘Morbihan’ en trekken naar de vallei van de rivier ‘Ria d’Etel’, een beschutte baai bezaaid met vele eilanden waaronder het pittoreske Saint-Cado. Dit eilandje is met het vasteland verbonden via ‘Le Pont du Diable’. De legende vertelt dat een eerdere brug vernield werd door hevige stormen en dat ‘Saint Cado’ een pact sloot met de duivel om een nieuwe brug te bouwen waarbij de duivel akkoord ging op voorwaarde dat hij in ruil de eerste ziel die over de brug kwam terug nam. Maar Saint Cado stemde ermee in en was slim genoeg want eens de brug er stond, stuurde hij als eerste een kat erover!
Na anderhalf uur hebben we alles gezien en trekken verder naar het schiereiland ‘Quiberon’ gelegen in ‘La baie de Quiberon’ en gaan op camping ‘Les Joncs du Roch’ (Acsi pag 195) staan, deze is gelegen naast een klein vliegveldje en genieten dan ook van opstijgende vliegtuigjes waaruit parapente liefhebbers gedropt worden.
We wandelen via de ruwe kustlijnen maar met prachtige wandelpaadjes (+/- 4.5km) naar het centrum van Quiberon. We slenteren wat rond in het centrum, genieten van een terraske om dan stilaan terug te keren naar de camping.
Op aangeven van het toeristenburo rijden we eerst naar een klein vissersdorpje Doelan. Stappen effe uit om wat foto’s te maken maar is alweer ook hier veel te steil om met de rolstoel te wandelen.
Dus maar snel weer naar de camper om dan via de kustlijn verder te rijden richting Port-Louis. We zijn ondertussen de ‘Finistere’ verlaten en zijn nog steeds in Bretagne maar nu in dept ‘Morbihan’. Aangekomen te Port-Louis zoeken we de camperplaats op en vinden die op een voormalige camping municipale. Het is er rustig.
Na mama haar middagdutje gaan we op verkenning. We trekken eerst naar de citadel die over de stad en de baai van Lorient waakt. De citadel werd deels opgericht door de Spanjaarden in 1590. Louis XIII voltooide de vestingswerken in 1637 en kreeg de stad de naam Port-Louis.
We bezoeken ‘Le musee de la Marine’ waar we eea te weten komen over de onderzeese archeologische opzoekingen alsook ‘Le musee de L’Inde’ waar we het boeiende avontuur van de Indische compagnie, opgericht in 1664, via maquettes van de toenmalige boten, het porselein, stoffen etc kunnen bewonderen.
Het is ondertussen ver sluitingstijd van de citadel en gaan we nu verder het stadje bezoeken. Tegen 19u gaan we van ons avondeten genieten op een terras aan het strand.
Heb wat verder gezocht en heb een camperparking gevonden dichter bij het stadscentrum en dus moet ik die steile straat niet meer op
Er zijn hier 3 uitgestippelde routes die we kunnen bewandelen en dus starten we via de parking naar route ‘Le bois d’amour’. Bij de ODT werd mij gezegd dat dit met de rolstoel wel te doen zou zijn mits enkele moeilijke stroken waar stenen over het pad liggen. Heb dit trace dan ook proberen te doen maar heb rechtsomkeer moeten maken daar veel te moeilijk. Nogmaals bewijs dat men onderschat hoe beperkt personen in een rolstoel wel zijn.
Dan maar route ‘Le Port’ volgen. Deze route volgt de rivier l’Aven maar het is laag tij en dus liggen alle bootjes in het slib. Wel prachtige huizen alsook een mooie watermolen langs deze route.
Daarna doen we de laatste route aan, deze loopt door het centrum van de stad. Veel schilders, waaronder Gaugain, vonden hier inspiratie om mooie schilderijen te vervaardigen en dus vinden we hier veel kunstgalerijen terug.
Na meerdere uren hier te hebben rondgeslenterd keren we naar de camper terug en zoeken een camperplaats uit om de avond en nacht door te brengen. We rijden naar Clohars-Carnoet (Le Pouldu plage) en gaan op camping Les Embruns staan.
Regenachtige dag vandaag. We maken ons klaar om Locronan te bezoeken, een van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Al wandelend door het dorpje waarnemen we schitterende granieten huisjes met gebeeldhouwde ramen. Bijna allen worden door lokale ambachten betrokken. Locronan lig op 289m hoogte en bij helder weer kunnen we van een mooi uitzicht over de baai van Douarmez genieten. Zal voor een volgende keer zijn daar het vandaag miezerig weer is.
Na anderhalf uurke hier hebben rondgeslenterd, zetten we aan richting Pont-l’Abbe. We vinden een parkeerplaats op de quai de Pors Moro. Minder pittoresk dan deze morgen, maar we verkennen deze stad. Eerst via ODT passeren waar we een plannetje krijgen. Naast ‘Le Chateau’ waar de marie is in gevestigd, de ‘Pont habite’ (woningen en winkels werden op deze brug gebouwd en worden dan ook bewoond) en de ruine van ‘l’eglise de Lambour’ is hier niet veel bekijks. Deze stad is wel voor de shoppers een interressante stop. Nog meer dan 250 winkeltjes houden hier stand.
We rijden verder naar ‘Pont-Aven’ waar we onze camperplaats opzoeken, een aire de camping park waar ruime plaatsen voorzien zijn. We komen hier rond 16u aan en ik ga enkele boodschappen doen. Een geluk dat ik dit alleen ga doen want moet een steile straat naar beneden af om in de stad te geraken. Vraag mij af hoe we dit morgen zullen klaren wanneer we de stad gaan bezoeken . Is een probleem dat we morgen wel zullen aanpakken.
We rijden een 20tal km verder en stoppen te ‘Chateaulin’ (regio Bretagne, dept Finistere). De gemeente ligt aan de rivier de ‘Aulne’.
We wandelen vanaf camping ‘La Pointe’ via het stadscentrum naar een winkelketen E Leclercq, waar we enkele boodschappen doen en uitkijken of we geen stoeltje kunnen vinden die in onze douchecabine kan waarop mama zich kan neerzetten om zich gemakkelijker te verfrissen. Niks gevonden!
Op de terugweg naar de camping willen we nog eea bezichtigen maar is te steil voor met de rolstoel te doen. Dus eerst nog een terraske en dan naar de camper.
De wifi werkt redelijk goed en ik kan dan ook de match van de rode duivels tegen Ijsland volgen 3-0 voor de Belgen.
We staan op met een grijze lucht. Een dik wolkenpak zal bijna de hele dag blijven hangen maar het is niet koud. Pas tegen 16u30 trekt de lucht open en komt de zon erdoor. We staan te ‘Le Faou’ (Bretagne, dept Finistere) en gaan op een CCP staan. Deze ligt op 500tal meter van het historisch centrum waar we dan ook naartoe wandelen.
Het is er echt niet groot en dus zijn we redelijk snel rond. Er zijn wel grote wandelingen voorzien in de streek maar niet bereidbaar met de rolstoel.
Vandaag gaan we opnieuw de zee opzoeken want het blijft nog enkele dagen prachtig weer. Dus richting Saint Benoit des Ondes (regio Bretagne, dept Ille et Villaine) waar we de camping municipale opzoeken waar we in juni reeds gestaan hebben. Eens daar aangekomen vernemen we dat deze camping om 12u de deuren sluit, seizoen is afgelopen voor hen
We willen toch eerst een wandeling maken langs de kustlijn vooraleer een andere overnachtingsplaats op te zoeken. En we hadden graag de creperie opgezocht waar we ook in juni langs waren geweest. Ook hier geen geluk wanneer we er aankomen daar het juist sluitingsuur is
Ik zoek dan maar een overnachtingsplaats op die in de richting ligt waar we morgen naartoe rijden. We vinden een prachtige camping te ‘Jugon les Lacs’. (Bretagne, dept Cotes d’Armor, Acsi pag 224). We staan hier pal naast het meer en op wandelafstand van het dorp waar we op zoek gaan naar een creperie waar we een tafeltje voor 2 reserveren. Tijdens onze wandeling door het dorp, maken we kennis met Jean-Luc en Sylvaine en daar zij ook naar dezelfde creperie willen gaan eten, besluiten we om tesamen te tafelen. Wat een gezellige avond, goed gelachen en lekker gegeten. We wisselen dan ook onze gegevens en wie weet, spreken we nog eens af.
We maken ons klaar en vertrekken naar Beuvron en Auge (regio Basse-Normandie, dept Calvados). Dit dorpje telt ongeveer 240 inwoners en behoort tot een van de mooiste dorpen van Frankrijk. Ligt op ongeveer gelijke afstand van Caen en Lisieux (+/- 30km).
Typische huisjes met ‘pans de bois’ zijn hier te bewonderen. Mooi klein dorpje met authentieke typische winkeltjes met veel bloemen versierd.
Idee was om hier te overnachten, maar na een klein uurtje zijn we hier rond en besluiten om verder te rijden naar ‘Villers-Boccage’ daar dit op onze route ligt richting Bretagne. Maar door een vergissing mijnentwegen, geef ik verkeerde gps coordinaten in en worden we richting ‘Villers-sur-mer’ gestuurd . Geen probleem, we hebben hier reeds gestaan 2 jaar terug, maar geen plaats uiteraard. Dus maar gps ingesteld naar de juiste ‘Villers’ , maar na 70km te hebben gereden vinden we deze camperplaats maar niets en rijden verder naar ‘Torrigny-sur-Vire’ waar we op camping ‘Le lac des Charmilles’ gaan staan. Waren hier reeds in juni dit jaar en heb toen een goede herinnering aan overgehouden. Goed gelachen met de eigenaars. Eens hier aangekomen stellen we vast dat er onderussen nieuwe eigenaars zijn en de vorige de camping hebben moeten verkopen door gezondheidsproblemen.
We zijn er klaar voor en vertrekken dit najaar naar het Spaanse Baskenland.
Eerste halte doen we te Merlimont waar een nieuwe camperplaats (Camping Car Park) onlangs werd geopend. Electriciteit en wifi is reeds voorzien, maar voor grijs water of toilet te lozen is nog niet voorhanden (was wel zo vermeld op hun site).
Merlimont ligt ten zuiden van de regio Nord-Pas-de-Calais tussen Le Touquet en Bercq.
Het is lekker weer en we wandelen eerst naar zee toe om daarna op zoek te gaan naar “Sentier Découverte De La Dune Parabolique”, een wandelpad van 1,7km lang in de duinen. Het pad is aangelegd met een plankenvloer op houten palen en volledig toegankelijk voor rolstoelpatienten en kinderwagens. Top gedaan.
. Is een probleem dat we morgen wel zullen aanpakken.
