Zes uur en de wekker loopt af, voor de meeste een onzalig uur op vakantie maar de bus is ook vroeg dus na een lekker douche en ontbijt, de nieuwe kennissen ophalen en busje komt zo. De Lijn kan er een voorbeeld aan nemen de bus is mooi op tijd en zeer comfortabel. Aangekomen in Granda gaan we op zoek naar de volgende bus, want de wandeling van ongeveer een half uurtje en dan nog bergop en dat zien we eigenlijk geen van alle echt zitten. Bus 13 (ook mooi op tijd) brengt ons aan de bovenste ingang van het Alhambra, waar de ene na de andere reisbus hun klanten afzet. Het is inderdaad nodig om te reserveren anders kom je er niet in. We vinden uiteindelijk de automatische kassa en begingen aan het bezoek. Wilfried bevestigd nog eens dat hij blij is dat hij met de bus gekomen is en zelfs niet met de el. fiets als je uiteindelijk ziet hoe hoog we boven de stad zitten. Voor een juiste beschrijving van het Almbra, waarvan de bouw in 1238 begon, zou ik iedereen naar Wikipedia verwijzen ik kan het niet beter beschrijven, maar het is prachtig en zeer wel onderhouden. Een legertje tuin- en onderhouds mannen/vrouwen zorgen voor een prachtige omgeving. We bezoeken eerst het gedeelte Generallife. Het opmerkelijk is zijn de water partijen die op de binnen tuinen een rustgevend effect hebben, hoe ingenues zijn ze in die vroege tijden wel geweest om dit alles zo prachtig te laten werken.
Ook het feit dat alles er nog zo goed bijstaat bewijst hoe stevig er toen gebouwd is. Het is een geluk dat de verschillende bezetters van de streek dit paleizen complex zo bewaard hebben, voor hetzelfde geld was alles afgebroken.
Daarna bezoeken we de citadel van het complex want de timing moet gerespecteerd worden, je mag trouwens maar eenmaal binnen in één deel eens buiten kom je er niet meer in en je bezoek moet afgelopen zijn voor 14 uur anders ook pech, te laat en de Spaanse dames aan de ingangen zijn geen katten om zonder handschoenen aan te pakken dat mochten enkel Chinese toeristen ondervinden.
De citadel is een brut bouwwerk wat over het algemeen in dit soort gebouwen het geval is. Het moet echter wel een drukke bedoening geweest zijn in de tijd dat het door de soldaten bezet was.
De binnenmuurtjes zijn de vroegere winkeltjes die er voor de soldaten en de andere bewoners waren. Vanop de hoofd toren heb je een mooi uitzicht op Granada in het bijzonder het Arabisch kwartier, het oudste stadsdeel met zijn typisch smalle straatjes. Langs de andere zijde heb je dan de Sierra Nevada met zijn besneeuwde toppen.
Gezien de strikte timing begeven we ons goed op tijd voor het bezoek aan de Moorse paleizen, om precies 11uur mogen we binnen. Dat het de moeite is heeft geen naam, de pracht en praal die deze gebouwen uitstralen getuigen van een ongelofelijke rijkdom en weelde. Bepaalde gedeelte zijn er alleen neer gezet om de bezoekers te imponeren, marmer, pleisterwerken waterpartijen enz. Het is een lust voor het oog
Je valt er van de ene verbazing in de andere, we hebben op geen enkel ogenblik spijt dat we hier heen gekomen zijn. Na de Moorse paleizen gaan we door de tuinen terug naar het laatste te bezoeken gebouw, dat van de eerste Spaanse Koningen. Een geluk dat we dat als laatste bezoeken, het is dan ook het lelijkste gebouw van het hele complex, groots opgezet maar de fijnheid van de Moorse paleizen is hier ver zoek. Voor de museums die er in gevestigd zijn is het aanschuiven maar de honger haalt het en we dalen af tot in het oude stads gedeelte waar we dan van een lekkermaaltijd genieten in het zonnetje
Het was een fanatische dag in gezelschap van een paar zeer vriendelijk Limburgers die we hopen terug te zien ergens aan de Maas kant.
De laatste dagen in Manilva waren de moeite waard, na een kleine week is de pijn in Hedwig haar been verdwenen. Het droge klimaat heeft zijn werk weer gedaan, we kunnen terug gaan wandelen en zelfs terug met de fiets op pad en dit na twee jaar. De eerste tocht tot in Sabalinas een kleine 3 km heen en 3km terug zonder probleem. We genieten nog van de zon en het lekker warm weer. De week is zo voorbij en het is tijd om de volgende etappe, Granada. We hebben in de ACSI boek een camping gevonden een tiental Km van Granada, de bus halte is voor de camping. We programmeren de IPad, de GPS is nog altijd out, geen tolwegen en vertrekken in de richting Motril. Er staat daar nog een villa die gebouwd met onze belastingcenten. Maar we komen tot de vaststelling dat we ze toch niet kunnen zien en nemen voor Motril een toeristische route die ons door de bergen naar Granada brengt. Vroeger moet dit een drukke weg geweest zijn aan de leegstaande panden, die restaurants en venta’s geweest, zijn te zien. De weg wordt smaller en op zeker ogenblik schuren de takken langs de zijkant van de motorhome als we een tegenligger kruisen. De motorhome doet het goed een plezier om mee te rijden, steeds voldoende power om de volgende bocht te nemen zonder altijd te moeten schakelen. Het uitzicht is prachtig en we stoppen enkele malen om van het uitzicht te genieten. We klimmen tot ongeveer 1200m en de temperatuur gaat met enkele graden naar beneden. Na een prachtig tocht langs de puento del Supro del Moro komen we op de gelijknamige camping aan. De installatie is een beetje verouderd maar zeer proper en de ontvangst zeer vriendelijk. De dame zorgt ook voor onze tickets voor het bezoek aan het Alhambra, niet reserveren is niet binnen komen, het aantal bezoekers is beperkt en er op tijd bijzijn is de regel. In het volle seizoen is het zelfs nodig om een week op voorhand te reserveren.
We maken ook nog kennis van een koppel Belgische Limburgers, ook zij gaan het Alhambra bezoeken en we gaan tezamen de bus om 7uur20 nemen de volgende dag, wat dan ook het volgende verslagje gaat worden
