De vergeet-me-nietjes staan in onze tuin al in bloei!
Lief blauw bloempje zacht en teder,
Half verscholen tussen t riet,
Vriendlijk zie ik op u neder,
Waant gij u ook onbespied.
Want ge zijt,wenk u aanschouwe,
in dit hemelsblauwe kleed,
mij tot zinnebeeld der trouwe,
die verzeilt in vreugd en leed.
Bloempje,wen ge in t schemerduister
Schittert,waar geen oog u ziet,
Hoor ik naar uw zacht gefluister:
ach,vergeet,vergeet me niet!
(onbekend)
|