|
In het betoverende dorpje Oosterbeek werd op een zonnige lentedag
een speciale zieltje geboren: Catharina Wilhelmina.. met de helm op!
Ik dus en ze noemden mij Karin, nummer 5 op de rij van 6.
Het geboortevlies dat nog om mij heen zat,
symboliseerde niet alleen mijn razendsnelle en unieke entree in de wereld,
maar ook de openheid waarmee ik de gaven vanuit het licht zou mogen gaan ontvangen.
Vrolijk dartelde ik dus heerlijk door de grote tuin van ons ouderlijk huis Dreyeroord en ja,
als kind al groeide ik op in een wereld die gevuld was met kleuren
die helderder schenen,
geluiden die dieper resoneerden en emoties die intenser voelden.
Mijn geboorte met de helm op maakte mij ontvankelijker
voor subtiele signalen uit het universum,
en al snel kwam de ontdekking dat ik een bijzondere connectie had
met het licht om mij heen, alleen dacht ik toen nog dat elk mens dat had.
Je kunt ook zeggen, een HSPertje met een groot emphatisch vermogen,
alleen had men in die tijd daar nog nooit over gehoord,
af en toe wat eenzaam ook daardoor.
Blij met alle inzichten van nu.
Mijn gevoeligheid bracht dus uitdagingen met zich mee.
Omdat ik altijd dacht dat anderen om mij heen dezelfde diepgaande ervaringen hadden, moest ik door diepe dalen.
Mensen misbruikten soms mijn goedheid, maar toch..
te midden van de duisternis ontdekte ik een innerlijk licht dat onuitputtelijk Is.
Even terug grijpende..
Geboren dus in het pittoreske Oosterbeek, bracht ik mijn vroege jaren door
te midden van de rustgevende bossen,
samen met vier broers en één zus dus.
Ons thuis was Dreyeroord,
een hotel dat niet alleen vier muren en een dak bood, maar een plek
"waar Meneer zich thuis en Mevrouw zich uit voelde."
Het was een bijzonder huis, doordrenkt van warmte en omringd door de natuurlijke schoonheid van de bossen.
het stond midden in een inmens grote tuin vol grote bomen.
Wij hadden liefhebbende ouders en werden opgevoed met
het geloof in Jezus Christus die voor ons gestorven was.
De onderliggende band tussen broers en zus
was ook van veel waarde en nog.
Jammer dat onze ouders, mijn zus en 1 broer al zijn voorgegaan,
maar nog altijd heel dicht in ons hart.
Mijn moeder kon uitmuntend koken en daardoor was er voor ons
een kindermeisje als rechterhand van haar.
Thea Salemink
hier mochten mijn broer Roland en ik (rechts) met haar huwelijk meehelpen
Natuurlijk gebeurden er in die tijd ook van alles en nog wat welke mij sterk wisten te raken
Veel blijdschap had de overhand.
Zo mocht ik de rechterhand zijn van en bij W.G. van der Hulst jr.
en werkte mee aan zijn werken die gekoppeld waren aan
het boek “”De Soete Suikebol” welke zijn vader ooit schreef
en hij als jonge knul had geïllustreerd en
nu hernieuwd werd voor de NCRV tv verfilming, intens van genoten
en in de avond bezocht ik de Kunstacademie te Arnhem.
Mocht mee helpen in het hotel en leerde op veel fronten
en zag hoe mijn broers en zus zich ontwikkelden.
Het voelde voor mij aan als wat je ziet in de film van
de Fam. Von Trap in de Sound of Music.
|
Ik ben Karin, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
