-'Maar vertel eens dochter, wat kom je eigenlijk doen?'

-Daar gaan we dan...- dacht Els.

-'Wel mam, pap zei dat je zondag niet mee kwam... en ik kom vragen of je alstublieft wel mee wil komen?'

Sandra werd lijkbleek en maakte weer een zijsprongetje...


-'Nee, ik doe dat niet! Jij hebt jou klussen en ik die van mij... én die zijn gedaan Steven!'

Els keek haar broer woest aan, terwijl die er bij stond met een grijns...

-'Ik blijf er bij... het is vrouwenwerk Els! Pap zegt het zelfs... '

Sandra kwam juist op tijd de woonkamer binnen, ving de afstandsbediening van de televisie op... voor die tegen Steven zijn brede grijns zou belanden.

-'Wat is hier in godsnaam aan de hand?!'

Els en Steven begonnen door elkaar te roepen, en Sandra gilde even...

-'Is het weer zo ver ja? Steven wat is hier gaande?'

Die keek zijn zus aan met pretlichtjes in de ogen en zei...

-'Els wil mijn klusjes overnemen, ze zegt dat het toch vrouwenwerk is!'

Sandra keek opeens in de blauwe kijkers die haar aan zoveel herinnerde...

-'Mam... waar zat je met je gedachten? Ik heb je 3 keer geroepen... en ik stond op dezelfde plek als nu...'

Ze had haar tafel nodig... waar was die verdorie!

Els was bezorgd om haar moeder. De laatste tijd gedroeg ze zich niet normaal, kwam geen afspraken na... vergat zogezegd mensen te verwittigen. Oké, ze begreep dat de omstandigheden niet optimaal waren om normaal te kunnen leven... maar haar vader kon het toch?!

Els keek haar moeder aan, en zei heel stil...

-'Mam, je hebt hulp nodig... wij allemaal, maar jij moet het wel ook toelaten...'

Sandra moest plots aan de complicaties denken, en dacht dat alle hulp voor haar misschien wel te laat kwam. En als ze ergens een afkeer van had, was het wel goed bedoelde hulp die ze zeker niet nodig had. Ze geraakte wel uit dit dal... en liefst alléén!

-'Els, wil je nu eens stoppen met dat bemoederen van je... ik krijg er iets van! Als je persé 'iets' wil doen, zorg dan dat je vlug zwanger bent, dan heb je een kind om voor te zorgen!'

Sandra besefte té laat wat ze gezegd had, toen ze in Els haar blauwe ogen keek...

-'Els...'
-'Nee, mam... laat maar...'

Els nam haar handtas van de sofa en vluchtte de deur uit.

©nutswritingkate2006