In een tijd dat nog
alles mogelijk was.
Telefoneren op
mams hobbykamer.
Zomaar uit ons midden
zomaar verloren
zomaar kwijt
Je tijd was gekomen
een onmogelijke strijd
Zomaar plotseling kon je
lichaam het niet meer aan.
Zomaar ineens was je
bij ons vandaan.
Afscheid nemen
ging niet meer...
onmenselijk wat
deed dat zeer.
Zoveel dingen tolden
door ons hoofd,
zoveel dingen wat je nog aan
iedereen had beloofd.
Helaas je tijd was gekomen..
Aangepast gedicht door Ans
30-07-2010 om 12:47
geschreven door Ans
|
