|
Moeder.
Dit is een prachtig stukje. Lees het op een rustige plaats en met aandacht.
Laat elk woord bezinken .
Voor hen die hun moeder nog hebben is dit mooi maar voor hen die haar
niet meer hebben is het nog mooier en zij die moeder zijn zullen er van houden!
De jonge moeder zet haar voet op het pad des levens. Is dit een lange weg?vraagt ze.
Ja, zegt de gids en de weg is hard! Zul je oud zijn als je het eind bereikt? Ja, maar het eind zal beter zijn dan het begin.
Maar de jonge moeder was gelukkig en wild niet geloven dat er iets beter zou zijn dan deze jaren!
Dus speelde ze met haar kinderen,plukte bloemen voor hen, waste hen in klare stromen en de zon verwarmde hen.
De moeder vond:Niets kan ooit mooier zijn dan dit!
Dan kwam de nacht en de storm en het pad was donker.
De kinderen rilden van angst en kou en de moeder zette ze dicht opeen om ze te bedekken met haar mantel.
De kinderen zeiden toen,mam,we zijn niet bang want jij bent bij ons en dan kan ons niets gebeuren!
De morgen kwam en er was een berg op hun pad.
De kinderen en zij beklommen hem met zorg in hun hart.
Steeds zei de moeder tot haar kinderen:
Met een beetje geduld en kracht zijn we er gauw.
Dus zij klommen door en toen zij de top bereikten zeiden zij:
Moeder, zonder jou zouden we het niet hebben gehaald.
Toen de moeder s nachts terneer lag en opkeek naar de sterren dacht zij,:dit was een betere dag dan de vorige, want mijn kinderen hebben geleerd vol te houden ondanks de moeilijkheden.
Gisteren gaf ik ze moed en vandaag gaf ik ze kracht!
De volgende dag was de lucht donker en bedekt met vreemde wolken die de aarde verduisterden.
Wolken van kwaad,oorlog en haat en de kinderen kropen ontdaan bij elkaar. De moeder zei: Kijk omhoog en kijk naar het licht!
De kinderen keken op en zagen boven de wolken het eeuwigdurende
glorierijke licht dat hen door de duisternis zou leiden!
s Nachts dacht de moeder:
Dit was de mooiste dag van alle, want vandaag heb ik mijn kinderen God laten zien!
De dagen,maanden en jaren gingen voorbij en de moeder werd klein,grijs en gebogen.
Maar haar kinderen waren groot en krachtig en leefden met moed.
Als de weg ruw was tilden zij haar op want ze was licht als een veertje.
Op het laatst was er weer een berg en daarachter zagen zij
een schitterende weg en een wijde gouden poort!
De moeder zei:Ik heb het eind van mijn weg bereikt en pas nu
weet ik dat het eind echt beter is dan het begin.
Mijn kinderen kunnen alleen verdergaan en hun kinderen na hen!
De kinderen zeiden: U zult altijd bij ons zijn moeder, ook als u door de gouden poort zult zijn gegaan!
Ze dachten,we kunnen haar niet zien maar ze is nog altijd in ons midden .
Een moeder als de onze is meer dan een herinnering, ze is een levende aanwezigheid!
Je moeder is altijd bij je.
Zij is het geritsel van de bladeren als je op straat loopt en de geur van pasgewassen was.
Zij is de koele hand op je voorhoofd als je ziek bent, ze leeft in je lach en is een kristal in je tranen!
Ze is de plaats waar je vandaan komt, je eerste thuis en ze is de kaart die je volgt met elke stap die je zet!
Ze is je eerste liefde en je eerste hartzeer en niets ter wereld kan jullie scheiden, niet de tijd de afstand en zelfs de dood niet!
Dit is een hymne aan jouw moeder EN de moeder van je kinderen!
( bron onbekend )
|
