2 maanden rondtrekken met de rugzak! Benieuwd naar wat wij daar allemaal uitspoken? Kom dan af en toe een kijkje nemen op deze site!
25-08-2007
Venezuela!
* Caracas: grote, warme, drukke stad. met dank aan 2 lieve Venezolanen, die ons aan een hotel hebben afgezet. We waren met ons gat in de boter gevallen, want anders hadden we onder de brug moeten slapen! We voelden ons hier niet zo goed, dus we zijn snel vertrokken.
* Choroni: STRAND! Te laat aangekomen op een zaterdagavond... geen slaapplaats meer, of toch... Na lang zoeken, in een helse regenbui vonden we een dure, maar zalige huwelijksreis-posada! Zwemmen in ons privé zwembad in de regen tussen kwakende kikkers. Met een "lancha" over hevige golven naar een strand uit de boekskes.
* Valencia: Zalig om iedereen terug te zien! Jammer, iedereen moet werken. Venezuela is zo duur geworden. Alles is 5X duurder dan 5 jaar geleden. Langs alle kanten wordt er over Chavez gepraat. Naar het strand van Tucacas (wolken, maar toch een beetje verbrand), de warmwaterbronnen van Trincheras (stinkeuh), Botanique met tropische planten en vooral veel muggen, bij iedereen uitgenodigd om te gaan eten, bowlen met Jesus, en zweeeeten!
* Merida: De busrit van Valencia naar Merida was afschuwelijk! 24 u ipv 8u,ontploffing in de bus (de airco begaf het) , omrijden via Maracaibo omdat de weg ingezakt was door hevige regenval, onverwachts overstappen omdat de bus overhit was,... Met een schone beloning: slapen bij de plaatselijke bevolking. Een toeristische tour naar Catatumbo! Bangelijk! Net zoals Els het had beschreven! Heel de nacht bliksem gezien, leven in hutjes op het water, slapen in hangmatten, krokodillen vangen en wachten op vlinders die niet kwamen (waren de bananen niet rot genoeg, master-baider?)
Kathe is geweldig! Het was alsof ze ons al heel haar leven kende. Ze heeft trouwens echt kei goed geprobeerd om Nederlands te spreken, best leuk voor Nele.
Het festival waar ze ons mee naar toe nam was iets folklorisch. Mensen in traditionele kleding, die dansen, zingen en muziekmaken. een gezellige boel! Om van het ene naar het andere dorp te gaan namen we een privé-vliegtuigje, het ene nog kleiner dan het andere (12 personen en 6 personen). Natuurlijk hebben we ook nog andere dingen gedaan dan dat festival, vliegen, eten en slapen (alhoewel dat eten en slapen toch wel veel gebeurde). We hebben op de plaatselijke Rio gevaren, een berg beklommen, musea bezocht, rond de placita gereden, dead-ride, wandelingen,... Maar zoals gezegd, siesta was ook een belangrijk deel van de reis.
Vanuit Santa Cruz hebben we het vliegtuig naar Caracas genomen (dat trouwens twee uur vertraging had ). We kwamen laat aan en hebben gelukkig vriendelijke mensen ontmoet die ons naar een hotelletje hebben willen brengen. (ANders hadden we nu nog steeds ergens in de goot gelegen). Caracas was vooral vuil en duur. We zijn dan snel op de bus naar Choroni gestapt om daar naar de mooie stranden, warme zee, palmbomen en hoge golven te gaan.
Nu zitten we in Valencia, juist aangekomen en dood moe. Maar voor Maga echt leuk om haar familie en vrienden terug te kunnen zien.
t Is hier trouwens de laatste tijd tropisch warm, we smeren ons in met factor 50 en nog verbranden we een beetje. aiaiaiai
En als laatste nog een opmerkingske, iedereen die zegt dat het bijna voorbij is heeft ongelijk, we hebben nog een vierde van de vakantie voor ons
* SOS: Japanse vrouw , 50 $, zodat we ze niet meer moeten tegenkomen!! Blijkbaar zitten Tony en Raymond (vrienden uit de Pantanal) nu met haar opgescheept in Sucre.
* Verslaafd aan ijs , onze favoriete smaak: SNICKERS, moet Bernadette ook eens proberen!
* Stevig verleid geweest door 2 Brazilianen, met live-band op de achtergrond. WIj hebben ze bijna letterlijk van ons af moeten duwen!
* De dieren uit de Zoo van Sta Cruz zijn weggeplukt uit de Pantanal. Jammer genoeg zien ze hier vuil en ongevaarlijk uit.
* Samaipata, een schattig dorpje hier 120 km hier vandaan, heeft Inca-ruïnes en grote steen met symbolen.We trekken ze blijkbaar aan, maar we werden weer gestalked door een 55-jarige dame. (Deze keer geen Japanese, maar een Canadese). Na 1 dag en 1 nacht hebben we ze gedropt op de bus naar Sucre.
* Op 27 augustus houden we een benefiet bij ons thuis, omndat onze vlucht naar Venezuela veel meer kost dan verwacht.
* Speciaal voor Ilke en Nele: Begin maar te oefenen met quad rijden, wij hebben hier kunnen oefenen.
* Maga wou graag geld afhalen in een .... bloedbank. Oeps, foutje...
* Straks naar Trinidad voor een festival met Kathe!
De Pantanal was een hele uitdaging! Een busrit van 5 uur , en nog eens een uur in een jeep-achtig ding, op hobbel de bobbel wegen,... aj, pijne poep! We komen aan in een kamp met drie hutten, in elke hut hangen wel 20 hangmatten, veel te dicht op elkaar. Wij palmen er alvat twee in en verhangen ons wat (liever tegen elkaar botsen 's nachts, dan tegen vreemde mensen -> opzet geslaagd, althans voor maga ). Volgende dag al om 6 uur uit ons bed (lees: hangmat). VRESELIJK Pijn pijn, jeuk jeuk: we staan vol met vreselijke muggenbeten (Nele wint de wedstrijd). Dag 1: Een hele dag wandelen door moerassen, bijna opgegeten door bloedzuigers, en... nog meer muggebeten. Dag 2: Vissen op piranhas (maga vangt er drie , Nele vangt er twee), boottochtje op de rivier, zwemmen tussen piranhas en krokodillen , ... Dag 3: Paardrijden (Maga was echt stoer en Nele haar paard was lui ) We vertrekken uit dit prachtige stukje natuur met veel leuke herinneringen , minder gelukte foto's , heel leuke mensen , veel te weinig slaap , 4 teken EN... het Japanse spook....
In Corumba moeten we een nachtje blijven, om hier de volgende dag de grens over te steken, het Japanse spook (= vrouw van 57 jaar, ze snurkt, slaapt alsof ze al opgebaart ligt) wil ABSOLUUT met ons op de kamer . Ajajajaj, ze denkt dat wij haar door heel Bolivië gaan meenemen, niet dus. Door haar te grote valies haalde ze zelfs de trein niet.
Momenteel zitten we in Bolivië, Santa Cruz. Weer iets helemaal anders. We slapen hier in een bed waar je niet te hard op mag neerploffen want dan zakt het door. Morgen een ander hotel.
* nele al uitgehuwelijkt is aan een Paraguayaan. (iemand van ´t werk van Petronella) * magalie dat niet zo leuk vond . (Als hij veel geld heeft,...) * we van Zulma terere / mate hebben gekregen. (typische drank) * we 15 kg vuile was hadden. Die mens heeft een maandloon verdiend aan ons. * we nog geen enkele kakkerlak hebben gezien. (Maar daar gaan we nu verandering in brengen )
Iguazu watervallen in Argentina en Brazil, Paraguay
De watervallen van Iguazu zijn ongelooflijk indrukwekkend! We zijn eerst langs de Braziliaanse kant geweest (kei toeristisch, grrr) . Met zo'n (te)proper buske met vogel-achtergrond geluiden werd je van halte naar halte gebracht. De omkadering was Walibi-gewijs, maar het uitzicht was prachtig! Effe illegaal rondgelopen, want vergeten langs de douane te gaan (de bus was simpelweg niet gestopt). En.... genoten van 't zonneke! Hoera!
De Argentijnse kant van de watervallen was veel minder druk (alleszins het lijkt zo, omdat de oppervlakte veel groter is). Daar genoten van de bangelijke natuur en mega-watervallen. Beste collega's, wij zagen vlak voor onze neus een Toekan. We wilden hem meenemen, maar hij geraakte niet in onze 'sjakosh' ! Met een bootje onder de watervallen gevaren, leuk, maar je kon niks zien door de enorme hoeveelheid water dat naar beneden komt. Maga bijna een wesp ingeslikt, maar gelukkig uitgespuwt voor de voeten van een mevrouw!
Paraguay is iets heel anders! We kwamen aan in Ciudad del Este, een stad met ongelooflijk veel mensen, auto's, winkeltjes,... ge kon bijna uw eigen voeten niet meer zien. Oeps, geen geldm en geen bank. Amaj, streskes! Gelukkig hadden we nog nood-euro's! Want anders geraakten we niet meer bij de AFS=familie van Gwendo. Paraguay is duidelijk armer en minder georgaineerd. Prachtige natuur. De familie van Gwendo is heel vriendelijk! De mama, Petrona heeft heel hard haar best gedaan om vanalles te laten zien. Langs de armere çampo'gereden', 't school van Gwendo, haar werk, 't werk van de dochter Naima,... Bij Zulma middageten gegeten, kei gezellig. Ge ziet dat ze veel AFS-studenten in huis heeft gehad. 't Was juist feest, omdat de pa verjaarde. ZOVEEL VLEES hebben wij nog nooit gezien. Uit belleefdheid een vettige beuling gegeten ( laatste keer van ons leven ). Het hondje Magaly is bijna RIP. Precies een stofvot op wollige stekkepootjes!
Nu zitten we in Campo Grande (Brazil) te wachten om morgen de 'brouse' in te trekken (Pantanal). We gaan een drie-daagse tour maken tussen de krokodillen. En.... paardrijden (als dat maar goed afloopt)!!
Hierna gaan we naar Bolivie. Kathe staat ons al op te wachten! (Als 't es om te ..., moet ge bij Kathe zijn!) X
We hebben er reeds een lange trip opzitten. Eerst naar Colonia met de Buquebus ( waarom ze dat ding een bus noemen is niet te begrijpen, want eigenlijk is het gewoon een boot ). Colonia bleek en klein rustig dorpje te zijn waar nog wat bezienswaardigheden waren, maar ook niet echt veel. Op één dag waren we daar wel uitgekeken. We hadden daar trouwens een heel mooi hostelletje, echt gezellig, met een mooi binnenplein. De volgende ochtend vroeg opgestaan, in de hoop onze bus nog te halen richting Salto. Jammer maar helaas, die was al om kwart voor 6 vertrokken. wij dus moeten wachten op de bus van half drie, hierdoor kwamen we pas om 11u in Salto aan en hebben we het eerste het beste hotelletje genomen dat ons werd aangeboden. JAKKES, zoiets vies hadden we tot nog toe niet gezien. Gelukkig waren de Termen de Dayman veel beter en konden we daar even ontspannen. oorspronkelijk verklaarden we onszelf gek (het is WINTER, we lopen in dikke truien en jas, sjaal en muts en wij gaan wat liggen rondtrippelen in onze bikkini in die koude buitenlucht ) gelukkig viel dat allemaal nogal mee en was het water lekker warm. Op onze trip kwamen we ook een troep Engelsmannen tegen met hun gids (die, merkten we pas veel later, ook uit België bleek te komen). Hij heeft ons de weg naar Iguazu gewezen. En daar zitten we nu, in een internetcafé. Straks bezoeken we de wereldberoemde watervallen langs de Braziliaanse kant en morgen de Argentijnse kant. ... en om iedereen nog even te verlekkeren, momenteel is het hier wel koud, MAAR heerlijk zonnig!!!
Man man man, 't is hier echt bere koud. Zelfs sneeuw! Dat is hier al zeker 80 jaar geleden! En wij mogen dat meemaken, leuk toch! Wat hebben we zoal gedaan die paar dagen in Bs As... De werkplaats van Martijn bezocht. 't Is daar een drukte van jewelste, veel materialen en vooral veel schepen die gemaakt moeten worden. wel echt impresionant! Nadien zijn we nog naar San Telmo geweest. Op het pleintje in in de straten rondom was het markt, MAAR waar we eigenlijk voor gingen was El Indio, een tangodanser (mega goeie danser trouwens) die de geschiedenins van de tango uitlegt en daarbij demonstraties geeft. Echt de moeite!! In alle straatjes verkopen ze ook nootjes gebakken in suiker, echt kei lekker. We zijn er alletwee een beetje aan verslaafd.
Op aanraden van Veronica en Mp zijn we ook naar Tortoni geweest. Een typisch Argentijse bar-taverne waar we churros en medialunas hebben gegeten. (Je zou denken dat wij hier niets anders doen dan eten, maar da's niet waar hoor )
Door het slechte weer moesten we onze fietstocht en wandelzoektocht met een paar dagen uitstellen, maar we hebben ze toch alletwee nog kunnen doen. Sandra Bullock heeft ons de beste uitleg ooit gegeven. De berichtjes en opdrachten (ala Da Vinci) zorgden voor een fijne trip langs mooie plaatsjes in Bs As.
Bezoek aan Tigre (klein havendorpje met veel houtmarktjes) Tangolessen bij El Indio Groetjes aan Evita Museum van Schone Kunsten met Van Gogh ...
We vertrekken nu met de Buquebus (soort boot) naar Colonia (= Uruguay) Tot de volgende
Goed vertrokken, alsook goed aangekomen! HOERA! Dank u Inge voor de lift, zelfs om half zes 's morgens ben je een echte held! Martijn en Gwendolyn zijn ons komen ophalen, met een schraal maar goed optrekkend bakske (naam: AJM the best). Kei leuk om hen terug te zien!!! Martijn rijdt zoals een echte Argentijn: rechts voorbij steken, tussen 2 rijvakken in rijden, toeteren als er iemand te dicht rijdt, door het rood rijden,... En Gwendo moet er zeker niet aan onderdoen.
Stadswandeling (kilomeeeeters lang): langs San Telmo, Casa Rosada (even roos en bebloed als op de foto's van MP en P), Sanjuanino (empanadas, mmm), de 9e de Julio,... Met bus 93 lang het monument van de 'Maldiven' gereden, hihi, we zullen de code vandaag nog ontcijferen!
's Avonds gaan bowlen met vrienden van Martijn en Gwendo, gezellig! Leuke bende! Magalie heeft er een ijsje aan overgehouden door haar overwinning!
Straks gaan we de blauwe fietstocht maken met de oranje fietsjes, en met Sandra Bullock, GRR!
Nog een kleine maand... en we vertrekken!! We zijn nu 'vollenbak' voorbereidingen aan het treffen: spuiten, visakaart bestellen, rugzakken checken, windstopper gaan kopen, ... Spannend! Hej Gwendo en Martijn, maak die logeerkamer maar al vrij!! Tot binnenkort hé!
Joepie, 2 maanden naar Zuid-Amerika!! 6 juli vertrekken we naar Argentinië! Op bezoek bij Gwendo en Martijn! Daarna via Paraguay, Bolivië en Peru,... naar Venezuela!! YEAH! We maken ons klaar!
Zuid Amerika, here we are!
, omrijden via Maracaibo omdat de weg ingezakt was door hevige regenval, onverwachts overstappen omdat de bus overhit was,... Met een schone beloning: slapen bij de plaatselijke bevolking. 
Het was alsof ze ons al heel haar leven kende. Ze heeft trouwens echt kei goed geprobeerd om Nederlands te spreken, best leuk voor Nele.
). We kwamen laat aan en hebben gelukkig vriendelijke mensen ontmoet die ons naar een hotelletje hebben willen brengen. (ANders hadden we nu nog steeds ergens in de goot gelegen). Caracas was vooral vuil en duur. We zijn dan snel op de bus naar Choroni gestapt om daar naar de mooie stranden, warme zee, palmbomen en hoge golven te gaan. 
)
, heel leuke mensen
(iemand van ´t werk van Petronella)
).
waarom ze dat ding een bus noemen is niet te begrijpen, want eigenlijk is het gewoon een boot
). Colonia bleek en klein rustig dorpje te zijn waar nog wat bezienswaardigheden waren, maar ook niet echt veel. Op één dag waren we daar wel uitgekeken.
Goed vertrokken, alsook goed aangekomen! HOERA! Dank u Inge voor de lift, zelfs om half zes 's morgens ben je een echte held!
