Gisteren grootoudersfeest bij mijn kleinkind Britt op school. Is ze niet mooi en fier als lief konijntje. Wat hebben die juffen toch een geduld om al die kleuters een dansje en een liedje aan te leren. Toch wel leuk om deze kleuters bezig te zien, allen vast van overtuigd dat ze de besten zijn.
Begin januari vierden mijn ouders hun 60jarig huwelijksjubileum. Diamanten Bruiloft, die naam is toch wel welverdiend. 60 jaar samen - elkander leren kennen in de moeilijke oorlogsjaren en nu nog steeds gelukkig samen. De foto spreekt boekdelen, zoals ze stralen. Het was een welgeslaagde dag voor hen en al de genodigden.
Mijn bekommernissen gaan voor het ogenblik uit naar onze weeshuizen in Latijns-Amerika. Naast de orkanen die de laatste maanden die landen getroffen hebben is er in Nicaragua ook een vulkaan in werking. Voor het ogenblik is het niet alleen rook maar ook slechte dampen en as die de lucht ingestuwd wordt. Men vreest voor grotere uitbarstingen. De vulkaan ligt op het eiland Ometepe waar ons weeshuis Casa Santiago staat. Eind vorige maand werden de kinderen in allerijl geëvacueerd (reeds voor de 2de maal) naar het vaste land. Dit brengt heel wat organisatie en vooral kosten met zich mee. Boten moeten ingehuurd worden en op het moment dat de dreiging groot wordt, stijgen de prijzen voor de overtochten enorm. Iedereen wil immers het eiland verlaten en de meestbiedende kan eerst gaan, ondanks vooraf gemaakte afspraken. Sinds vorige week zijn al onze kindjes (650) veilig op het vaste land. Toch is dit maar een voorlopige toestand. Gezien de steeds blijvende dreiging van de vulkaan op het eiland is Nuestros Pequenos Hermanos op zoek naar een nieuw grondstuk om eventueel een nieuw weeshuis te bouwen.
Dus weeral een grote uitdaging voor onze medewerkers in Nicaragua.
Zoals je in mijn blogje al eens kon opmerken, hou ik mij ook weleens bezig met het inrichten van reisjes of uitstapjes voor een vriendenkring. Volgend voorjaar zou ik graag een boottocht van een paar dagen organiseren op onze Belgische waterwegen of op de Moezel of Rijn. Overnachting op de boot of in hotels bij de aanlegplaatsen. Liefst doe ik dit zonder reisagentschap. Zijn er onder mijn bezoekers soms personen die al zoiets ingericht hebben of meegemaakt en mij eventueel inlichtingen kunnen verschaffen over rederijen die daarvoor in aanmerking komen. Ben ook altijd geïnteresseerd in tips voor weekendjes niet te ver weg. Alle tips zijn welkom.
Dat merk ik als ik mijn blogje nog eens bekijk. Wat is het alweer lang geleden dat ik hier iets neerpende. Inspiratie een beetje kwijt geraakt en zeker een beetje druk bezig geweest. Ondertussen kwam er ook een korte vakantie in Frankrijk tussen, waar ik de monding van de Somme bezocht. Wondermooi natuur gebied, toch heel dicht bij ons. Op een goede 3 uur rijden van bij ons (Brabant) ligt deze prachtige kuststreek. Echt een aanrader voor wandelaars en fietsers. Men kan er uren uitwaaien langs de kilometers lange stranden. Door het verre terugtrekken van de zee is het mogelijk om uren op het strand te wandelen en steeds nieuwe ontdekkingen te doen. Men vind er ook een groot vogelparadijs dat zeker de moeite is om te bezoeken. De kleine dorpjes nodigen steeds uit tot een bezoekje en natuurlijk niet te vergeten de restaurantjes met hun heerlijke vis- en schaaldiergerechten. Gewoon overheerlijk.
Mijn zorg was de laaste tijd ook voor een deel bij mijn werk, want onze weeshuizen in Latijns-Amerika hadden toch wel wat te verduren. De orkanen in die landen waren niet van de minste en bij de vulkaan uitbarsting in Nicaragua moest ons weeshuis geëvacueerd worden van het vulkanisch eiland naar het vaste land. Het was toch steeds een beetje afwachten of er geen zware schade zou zijn en of iedereen wel veilig bleef. De zorg over 3.600 kinderen in de diverse landen samen is toch niet niks.
Nu nog maar een beetje werken, tot een volgend bezoekje.
Compay Segundo (18 november 1907 14 juli 2003), was een Cubaansemuzikant en componist.
Hij werd geboren als Maximo Francisco Repilado Munoz en groeide op in de stad Santiago. Hij werd een populair componist en muzikant, zeer bekend bij liefhebbers van Cubaanse muziek. Hij bespeelde de armònico, een zeven-snarige gitaar (met een verdubbelde derde D-snaar).
Zijn artiestennaam komt voort uit 'Los Compadres', een duo bestaande uit hem en Lorenzo Hierrezuelo . Daarin zong hij altijd de tweede stem (segundo = tweede).
De echte beroemdheid kwam pas in 1997 met het uitbrengen van het album Buena Vista Social Club dat diverse Grammy Awords won. Compay Segundo verscheen ook in de film met dezelfde titel die werd gemaakt door Wim Wenders.
Hij voorspelde dat hij 115 jaar oud zou worden, maar stierf in de stad Havana, ten gevolge van nier-problemen twintig jaar voor het behalen van die leeftijd.
Ibrahim Ferrer (20 februaari 1927 6 augustus 2005) was een Cubaaanse zanger.
Ferrer werd geboren in een nachtclub in het dorpje San Luis bij Santiago de Cuba in 1927. Hij begon zijn carrière op zijn 14e jaar. In de jaren vijftig zong hij voor Pacho Alonso's orkest in Havana. Hij bleef meer dan 20 jaar bij de groep. Ook trad Ferrer op als gastzanger voor Cubaanse legendes zoals Orquestra de Chepin en Beny Moré.
Begin de jaren negentig trok Ferrer zich terug uit de muziek; hij poetste schoenen en leefde van een klein maandelijks pensioen. In 1997 werd hij uit de vergetelheid gelokt om zijn opnamedebuut te maken voor de eerste CD van de Afro-Cuban All Stars, A Toda Cuba Le Gusta. In hetzelfde jaar werd hij bekend door de CD van Ry Cooders Buena Vista Social Club, waar hij met andere oudere musici, zoals Company Segundo, Rubén González, Pío Leyva, Manuel "Puntillita" Licea en Eliades Ochoa een groep vormde en Son-muziek speelde. Op dit album staan ook duetten met Omara Portuondo. Van het album zijn in 2004 wereldwijd 8,7 miljoen exemplaren verkocht.
In 1999 maakte Ferrer zijn solo-debuut met het album Buena Vista Social Club Presents Ibrahim Ferrer. Op dit album staan wederom duetten met Omara Portuondo. Tijdens de eerste jaarlijkse Latin Grammy Awards in de herfst van 2000, won hij de Grammy voor Best New Artist.
Ferrer stierf op 78-jarige leeftijd aan longemfyseem in een ziekenhuis in Havana.
Ook reisjes organiseren is één van mijn hobbies. Dus hier een eerste greepje van wat reeds op het programma stond.
Le Vercors
De Vercors ligt verborgen naast de Drôme en de Provence en is een streek met vele facetten. Het meest zichtbare is het landschap van steile krijtrotsen, grote bossen met hier en daar een golvende weide. Het land wordt doorkruist door gedurfde wegen langs honderden meters diepe, canyonachtige ravijnen. Het geheel vormt een waar kalkplateau met zware en indrukwekkende vormen, rijk aan bossen van beuken en harsachtigen, dit alles doorboord door de bijrivieren van de Basse-Isère. Onder dit plateau ligt het rijk van de speleologen. Honderden putten, grotten en afgronden zijn hier in de loop der eeuwen door het water gevormd. Vele liefhebbers van speleologie komen hier hun hartje ophalen. In 1968 bereikte een Parijse Spéléo-Club in de gouffre Berger een diepte van 1141m. Tussen Saint-Martin en les Barraques bevindt zich het Centre National de Spéléologie. De grotten die bezocht kunnen worden door het publiek (Choranche, la Luire en la Draye Blanche) geven een prachtige indruk van deze onderaardse wereld. Geografisch bestaat de Vercors uit twee delen, die heel lang rug aan rug geleefd hebben, toen er nog geen weg bestond door de Gorges van de Bourne. Het noordelijk deel rond Lans was georiënteerd naar Sassenage en Grenoble en economisch het meest ontwikkeld, met een rijke veeteelt.
Het centrale Vercors, ten zuiden van Villard-de-Lans, wordt behalve door de typische canyons gekenmerkt door uitgestrekte bossen en heeft een veel ruwer aspekt. Dit gedeelte werd uit zijn isolement gehaald door het trekken van een weg door les Grands goulets. De hele Vercors is sinds 1970 erkend als regionaal natuurpark. De uitzonderlijk bosrijke bedekking van de Vercors geeft een grote verscheidenheid in uitzichten. De beuken en sparren zijn overheersend op het plateau van de Vercors, terwijl naar het zuiden toe meer pijnbossen voorkomen. Meer dan 1.800 bloemen en plantensoorten bevinden zich in de Vercors. Dit massief heeft ook de eigenaardigheid van nog 6 soorten van de grootste wilde dieren met hoeven te herbergen. En daarbij kunnen we ons natuurlijk inbeelden dat dit alles ook plaats biedt aan een uitzonderlijk vogelbestand.
Tijdens de oorlog 1940-45 maakte de typische geografische indeling de Vercors tot een natuurlijk bolwerk voor de Franse weerstand, de Resistance. In de zomer van 1944 vond hier een zware veldslag plaats tussen enkele duizenden verzetstrijders en drie SS-divisies, speciaal getraind om te vechten in de bergen. Deze slag kostte aan meer dan 700 Fransen het leven en verscheidene dorpen o.a. la Chapelle werden met de grond gelijk gemaakt.
In deze prachtige streek is het zeker genieten va de natuur, grotten bezoen en wandelingen maken, maar men kan er ook eens terugblikken en even stilstaan bij de gruwelen van 60 jaar geleden.
Salsa vindt haar oorsprong tussen 1930 en 1940 in Cuba, waar muzikanten de merengue van de Dominicaanse Republiek, de plena van Puerto Rico en de cumbia uit Colombia mengen met de eigen son. Er ontstaan dansorkesten met als bezetting piano, trompet, saxofoon, bas en percussie-instrumenten als timbaal, conga en koebel. Het nieuwe dansorkest heeft aanvankelijk verschillende benamingen. De naam Salsa raakt begin jaren zeventig in zwang in New York. Daar zijn op dat moment veel Latijns-Amerikaanse muzikanten actief, veelal vluchtelingen uit het communistische Cuba. Zij spelen hun traditionele muziek op de elektrische instrumenten die op dat moment courant zijn en voegen er een rockbenadering aan toe. De uiterst energieke salsa is in de jaren zeventig razend populair. Vooral in Colombia, waar de Cubaanse son en mambo altijd al populair waren. Daar ontstaat een eigen, meer melancholisch getinte vorm van salsa. In de Latijns-Amerikaanse landen is salsa sindsdien de meest populaire muziek. In de westerse wereld groeit de belangstelling weer eind jaren negentig, vooral in het circuit van de dansscholen
Hier nog een kleine toevoeging bij mijn beschrijving over de werking van onze organisatie.
Buiten het verzamelen van fondsen voor deze weeshuizen, heeft onze organisatie ook een project voor Peterschap.
Voor een vast bedrag per maand kan men peter of meter worden van één van onze beschermelingen. Men krijgt een volledig dossier over het kindje, alsook foto. Regelmatig komen er berichtjes van de weeshuizen en men kan het kind ook post toesturen.
Mocht iemand enig interesse hebben, laat gerust een berichtje na in mijn gastenboekje of stuur mijn een mailtje. Ik neem dan zeker contact op met meer details over dit project.
Vandaag misschien de salsawereld een beetje verlaten en een woordje over mezelf.
Ben 56 en alleenstaand. Buiten mijn hobby salsa dansen, kook ik graag, maak af en toe eens zelf een kledingstuk of een juweeltje. Een van mijn interesses gaat ook naar het organiseren van reisjes en daguitstappen voor een vriendenkring. Daarnaast heb ik nog een full-time job, dus zal er niet alle dagen een berichtje in mijn blog komen te staan. Het is ook stillaan opbouwen, want dit is nog een beetje nieuw voor mij, dus nog veel experimenteren.
Mijn job heeft dan toch weer een binding met Latijns-Amerika, gezien ik sinds een paar maanden werk bij de stichting Onze Kleine Weeskinderen.
Nuestros Pequeños Hermanos ontfermt zich sedert 1954 over weesjes en verlaten kinderen in Latijns Amerika en de Caraïben. Sinds die tijd hebben meer dan 16.000 kinderen er een nieuwe toekomst gevonden.
Onze Kleine Weeskinderen is een zusterorganisatie en opgericht in 1993 in België.
Onze Weeshuizen
Mexico, Honduras Guatemala El Salvador Nicaragua Dominikaanse Republiek Haïti Peru Bolivië
Zij geven liefde en zekerheid, zij benadrukken het belang van de opvoeding en onderrichten de waarden van verdeling, werken en verantwoordelijkheid.
Opvoeding is een prioriteit. Dit is een van de voornaamste troeven die NPH de kinderen kan geven om te breken met de cirkel van armoede die hun leven beïnvloed en hun te helpen om verantwoordelijke volwassenen te worden. Sommigen zijn begaafd en werken om toegelaten te worden tot de universiteit. Anderen krijgen een opleiding in de verscheidene afdelingen, zoals ceramiek, tapijtindustrie, toerisme, computer technologie, electronica, kinder- of dierenzorg.
De kinderen leren ook veel waarden kennen door de verschillende verantwoordelijkheden die ze krijgen tijdens hun verblijf in de tehuizen. Ze helpen de slaapruimtes kuisen, de maaltijden bereiden in de keuken, brieven van hun peters of meters vertalen, zaaien en oogsten in de velden en zorg dragen voor de levensmiddelen. De oudsten krijgen meer verantwoordelijkheid door het toezicht houden op al deze taken tijdens een of meerdere jaren familie dienst en van tijd tot tijd door het helpen in tehuizen in andere landen.
De kinderen zijn fier op hun arbeid wetende dat zij op die manier bijdragen tot het overleven van hun familie.
Rueda de Casino is een groepsdans waarin minimaal drie paren in een cirkel salsa of son montuno dansen en op commando partners doorgeven. De dans is afkomstig uit Cuba.
Een rueda heeft geen vooraf bepaalde choreografie, alhoewel de deelnemers wel bepaalde routines of figuren moeten kennen. De leider van de groep geeft de deelnemers via termen of handgebaren opdracht om bepaalde figuren, met namen als enchufla, adios a la hermana, setenta en dame, uit te voeren. De dans wordt doorgaans ingezet met een zogeheten dile que no.
Salsa is een zeer populaire dans van Caraïbische oorsprong.
Er zijn verschillende manieren om Salsa te dansen: Op de eerste tel (op de een), op de tweede tel (de zogenaamde New Yorkstijl, nauw verwant aan de Mambo) of op de drie, hoewel die laatste stijl niet vaak voorkomt.
Salsa is geen statische dansstijl maar legt de nadruk op beweging. Dat betekent ook dat er geen vaste volgorde is waarin wordt gedanst. De man leidt en bepaalt aan de hand van de muziek ter plekke de figuren.
Als de Salsa in een kring wordt gedanst met drie of meer paren, is er sprake van Rueda de Casino, een dansvorm afkomstig uit Cuba. De leider van de Ruedagroep geeft in dat geval met specifieke termen of handgebaren de figuren aan die de dansers gezamenlijk moeten uitvoeren.
Er zijn enkele honderen figuren voor de Rueda de Casino, maar of en wanneer die worden ingezet, bepaalt de leider op basis van de muziek. Met geroepen termen of met handgebaren geeft hij aan welke figuren de groep moet uitvoeren. Ook hier is dus geen vaste choreografie.
Salsamuziek is een muziekgenre van Caraïbische oorsprong. Het is populair in Latijns Amerikaanse landen.
Over de oorsprong wordt verschillend gedacht. Sommigen zeggen dat salsa voornamelijk afkomstig is van de son uit Cuba. Anderen denken dat salsa voortkomt uit de mix van muziekstijlen zoals die in de jaren vijftig voorkwam in New York. In de arme wijken, waaronder 'El Barrio' werd geëxperimenteerd met Rock and Roll, Latin Jazz en Zuid-Amerikaanse muziek.
Bands als het Joe Cuba Sextet waren de eersten die voornamelijk salsamuziek speelden, alhoewel mensen als Tito Puente ook een grote invloed op de salsamuziek hebben gehad. Tito Puente weigerde trouwens zijn muziek als salsa te typeren. Hij sprak liever over mambo of Latin Jazz.
Salsa heeft een specifieke clave, een ritmisch motief waarnaar zowel musici als dansers zich kunnen oriënteren.
Salsa is de veelheid van Caräïbische ritmes, uitgegroeid tot meer dan een muziekgenre alleen. Het is een manier van leven, een filosofie, een ethiek geworden. Salsa is stadsmuziek, vergelijkbaar met jazz en rock. Altijd al waren de salsaritmes een tegenstrijdig mengsel van liefde en haat, satire en verhaal, ontzag en schaamteloosheid, rebellie en onderwerping, aantrekking en afstoting. Salsa is ook het dansbaar protest. Als begrip bestaat Salsa twintig jaar. Maar de wortels gaan vijhonderd jaar diep.
De Afrikaan verscheen Met ketenen geteisterd Met een geloof dat nooit verdween
En voor de vuurhaard Vatten zijn handen vuur en vlam Van de striemende roffels Op de tamtam
Hallo aan mijn bezoekers, Deze blog is nog in opbouw. Hoop jullie een stukje van de salsa cultuur en mijn passie over te brengen. Toch is dit niet het enige dat telt als mijn hobby. Het inrichten van een reisje of daguitstap zijn ook zaken die mij bezig houden. Dus er komt wel één en ander hier terecht. Eventjes geduld en jullie horen en zien mij terug. Groetjes. Mieke
Gisteren grootoudersfeest bij mijn kleinkind Britt op school.
Zoals je in mijn blogje al eens kon opmerken, hou ik mij ook weleens bezig met het inrichten van reisjes of uitstapjes voor een vriendenkring.
