schilderen Welkom op de mijn blog.
Het eindeloze, het onbereikbare weergeven.
Het oorspronkelijk gegeven wordt steeds uitgezuiverd, om te eindigen in een non-figuratief en minimalistisch schilderij.
De toeschouwer kan zich in het werk verliezen of zijn eigen fantasiewereld openen.
Graag een reactie op het werk, enkel door kritiek en een andere visie op je werk kan men verbeteren.
18-04-2010
Verloren land 6
s' Morgens, 7 uur. Met een kopje thee in de hand de dag tegemoet kijken. De opkomende zon, het begin van de dag, een ogenblik waarin nog alles kan. Wat zal de dag ons brengen?
De opwarming van de aarde is iets van ons allemaal. We kunnen er niet meer naast kijken. Voor mij was het een inspiratiebron. De werken hebben een witte bovenkant die verwijst naar de schade die al is aangericht, het land is verdwenen.
We zijn zover, we kunnen onder het deskundig oog van de leerkracht, aan de slag. Het is een werk dat vrij nauwkeurig moet gebeuren. Afschuren van de plaat, in mijn geval nog maar 10x10cm. Aanbrengen van een grondlaag, tekening inkrassen, inbijten met zuren en verder afwerken. Volgende les: afdrukken.
Alles is opgeruimd en we kunnen ons concentreren op nieuwe onderwerpen. In mei hebben we een groepstentoonstelling met als thema "WIT" Ik had graag iets gemaakt dat niet direct aan een winterlandschap doet denken. De winter daar hebben we gegoeg van gekregen, geef mijn maar een heerlijke, zonnige lentedag.
Je kijkt er zo naar uit, soms met gemengde gevoelens, soms verlangend, soms angstig en voor je het weet is het achter de rug. Maar het is goed geweest. Er was veel belangstelling en er kwamen positieve reactie's. Morgen duiken we terug het atelier binnen en beginnen aan nieuwe werken.
Laatste weekend van de tentoonstelling. Vorig weekend was er een goede belangstelling. Er waren altijd een paar mensen aanwezig en de middag was om voor we er erg in hadden. Hopelijk is het deze week ook zo. Zondagavond is het dan alles inpakken.
Er komt een vrouw naar me toe en vraagt: "Herken je mij?" Ik kijk en waarachtig het is Amberoos van de blog. We vonden het beide fijn elkaar eens in levende lijve te zien en hadden geen gebrek aan conversatie. De kunstenares waar ik samen met exposeer heb ik via de mailbox cultuur leren kennen en dat is uitgegroeid toch een vriendschap. We bezoeken regelmatig samen tentoonstellingen en mail elke dag een paar woordjes naar elkaar. Echt leuk, bedankt seniorennet.
Een ideetje: samen eens tot bij Wim gaan. Met al het moois dat we dagelijks te zien krijgen doet hij ons steeds watertanden.
Alles staat klaar om naar de gallerie te voeren. Zelfs de koekjes en de dranken. De spanning neemt toe. Het ophangen van de werken is van belang. Hang ik niet teveel, hang er niet te weinig, passen de kleuren bij elkaar. Honderd maal zie je de werken op een andere manier aan de muur. Zal blij zijn als ik concreet aan de slag kan.
Portfolio is af. Alle geselecteerde werken tussen 2003 en 2009 staan er in. Ik ben er best tevreden mee. Je zien een evolutie qua techniek en vooral qua afmeting. In het begin kleine werkjes, vorm van onzekerheid en later de grotere werken.
