Wij reden van de haan naar blankenberge,mijn man wist wel ongeveer waar het was. Daar aangekomen namen we femke mee binnen in spoed,we legden haar op de verzorgingstafel,en wat ons toen overkwam geloof je nooit. ze konden haar daar niet onderzoeken en verzorgen want zij hadden geen kinderafdeling.we geloofden onze oren niet.ze gaven gewoon femke in onze armen en verzochten ons om naar de kinderarts te rijden in blankenberge.ze gingen hem verwittigen dat we op komst waren.ja dat deden ze wel.met adres in de handen en een bang hart reden we dan maar naar de kinderarts.