Toen heette het nog bewaarschool. Zusters van liefde dreven het. Stonden open voor alle klachten van moeders. Wij woonden er tegenover. Op zekere dag lustte ik het eten niet en weigerde het naar binnen te werken. Dus ging ik met moeder aan de hand en zij droeg het bordje mee. Vertelde haar probleem aan de non. Die zou dat wel even oplossen. Er werd een deur geopend en ik werd met het bordje en een strenge boodschap naar binnen gewerkt. Achter die deur was het donker en ik heb me luidkeels verzet tegen die opsluiting. Het heeft lang geduurd en zover ik nog weet ben ik er met het volle bordje kouwe prak tenslotte uitgehaald. Uiteindelijk heb ik geleerd dat een bordje eten schoon leeg moet en heb nog steeds de neiging om nolens voles mijn bord leeg te eten. Wat soms erg lastig is.En tegenwoordig kan ik wat laten staan. Met liefde....
Reacties op bericht (1)
18-10-2009
hai
Ben ik weer. Ik had jij pech vlak tegenover die vreselijk nonnen te wonen. Hoe komt het dat die mensen zo een naam kiezen "zusters van Liefde" en zo onmenselijk kunnen zijn. Ik heb zoveel nare ervaringen met de katholieke zusters en het katholiek pleeggezin waarin ik ben opgegroeid dat ik mij steeds afvraag
wat zal bedoeld worden met 'liefde' gezien van hun visie uit!
Maar goed..........die zoeken wij uit.
fijne zondag
