Veel hoera geluiden uit de media. "Er wordt veel opgedaan. Veel cadeaus worden er gekocht."
Ik was vandaag ook in de Inno. Wat een vreugde zag ik daar, wouw. Triestig koppen, je wilt het niet weten.Hier en daar hoorde ik ook gemopper tussen de koppels onderling. Tsjonge wat een feest. Beetje ruzieachtig geluiden over de samenstelling van de maaltijd. Over de verkeerde keuze van cadeaus en nog meer ECHT belangrijke "problemen".
Kerstmis is nog enkel het feest van de cadeaus en het volstoppen van lijven met de meest ingewikkelde maaltijden.
De essentie, waar het eigenlijk over gaat is niet meer van belang. Aanvankelijk was het het feest van de zonnewende. Er werd gedanst en gegeten, er waren veel lampen, kaarsen en vuur.
Daarna werd het Kerstmis, de viering van de geboorte van Jezus. En niets meer en niets minder. En dat moet gevierd worden. Maar met pakjes???Met volproppen van je lijf???
Vraag eens aan kinderen waarvoor ze Kerstmis vieren. Wedden dat er bij zijn die zeggen: Dat is het feest van de pakjes en veel en lekker eten en vervelend bezoek.
Laten we teruggaan naar eenvoud. Laten we teruggaan naar het gezellig samenzijn van families die vol liefde bijeen zijn. Laten we stoppen met de show. Wie koopt de mooiste en duurste cadeaus. Laten we stoppen met de afschuwelijke wedstrijd van het "ik kan beter koken dan jij"
Gewoon heerlijke eenvoud.
Daar zullen we ook naar toe moeten om te overleven in de toekomst. Het moet langszamerhand gedaan zijn met meer en nog meer willen.
De wereld kan ons op die manier niet meer voeden en helpen. We zijn met zoveel mensen op de wereld, dat we ons nu echt moeten bezinnen op hoe het verder moet.
Laten we met Kerst beginnen.
Lieve mensen, ondanks alles, Namaste en een heerlijke eenvoudig Kerst gewenst,
Freekje
Niet alle muziek moeten we vinden op verre plaatsen. Hier hoor je een liedje van Frans Bauer. Ik ben niet een echte fan van hem, maar toen ik dit liedje hoorde had ik tranen in de ogen.
Namaste Freekje
Dromen(als fantaseren) maakt ons zo gelukkig. Onze gedachten gaan alle kanten uit. Waar gaan we heen met vakantie? Hoe zal die prachtige nieuwe blinkende auto rijden?? Een nieuw huis, hoe fijn is het niet daar???? Dromen is heerlijk.
Maar wanneer de realiteit daar is, blijkt de droom veraf te zijn.
De vakantie in het zonnige zuiden is verregend, of werd erg verstoord door de arme mensen die bedelden, of het vliegtuig had uuuuuuuuuuuren vertraging, of de kamer was niet zoals "gedroomd"of het eten was afschuwelijk ofofofofof.
En de blinkende auto blijkt na een weekje nog wel leuk te rijden maar verder ook niet. Hij gebruikt wel wat te veel diesel. Het onderhoud valt tegen. De kleur vervaagt na een tijdje.
Het nieuwe huis blijkt veel problemen te kennen. Vocht in de muur, rammelende deuren, CV die niet goed werkt, nog niet geïsoleerd zo als het hoort, rottige buren.
De realiteit is anders dan de droom. Alleen 1 ding is jammer tijdens het dromen vergat je te leven in het NU. Je leefde in de toekomst en het NU vergat je. De belangrijkste periode was er niet voor jou. Wat heb je niet allemaal gemist tijdens je droom.
En wat een nare gevoelens als de dromen, die in het hoofd zo fijn waren, op een teleurstelling uitdraaien. Waar sta je dan. Als een teleurgestelde mens.
Leer te leven in het NU. Dat is leven. Het verleden is gedaan, was ooit NU. De toekomst bestaat nog niet, het wordt wel eens NU en dan moet je je leven leven.
Uiteraard kan, mag en moet je plannen maken om verder te gaan. Maar droom niet. Als je een zaak beginnen wilt en je moet voor de bank een plan maken, overdrijf niet. Wees realistisch met alles. Droom je niet rijk, droom je niet in een catastrofe. Wees gelukkig in het NU, want in die tijd zit jij.
De hebberigheid ten val, alles gaat zoals het MOET gaan
De hebberigheid heeft verloren. Jaren lang moesten we meer en meer en de grote jongens, de grote spelers, en dat gaat niet over duizenden maar over enkele honderden, hebben verloren met het systeem, "het kapitalisme".
In "onze nieuwe wereld" is het tijd voor vernieuwing. Een nieuw systeem moet zich NU aan dienen. Een systeem dat ieder het goed heeft. Voor ons zal dat betekenen, minder goed dan nu, financieel gezien zeker. Maar voor de armen in de wereld zal dat een grote verbetering betekenen.
Onze hebberigheid houdt geen stand meer. De basis waarop het kapitalisme is opgebouwd, is gebaseerd op een luchtbel. Iedereen heeft daar in meerdere of mindere mate van geprofiteerd in het westen dan. In de arme gebieden werden ze enkel nog wat armer. De zee voor Somalië wordt gebruikt als stortplaats voor chemisch en nucleair afval (de morgen dd.6/12) Zimbabwe zakt ineen als een plumpudding doordat er zogezegde "leider" alles voor zijn volk overheeft. Soedan is een onhoudbare plaats geworden met afschuwelijke taferelen. IJsland gaat ten onder door financiele debacle, de amerikaanse autoconstructeurs gaan eronder door. AFSCHUWELIJK nieuws voor de miljardairs, ze zijn miljarden armer geworden (de morgen 6/12) Voor de miljonairs in belgie, tja die zijn vele miljoenen kwijt. Zo kan ik nog 5 pagina's doorgaan met nutteloze informatie, waar U niets aan heeft.
Alles gaat zoals het moet gaan. Of we ons nu druk maken of niet. Maar toch hebben vermoedelijk een grote groep mensen "de echte denkers" dit proces in gang gezet. Hoe vaak heeft U niet bij U zelf gedacht, hoe kan deze wereld zo draaien zoals die draaide. Met aale vuiluitstoot door de fabrieken, auto's, door de anarchie her en der, door de wetteloosheid in de wereld,door de tomeloze groei van de mensheid op zich. Hoeveel mensen hebben weleens de gedachten gehad, zo kan het echt niet doorgaan. Wij maken de wereld kapot, wij maken elkaar kapot, dit zal niet lang stand houden.
Door enkel deze gedachten hebben wij de krachten in het heelal gestuurd en dit is het resultaat. Zoals de Bond zonder naam zegt. Dit is een prachtige nieuwe kans voor de mensheid.
Maar we moeten zeker niet doorgaan op de oude voet. De regeringsleiders zijn aan het steunen om de bedrijven in gang te houden, prachtig, maar is dat de oplossing???? Moeten we echt denken dat we met wat financiele injecties de boel weer recht krijgen. Neen, moeten wij denken en zeggen. Er moet iets anders in gang worden gebracht. Een andere manier van denken, een andere manier van werken. Een manier waarop de mensen weer echt gelukkig kunnen worden. Niet gelukkig van de nieuwe plasma TV of de snellere PC die ze ooit gehad hebben of door die prachtige villa met zwembad, of hun derde vakantie naar die zalige Dominicaanse Republiek of whatever. Nee gelukkig om de vogel die voor het raam zit, de boom die zo mooi bloeit, gelukkig om het werk wat je doet, gelukkig met de vrouw/man met wie jij bent, de dochter/zoon die je hebt, het lekkere eten die jij voor je gezin hebt gekookt. Weer gelukkig zijn met het kleine.
We moeten weer met de voetjes op de grond komen, en dat is NU bezig en niemand hoeft bang te zijn. Niet bang te zijn van de angstige senario's die door de pers worden beschreven, want of je het wilt of niet, alles gaat zoals het moet gaan.
Ik hoop dat mijn uiteenzetting en die van de grote meester Tolle, een beetje begrepen is.
Zelf in mijn omgeving ken ik een koppel wiens leven er op gericht is hun pijnlichamen te voeden.
De ene is nog koppiger dan de ander en het rare is dat ik, hoe graag ik dat ook wil, niet kan doordringen tot de echte mens, de enige echte ik van deze 2 personen.
De pijnlichamen zijn continue in een dusdanige staat van opwinding, dan hun IK volledig in het niets verdwijnt. En dat alle vele lange jaren.
De man ligt nu in het ziekenhuis. Ik weet zeker dat het veel te maken heeft met de stress situatie die hij ondervindt. Hij is in het ziekenhuis veel opener dan thuis, als hij bij zijn vrouw is. Als ik hem alleen zie, kan ik echt praten met hem. Het pijnlichaam blijft wel aanwezig, dat merk ik wel, maar er is een gesprek mogelijk. Ik moet wel uitkijken dat ik de boel weer niet op laat flakkeren. Het gekke is dat zijn pijnlichaam ook mijne tracht te bereiken, door bepaalde opmerkingen.
Zijn vrouw was eigenlijk in dezelfde staat. Zij is nu al een week alleen thuis en meer aanspreekbaar als anders. Alleen zocht zij meer openingen om mij te treffen,uit te dagen, zodat ik hem dan weer kan treffen.
Raar hoor. Maar ik ben niets meer dan een toeschouwer. Ik kijk en observeer en ik kies voor geen van beiden of moet ik zeg, ik kies voor beiden. Dat maakt het wel moeilijk voor het koppel. Hun dochter is nl op haar "hand"; de zus van de man is op zijn "hand". En ik, de vriend van het koppel ben neutraal.
Toch ben ik niet klaar om deze mensen echt te helpen. Ik kan eigenlijk alleen luisteren en mij niet laten vangen. Zware dag was het dus. Maar dat was al in het verleden. Nu zit ik alweer in het NU, lekker wat te typen. In de toekomst ;-) over een uurtje staat mijn witlofsoepje klaar, die ik dan,met een boel oude kaas, in het heden lekker kan opslurpen. Mmmmmmmm.
Ik ben Fred, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Freekje.
Ik ben een man en woon in Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is zaakvoerder transportbedrijf.
Ik ben geboren op 21/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, wandelen met vrouw en honden,mijn werk, films,eten en eten bereiden voor vrienden.
Enige jaren geleden div.problemen opgelost door o.a. meditatie/yoga. Deze moeilijke periode, dacht ik, was voor mij vernietigend.Hierdoor raakte ik verzeild in "de mooie wereld" van meditatie en bleken deze problemen een gift te zijn.
Dromen(als fantaseren) maakt ons zo gelukkig. Onze gedachten gaan alle kanten uit. Waar gaan we heen met vakantie?
')
Ik ben Fred, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Freekje.
