Leven als aaneenrijgen van ontmoetingen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Parels vinden die spreken over wonder en verwondering.
Zilveren sterren zien in diepe wateren.
Weten dat het licht van het samenspel
zich breekt in warme kleuren.
Mensen ontmoeten van wie we zeker weten
dat we hen al heel lang kennen.
Beseffen dat zonder hen het leven niet volledig zou zijn
of niet intens genoeg.
Vertrouwen vorm zien krijgen.
De zekerheid kennen dat herkenning komt.
Plotseling en onverwachts
Leven is mijmeren.
Stilte niet openbreken.
Laten zijn wat is.
De dingen laten gebeuren.
De zekerheid van de eindeloze gang der dingen proeven.
Niets ontkrachten door hersenspinsels.
Inzien dat het zinloze tijdsverspilling is om zich af te vragen
Of zonder hen het leven anders verlopen was.
Weten dat alles is zoals het kan zijn.
Steeds dieper ademen in het nu.
Lucht en licht opnemen en uitblazen.
Verwondering voelen
om dit wederkerend onaanraakbaar, onbeheersbaar gebeuren.
Symbool staan voor leven in de tijd die gegeven werd.
Stilstaan bij die leegte.
In totaliteit zijn waar we zijn.
Het hier en nu omhelzen.
Zich laten omhelzen door het hiernamaals
Niet meegesleurd worden
niet door de hunkering naar méér tijd
niet door onvolkomenheid.
Zomaar de tijd en de volledigheid zelf zijn.
Daarin momenten proeven
die de smaak van vrede en geluk opwerpen.
De oprisping ervan laten samenvloeien
in dat ene moment waarin de kracht schuilt
Om met alles opnieuw te beginnen.
Een eindeloos zichzelf vernieuwend begin
waarin de onomkeerbaarheid van het bestaan aanvaard wordt
en het onherroepelijke ingeademd.
En dan ademen tot we opgenomen worden
in de energie van het oorspronkelijke
en onszelf tot weg zijn.
Eenmaal één baan geworden
reizen we van alfa naar omega.
Uit: jij bent gekomen om te blijven van claire vanden abbeele
|