wachten op een brief weet dat heel ver mijn kleinste krullekopje ijverig aan het pennen is maar het duurt zo lang wat is een jaar voor mij een eeuwigheid niets tastbaar meer ... vandaag krijg ik post dan hoor je mij niet meer verslind alle woorden ontleed alle zinnen en als toetje krijg ik een pak foto's die kan ik voelen ruiken telkens weer betasten zijn ze terug een stukje dichterbij ...
voel me onrustig wil vliegen ver weg heel hoog woeste golven onder mij donkere wolken jagen mij voort dein op en neer kadans van het leven wiekende vleugels mijn eigen geluid schreeuw het uit niemand die het hoort enkel de wind beantwoordt mijn vraag dat is voldoende zo moet het zijn ...
alles fris en onbezonnen vrij van zorgen hopeloos verloren in elkaar niet wetend wat tijd en ruimte is vingertoppen bijeen zachte handdruk tijdloos pril geluk van weleer zachtjes fluister ik een naam geruisloos laat ik een traan ...
vind het ergens wel mooi sommige zijn juweeltjes klein en fijn enkelen weten de betekenis ... alhoewel sommigen lopen met hun tuin op de rug of een vuurspuwende draak kijkt vanuit je bloes armen en benen tonen je een ganse geschiedenis of is het de familieboom ? nu ja ... ieder zijn ding voor mij mag het maar naast zo'n kerel liggen waar leeuwen en goden op zijn torso staan met onderaan naakte vrouwen die je begluren terwijl je zachtjes het bed uitgaat ... nee voor mij is dat ietsje te ver
vanmorgen hier een gefoefel van jewelste pc had kuren niet zo maar traag maar geraakte nergens in haren in de lucht zenuwen op volle toeren totdat nichtje binnenkwam ... als het éne stuk is kan je dan geen andere er op plaatsen ? het kind kreeg prompt een dikke kus geen internet explorer dan maar google chrome ... tja hier zit ik nu te tokkelen hopelijk heb ik niet te vroeg gejuichd ...
loslaten is iets van jezelf meegeven vrijheid schenken ultiem gebaar van liefde je vraagt niets je geeft weg het gebeurt in een flits vaak moeilijk en hard onomkeerbaar maar je weet dat dit zo moet zo is het leven durven loslaten dankbaar zijn om wat is geweest ...
wil niet landen blijf hoog in de lucht hier ben ik vrij ver van zorgen en pijn het geluid van mijn vleugels mijn enkele kreet hier ben ik niet alleen ... zie de wereld onder mij grauwe mensenmassa wirwar van stinkende geluiden
hier is de wind van mij de zee mijn veilige haven hier kan ik leven ben ik gelukkige en vrij
dankbaar om wat zon aarzelend stralend huiverend om wat komen zal heel voorzichtig kom ik buiten eventjes genieten voel nog geen warmte maar de kleur van de zon bekoort mij doet mij verlangen naar meer ...
wij hebben geen nood aan een groot boeket delen samen één bloem ... wij hebben geen nood aan veel woorden één blik volstaat ... wij hebben geen nood aan luide muziek stilte verbindt ons ... wij hebben geen nood aan luxe en praal ons huis is klein en warm ... wij hebben geen nood aan het heelal want we delen de zon en de maan de sterren verlichten ons hart !
kinderen en bloemen ze maken je wereld mooi fris en spontaan stil en ingenomen aaien bloemblaadjes dartelen in het frisse groen plukken heel eenvoudig klein boeketje kleine handen steken ze je toe teder gebaar kleine bloempjes uit een groot hart ...
is liefde wel zo mooi grenzeloos rijk gevoel van opperste geluk zeldzame woorden alleen voor jou samen in harmonie concert voor twee voor velen vaak ongrijpbaar in een lichtflits voorbij liefde doet pijn doet je wankelen toch geloof ik in liefde liefde is dichten alleen voor jou ...
ben blij met mijn fantasie zo kan ik in volle vrijheid mijn wereld iets mooier maken schatkamer van dromen nieuwe woorden doorweven met de fijnste kleuren elk verhaal apart spontaan voortvloeiend uit moeiteloze pen ben gelukkig in mijn creativiteit vraag niet of het mooi of herkenbaar is probeer om creatief te zijn spelen met letters en kleuren daar hou ik van !
een wolkje kamperfoelie doorweven met een lichte rozenwaas zachte geuren geruststellend vaak gesierd met een drupje lavendel maar ik herken haar o zo vaak aan de wilde seringengeuren diep doortrokken witte, blauwe bloesems in en rond de tuin hemelsgrote boeketten op tafel ... altijd gul om een boeketje mee te geven dat is haar mijn moeder ...
luid en druk almaar meer en vlugger ik sta even op de rem luister naar de stilte in stilte kun je beter horen hij is mijn vriend laat me nooit in de steek ... stilte heeft zijn geheim dat ik delen mag ja ... zelfs stilte spreekt beantwoord mijn diepste gedachten snap je de stilte niet ? dan begrijp je ook mijn woorden niet ...
zeg niet zomaar een kussentje al ben ik niet zo jong meer bij mij zie je kussentjes overal in alle kleuren en maten zacht of pittig donzig zacht bij het slapen troostend bij verdriet gezellig voor de buis onder mijn hoofd of been mijn kussentjes zie je in elk hoekje zelfgemaakt op als cadeautje iedereen weet bij mij is er plaats leg even de kussentjes opzij en nestel je er gewoon even bij !
eenzame fles tussen witte golfjes kabbelend nadert langzaam het strand durf het haast niet aan te raken breekbaar papier één enkel velletje opgerold met stukje touw van wie voor wie ? haast niet leesbaar taal die ik niet ken onherkenbare tekens een boodschap, een gedicht ? niemand die het weet woorden gedragen door de zee die ik niet beantwoorden kan ...
het wachten in voorbij deur is dichtgeslagen niemand weet wat er werkelijk is gebeurd de zee heeft terug genomen prachtig mooie diepblauwe zee verlaten anker op bodem ik huiver niet te beschrijven buiten gierende storm mannen vechten om hun leven niemand die hen hoort niemand kent hun laatste woorden ijzingwekkend ken het gevoel de zee neemt en geeft mijn gedachten gaan naar hen ik draag aan hen de eenvoudige woorden van mijn gebed ...
ik kijk niet naar rechts of naar links wiebel maar voort neem stap voor stap heel voorzichtig blik vooruit de koord gaat mee op en neer kadans van het leven waar moet ik stoppen weet het niet ga almaar door ben helemaal alleen daar bovenaan op mijn koord ... ginds zie ik zonneschijn stemmen roepen mij toe ben toch niet alleen hier op mijn koord !
