Vaak dromen wij nog te weinig dat beetje fantasie verdwijnt meer en meer toch is het heerlijk even aan niets te denken je geest volledig leeg te laten lopen en nieuwe beelden tevoorschijn laten komen... en voor je het weet kom je in een andere wereld terecht geen echte wereld maar een wereld van fantasie maar toch fijn om even in te vertoeven.... !
waar is de tijd dat wij ons op de muziek zo konden bewegen dat wij geen armen of benen voelden gewichtloos deinend op de zachte muziek soms heel hoog in de lucht god wat waren we toen jong !
ik denk dat iedereen haar heeft een eigen engelbewaarder... zou het waar zijn durf ik dat geloven diep in mij denk ik dat hierboven iemand over mij waakt....
Vanmorgen vroeg even buiten gekeken niets te zien... maar daarginds ver weg wat is die wereld groot en vaak onbereikbaar maar wat zijn wij klein een stofdeeltje in die grote ronde wereld die wereld van jou en mij !
Buiten is het al donker en grauw de regen striemt tegen de ramen een koud en kil gevoel... vandaag ben ik van plan mijn hart en mijn huis te verwarmen... veel hoeft dat niet te zijn een paar kaarsjes, herfstblaren, wat kastanjes, een denneappel... maar vooral licht.... licht voor mijn hart licht voor mijn huis...
Langzaam gaan wij vooruit elke dag een stap verder reikend naar geluk maar blijf niet verder gaan sta even stil en kijk rondom jou het geluk ligt daar waar ook jij het grijpen kan....
mooi zijn trachten mooi te worden iedereen heeft het er over geen geld is te veel om nog mooier voor de dag te komen maar binnen in in elk van jullie schuilt de echte schoonheid onbetaalbaar want ze is puur en rein en straalt dagelijks hier doorheel jullie teksten die telkens weer elke dag op mijn scherm tevoorschijn komen....
gisteren heb ik voor de eerste maal de herfst gevoeld... de herfst gezien en geroken... voor velen een sombere tijd maar voor mij een ware openbaring, wat een schoonheid wat een stille natuur zachtjes wachtend op de koude winter.
mijn vader zegt steeds: hoor de stilte... en waar heeft hij 's zomers heel vroeg in de morgen met je voeten in de zee en dan luid roepen hallooooooooooo en dan niets horen enkel het ruisen van de zee... Zalig toch ?
Ben vanmorgen opgestaan en was wat aan het tokkelen op mijn pc 's morgens bekijk ik graag mooie foto's die mij doen wegdeinen en nadenken... als kind van de zee vond ik die foto die mij fel ontroerde ik zal ze zeker bewaren want het doet me denken aan vroeger aan fijne herinneringen...
Altijd zo druk... alles gaat zo vlug dikwijls geen tijd om na te denken de ene dag vliegt de ander voorbij zonder goed te weten wat gisteren was. Wat zou ik mij graag neer vlijen tussen de bloemen heel hoog in de bergen, geen lawaai, geen hinder, niets of niemand enkel ik alleen met de natuur......
Wat was het mooi gisteren.... de zachte temperaturen deden ons naar buiten komen zelfs in mijn tuin heb ik een paar vlinders gezien... en dat in oktober ondanks alle kommer en kwel maakt zelfs de natuur ons soms zo gelukkig en tevreden laat het nog maar een tijdje duren zo....
een week vol verwachtingen van geluk en vriendschap vriendschappen die telkens je hart verwarmen ben je alleen, ziek of verdrietig hier vindt je telkens weer, elke dag een blogvriend of vriendin die er in slaagt jou dat warm gevoel te geven waarnaar je dikwijls naar snakt....
