toen we in het ziekenhuis waren,was femke haar bewustzijn al een tijdje verloren. ik dacht die zijn we kwijt.de dokters wouden s'morgensvroeg een scanner nemen van haar hoofd,maar omdat ze niet meer wakker werd ,werd er een dokter opgepiept en werd de scanner toch direct gedaan.voor dat hij gedaan werd,waren mijn man en dochter stefanie terug naar de caravan gereden.ik bleef bij femke. toen werd de scanner gedaan,en kreeg ik na een lang half uur,het akelige bericht."er is een groot probleem,uw dochtertje heeft een groot gezwel,die moet er zeker uit.morgen wordt u en uw dochter overgebracht naar het uz in gent." slik......hoe moest ik dat aan iedereen vertellen.mijn man zit met een maagbreuk en als hij zich zenuwachtig maakt,krijgt hij daar heel erg pijn.ik belde dus eerst naar zijn zus op de camping(femke's meme) zij zou naar hem gaan tegen dat ik hem zou bellen.ook mijn moeder heb ik gebeld in die nacht,ik exuseerde me om het late uur,maar moest haar horen.zij is mijn moeder,mijn vriendin. ik hoorde van mijn man dat toen hij met stefanie in de caravan was gekomen ,dat zei gevraagd had aan hare papa,of het haar schuld was dat haar zusje zo ziek was.hartverscheurend is zo iets.ik krijg er nog de krob in de keel als ik dit schrijf.