Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
13-09-2014
stilte ...
eventjes stil vroege morgen wazig licht nog geen geluid sta versteld mooie zuivere wereld huiverig bij zoveel schoonheid puur en rein sta alleen vol bewondering raak de bloemen aan adem verse frisse septemberlucht ...
het begint bij het ochtendgloren niet draaien en keren geen gepieker van ik moet en zal ... nee opstaan armen strekken venster open je dag begint ! stevig ontbijt vergezeld met ochtenkrant dampende koffie je kan er tegen aan na een verkwikkende nacht doe het langzaam aan geen getrek en geduw een dag duurt lang geniet er van het is jouw dag het is jij die leven moet jij beslist of het een goeie wordt laat de wereld maar draaien !
ik wil ze vasthouden opstaan en slapen gaan met zon, bloemen en vlinders laat nog niet los hou nog even vast lieve lome zomer je loopt op laatste benen schuchter verwarm je mijn gezicht laat me verder leven nog even geen donkere wolken koude gure wind nee zachte ochtenbries laat mij ontwaken denken aan het goede maar ook ik moet buigen voor de wetten van de natuur maar geef mij nog even nog even tijd straks wordt alles anders wie weet hoe ziet de morgen dan weer uit ?
je voelt het komen nu nog boterzacht kleurenpracht alom zinderende warmte is voorbij mysterieuze nevels in de morgen dampende paden in het bos lichtruisende golven enkeling op het strand vakantie is voorbij we wachten af wat morgen brengen zal stille herfst of bulderende stormen met striemende regen ... ik geniet van vandaag denk niet aan morgen knipoog naar het jonge dier dat mij lieflijk aankijkt stil, heel stil
had niet meer aan jou gedacht zo lang geleden vage herinnering van hechte vriendschap voor het leven ... in een waas stond je daar plots en onverwacht herkende je direkt die staalblauwe ogen kuiltje in de kin hebben een lange weg afgelegd met vallen en opstaan karrenvracht bagage maar toch die eerste blik herkenbaar o zo zacht ben blij dat ik jou zie wetend die vriendschap bleef bestaan mijn vriend is terug wat volgt niemand die het weet maar ik huiver van blijdschap jij bent terug in mijn leven !
lachsalvo komt diep van binnen ongekunsteld eerlijke lach het is echt zij is echt niet echt mooi alledaags tranen biggelen langs wangen ogen dichtgeknepen lachrimpeltjes alom wie maalt daarom zij is gelukkig is blij met wie ze is alledaagse vrouw zij is rijk rijk van binnen want zij weet nog hoe je lachen moet ...
september stille maand vallende bladeren licht geritsel dampende geuren ... ik herleef beleef al dat moois alleen in bossen en velden gewapend met mijn kleine doosje neem ik de mooiste foto's ben geen kunstenaar maar doe gewoon mijn ding al is het niet perfect het zijn mijn kleine wonderen dat ik later telkens bekijken zal nu ga ik stil verder wacht op die eerste schuchtere ree leg mij neer in het zachte mos geniet en wacht ...
donkere ogen zoeken elkaar op teder gebaar moeder en jong onafscheidbaar geen lawaai geweld of gevaar eenvoudige stilte zo kan het leven zijn ook al ben je groot en sterk geducht vijand scherpe klauwen dodelijke beet liefde maakt alles zacht zachte snoet tedere aanraking enkel een mens kan dit verbreken enkel de mens maakt alles ruw en grauw ...
geen woorden zacht geluid lichte aai op zachte neus onverbreekbaar mooi pure harmonie hier wordt ik stil van bij zoveel liefde genegenheid zeg niet zomaar het is een dier ze zijn één brok wondermooie natuur hoe het kan zijn tederheid in alle vormen groots intiem moment geen foto zo mooi de herinnering blijft ...
zie ik daar werkelijk de zon geen gedruppel meer grauwe grijze wolken ... omhels elke heldere zonnestraal vandaag blijf ik niet binnen op stap in eigen stad heerlijk flaneren langs de dijk terug mensen ontmoeten blije gezichten vanmiddag doen zoals elke toerist neervlijen op terras met zicht op zee lekker glaasje wijn torenhoge kom met mosselen knapperige frietjes wat kan het leven mooi zijn ik ga niet ver blijf vandaag in mijn Oostende stad aan zee stad van mijn hart !
lieve ogen kijken je aan hemelsblauw of donkerbruin ellenlangen wimpers guitig wipneusje zonder aarzelen kijken ze je aan hoopvol wachtend op wat komen gaat hun blije lach verwarmt de kamer verdrijft de wolken danspasjes rondom jou liefde, leven en lustig maken zij jouw dagen mooi teder nemen zij je hand leggen hun hoofd op je schoot laat ze niet in de steek geef hun je liefde en warmte zij zijn een stuk van jou een kind God's mooiste schepping !
al is het donker en grauw striemende regen tegen het raam onverwachte bliksemschicht ratelend gedonder geen opgewekte gezichten nors en stuurs laat de kilte niet in je huis breng licht en warmte ook in je hart wat bloemen een enkele kaars lichte muziek ... nestel je in je zachtste zetel benen omhoog je hebt het zo slecht nog niet wees dankbaar met wat je hebt met wie je bent er zijn er zoveel die dat beetje geluk niet kennen ...
de wereld draait omgekeerd wat is nog goed wat is slecht wat kan men nog geloven waar schuilt de waarheid wat zal de toekomst brengen wat brengt ons nog aan het licht niemand die het weet het blijft gissen je draait in rondjes de wereld op zijn kop de ene dag dit verhaal volgende dag nog iets sterker ik kan niet volgen maar maak me niet moe we zien wel blijf met mijn voetjes op de grond en leef, beleef blijf zoeken naar het goede naar het mooie ...
gele bloemen veld van belofte en hoop zwoele avond na hete dag zinderend geluk op warme zomerdag ... alles zo vergangelijk zo vlug voorbij donkere dagen striemende regen huilende wind zomerzon laat ons nog niet in de steek blijf nog even verwarm ons hart als het even kan geef ons nog wat hoop een kleine nazomer kan wonderen doen ...
is het werkelijk waar die langverwachte zomer alweer voorbij gisteren nog die prachtige vlinder in de tuin trillend van verwachting hopen op zonneschijn was dit de laatste vlinder ? rondturend beetje mistroostig was dit de zomer van jou en mij uitbundig warm sprankelend van leven ... laat de herfst maar even wachten geef de hoop nog niet op tuur verder aan de horizon en heel misschien kunnen wij ons nog even verwarmen en koesteren in de zon ...
iedereen heeft het nodig een eigen plekje soms geheimzinnig weggestopt waar je even jezelf kan zijn tussen groen en bloemen ver weg van iedereen waar je even treuren kan of wegdromen van geluk plekje om even halt te houden te luisteren naar je hart ogen dicht je laat alles even achter denkt niet na laat de wereld maar draaien ik blijf hier even op mijn eigen plekje alleen ik weet van dit bestaan ...
jij kwam van ver ik zocht rust stilte op mijn brug lieflijke zwanen onder mij zacht geruis van water kuierend op de eeuwenoude brug van gisteren tot morgen ik zocht niets maar ik vond jou weerspiegelend in het licht eenzame figuur tussen het groen jij nam me bij de hand het werd me duidelijk deze brug was van ons onafscheidelijk ...
vandaag sla ik de krant niet open wil gewoon mens zijn even niet denken aan gruwel en dood alles kommer en kwel je kan er niet omheen voor mij is het even genoeg geweest vandaag wil ik leven met schoonheid om me heen blije gezichten tere klanken van eeuwenoude muziek ik adem vrijheid zing mijn eerste lied helder dans vederlicht ja ik wil leven wat morgen brengt dat zien we wel ...
de wereld is grauw en grijs zonneschijn verbleekt donkere wolken bedekken mijn hart geen gelach sombere gezichten waar gaan we heen ? toch zoek ik dat sprankeltje hoop dat teder gebaar een lief woord nee ik laat het niet toe wij moeten verder hoopvol beginnen met onszelf geef me je hand tover je glimlach samen zullen wij de zon terug laten schijnen ! kijk naar de natuur laten we daar iets van leren ...
je oogt niet mooi kleurloos jouw stekels en doornen niemand wil je in huis kleurloos sta je daar in de hoek niet gezien nooit bekeken zonder water toch snak jij ook naar zon warm plekje hoeft niet veel te zijn geef mij wat tijd je zult zien ook jij zal mijn schoonheid zien dankbaar zal ook ik jou mijn kleuren geven ....
