De brief in het nachtkastje
 





In een Engels ziekenhuis stierf onlangs een oude vrouw op de geriatrische afdeling.
Toen de zuster die haar in de laatste levensfase had verzorgd,
het kastje naast het bed opruimde, vond ze daarin geen voorwerpen van enige waarde.
Maar wel lag er een vel papier in, dat de oude vrouw met moeizaam gevormde lettertjes
had volgeschreven. Er stond:
"Wat zie je zuster? Wat zie je? Een kribbige oude vrouw, niet meer bij de tijd.
Een beetje onzeker, met starende ogen.
Een oude vrouw, die met haar eten knoeit en die geen antwoord geeft,
als je met een hard stemmetje tegen haar zegt "Ik wou dat je het nou maar eens probeerde."
Een oude vrouw die schijnbaar niets merkt van de dingen die jij doet.
Die steeds weer iets kwijt is, een kous of een schoen.
Die zonder tegenstribbelen laat doen wat jij wilt.
Die met wassen en eten de lange dagen laat vullen. Denk je dat?
Zie je dat?
Doe dan je ogen eens open, zuster. Je kijkt niet eens naar me.
Ik zal je zeggen wie ik ben, als ik hier zo zit.
Als ik plas op jouw bevel en eet, wanneer jij het wilt.
Ik ben een jong meisje van tien, met een vader en een moeder,
met broers en zusters die van elkaar houden.
Een bruid van twintig ben ik en mijn hart springt op als ik denk aan de belofte die ik deed.
Vijfentwintig ben ik, en ik heb zelf kinderen die me nodig hebben om een veilig,
gelukkig huis te bouwen.
Een vrouw van dertig ben ik en de kleintjes worden snel groot, verbonden door banden
die zullen blijven.
Veertig ben ik. Mijn zoontjes zijn volwassen geworden en uitgevlogen.
Maar mijn man is bij me om te zorgen dat ik niet treur.
Vijftig ben ik - en weer spelen er kinderen op mijn schoot.
Dan komen de donkere dagen. Mijn man is dood. Ik kijk naar de toekomst en
ik huiver van angst. Want mijn kinderen hebben nu zelf een gezin.
Ik denk aan de jaren van liefde die ik kende.
Nu ben ik een oude vrouw
De tijd is wreed. Het is een grap van de tijd, ouderen er als dwazen te laten uitzien.
Mijn lichaam is vervallen, gratie en kracht zijn verdwenen.
En er zit nu een steen op de plaats waar ik ooit een hart had.
Maar... binnen in dat oude karkas woont toch nog dat jonge meisje.
Soms klopt mijn oude hart wat sneller.
Ik herinner me de vreugde en de pijn.
Ik heb weer lief. Ik leef mijn leven opnieuw.
Ik denk aan de jaren die voorbij zijn, te snel vervlogen,
en ik accepteer de harde waarheid dat niets kan duren.
Doe je ogen open, zuster, en kijk.
Niet naar die kribbige oude vrouw.
Kijk eens goed, zuster.
Kijk eens naar... mij."

 
EINDE
 bron;internet

Als je van zwemmen slank wordt, wat doen walvissen dan verkeerd?
Als maisolie van mais wordt gemaakt, hoe zit het dan met babyolie?
Als superlijm werkelijk alles vastlijmt, waarom dan niet de binnenkanten van de tube?
Waarom moet je om een waarzegger te bezoeken een afspraak maken?
Waarom staat er een uiterste verkoopdatum op een beker zure room?
Tegen een lilliputter zeggen: "Ik hou je op de hoogte."?
Hutu's die geen GSM gebruiken, omdat er te veel toetsies opzitten?
Bij een afrekening in het criminele circuit vragen om een bonnetje?
Een schizofreen vragen wie hij wel niet denkt dat ie is???!!!
Aan de vleugels van een kraanvogel draaien en wachten tot er warm water uitkomt?
Een sluipschutter die tegen zijn vrouw zegt: "Ik heb je gemist vandaag, schat."?
Een blinde die te diep in het glaasje heeft gekeken .
De cursus lassen voor beginners die is afgelast?
Een restaurant voor het gerecht slepen?
Een ober die een steakje heeft laten vallen?
Een zwembad in Bagdad een golfslagbad noemen?
Kuipstoeltjes in de Arena?
Een groep voetbalsupporters in een trein, rijtuig noemen?
Honing met een bijsmaak?
Een manke die te hard van stapel loopt?
Een cardioloog die zegt: "Hier klopt iets niet."?
Iemand na een allergietest vragen of hij al uitslag heeft?
Tegen een houthakker roepen: "En nou kappen!"?
Een spuitjunk die om een bijdrage voor de armen vraagt?
Een voetballer zonder doel in zijn leven?
Een geheim vertellen in een kamer met kliklaminaat?
Een timmerman met plankenkoorts?
Een astmapatiënt een adembenemend verhaal vertellen?
Tijdens een ballonvaart door de mand vallen?
Met een brillenkoker terug gaan naar de opticien, omdat de bril niet gaar wordt?
Een vogel die in de nesten zit?
In het vliegtuig geen eten krijgen omdat de cock pit?
Tegen Assepoester zeggen dat ze haar muil moet houden?
Tegen een astronaut zeggen: "Loop naar de maan!"?
Een telefoon die in het ziekenhuis wordt opgenomen?
Aan een verloskundige vragen of haar werk bevalt?

De huisvrouw.

Op een middag kwam een man thuis van zijn werk en vond een totale chaos in zijn huis.
Zijn drie kinderen waren buiten, nog steeds in pyjama's, spelend met modder en lege dozen,
 en overal slingerden lege verpakkingen rond.
 De deur van de auto van zijn vrouw was open, net zoals de voordeur van het huis.
Toen hij naar binnen ging vond hij een nog grotere rotzooi.
Een lamp was omgevallen, en het kleed lag opgeduwd tegen de muur.
In de woonkamer stond de televisie hard aan met daarop het tekenfilmkanaal.
Verder slingerden overal speelgoed en verschillende kledingstukken rond.
In de keuken, stonden op het aanrecht en gootsteen overal borden,
resten van het ontbijt lagen op het aanrechtblad, er lag hondevoer op de grond,
een kapot glas lag onder de tafel, een klein hoopje zand lag bij de achterdeur.
Hij ging snel naar boven, over speelgoed en nog meer kledingstukken heenstappend, op zoek naar zijn vrouw.
Hij was bezorgd dat ze ziek zou zijn of dat er iets ernstigs gebeurd was.
 Hij vond haar liggend in de slaapkamer, nog opgekruld in bed in haar pyjama terwijl ze een boek las.
Ze keek naar hem op, glimlachte, en vroeg hoe zijn dag was.
Hij keek haar verwilderd aan en vroeg: "Wat is hier vandaag gebeurd?"
Ze glimlachte opnieuw en antwoordde:
 "Weet je hoe je iedere dag als je van je werk thuiskomt aan me vraagt wat ik die dag gedaan heb?"
"Ja", was zijn ongelovige antwoord. Ze antwoordde: "Nou, vandaag heb ik niets gedaan."

Breien in de tram

Mijn tante Fem uit Doetinchem,
die zat te breien in de tram
met pennen en een kluwen.
Ze breide iets van roze wol.
De tram was vol, ontzettend vol,
‘t was dringen en ‘t was duwen.

Een man riep tegen tante Fem:
Zit niet te breien in de tram!
Da’s altijd af te raden!
Omdat u mij met pennen prikt
en kijk, we raken nog verstrikt
in al die wollen draden!

Maar o, het was alweer te laat!
Daar zat die man al in de draad
met allebei zijn hielen.
En nog een heer en nog een heer.
Ze konden niet meer heen of weer.
Ze struikelden en vielen.

De conducteur, die nam een duik,
maar kreeg ook draden om zijn buik
en ging de boel verwensen.
Men spartelde en schreeuwde hard.
Ze raakten in de wol verward,
de tram en alle mensen.

Nu staan ze daar op het Rokin
en niemand kan er uit of in.
De tram is ingesponnen.
Nou knippen ze dus met een schaar
de hele boel weer uit elkaar.
Ze zijn eraan begonnen.

Maar ja, het is een hele last
want alles zit met draden vast.
Het is de schuld van tante Fem.
Wie breit er nou ook in de tram?

Annie M.G. Schmidt

Mama 

mamma is het woord waar het leven mee begint
mamma is het woord dat hoort bij ieder kind
een woord om zacht te zeggen
niet om luid te schreeuwen
het hoeft niets uit te leggen
en het gaat al door de eeuwen
mamma is het woord
waar de mensheid mee begint
mamma is een ander woord voor  liefde

                   toon hermans

            liefde begint met een glimlach,
              groeit met een kus,
              en eindigt met een traan.

 Dromen onder moeders vleugels

Moeder , zei het kuikentje , mag ik later  zingen ?
Net zoals de nachtegaal , van priedewiedewiet ?
Nee , o nee , zei Moeder Kip .
Je mag wel andere dingen , je mag wel andere dingen doen ,
maar zingen mag je niet  .

Moeder , zei het kuikentje , mag ik later loeien ?
Net zoals de bonte koe , daarginder op de wei ?
Nee , zei Moeder Kip < dat zou je veel te veel vermoeien !
Nee , m’n kindje , loeien is er helemaal niet bij .

Moeder , zei het kuikentje mag ik later blaffen ?
Nee , o nee , zei Moeder Kip , maar maak je nou niet druk :
Later mag je aan de mensdom eieren verschaffen
en dan heel hard kakelen . En dat is zo’n geluk !

                                        De kruik die stuk was.

Een waterdrager moet elke dag voor zijn meester naar de rivier om water te halen.
 Aan weerszijden van zijn lichaam hing een kruik aan een houten juk.
De ene kruik was zo goed als nieuw, puntgaaf en zonder lek, de andere kruik was oud en gebarsten en hij verloor permanent water.
Bij thuiskomst blijkt de helft van deze kruik soms al leeg te zijn en dat deed de oude kruik veel verdriet.
 Op een dag kan hij het niet meer voor zich houden en zegt tegen de waterdrager, meester ik schaam me zo.
Maar waarom dan toch, vraagt de waterdrager.
Omdat ik niet in de schaduw van uw andere kruik kan staan.  
Hij levert dagelijks de volle inhoud water af, terwijl ik onderweg steeds water verlies.
 O, maar dat wist ik immers al lang, antwoordt de waterdrager.
En toch heb ik je al die tijd graag willen gebruiken.
Zijn die mooie bloemen langs de weg je dan niet opgevallen?
Ze groeien alleen maar aan jouw kant.
Enige tijd geleden heb ik daar zaad uitgestrooid, jij hebt ze elke dag begoten en nu kan ik steeds een prachtig boeket plukken voor mijn heer.
Een tijdje komt er geen antwoord van de gebarsten kruik, zo heeft hij het nog nooit bekeken. 
 Hij heeft die bloemen wel zien groeien, maar dat zijn meester hem bewust in dienst heeft gehouden en dat hij hem ondanks alle gebreken toch kan gebruiken, dat was nog nooit bij hem opgekomen.