Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
02-10-2015
ochtenddauw ...
dauw op het gras laatste bloemknoppen hebben de kracht niet meer morgenkoud langzaam verdwijnen de kleuren maken plaats voor de herfst bladeren alom tapijten van rood en bruin ochtenddauw zie dit betoverend tafereel ook dit is mooi maar de warmte vloeit weg eenzame bloem houdt nog vol nog even ...
ik neem eventjes pauze wat rust verse adem mijn lichaam is moe geen inspiratie geniet van het stralend herfstweer misschien tijd om te herbronnen ? lieve bloggers tot binnen enkele dagen ...
zag haar maar hield me stil mijn kind in de natuur zoiets mag je niet storen stilte alom omgeven door kleur wat gaat er in haar om laat haar in haar paradijs vol woorden hoort zij het geknisper van de bladeren ? ziet zij de kraaloogjes van de eekhoorn denk het wel lieve meid blijf nog maar een poos in jouw wereld die stoor ik niet ...
geniet met mij ode aan een mooie zomer herfstkleuren en geuren vullen ons leven dankbaar voor wat is geweest lange wandeling op zachtdik bladertapijt vlugge eekhoorn springt ons voor hand in hand zonder woorden de avondzon tegemoet wat is het mooi geweest het doet ons hunkeren naar meer ...
durf het haast niet te hopen krijgen we werkelijk een echt heerlijk nazomertje eentje waar je kan van dromen open vensters vollop zonnelicht je voelt je licht gelukkig om zoiets banaals maak een vreugdedans voel me dartel en blij en jij daar als het even kan geniet van die enkele heerlijke dagen ze zijn er ook voor jou !
heel langzaam spreid ik mijn vleugels deinend op de wind tuur naar dat straaltje zon maar de herfst heeft alles in haar greep striemende regenbuien felle wind toch vlieg ik door niemand die mij stoppen kan ik adem de nieuwe morgen in vol verwachting op wat komen zal ik vlieg ... en leef !
kon het niet laten ... wou jullie toch nog een fijne avond wensen stilletjes als een bootje op de zachte rivier vandaag even genietend van gewoon alledaagse dingen dat stille herfstgevoel maakt me rustig hoop voor jullie ook een heel fijne en zachte herfstavond ...
vandaag eventjes rust voel me wat moe uitgeblust geen inspiratie hang hier maar wat lui in de zetel zo'n dagje kent iedereen wel ... even verstand op nul en morgen er opnieuw tegenaan ...
hebben jullie dat ook dat éne kleine boekje bontgekleurd niet groot enkel jouw krabbels staan er in je vindt het in een handomdraai terug alles staat er in soms kriskras door elkaar met een streepje, omcirkeld een vleugje kleur jij vindt alles terug nuttige informatie waar alles staat wat je toch vergeten zou je boekje vaak een encyclopedie in het klein ...
foto's nemen stond er vroeger nooit bij stil als kind boeide mij elk beeld had al vroeg het fototoestel bij de hand goedkoop en piepklein het leven gaat zo snel voorbij wervelende sneltrein beelden volgen elkaar op ik zag en nam vaak tot groot jolijt nu ben ik blij een pak herinneringen van hen die er niet meer zijn nog steeds ga ik op pad op zoek naar iets nieuws die éne foto telkens weer later ... zal ik mij rijk voelen soms met heimwee of met een lach maar ik heb vastgelegd dat ik heb geleefd !
kleuren van herfst van rood tot okergeel diepgroene tinten verdoken in het bos uitspatting van geuren dampend om je heen vroege slierten mist ontluikende herfstaferelen voel een zachte kalmte knisperend door het hout weg is de hete zomer eerste koelte komt er aan één zonnestraal maakt alles tot leven trotse herfst vol dwarrelende bladeren maakt voor ons zacht prachtig tapijt ...
mooie herfstbeelden prachtig in kleur zeg niet te vlug ik hou van de herfst vandaag winderig en nat somber wou toch opgewekt naar buiten boodschappen doen kleurrijke laarsjes grappig parapluutje mooi is de herfst die regen nemen we er maar bij alhoewel niet ver van huis liep op het randje wegreus dapper door een diepe poel hoef je niet uit te leggen of er een tekening bij te doen kletsnat na plensbui bovenop een douche spreek me vandaag niet meer over een mooie kleurrijke herfst !
grenzen sluiten een dof gevoel vrijheid beschermen had nooit gedacht dat dit ooit zou komen men maakt ons bang eerst vol vertrouwen vriendschap voor iedereen plotse ommezwaai nu ben ik ook verward van wat komen zal wat staat er voor de deur zullen die enkele bloemen straks nog op het veld staan ?
mijn huis daar waar iedereen welkom is waar het ook staat je vindt het wel het is geen kasteel maar een thuis met een kloppend hart misschien wat eigenaardig eigenwijs maar volg je de weg kijk je wat verwonderd binnenin is het heel gewoon mijn thuis waar vrienden altijd welkom zijn met een lach of een traan ...
zoek het niet te ver graaf niet te diep leg je krant even terzijde eventjes geen tv gewoon opstaan genieten van je dag neem tijd voor jezelf al is het maar één dag in het jaar maak het jouw dag doe wat je graag doet leven en laten leven niets moet vandaag is gewoon een mooie dag van jou !
we torsen het allemaal mee onze rugzak hoe jonger hoe lichter huppelend rond met vederlichte tas nog weinig bagage ... maar met de jaren wordt de rugzak zwaarder gaat moeilijker vooruit voor sommigen loodzware bagage je krijgt het niet weg draagt het je hele leven mee dan verlang je naar een plaats waar het veilig is waar je die rugtas plaatsen kan je hoeft er maar naar te kijken maar dragen moet je niet meer ...
vandaag nog even dansen in het bos straks andere kleuren alles stil spreid mijn armen uit omarm dat heerlijk gevoel dat klein beetje warmte daarna regen en wind vandaag nog even genieten van wat terug is geweest zomergevoel vervaagt maar wil nog genieten van die allerlaatste zomerse zonnestraal ...
ze reikt naar de sterren gloeiende lichtjes aan het firmament stilletjes tellend zo mooi en toch zo ver kleine vingers wijzen ze aan die éne grote staart haar aan sterren voor kinderen voor elk kind één als kleine lampjes elke avond weer gelukkig het kind dat haar sterretje gevonden heeft ...
moeder aarde ik zie een traan kleine waterval van verdriet niemand die het ziet je geeft om ons laat de zon schijnen ons beschermen in de luwte betoverend land met hoogtes en laagten diepblauwe zeeën glanzende ijsmassa maar ook jij kent je verval jouw schoonheid taant ben bedroefd dat juist wij jouw leven doven we zien het maar langzaam glipt het weg lieve moeder aarde ik huiver om jouw bestaan !
kijken naar de regenboog voor hem heel hoog vaak zien wij het niet denken teveel grijs en zwart na de regen alles fris en mooi heldere kleuren kleine handjes rijken uit maar een regenboog die pak je niet je kan er enkel naar kijken wetend dat daar achter steeds de zon verschijnt ...
