De kattenschool

Als een poes naar school toe gaat,
leert ze enkel kattenkwaad.
    Ze leert er mauwen met afgrijselijke klank,
     haar nagels te scherpen aan stoel of aan bank.

Ze volgt de cursus, poes is niet stom;
'Hoe gooi ik thuis de vaasjes om.'
Ze leert op school met scherp verstand;
'Hoe verniel ik de papyrusplant.'

Ze leert er ook tot schrik van de baas
biefstukjes stelen en plakken kaas.
Een geleerde kat die blijft in leven;
leert de ijskast kopjes geven.

(onbekend )

Aandacht

We hebben elkaar nodig,
Dat is toch zonneklaar?
Want mensen willen warmte
En aandacht voor elkaar.
Waarom niet even praten?
Waarom geen lieve lach?
Zo zorg je voor een lichtpunt
Ook op een donkere dag.
Iemand die naar je luistert,
Iemand die met je praat.
Dat is nou juist het gene
Waar 't bij een mens om gaat.

                       Ziekenhuisperikelen !

Ik zou graag met iemand spreken die me kan inlichten
over de toestand van een patiënt die bij u verpleegd wordt.
Hoe is de naam van de patiënt?

Louis Peters.
Een ogenblik aub, ik verbind u door met de verpleging.
Met de wachtdienst, wat kan ik voor u doen?

Ik zou graag weten hoe gesteld is met de gezondheidstoestand van Louis Peters in kamer 302?
Een ogenblikje, ik verbind u door met de dokter van wacht.
Met de dokter van wacht.

Dag dokter, ik had graag geweten hoe het gaat met mijnheer Louis Peters
 die al drie weken bij verpleegd wordt in kamer 302?
Een ogenblikje, ik zal zijn dossier even raadplegen
Hier heb ik het …

Hij heeft vandaag goed gegeten, zijn bloeddruk en hartslag zijn normaal,
hij reageert goed op de voorgeschreven medicatie,
 Morgen nemen we de hartmonitor  weg.
Als alles zo nog 48 uur gunstig verder evolueert,
zal zijn behandelende arts hem waarschijnlijk uit het ziekenhuis ontslaan voor het volgende weekend.

Dat is fantastisch nieuws, ik ben ongelooflijk opgelucht.
Bedankt dokter, van harte bedankt .
Zo te horen bent u wel erg begaan met de patiënt … dichte familie?

Nee- nee dokter, ik ben Louis Peters zelf.
 
Ik bel u vanuit kamer 302.
Iedereen loopt hier mijn kamer in en uit maar niemand zegt verdomd iets.
Ik wou zelf ook eens weten hoe het met mij gesteld is.....

Uren en dagen lang

Indien ik je dragen kon
over de diepe grachten
van je gesukkel en over je
angsten  heen
Dan droeg ik je
Uren en dagen lang

Indien ik de woorden kende
om antwoord te geven op je vragen
duizend vragen
over leven , over jezelf
over liefhebben en gelukkig worden  ,
Dan praatte ik met je
Uren en dagen

Indien je vrede in je hart kon planten
door geduldig te wachten
en te hopen
dat het zaad van de vrede
 in je openbrak
Dan wachtte ik ,
Uren en dagen lang

Indien ik genezen kon wat
omgaat in je hart
aan onmacht ,
ontevreden en
onverwerkt verdriet ,
Dan bleef ik naast je staan ,
Uren en dagen lang

Maar ik ben niet groter
niet sterker dan jij
en ik weet niet alles
en ik kan niet zoveel
Ik ben maar een vriend op je weg ,
Al uren en dagen  lang .

En ik  kan alleen maar hopen
dat je dit weet :
je hoeft nooit alleen te vechten
of te huilen
Als je een vriend hebt
Voor uren en dagen lang .

 





                                                              Wie de toekomst wil bepalen ,
                                                                 moet zich heden inzetten .

                                                          Caravans willen helemaal niet op vakantie.
                                                    Vandaar dat die auto's zo hard moeten trekken.

 





                                                              De geduldige overwint altijd .

Lentekind

Het is een herinnering zo als zovele,
Maar deze ene laat mij niet los.
Wanneer in 't voorjaar de vlinders spelen,
Dan denk ik weer aan die dag in 't bos.

Daar bij een huisje als van Hans en Grietje,
Zag ik een kind zitten heel alleen.
Haar zachte stem zong een lenteliedje,
Voor duizend vlindertjes om haar heen.

En duizend vogels zijn toen gekomen,
En zongen vrolijk haar liedje voort.
Het schalde juichend door alle bomen,
En heel de wereld heeft dat gehoord.

En overal bleef men even luist'ren,
En een moment was 't rumoer verstomd.
Want zelfs de mensheid moet even fluist'ren,
Wanneer voor 't eerst iets van 't voorjaar komt.

Maar ik alleen heb dat kind zien zingen
Daar in het woud op die zonnedag.
Ik zag haar aan en mijn ogen vingen,
Uit blijde ogen een lichte lach.

En dat is al wat mij is gebleven,
Die lichte lach als een snelle groet.
Maar ik heb nooit van mijn hele leven,
De lente weer van dichtbij ontmoet.