ik wou dat ik kon piano spelen in een stille hoek noot voor noot totdat een melodie tevoorschijn komt hemelse muziek dat je ver weg drijft je vlecht je gevoelens er door en jouw tonen verwarmen elk koud hart ...
geen groot publiek, geen grote zaal maar intens een paar mensen er bij zodat ik mij uitleven kan en woorden spelen dat ik anders niet uiten kan !
ik fluister jouw naam maar ik hoor je niet de zachte wind neemt mijn woorden met zich mee
je bent niet ver je bent in mijn hart maar voelen kan ik je niet en je wilde haren kan ik niet strelen
en ik zoek maar verder eindeloos maar opeens zie ik iets dat mij aan jou herinnert
en zie de wereld gaat voor mij open jouw gezicht en je diepe stem komen weer tevoorschijn ik zou dit willen vasthouden maar nu weet ik dat jij toch voor altijd bij mij blijven zal ...
kust en meeuwen dat hoort bij elkaar maar nu zie je ze meer en meer
men mag ze niet meer voederen en dan zoeken ze maar zelf mensen laten bergen afval achter en ik kan je verzekeren de meeuw is een pienter en vlugge vogel razendsnel en maakt lawaai ... soms oorverdovend ! maar wie laat er nu zijn kleintje lopen bij de vistrap met een boterham of een ijsje ? dat vraagt om moeilijkheden ... het gaat tenslotte om dieren
ik kan uren kijken naar het spel van de meeuwen rustig genieten op een bankje op de dijk en ik ben nog nooit aangevallen geweest ! laat de vogels gewoon met rust en zij aanvaarden je en bekijken je met nieuwsgierige oogjes aan want nieuwsgierig zijn ze wel ... en eten hebben ze genoeg bij eb vindt je ze allemaal op de waterlijn of de golfbrekers
wij, kustbewoners houden van de meeuw het maakt deel uit van ons leven van mijn leven ... kust en meeuw horen tesamen !
monumenten van wit kristal stil en dreigend majestueus voor een derde zichtbaar meestal verlaten een brok natuur om eerbied voor te hebben ...
je staat er sprakeloos bij welke schepper heeft zoiets moois laten ontstaan ?
toch is het er leefbaar hier vindt je ook leven hier is het leven om te overleven
laat hier niet veel mensen toe laat dit gebied met rust dat mooie stuk pure kunst ... natuur waar leven nog eenvoudig is vaak nog ongerept maar voor hoe lang nog ?
het is niet enkel de mens die zijn gevoelens heeft als men even verder kijkt dan zou men verwonderd zijn hoe innig en intiem of hoe fel en krachtig dieren met elkaar omgaan ...
verwonderd en vaak verbijsterd van zoveel gevoel of noem je dat instinct ?
nee ... als je een foto goed bekijkt dan moet men inzien dat wat er tussen hen gebeurt niet enkel 'dierlijk' is je voelt de echtheid en het puur beleven zonder bijbedoeling menslief hier kun je veel van leren ! puur natuur, zonder scrupules eenvoudig maar waar ...
misschien besef je het niet eens maar op een dag begin je aan je tweede leven de dagen van haasten, werken en zoeken naar zijn voorbij de kinderen en kleinkinderen gaan nu voor nu is het ook hoog tijd om aan jezelf te denken in jezelf te geloven je hebt al een lange afstand afgelegd met hoogtes en laagtes nu moet je blijven geloven in jezelf ... de natuur is je vriend de wind je adem maak je leven mooi ...
en elke dag is een geschenk koester het dierbaar en geef het door aan diegenen die van je houden het geeft je leven meer zin en je verspreidt een rijkdom dat niemand je meer afnemen kan !
vandaag is het vrijdag en bovendien de dertiende heb je al een zwarte kat zien nader komen ... je hebt toch niet onder een ladder gelopen ?
telkens als die dag voorbij is denk ik dan ... waar halen ze al die verhalen uit ? juist ja ... bijgeloof de ene gelooft er in en durft haast het huis niet uit ik denk er niet aan ik heb de zwarte kat van mijn gebuur eens stevig geknuffeld ... manlief stond vanmiddag op een hoge ladder ! maar de dag loopt op zijn einde en morgen ... ja terug weekend ! weer of geen weer ik zal er proberen er alles uit te halen en wens jullie alvast een heel mooi weekend toe !
zou het werkelijk nog bestaan de eeuwige liefde zoveel beschreven en bezongen wat begon als een tienerliefde pril, fris en alles nieuw ... je ontdekt elkaar dag per dag jaar na jaar ...
tot je plots op een leeftijd komt en denkt ik kan hem toch niet missen hij is mijn tweede ik mijn zielsverwant en mijn veilige thuishaven ... ziekte brengt je nog meer tot elkaar en dan komt de angstige tijd ik zal je moeten loslaten mijn lief, mijn vriend en nimmer zal hij je haren strelen een arm om je heen slaan en zelfs na die donkerste dag in je leven duurt je liefde voort als ingegraven in je hart
vandaag ben ik moedeloos geen energie meer en loop nog steeds met zware valling ik zie het eventjes niet zitten ... zal nu wat aan rusten denken tot laters
zeg niet zomaar het is maar een boom haar takken deinen op de wind ze is al jaren oud maar telkens weer staat zij daar fier en kranig op het veld
urenlang heb ik er onder gelegen een dutje onder mijn boom ze heeft menig storm doorstaan en is een veilige haven heel wat vogels zijn daar uit het nest gevlogen maar ik keer telkens weer en ben blij dat ik terug eventjes mijn hoofd op haar grote wortels neerleggen kan en weet dat zij met haar grote takken mij steeds omhelzen zal ...
vannacht heerlijk gedroomd ... zat in een luxueus massagesalon heerlijke zachte kussens met geurende oliën en zachte muziek op de achtergrond je lichaam en geest eens goed verwennen
eventjes aan de realiteit ontsnappen en je overgeven aan warmte en geuren fijne vingers die je huid doen tintelen ...
je lichaam ontdekt zichzelf en snakt naar rust het leidt een eigen leven ... puur verwennerij en ook het hoofd moet ontspannen want daar is het een wirwar, een kluwen dat opnieuw ontrafeld moet worden
zeg nu zelf zou het geen goed idee zijn om eens een cadeaubon te geven aan iemand van wie je heel veel houdt en die het zeker nodig heeft ?
