De wereld is een vieze zaak, Waar ik niet goed uit wijs geraak Van klein en groten, Al kan hij nauwelijks op een bank Of is hij twee meters lang Spreek van zijn kloten.
In de stad Antwerpen werkt men druk Niet altijd zonder ongeluk Aan grote boten Zo brak het scheepstouw ook eens los De meestergast die kreeg den tros Vlak op zijn kloten.
Zo was ik eens naar 't bal gegaan 'k Had mij een moksken opgedaan Ze was van Schoten Maar toen het bal was kant en klaar, De muzikanten stonden daar 'k Had z' aan mijn kloten.
Zo reed ik eens in ene gracht Met ene overladen vracht 'k Vroeg om te stoten. Nen dikke luierik die daar lag En die al mijn miserie zag Zei : "KUST MIJN KLOTEN "
Een knecht had mij een dienst besteld 'k Gaf hem daarvoor ne frank drinkgeld 't Was toch ne loden Hij wierp hem nijdig op de grond terwijl hij erbij voegde terstond " Hangt hem aan uw kloten ! "
Zo had ik ook eens grote zeer ' k Ging daarvoor bij een geneesheer 'k Moest mij ontbloten. Maar hoe hij mij ook onderzocht En wat hij aan mij vinden mocht ' t Was van mijn kloten.
Ik was al 16 - 17 jaar Ik werd vantijd al iet gewaar ' k Was al ne groten. ' k Ging bij mijn allerliefste griet Ze zei : "UWEN HARING BRAADT HIER NIET " Loop naar de kloten.
Maar later als ik dood zal zijn, Begraven op het kerkhofplein Den hoop vergroten. Zal ieder die voorbij zal gaan, Op mijn graf zien te lezen staan HIJ IS NAAR DE KLOTEN.
