Spiegels zouden er goed aan doen,

           even na te denken voor ze de beelden terugkaatsen.

Een klein lief meisje stond onder een luifel.

Ze had net boodschappen gedaan in de supermarkt,met haar moeder.

 Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld.

Het stortregende buiten.

 Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.

We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt.

We wachtten, sommigen geduldig, anderen geïrriteerd,

omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid.

Ik ben altijd wat dromerig als het regent.

 Ik verdwijn in het geluid en in het gezicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt.

Herinneringen van "rennen en spetteren" als een "kind", zo zorgeloos spelen in je gedachten,

als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress...

Haar stem was zo mooi toen het de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten.

"Mama, laten we door de regen gaan rennen", zei ze. "Wat?", vroeg mama.

"Laten we door de regen gaan rennen!", herhaalde ze.

 "Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt", antwoordde mama.

 Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde: "Mama, laten we door de regen gaan rennen.

" "We worden doornat als we dat doen," zei mama.

"Nee, dat zullen we niet, mama, dat is niet wat je zei vanmorgen", zei het meisje, terwijl ze aan haar mama's arm trok.

 "Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?"

Het meisje zei kalmpjes: "Weet je dat niet meer?

Toen je met papa praatte over zijn kanker, zei je: Als we hier samen doorheen komen, komen we door alles heen!"

 Iedereen was opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen.

We stonden allemaal doodstil.

De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg.

Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden.

 Sommigen zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken.

 Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei.

 Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven.

 Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.

 "Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen.

Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, nou, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig," zei mama en daar gingen ze.

We stonden daar allemaal te kijken en te lachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen.

Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat. Ze werden doornat.

Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's.

En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig.

Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen.

Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen...

Vergeet daarom niet om "tijd" te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken.

 Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd.

Bewaar de zonnige dagen voor de donkere momenten.

Automatisch antwoordapparaat van de opa's en oma's van tegenwoordig:

Goedendag, wij zijn momenteel niet bereikbaar maar U kunt een bericht achterlaten door gebruik te maken van de volgende codes:

 - Bent je een van onze kinderen: toets 1.

 - Als we op de kleinkinderen moeten passen: toets 2.

 - Als jullie onze auto dringend nodig hebben: toets 3.

 - Als we de was en de strijk moeten doen: toets 4.

 - Als we bij jullie thuis moeten oppassen: toets 5.

 - Als we de kinderen van school moeten halen: toets 6.

 - Als er voor aanstaande zondag een taart gebakken moet worden: toets 7.

 - Als jullie allemaal naar huis komen en mee-eten: toets 8.

 - Als vader een klus moet komen doen: toets 9.

 - Als U een van onze vrienden bent: toets 10 en spreek uw

   boodschap in na de pieptoon.

   We bellen U terug zodra we tijd hebben

Hoop

Diep in onszelf dragen wij de hoop.

Is ze niet daar, dan is ze nergens.

Hoop is een bewustzijn

en staat of valt niet met wat er in de wereld gebeurt.

Hopen is voorspellen noch voorzien.

Hoop zit ons in de ziel, in het hart gegrift,

ligt voor anker voorbij de horizon.

Hopen,

in deze diepe en krachtige betekenis,

is anders dan blij zijn om wat goed gaat

of je graag inzetten voor wat zeker succes heeft.

Hoop is de kunst om ergens aan te werken omdat het goed is,

niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet optimisme,

niet de overtuiging dat iets goed zal aflopen.

Hopen is zeker weten dat iets zinvol is,

ongeacht de afloop.

                      Vaclav Havel