Jullie Opi was een man van de oude stempel Hij kende, volgens zijn eigen zeggen: "De mannen als zijn broekzak" dus als er eens wat leuks was, schoolfeestjes of zomaar eens naar de stad met mijn broers? Hij direct in alle staten nee hoor, daar komt niets van in! Mijn oudere broers mochten al vrij jong eens een avondje samen uit, maar jullie moedertje, nee, die werd overbeschermd! Van jongs af aan,kon iedereen bij ons thuis komen spelen Opi wilde ze allemaal leren kennen alleen moest dat dan ook echt thuis zijn Om te beginnen volgde ik vanuit mijzelf al zijn wensen op. Wilde hem nooit boos zien of teleurstellen. Voordat ik eindelijk door mijn puberteit heen was: waren oom Gert-Wim en tante Gerrike al spitsbijters geweest, dus was hij nog meer beschermend over mij. Tante Gerrike was nl bom-moeder geworden en mijn broertje Settim, zoals ik hem noemde, bleek homo-jongen te zijn. Juist door onze christelijke opvoeding en de gedachten die ons vadertje daardoor had in veel, was dit een ramp voor hem. We zagen zijn verdriet en dat wilde ik niet. Toch ben ik wel eens tegen het "Gezag" ingegaan, zoals bv het aanmelden op de zaterdagmorgencursus van de ABK..Kunstakademie te Arnhem. en daar heb ik enorm veel moois mogen leren! Uiteindelijk mocht dit dan, doordat mijn tekenleraar eens met hem was gaan praten. Na verloop van tijd bleek wel, dat ik zijn huisregels goed opvolgde direct na school-de eerste bus naar huis toe. Nou, vanwege veel volgde ik dit met liefde op. Want wat was mijn grote wens: De avondschool Kunstakademie te mogen volgen. Na veel heen en weer gedoe,omdat Omi mij graag bij haar vriendin op school wilde zien zitten De"Huishoudschool" nou vraag ik je ( Haar vriendin was daar hoofd en dat vond ze wel wat hebben.) Mijn I.Q en mijn E.Q. waren behoorlijk, alleen de leerzin ontbrak me wanneer zij däärover begon. Mooi niet, niks voor jullie moedertje. Vandaar dat stiekeme gedoe. Alhoewel Omi zelf ook de ABK en dan wel de dagschool, had gevolgd. Opi was bang dat ik ook zou gaan fladderen de flower powers zou gaan nalopen Uiteindelijk zat ik dus op de avondschool en na een vrij korte periode werd ik uitgeloot door Bert Bouwman, een leraar van mij en bekend van de door hem geÏllustreerde-bijbelse boeken. Om via deze loterij te mogen gaan werken bij de allerbekende en grote W.G.van de Hulst junior. Deze zou dan zijn,ooit jaren daarvoor getekende illustraties voor het boek: "In De Soete Suikerbol" opnieuw gaan aqurelleren voor de NCRV tv meerdere delen zouden dan te zien zijn. Mijn eerste afspraak bij hem was heel bijzonder. Een fijn mens met een zuiver hart. Als testopdracht moest ik Lou, de bakkersknecht van kleur voorzien dit viel direct ik goede aarde Haha-ik had het gemaakt. De jaren die toen volgden waren heerlijk. s'Morgens vroeg met de trein naar Bennekom dan aan mijn eigen tafel in dat grote atelier aan de meest mooie tekeningen werken Nou, wat een vertrouwen had die man in mij! Voor hetzelfde geld kon er zomaar een kunstwerk waar hij uren en uren aan had gewerkt ter ziele gaan door mijn hand 1x is dit ook gebeurt maar heel kort getreurt Samen liepen we naar zijn mooie badkamer met echt koperen kranen en dáár ging het werkstuk jeetje de douchekop erop gericht een grote borstel en maar schrobben ! verdorie, dat was even schrikken het resultaat was er wel naar hoe het kon...speciaal papier wat tegen een stootje kon Na een dagje drogen, kon ik zo weer starten en lukte het direct prima mijn faalangst was over! Soms hielp ik zijn geliefde Diet met haar huishouden want zij speelde in de verfilming van Marieke van Nimwege en had wel eens wat minder tijd. Na afloop van zo'n dag ging ik via het ouderlijk huis door naar de avondschool 'n heerlijke tijd was dat. Na zo'n 2 en een half jaar was ik er klaar ging in de boekhandel te Oosterbeek werken en was ik alweer iets ouder en hopelijk wijzer want Opi vond het zomaar goed dat ik eens een avondje met het personeel meeging dansen in de Kings Cave te Arnhem. Onder goede begeleiding. Daar was het dan ook, dat ik jullie vadertje leerde kennen.
Deze er eventjes bij vanwege de deken roodgroen-blokken als ik het goed heb ja hoor dan is deze nog steeds in bezit m'n oudste houd hier hun pick-nick op!
Ha, mijn eersteling is al even binnengeslopen Hallo Knul wat schreef jij je moedertje net? Het is een superleuke site en 200% insgelijks ge zijdet geweldig mijn zoon k'Doe het juist daarom kom maar geregeld meelezen.
Tussendoor verweven dit hier.. komt door de geboorte van nieuw leven Het nieuwe blog en een nieuw stelletje rollebollende wezentjes die in jullie moeders huiske zullen dartelen en voor extra vrolijkheid gaan zorgen. Een opfrissertje voor ons allemaal! De spontane opwelling die ik hierover eerder had Het zij me vergeven Zou kunnen zorgen in de toekomst voor nog heel veel meer leven Alleen dan: wanneer jullie hier zelf ook behoefte naar voelen, zo moet je het zien-het goede bedoelen! Mochten jullie ooit eens meer tijd krijgen voor zorg en klein of groot gespuis, dan- en niet eerder komt dit klein spul'snestje pas in ons ouderlijk huis en is dit niet zoals jullie je hebben gedacht. Zal een visite aan ons een extra dimensie bieden!
Nu ga ik dan even grabbelen in mij herinneringen: Het is dan ook alweer 32 jaar geleden hé! Jullie vader was net begonnen bij zijn huidige werkgever, na een opleiding in de agrarische sector. (Als jonge knul was hij geweerweigeraar en aldus postbesteller bij vliegbasis Volker. Doordat hij bijna iemand,die net voor de loop van zijn geweer en dus langs de roos wandelde... had omvergeschoten.. was hij tot besef gekomen, dat spelen met geweertjes wel te maken heeft met de harde realiteit.) Toen ik hem leerde kennen, wat op zich al een hele leuke belevenis was.. werkte hij dus pas kort in een bedrijf van graszaden. Heel interessant vond ik het. Af en toe mocht ik mee naar de plastic kassen. waar hij tongetjes en oortjes vergeleek van alle soorten en al snel wist ik er zelf ook al veel vanaf. Desondanks viel mijn oog op monsters van wilde flora en werd ik helemaal gelukkig toen ik daarmee mocht experimenteren. Het allereerste jaar van ons samenzijn hadden we dan ook een veld vol met de mooiste en fijnste soorten die door de rest van ons leven samen meegingen van huis naar huis! Wilde orchide'tjes en miniatuur campanula: het grasklokje genoemd. Mijn allerliefste lievelingsbloemetje! onthouden voor mijn laatste tuintje hier: Het grasklokje als hoofdmoot poten.
Het was 24 januari-1974 Jullie vader en ik traden in het huwelijk Een heerlijke voorjaarsdag de narcissen vol-op in bloei en dat in de winter! Mijn jeugdvriend Dieter was onze fotograaf Nichtjes Esther en Arja, de bruidsmeisjes. Opi gaf mij weg timmerde voor één keer in zijn hele leven en dat juist voor ons het huwelijksbedje in elkaar Daags tevoren! Het bleef ook niet bij deze ene dag nee, het hele weekend ging dit feest door Alle ooms en tantes neven en nichten bleven slapen in het hotel van jullie Opi en Omi Wij, jullie ouders waren nog jong,speels en naief Vadertje was een vrolijke-olijke en blije knul. en moedertje een dartel hertje vladderde rond en strooide blijdschap waar men stond Samen hebben we het jaren dan ook heel"gezellig "gehad . En van die jaren samen ga ik dan maar als eerste een stukje vertellen.
Hallo mannen-mijn Laat die fijn zijn dát is,wat jullie Opi altijd riep ja-en..het is ook fijn! vooral omdat jullie mijn kinderen mogen zijn Mijn Licht en mijn Leven De Kracht in mij,hierin gegeven. Omdat ik zo enorm veel van jullie houd en van jullie ieders schattebout Ga ik dit blog voor jullie oprichten met verhalen en gedichten herinneringen zoals het vroeger was misschien wel vergeten en wil je het voor later weten Soms overstroomt door zaken in het heden denk je dan eens terug aan het verleden om door te geven aan wat jullie toe zal horen enn gaat het in geschiedenis niet snel verloren voor nu even een snelle dikke kus van jullie Moedertje dus
Vanaf vandaag start ik met de belevingen van mijn twee zonen Hoe zij als Lichtpuntjes deze wondere wereld binnen kwamen Hoe zij- in mijn beleving- wandelen door hun groeiprocessen heen Op weg in en naar het Licht met alle levenslessen van dien Deze knullen hebben al zoveel meegemaakt dat ik dit voor ze vast wil leggen en met liefde wil kijken waar wij met elkaar of ieder voor zich wat uit hebben mogen leren...en hoe nu verder te gaan
