Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
03-11-2016
seizoenen van het leven ...
je hebt zoveel seizoenen doorstaan prille jeugdige lentes zomers om van te dromen dansend in het zonnelicht 's avonds genieten van een warme zomernacht vol beloften herst vol kleuren hand in hand door bos en hei een verstolen kus ... straks de koude winter maar ons hart blijft warm knetterend haardvuur samen op een zachte plaid ook dat is leven
een uurtje meer of minder dagen, weken en jaren de mens wikt wil alles veranderen tegen de natuur in één zielig hoopje mens wil de natuur veranderen zijn eigen wil opleggen ... maar houdt de zee de vloed tegen wachten de eerste sneeuwvlokken om geruisloos neer te vallen kan men onweer tegen houden ? waait de wind waarheen jij wilt
nee, vergeet het moeder natuur is baas spuwt haar lava uit wanneer zij wil
haar regels tellen ondankt wat de mens ons vertelt !
wat is een uur vroeger of later je lichaam neemt zijn tijd vrijheid van tijd het is ons niet gegund zaterdag terug die mallemolen is het nu voor of na voor mij mag alles blijven wat is tijd immers de mens beslist wanneer jij en ik moeten leven tijdloos bestaat niet meer de slimmerd die dit uitgevonden heeft zou men liefst op onbewoond eiland plaatsen leven volgens maan, zon en sterren tijd leren volgens de natuur niet wat het boekje zegt ... dan te zeggen, de mens is vrij !
wij zien je niet bent zeldzaam je luide roep in de eenzame nacht maar wat ben je mooi geen mens die dit maken kan je bent een wonder van de natuur prachtig geschapen geheimzinnig sluw verstopt je overdag maar 's avonds laat kom je tot leven mooie lieve uil niemand hoeft je te zien blijf maar in de donkere nacht ...
terug de kaarsen boven gehaald avonden worden donker heb nood aan licht heel veel licht flakkerende kaarsen warme gloed zachte muziek dicht bij het haardvuur nestel mij in zachte kussens buiten koude wind thuis is het gezellig en warm hou van de avond hou van mijn thuis ...
heb het teruggevonden oude foto vader die ons leerde vissen heel veel geduld samen wandelende encyclopedie leerde mij de liefde voor de natuur 's avonds laat bij zonsondergang dicht bij elkaar luisteren naar zijn verhaal dat gemis telkens weer ...
heel even leg ik mij neer zacht bladertapijt wenkt mij uitnodigend uit van hieruit ziet de wereld er anders uit stilte om me heen hier en daar geritsel bladeren vallen neer geruisloos wat is de wereld mooi stil geurig zachte kleuren om mij heen herfst je verwarmt mijn hart ...
je voelt je alleen tussen mensen om je heen niemand die je ziet of hoort jouw stem gaat verloren in de massa razendsnel gaat alles voorbij je snakt naar eenzaamheid daar waar je jezelf kunt zijn heel even stap ik in mijn fantasie hoor ik terug mijn eigen stem ...
je kijkt er niet omheen herfst is in het land kleine oogjes gluren je toe vliegensvlug van boom tot boom veilig het nest in zij trotseren weer en wind op zoek naar alles wat eetbaar is en dus is de vraag waarom klagen wij ? thuis gezellig warm oude warme pull hond of kat voor het vuur nee klaag niet maak gerust een wandeling door het bos dan zie je wat herfst is ...
ook al gaat het moeilijk de zon komt op telkens weer ook voor mij het leven gaat verder stilstaan is achteruit gaan gisteren genoten van de zon alles heeft zijn plaats vreugde en verdriet leven en dood berustend begin ik aan een nieuwe dag !
ik neem tijdelijk een blogpauze voel me niet goed de dood van mijn moeder heeft mij een serieuze knak gegeven kan nu even niet opgewekt schrijven maar zal jullie blogjes wel verder lezen ik hoop dat je mijn blog niet vergeten zal ... hou jullie allemaal goed en tot laters ...
stil wiekend vlieg je weg ver weg van hier naar waar dat weet ik niet heb je kunnen bewonderen kleurenpracht sierlijke vlucht het ga je goed mijn vriend kom veilig terug zal op je wachten blij zijn met je eerste gekraai ...
ja ik ben er bij ben gesneuveld hopen zakdoekjes hoofd als een ton lopend naar het kleinste kamertje al ziek bij de geur van eten mijn bed daar kom ik even niet uit
blogvrienden een paar daagjes rust ik vergeet jullie niet ben terug zodra ik mij fit voel ...
een wandeling door het bos stil met hier en daar geritsel prachtige kleuren omringen mij geuren van herfst prachtig toneel pas op kleine paddestoelen her en der verspreid voel me als een sprookjesfee tussen elfjes en kabouters hier voel ik mij als een kind boordevol fantasie ...
ook voor jou schijnt de regenboog donkere wolken hoge bergen eenzame voetstappen in het mulle zand gierende wind gutsende regen je voelt je alleen machteloos ziek van zorgen en verdriet
maar zie ook voor jou komt ze tevoorschijn prachtig schitterende regenboog haar intense kleuren verwarmen je hart die regenboog is voor iedereen ook voor jou !
ieder heeft zijn eigen berg te beklimmen stap voor stap soms aarzelend maar je moet vooruit door dal en vallei met vallen en opstaan jouw berg is wondermooi geniet tijdens de klim het is de tijd van je leven verlang niet naar de top rust even uit je geraakt er wel jouw kracht stuwt je vooruit dapper stap voor stap ...
de wereld op zijn kop je hoort en ziet soms te gek voor woorden alles is nu normaal wat vroeger niet kon daar maalt men niet om sta er niet meer bij stil alles gaat zo vlug razendsnel kan er niet meer bij geen waarden of zeden meer ben ik nu echt ouderwets ? met angst zie ik hoe alles evolueert
genoeg gepraat laat de wereld maar draaien met mijn schrijfsel verandert het niet
straks ga ik nog genieten van mijn dag op mijn eigen ouderwetse manier !
tederheid je hebt er zo'n nood aan zachte schouder onverwachte aai schouderklopje zacht en teder wetend dat je niet alleen bent je lichaam hunkert naar die éne kus fluisterende woorden die je ziel beroeren je hart verwarmen tederheid vandaag zie je het niet zo vaak woorden worden niet gezegd alles gaat zo vlug te vlug ...
mooi betoverend iedereen kijkt haar na alom gekend haar lichaam is haar trots haar kasteel telkens weer als een sprookjesfiguur eeuwige lach omfloerst het prachtig gelaat maar diep in haar ogen diepe poelen dat zie je niet waar is haar hart kloppend of eenzaam in al haar schoonheid ?
