PAKHUIS ! Toen wij in de Seringenstraat begonnen was de woning achter de winkel gebruikt als opslagplaats voor de voorraad. Handig verzonnen maar niet als je 21 jaar bent en wil gaan trouwen dan moet je toch iets! van een woning hebben !!
Wij waren dan ook zo bijdehand om het pakhuis weer terug te brengen in de oorspronkelijke staat als woonhuis. Dat kostte natuurlijk wel het een en ander maar met heel veel "zelfwerkzaamheid" en met behulp van een paar kennissen kregen wij het toch voor elkaar. Al eerder schreef ik dat wij als RK-getrouwe geen waarde hechtte aan het burgelijk huwelijk. We hadden dit al wel op 5 october 1955 gedaan maar dat was alleen maar makkelijk bij het afsluiten van zakelijke contracten en leningen omdat we dan beiden hoofdelijk aansprakelijk waren.
De moeder van Miep was in haar huis ook al een beetje aan het verbouwen immers, Miep ging er binnenkort uit en dan kwam er weer een beetje meer ruimte vrij en kon zus Nel wel het slaapkamertje van Miep gaan bewonen. Er werd dus met Miep geregeld dat zij alvast haar kleren mee zou nemen naar het huis in de Seringenstraat, Daar waren er al kasten vrij gemaakt en was er al voldoende ruimte om het een en ander mee te nemen. Ik, Theo voelde daar ook wel wat voor. want hoe eerder wij op ons eigen konden wonen hoe beter het voor een jong stel was.
Het woord trouwen voor de kerk viel, dat kon nu ook wel doorgaan ze hadden toch al een huis. zo kon het gebeuren dat het - nog ongetrouwde- paar zich voor de Zondag !! in de Seringenstraat moesten omkleden. Dat we daar mooi misbruik van gemaakt hebben spreekt voor zich zelf. Je moet de kat niet op het spek binden . . . . Niet getrouwd maar wel door de ouders van Miep met kleren en al, alvast er uit gewerkt voor de ruimte in de Staringstraat, ja ja.. Dat wij dan vrij spel hadden, hoorde we niets over, dat was wel eens anders geweest !! In Mei zijn we voor de kerk getrouwd en was alles weer zoals het hoort. Maar deze situatie was toch voor ons mooi meegenomen en we hebben er dan ook dankbaar (mis)-gebruik van gemaakt.
Rozenplantsoen te Moordrecht
Wij zouden allereerst een 'warm' nestje bouwen alvorens wij aan het nieuwe avontuur zouden beginnen.! Zomaar de rijksweg a20 op gereden richting Gouda! Bij de afslag Moordrecht zei ik "zullen we er hier eens afgaan, eens kijken hoe dat er hier uirziet?" In Moordrecht reden wij regelrecht een nieuwbouw in dat nog niet helemaal klaar was,en zo kwamen wij op het Rozenplantsoen terecht !!We vonden alletwee dat dit er mooi uitzag, die waterpartij in het midden vonden wij prachtig en de keet van de bouwer vonden we ook gelijk!! Wij kochten terplekke gelijk pand nummer 3 omdat de achterkant uitkeek op de polder, er was toen nog geen bebouwing. De voorkant, - geen verkeer- alleen voetpad over het Rozenplantsoen vonden wij geweldig. Ja. wij kwamen uit Rotterdam-zuid en daar konden wij in de Seringenstraat amper de blauwelucht zien omdat de straat zo smal was. De koopakte hield in dat wij 10 % contant moesten betalen en de rest kon met een hypotheek op het huis geregeld worden. We hielden nog geld over om een nieuwe inventaris aan te schaffen nu, na 42 jaar staat deze er nog steeds en we waren er beretrots op. Miep en THeo... een nieuwbouwhuis met een nieuwe inrichting en een supermarkt van 800 m2. Ook Hans en Petula zagen het helemaal zitten. Uit die duffe buurt op Rottedram-zuid en ineens tussen de loslopende loeien in de Zuidplaspolder ergens bij Gouda!!
MIEP, SOCIAAL CONSULENT
Miep hoefde nu met al dat personeel niet dagelijks in de supermarkt te werken, maar thuiszitten was niets voor haar. In de Gehandicaptenorganisatie waar zowel Theo als Miep actieve bestuursleden waren, was er een cursus SOCIALE DIENSTBAARHEID opgestart. Hiervan was de bedoeling dat de gehandicapten zelf voor hun mede- lotgenoten de sociale voorzieningen zouden gaan verzorgen. Het was na het invoeren van de WVG (Wet Voorzieningen Gehandicapten),in 1991, een wet die door de gemeente uitgevoerd moest worden en niet meer onder de WAO viel noodzakelijk veel voorlichting te geven. De gemeenteambtenaren hadden geen sjoege van gehandicaptenbeleid. In Moordrecht dachte ze, dat als je in een rolstoel zat was je gehandicapt en anders niet !! Miep was in 1991, na de invoering volledig op de hoogte van de nieuwe wet. Resultaat was dat er herhaaldelijk een beroep op haar werd gedaan om de gemeente te adviseren bij aanvragen voor een voorziening. Zij werd door dit werk zeer gewaardeerd omdat zij kans zag, zonder stemverheffing of zenuwen haar standpunt duidelijk te maken en daardoor zo goed als altijd haar gelijk kreeg. Het was net in de tijd van scooters en rollators die verstrekt konden worden! Zogoed als alle hulpmiddelen wat het vervoer betrof, waren door de bemoeienis van Miep verkregen. De gemeente had nu eenmaal de plicht om in deze mobiliteit te voorzien. Miep slaagde in haar cursus "Sociaal Consulent" en opereerde daar waar gewenst was ook binnen de GON (Gehandicapten Organisatie Nederland) op landelijk niveau., Voorwaar een prestatie van haar.
Beoordeel dit blog
(orginele tekst uitreiking onderscheiding van Miep)
Geachte aanwezigen, Van harte welkom in de raadzaal van ons Gemeentehuis. Sommigen van u staat vanmorgen een aangename verrassing te wachten. Een verrassing die hoort bij de verjaardag van hare majesteit de Koningin die aanstaande is. Op deze dag worden jaarkijks lintjes uitgereikt aan mensen die dat verdiend hebben. Ik kan u vertellen dat wij vandaag twee mensen hebben die zeker een lintje verdiend hebben. Twee mensen die zich belangeloos inzetten voor anderen en daardoor van grote waarde zijn voor onze samenleving. Mensen die zich vele uren hebben ingezet, de ruinte kregen van hun partners en daarom straalt een onderscheidng ook af op de partners. Mensen waar Moordrecht trots op is. Ik wil hen graag persoonlijk toespreken: Ik begin bij Mevrouw Peters-Moekens, Geachte mevrouw Peters: Sinds 1985 zet u zich in voor ouderen en gehandicapten binnen en buiten Moordrecht. Van 1985 tot 2010 bent u staflid geweest van de Gehandicapten Organisatie Nederland, afdeling Rotterdam. U begeleide tweemaal per jaar lichamenlijk gehandicapten tijdens hun vacantieweken. U ondersteunde de gehandicapten met verzorging aan het bed en in het algemeen. Ook hield u een wekelijks telefonisch spreekuur om mensen voor te lichten. Na 2010 heeft u, door u in te zetten voor diverse andere organisaties gehandicapten en ouderen op verschillende terreinen geholpen en bijgestaan. Deze activiteiten vinden nog steeds plaats. Hierbij kunt u denken aan huisbezoek, het invullen van formulieren, het aanvragen van uitstel voor betalingen., het beoordelen van toe- en afwijzingen van voorzieningen, kwijtschelding van Gemeentelijke belastingen en aanslagen Hoogheemraadschap, hulp bij belactingenaangifte, advies bij plaatsing in verzorgende leefomstandigheden, voorlichting geven in verzorgingshuizen over de wetgeving voor gehandicapten en zeker niet minder belangrijk... het dagelijks bezoeken van gehandicapten en ouderen. Ook nam u deel aan vergaderingen met besturen van aangesloten organisties en op Provinciaal niveau/ Maar niet alleen in georganiseerd verband maakte u zich nuttig voor de maatschappij. Ook op het persoonlijk vlak zette u zich in voor de de ouderen en gehandicapten. In 1993 was u oprichtster van de Sichting Platform Ouderen en Gehandicapten Moordrecht het POGM. Tot 2003 was u voorzitter van deze stichting Ook gaf u voorlichting op scholen om de beeldvorming van de jeugd met betrekking tot gehandicapten te verbeteren. U heeft met goed gevolg deelgenomen aan de cursus "Gemeentewijzer"en Sociale dienstbaarheid waardoor u in staat was goede- en deskundige informatie te geven aan raadsleden en commissieleden van de Gemaante moordrecht over het vaststellen van de WVG-verorderintg. De invoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) Heeft wettelijk bepaald dat er een WMO-raad moest worden ingesteld. De werkzaamheden van het plaform zijn hierdoor grotendeels door de WMO-raad overgenomen. Een mooi moment voor ons om uw jarenlange vrijwillige inzet te waarderen. Daarom heb ik vandaag dan ook de eer, u mede te delen dat U: Wilhelmina, Cornelia Moerkens, geboren op 28 maart 1934 te Rotterdam bij Koinklijk besluit van 20 november 2007 nr 07.003778, bent benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Van harte gefeliciteerd Graag wil ik de versierselen bij u aan brengen.
afbouw..
Tja, aan dat harde werken moest ook eens een einde komen. Na 10 jaar supermarkt kregen wij ongevraagd die kans! Op de kleiweg waren intussen ook V en D, de Hema en C en A erbij gekomen. het resultaat hiervan was dat de huur- en de koopprijs ven de winkelpanden fors waren gestegen. Dit had ook gevolgen voor de huurprijs van de supermarkt. na 10 jaar huren moesten wij opnieuw een huurcontract af gaan sluiten. dat werd drie keer zo hoog als het was geweest dus voor levensmiddelen niet haalbaar. Dit betekende stoppen!! Met behulp van een adviseur werden er liefhebbers gezocht voor het kopen of huren van het pand. Jan Zeeman was degene die het vlugst reageerde en die ging accoord met de vraagprijs van onze aandelen in de BV, want als je de BV had, had je ook de meeste rechten om te kopen of te huren. Toen wij dit avontuur afgesloten hadden wilde Miep nog niet stil zitten. Zij ging in Gouda kijken of er ergens een pand te koop was waar zij een Boetiek in kon beginnen. Zij vond dit in de Korte Groenendaal en begon daar onder de naam "PRESENTA" een boetiek in kunstnijverheid. Bij toeval belde het arbeidsbureau Theo op om te vragen of hij beschikbaar was om een leeraar Detailhandel te gaan vervangen op een School in Gouda. hij was -opleidend- mijndend en men vond hem een geschikte kandidaat!! Theo heeft dit aangenomen en heeft 17 jaar als docent detailhandel, zonder een papiertje, op drie niveau's, les staan geven in Gouda en Rotterdam. Daar werd hij vakgroepcoordinator over 11 leeraren en 450 leerlingen op een streekschool. ik was daar met een tijdelijk dienstverband aangenomen. Dat kon ook niet anders want ik had geen kweekschool of zoiets gevolgd Na een jaar of vier vroeg de directeur of ik er bezwaar tegen had om een inspecteur een les van mij bij te laten bijwonen, dit ter beoordeling van mijn bekwaamheid! ik had geen pedagogische aantekening en ook geen onderwijsbevoegdheden !!! De inspecteur zat om negen uur bij mij in het lokaal en om 11.00 uur stapte hij weer op. Van de directeur kreeg ik te horen dat deze zeer tevreden over mij was en dat de hele klas geboeid mijn lessen volgden. Na een maand moest ik weer bij de directeur komen en die feliciteerde mij met mijn "vaste" aanstelling De inspecteur had mij ontheffing verleend van alle papiertjes die voor het geven van onderwijs op MBO-niveau nodig waren. Dat vaste dienstverband had nog een voordeeltje.... mijn salaris ging met 10 % omhoog en alle gewerkte jaren telde mee voor de opbouw van mijn pensioen. bovendien was ik nu een ambtenaar die zij niet meer konden ontslaan. We waren alletwee weer lekker bezig. Het kan gek gaan in het leven...... toen ik 59 jaar was ging ik via de deeltijd-vut, definitief de vut in en zat mijn werk er voor goed op. EN DAT VOND IK NIKS NIET ERG !!
Voor de opening waren alle registers van verkoopbevordering en reclame en promotie toegepast. Paginagrote advertentie in de Goudse krant met een stuntaanbiedng in onze nieuwe bedieningsslagerij "vers van het mes".
Ik herinner mij de recalame: een heel kilo varkescarbonade voor F.4.95. We hadden drie slagers in de bediening staan, die hebben de hele dag karbonades staan hakken. Om 6 uur hadden ze alle drie blauwe handen van het hakken. Er was muziek in de super en op de kleiweg, kinderen kregen luchtballonnen van de VIVO, de 4 dames aan de check-outs deden wedstrijd wie de meeste klanten had verwerkt. Voor de deur van de zaak stond het helemaal vol met mensen. Het was echt een gekkenhuis....
De slagerij had 'savonds haast F. 55..000 gulden op de kassa staan. alle afdelingen draaide een top-omzet. De broodboetiek moest om 12 uur vanuit Rotterdam voor de tweede keer bevoorraad worden. kortom de verbouwing en de opening waren een groot succes en de Goudse krant had het over "een aanwinst voor de binnenstad"
Na een maand heb ik een marktonderzoek laten uitvoeren. vraag 1 was:
noem in willekeurige volgorde twee supermarkten in Gouda. Van de antwoorden was 69 % de Vivo op de kleiweg als eerst genoemd. !!
VIVO DEELT DE LAKENS UIT , was ook hier weer de slogan. voor een vol boekje met gratis zegels (1000) kon met een laken krijgen of vijf gulden contant. we waren gelijk de bekendste en ook de beste supermarkt van Gouda. En...... De boodschappen konden ook met onze opvallende oranje volkswagenbus GRATIS thuisbezorgd worden.
Hiernaast is de broodboetiek. Daaruit verkochten wij twee keer zoveel brood en aanverante artikelen dan ik ooit in Rotterdam bij mijn vader in de zaak "s nachts gebakken en in de winkel plus de uitbrengwijken verkocht had. Het brood in de supermarkt werd betrokken van een broodfabriek uit Rotterdam nl. Van der Meer en Schoep.
Nadat we eerst "orde op zaken" hadden gesteld konden we ons gaan concentreren op verbeteringen die aangebracht moesten worden. Zo namen wij de verse vleesafdeling grondig onderhanden. Die lag nu in zelfbediening en voorverpakt!! Omdat te verwezenlijken hadden wij grootse plannen die uiteindelijk zouden leiden tot een totale verbouwing van alle verse afdelingen te weten: Vers brood, vers vlees, verse vleeswaren en aardappel, groente en fruit. Van alle genoemde afdelingen was de presentatie niet optimaal... Daarvoor moesten deze afdelingen voor een deel gesloten worden om ruimte te maken voor een "ambachtelijke" slagerij, vers van het mes, was de slogan. Al deze afdelingen werden verplaatst en opnieuw door een winkelinrichtingsbedrijf in een moderne stijl uitgevoerd worden. Modern,, wilde zeggen: in de geest van Oud-Gouda.. dus warm aangekleed in een donker houtkleurige uitvoering (zie bijgevoegde foto's) En een moderne slagerij in bediening met een mooie presentatie in een lange toonbank. Daarvoor moest een doorgewinterde slager worden aangetrokken. Die vonden wij in een Paardeslager op leeftijd ene "ome Koos" uit Schiedam. Hij had een eigen zaak gehad maar was gestopt en zat nu stil wat hem niet beviel en zo kwam 'ome Koos' bij ons als de nieuwe slager zijn vakmanschap uitoefenen. 6 weken hebben wij in de verbouwing gezeten maar toen deze afdelingen tegelijk allemaal open gingen lanceerde wij een gigantische openingsfolder met te gekke aanbiedingen. Heel Gouda moest weten dat wij verbouwd waren en dat we de mooiste supermarkt van heel Gouda hadden. Ook had ikj (geleerd op de supermarktmanagerscursus!) De 'vrije' loop van de klanten langs het assortoment te veranderden in een 'gedwongen, loop' waarmee de klant zonder dat dit als hinderlijk ervaren zou worden langs het hele assoriment wordt geleid.
Het was uiteraard niet niks om vanuit de Seringenstraat vaan 49 m2 ineens geconfronteerd te worden met een supermarkt op een van de beste lokaties in Nederland, nl. op de Kleiweg te Gouda van 800 m2 !! Er was voor mij een arbeidscontract gemaakt waarin stond dat ik als directeur van een Besloten Vennootschap zou worden aangesteld met bevoegdheden tot maximaal F. 25.000,= en de algemene leiding van het hele bedrijf. Toen ik daar voor de eerste keer binnenkwam proefde ik behoorlijk veel tegenstand. De stemming was in de geest van: "komt die Rotterdammer even vertellen wat wij wel en wat wij niet moeten doen" Het antwoord van mij was: "als je het niet bevalt ga je toch lekker buiten spelen..." Maar ja. ze zaten in het magazijn te kaarten omdat zij niets te doen hadden het was een ongemotiveerde groep personeel met geen kennis van levensmiddelen en/ of omgaan met klanten. Ik pakte het gelijk erg streng aan en er verdwenen er spontaan een stuk of vier met zelfgenomen ontslag en van mij het heilige kruis na.
Eerder heb ik opgeschreven dat deze BV een tekort had van F. 180.000,=. Ik had mij belast om dit probleem voor de groothandel op te lossen en te zorgen dat dit geld terug verdiend zou worden, dit zou dus mijn taak woren en Miep zorgde voor de "dienstbaarheid" en de "deskundigheid". Zij straalde op haar omgeving zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen en gemotiveerdheid uit.
Mijn nieuwe aanpak leidde natuurlijk tot een spanningsveld tussen de oude directeur en mijn persoontje. Ik liet mij door hem niets zeggen ook niet als dreigde met mij te ontslaan.
Op de gevel van de zaak stond van links naar rechts zijn naam. Vol trots liet hij dat aan zijn familie zien... Na twee maanden was die naam verdwenen en had ik deze verangen door `'VIVO - supermarkt BV'. Ik kreeg een advocaat van de hr. X. op mijn dak die gelastte mij uit naam van de eigenaar zijn naam weer terug te zetten, anders volgde er een rechtsprocedure!! Ik had mijn maatregel goed doordacht en vertelde hem dat dit niet doorging omdat ik de algehele verantwoording voor het hele bedrijf had en dat ik vond dat de naam van de supermarkt moest aansluiten op het landelijk gevoerde reclamebeleid van de VIVO. Deze plaatste wekelijks een pagina-advertentie in twee grote damesbladen nl de Margriet en de Libel. De naam van dhr. X. bleef er af, er kwam geen rechtsprocedure en ik kreeg het applaus van Dh.rA. van de groothandel
In samenwerking met de VIVO-groothandel werd er met de fam. Moerkens gesproken over het opzetten van een vivio-levensmiddelenbedrijf. Miep voelde daar direct iets voor want zij had het in de waterstokerij wel gezien en had door dat ze daar niet veel verder in kwam.
Het winkelpand op de hoek van de Staringstraat en de Alberdinck Thijm-straat werd gehuurd en ingericht als levensmiddelenbedrijf. Maar voor het zover was ging Miep, ondernemend als was, eerst nog even proefdraaien als filiaalhoudster in de Oranjeboomstraat bij de melkinriching "AURORE". Ook het middenstandsdiploma werd door Miep vlot behaald en het kruideniersvakdiploma moest nu gehaald worden anders kreeg je van de Kamer van Koophandel geen vestigingsvergunning. Voor haar geen enkel probleem want ze haalde het ene na het andere vakdiploma, alles met het hoofd gericht op de toekomst. zo behaalde zij: Het kruideniersvakdiploma, het AGF (Aardappelen groente en fruitdiploma) Wijn en gedistaleerdiploma, non-food vestigingsdiploma, Textielbrevet, Het slagersvakdiploma, het Speelgoeddiploma, Intussen zat Theo ook niet stil want die haalde zijn ondernemersdiploma voor problematiek tot een Miljoen handelskapitaal gevolgd door het Supermarktmanagersdiploma
Wij zijn aangeland in 1951 en Theo werd voor zijn dienstplicht opgeroepen voor de militaire dienst. Hij werd geplaatst in de Ernst Casimirkazerne in Roermond voor zijn recrutenopleiding en Miep ging lekker door als flilaalhoudster in de Oranjeboomstraat.
THEO NAAR ROOSENDAAL...... Toen de recrutenopleiding van Theo voltooid was ging hij op vrijwillige basis naar het Korps Commandotroepen in de Engelbrecht van Nassaukazerne in Roosendaal. Het voordeel was dat hij veel dichter bij huis zat als in Limburg. !! Hij haalde zijn groene baret en werd daar uitgekozen voor het volgen van de kaderklas daarna bevorderd tot sergeant-instructeur en groepscommandant. In 1953 nam hij deel aan de rediingswerkzaamheden in Zeeland tijdens de watersnood. en kwam daar met een onderscheidng uit. Eind 1953 zwaaide hij af en kon gaan nadenken "hoe nu verder"??
Eigen zaak . . . . . .
Logisch zou zijn dat hij weer terug de bakkerij bij vader Peters in zou gaan, maar deze zaak was niet groot genoeg en pa kon Theo geen volledig weekgeld uitbetalen, jammer maar waar. In samenspraak met Miep kwam Miep met het volgende idee: "als wij dadelijk gaan trouwen en we krijgen kinderen moet er wel geld verdiend worden!! je vader kan jou niet betalen dus moeten wij wat anders beginnen. wat denk je van een kruidenierszaak ergens in Rotterdam?"
Theo zag zich zelf nu niet direct in een kruidenierswinkel staan om suiker af te wegen maar Miep zette door en ging als proef in een levensmiddelen-zaak staan die binnenkort verkocht zou worden. Haar vader ging verder met zusje Nel in de VIVO-winkel. Zo kwam Miep, ondernemend als zij was en is in de Seringenstraat op Rotterdam-zuid terecht bij de weduwe van der Waal-Oostlander. Theo bleef om zijn vader te helpen 's nachts in de bakkerij werken en reed vanaf 10 uur in een broodwijk in Rotterdam-Schiedam en een stukje Vlaardingen op een trapcarrier. Om twee uur was hij daarmee klaar en werd door miep 's middags omgetoverd in een kruidenier in de Seringen-straat. Miep stond daar met een winkeljuffrouw en was vastbesloten deze winkel van die weduwe over te nemen. Ja. Theo was net uit millitaire dienst dus had geen stuiver in zijn zak. Maar Miep had de oplossing al bedacht.
De VIVO-zaak van pa moerkens liep in vergelijk met de waterstokerij als een trein en werd steeds beter. De grossier vond het prachtig en de familie Moerkens had bij hem een enorme goodwill want zij waren een van eerste die onder de VIVO vlag (Vrijwillige In en Verkoop Organisatie) met succes zaken deden. Hij wilde Miep in de Seringenstraat wel een starterskapitaal lenen als ook deze zaak dan ook een VIVO-zaak zou worden. Zo gezegd zo gedaan. Miep moest hard werken. - een eigen zaak is niet niks - maar zij werd zoals altijd door iedereen gewaardeerd.
Gesprek van Miep en THeo oner de wollem dekens . . . .
Ho, Theo ik heb het hardstikke druk, ik ben ook nog zwanger geraakt, we moeten nadenken over een oplossing ! "kom jij maar hier in de Seringen-straat werken, die paar centen die je bij je vader verdiend kan je ook hier verdienen en ik krijg het dan wellicht iets makkelijker..... Zo gezegd zo gedaan en THeo werd bevorderd tot kruidenier en opgeleid door Miep. In vijf jaar tijd was de Seringenstraat uitgegroeid tot een goed lopend bedrijf waar wij wekelijks geld aan over hielden en dus spaarden wij!. Met al onze diploma's en ook ons zakelijk instinct waren wij eigenlijk klaar voor het grotere werk en dat kwam er dan ook aan.
in 1968 werden wij uitgenodigd door de groothandel Alhamo om te komen praten over een grote supermarkt in Gouda. Dit bedrijf liep niet goed en de groothamdel zat er met twee ton aan vorderingen in en het dreigde een fiasco te worden. De super was in handen van "Mister X"" (schuilnaam) deze en bakte er niets van. Of wij er iets voor voelden om te trachten deze zaak voor de VIVO te redden van een faillissement. Het was een BV (besloten Vennootschap) met een aandelenpakket van F.80.000. Er werd een plan gesmeed waarin alle partijen: Mister X, de Groothandel en de familie Peters zich konden vinden. De Seringenstraat zou gesloten worden, de voorraad ging mee naar Gouda en de spaarcentjes mochten gebruikt worden voor een huis in de buurt van Gouda onder het motto"als de stal warm is en de haver goed, gaat het paard vanzelf hard werken "
En zo werden wij de trotse eigenaar van een supermarkt van 800 vierkante meter op de Kleiweg in het hartje van Gouda behorende tot de 10 beste winkelstraten van Nederland. 22 man personeel liep er rond en de omzet was belachelijk laag, geen wonder dat daar elke week geld bij moest.
Miep zag het eigenlijk helemaal niet zitten, uiteindelijk kwam zij uit een waterstokerij van 16 vierkante meter en de Seringenstraat van 49 vierkante meter verkoopoppervlakte !! en nu 800 vierkante meter ex magazijn!! Alle drie de kruidenierswinkels waren aangesloten bij de VIVO / Vrijwillige In- en Verkooporganisatie. Een organisatie van onafhankelijke kruideniers. de onafhankelijke Grossier-Groothandel deed zaken onder de naam ALHAMO te Rotterdam.
verkering We gaan naar de jaren '50, 1950 dus. Mientje van de waterstoker was intussen omgedoopt tot MIEP. dan vond zij beter klinken. De waterstokerij was eigenlijk veel te klein om er een boterham in te verdienen. Miep was zo voortvarend om middels het volgen van cursussen haar bevoegdheden uit te breiden, ze begon met inschrijven voor een middenstandsdiploma op een avondschool aan de Nieuwe binnenweg in Rotterdam-West.
Daar ontmoette zij een jongeman die ook ingeschreven had een deze luisterde naar de naam THEO PETERS. na enige avonden stond Miep na school met een zachte band. Theo .altijd behulpzaam!! zei: zal ik even kijken of ik je kan helpen ik heb op mijn fiets een handpompje zitten, ik probeer wel of ik er lucht in krijg. Hij draaide het stofdopje los en stak dit, gewoontegetrouw, in zijn mond.... Miep zei heel verschrikt "slik je dat nu in of zo ?". Theo merkte de oprechte verbazing en zei "ja, dat doe ik altijd, het komt dadelijk wel terug"!! Om kort te gaan hij maakte met deze opmerking zoveel indruk dat Miep diep onder de indruk was gekomen. De band werd opgepompt en Theo stelde voor dat hij met haar mee zou fietsen als onderweg de band weer zacht werd. En zo fietste zij samen voor het eerst naar Spangen. De week daarop zaten zij naast elkaar in de bank de lessen te volgen, het klikte meteen..... en Theo bracht haar weer op de fiets naar thuis. Na enige weken stelde Theo voor om samen huiswerk te maken het liefst bij haar thuis want bij hem waren er 11 kinderen dus veel herrie en afleiding. Zo gezegd, zo gedaan. en Theo zat helemaal naar zijn zin bij Miep binnen om huiswerk te maken!! Op een avond zal miep Theo een beetje te plagen en Theo lostte dat op met de opmerking "als je het nog eens doet heb ik een kadootje voor je, pas maar op !! Ö. wat dan vroeg Miep heel naief. dat merk je vanzelf, Miep daagde Theo (expres!) weer uit en Theo pakte haar hoofd in beide handen en zoende haar voor het eerst vol op haar mond. "zo, en telkens als je me plaagt doe ik dit". en zo ontstond er tussen de twee een echte verliefdheid.
Dit wordt een nieuwe blog over de handelsvrouw Miep Moerkens uit de Staringstraat no 9 in Rotterdam in de wijk Spangen.
Miep is een dochter van een waterstoker.... dit is een kleine middestander die vanuit Brabant (Hoogerheide) in 1930 naar Rotterdam is gekomen om een nieuw bestaan op te bouwen omdat er in Brabant geen werk meer te vinden was. Het assortiment bestond uit de verkoop van kolen, petroleum, bosjes aanmaakhout, en vooral op Maandag emmers heet water voor drie cent per emmer. Er stond in de ruimte, die als winkel fungeerde een grote ketel waaronder met kolen en alles wat branden wilde werd gestookt om het water op temperatuur te krijgen. Ook was er een snoeptafel waar kinderen voor 1 of 2 centen drop ed. konden kopen. Kolen werden door de baas Louis Moerkens in zakken van 70 kg, (mud) bij de klanten thuis bezorgd en naar de zolder gebracht. dit was erg zwaar werk. De winkel was eigenlijk een pakhuis met een grote deur maar geen etalage of zo. De familie woonde acher en naast het pakhuis in een woonhuis. Ik noem de hoofdpersoon van dit Blog "Miep" maar eigenlijk heette zij Mien. Na verloop van tijd, mede omdat zij na school al in de waterstokerij mee moest helpen "Mientje van de waterstoker" werd genoemd. Het gezin bestond uit vader en moeder (Nellie van Oevelen) Mientje als oudste kind, gevolgd door Piet en nog een dochter Nel. Weing ruimte in het huis maar voor die jaren was het wel te doen. Ik zal mij zelf ook even voorstellen: Ik ben Theo Peters, thans 79 jaar oud en maker van nog acht andere blogs. Als u -theopeterssite- in Google intikt krijgt u het eerst blog te zien en van daaruit kunt u gemakkellijk in alle andere blogs komen.
Ik ben Peters Theo
Ik ben een man en woon in Moordrecht () en mijn beroep is gepensioeneerd.
Ik ben geboren op 14/11/1932 en ben nu dus 91 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: o.a. blogs maken en fotograferen.
HUISWERK MAKEN
Eerder schreef ik al iets in het midden over, huiswerk maken ! ja, daar zit nog wel een verhaal aan vast. Een van onze knechts kwam daar bij miep(naturlijk!) ook met brood aan de deur. Miep kwam op het idee om eventueel mijn niet gemaakte huiswerk mee te geven dan zou zij het wel maken en de volgende dag weer mee terug sturen! Nou dat was niet tegen dovemansoren gezed. Ik werkte toen in die tijd van 's nacht 5 uur tot in de middag twee uur voor mijn vader, daarna werkte ik bij een NSU-dealer aan de nieuwe bromfiets QUIKLY, de eerste brommer met de motor onderin het frame bij de trappers. Deze motor was zo sterk dat alle spaken er na een maand uitlagen. Ik moest daar de gaten in de velg opboren en een zwaardere maat spaken in monteren. Ik verdiende 70 ct per wiel . Op school vonden ze het wel vreemd dat ik ineens al mijn huiswerk zo netjes op tijd af had!! Miep zij lekker niets en zo hoort dat..
Zij maakte voor mij Boekhouden, Handelsrekenen en Nederlands. Mijn vader zat op een andere school ook op de middenstandscursus maar ja dat was een eerste klas studiehoofd en dat had hij mij niet meegegeven. Voor het schriftelijke examen moetsen wij allemaal naar de Riviërehal in diergaarde Blijdorp, allemaal aan een apart tafeltje. Na afloop vroeg mijn vader of ik het moeilijk had gevonden, Antwoord was, och het viel wel mee. maar ik bakte er natuurlijk niets van.
Voor het mondeling gingen wij naar een grote zaal in de Zomerhofstraat: PALACE heette die. Mijn vader. Miep en ik waren er natuurlijk ook bij. Toen de naam Peters werd afgeroepen stond ik gelijk op en werd aan een bepaald tafeltje gezet Ik moest daar het Giro betaalverkeer dat net nieuw was uitleggen. "betalen zonder geld". Nou dat redde ik net want babbelen dat kon ik wel ! We kregen direct de uitslag van het schriftelijk en het mondeling uitgereikt. op mijn lijst stonden twee maal een negen en een tien voor het schriftelijk en een zes voor het mondeling!! Bij mijn vader stond er twee maal een vijf en een maal een zes voor het schriftelijk en een vijf voor het mondeling. Dat was dus omgewisseld of ik had aan het tafeltje van mijn vader gezeten en hij aan dat van mij. Mijn vader ging naar zo'n toezichthouder en zei dat dit niet goed was!!!!! De man bekeek het en zei: stelt u het op prijs dat uw zoon ook geslaagd zou zijn ? uh, uh uh. ja, dat stel ik wel op prijs was het aarselende antwoord van mijn pa. Dan moet u uw mond dichthouden en het zo laten dan zijn jullie alletwee geslaagd en anders is uw zoon gezakt...... Zo kwam Theo aam zijn middenstaandsdiploma, tja, je zit in de handel of niet, en zo is dat. Bedankt nog Miep en ook pa nog bedankt. Op school brak de pest uit..... Ik had een tien voor boekhouden. die leeraar viel zowat van zijn geloof, dat kan niet schreeuwde hij.. dat is een vergissing.... ja dag, gedane zaken nemen geen keer en dus moet je de moed erin houden , toch.
GEKKEHUIS TIJDENS DE OPENING VAN ONZE AMBACHTELIJKE SLAGERIJ!
`KLEIWEG VOETGANGERSGEBIED..
Via een mail en de plaatselijke media kregen wij te horen dat de Kleiweg 'aotovrij' gemaakt zou worden en tot voetgangersgebied omgedoopt zou worden. In eerste instantie denk je, hoe moet het dan met bevooraden enz. Maar voor alles is een oplossing dus ook voor dit. Tot 10 uur mag er met vrachtauto's bevooraad worden. Wij als de supermarkt hadden aan de achterkant een parkeerplaats nl. de Slappendel. Om optimaal gebruik te maken van dit voordeel hadden wij ook een check-out aan de achterkant staan. Hier konden de klandetn die met een auto kwamen netjes parkeren en hun boodschappen inladen.
Wij informeerde direkt hoe het voetgangersgebied gerealiseerd zou worden. en kwamen met een idee "hoe feestelijk te openen". Wij stelde de welhouder voor om met een ZB-winkelwagentje de burgemeester aan de rand van het gebied op te vangen en zo lopend naar de supermarkt te gaan. Daar mocht hij de ZB-wagen vol laden met producten en er een speciale bestemming aan geven. Daarnaast zou hij ook nog F.200,= ontvangen waar hij ook een doel voor mocht uitzoeken. Ze hoefden niet lang na te denken en de deal werd gesloten !! (Hema en Vroom en Dreesman hadden het nakijken!!). Miep en nog een een van onze dames zouden de burgemeester vergezellen en zo kwam de optocht!! naar onze zaak toe. Dat alle kranten hier breedvoerig aandacht aan zouden besteden behoeft geen nadere uitleg, het was een perfecte reclamestunt en wij; als simpele kleine ondernemer" hadden het gewoon slimmer aangepakt dan het grootwinkelbedrijf. Het kostt wel wat maar een advertentie in de krant op de voorpagina was wel een beetje duurder !!
MIEP KRIJGT EEN KONINKLIJKE ONDERSCHEIDING
Voor de tekst van de burgemeester van Moordrecht: zie de linker kolom onder dezelfde foto!! ---------------------------------------------------------------------------
We zijn getrouwd op 16 mei 1956 voor de kerk en 5 october 1956 voor de wet.
HELAAS.......... 2011 We sluiten dit blog over Miep af met de treurige mededeling dat Miep op 15 december 2011 aan longkanker is overleden. In 2008 kreeg zij last van kortademigheid en ging naar een longspecialist in het Beleuland ziekenhuis te Gouda.
Na heel wat onderzoeken vertrouwde deze het niet en kreeg zij via een infuus met vocht een anti stof toegediend. drie dagen 1 liter, druppelde haar arm in. Daarna voor bestraling naar het ziekenhuis in Leiden. dagelijks met een zieketaxi de rit naar Leiden gemaakt. Daar kreeg Miep 38 bestralingen op haar borst en preventief 30 bestralingen op haar hoofd. Dit omdat bij eventuele uitzaaingen de hersenen het meest kwetsbaar zijn. Elke maand kreeg zij van een longspecialist een onderzoek van het bloed en werd een foto gemaakt. de uitslag was altijd: "ziet er goed uit mevrouw Peters uw longen zijn schoon!! Na een onderzoek in october 2011 werd haar medegedeeld dat er een plekje haar op long zat en dat dit er niet goed uit zag. Men gaf haar nog 3 a 4 maanden. Het werden er maar 2. op 15 december 2011 hebben wij haar begraven op de RK begraafplaats in Moordrecht.
We hebben de gelegenheid gehad haar goed te verzorgen en ik heb (theo) veel met haar gepraat en zodoende goed afscheid van haar kunnen nemen. De begravenis was erg plechtig en mooi, de mensen konden niet allemaal de kerk in er waren meer dan 180 belangstellenden die bij het afscheid van Miep aawezig wilde zijn. Dit heeft ons erg veel goed gedaan want zij was een vrouw geweest waar iedereen voor hulp bij terecht kon. Nooit heeft zij nee gezegd, had ze het maar kunnen zien hoeveel waardering ze hiermee verdiend had. Ze laat als moeder en als echtgenoot erg bedroefde familieleden achter.. Wij moeten zonder haar verder... HELAAS ________________
Als laatste; Miep en ik zijn in totaal 62 jaar samen geweest. 56 jaar getrouwd en 6 jaar verkering. 15 mei 2012 is zij 5 maanden dood..... het is ook onze trouwdag !!
Theo was ook in zijn vrije tijd!! als vrijwilliger werkzaam in de Gehandicapten Organisatie Nederland. Hij was voorzitter van de afdeling Rotterdam en vice-voorzitter van de landelijke organisatie. Deze organisatie was opgericht in 1946 om de oorlogsverminkten!! uit wereldoorlog 2, uit hun huizen te halen en weer deel te laten nemen aan- en in de maatschappij. Theo reed met zijn auto altijd mee als men een dagje uit ging en bracht ook zondags de invaliden naar de kerk. Zo kwan hij in contact met deze organisatie en werd gevraagd zitting te nemen in het bestuur. Om een lang verhaal kort te maken.... in 1996 bestond de GON 50 jaar. In 'sHertogenbosch in het provinciehuis werd een groot feest opgezet, er waren 1200 gasten uit heel Nederland naartoe gekomen. Tijdens deze feestdrukte werd Theo verzocht op het podium te komen en kreeg uit handen van Erica Terpstra, de toenmalige minister van Welzijn, de koninklijke onderscheiding: Rdder in de orde van Oranje Nassau. Hij kreeg deze onderscheiding voor zijn inzet en zin innitiatieven, vooral organisatorisch en bestuurlijk was hij erg sterk. Voor hem zelf kreeg hij deze onderscheiding voor het werk dat hij als volkomen normaal had beschouwd. maar hij had wel de tranen in zijn ogen toen hij geridderd werd.
verkering
Ik ben Peters Theo
