Tinus Tinnitus

is weer op bezoek. Ik ken hem al sinds een jaar of 30/35, helaas. Wees maar blij dat jij hem niet kent, ik hoop dat jij hem nooit zal ontmoeten.

Vannacht was het, net als meerdere nachten de afgelopen 14 dagen, weer prijs; prijsschieten tussen mijn oren.

Vorige week, terwijl een wilde, zéér enthousiaste groep Indianen samen met choreograaf Tinus een luidruchtige regendans uitvoerde, daarbij intense huhhuhhuhhajhajhajhuhhuhhuh-klanken voortbrengend en zwaar ondersteund door luide trommels, deed ik geen oog dicht. Slagerij van Kampen is er niets bij.

Door het proberen te visualiseren van al dat kabaal, wat mij meestal helpt om uiteindelijk tóch te slapen, zie ik mooie koffie-met-melkkleurige jonge mannen versierd met prachtige verentooien, beschilderd in woeste kleuren dansen rondom een hoog oplaaiend knappend vuurtje. Leuk! Maar slapen? Hó maar.

Oké, en de ontmoeting met Tinus vannacht dan? Het begon goed. Om half 11 lag ik al ruimschoots in bed met rugklachten en ik voelde mijn ogen gaan jeuken. Slááp! 11 Uur licht en TV uit en na nog wat lastig draaien en keren redelijk snel in slaap. Tot kwart over 12.

Manlief zaagt lekker verder, als ik wat dierenfilmpjes en Tom&Jerry op mijn GSM bekijk, want van verder slapen kwam bij mij niets doordat er een Kozakkenkoor begon te zingen, onder leiding van dirigent Tinus Tinnitus. Bij het bekijken van de filmpjes wordt mijn aandacht van Tinus afgeleid en om een uur of half 2 sluit ik de GSM af en zoek een manier om zonder rugpijn te slapen.

Gelukt! Ik doe een flinke dut tot 5 uur. Klaarwakker hoor ik opnieuw de Indianen regendans én ook de Kozakken zijn al weer wakker. Heel veel draaien en keren later, besluit ik om half 8 maar op te staan. De Kozakken en de Indianen heb ik achtergelaten in mijn bed. Goede morgen allemaal, ik zit al aan de Senseo en wens je een fijne dag, ondanks de regen.

Ja, dat komt ervan, van al dat huhhuhhuhhajhajhajhuhhuhhuh.

Groetjes 

Vannacht

heb ik (weer) vele uren NIET geslapen. Het euvel was, dat ik al zeer koude voeten had toen ik omstreeks 23.00 uur mijn bed indook. Onze woning uit 1970 staat op de kop van ‘’de kouwe kant’’, nee, niet in familieverband, maar écht op de hoek van het noorden en het oosten. Reken daarbij 8 hoog en veel wind, nou dan heb je een koud bed hoor.

Als ik in de woonkamer op de bank zit, gooi ik meestal mijn benen omhoog op de chaise longue met een dekentje erover, maar dat was ik gisterenavond vergeten en ik merkte niet, dat ik koude voeten had. Gelukkig (!) heb ik een e-deken, die ik snel heb aangezet maar het mocht helaas niet baten. Een uur later lag ik nog te woelen en dan slaat de Tinnitus extra hevig toe.

Ik heb treinen in mijn hoofd, denderend over spoorrails die nogal ongelijk liggen, het water in de verwarmingsbuizen klotst door de slaapkamer, ik hoor heggemussen tsjilpen en de onderbuurman is aan het headbangen op stevige rockmuziek met veel bassen.

Allemaal niet waar natuurlijk, het zit in mijn hoofd! Ik probeer zo veel als mogelijk de geluiden te visualiseren achter mijn gesloten oogleden, in de hoop op een gegeven moment te kunnen slapen. Met een hevige hoestbui schiet ik weer uit mijn slaap, half 6 op de wekker, nog veel te vroeg om er uit te gaan. Na een slokje water en met een dropje achter mijn wang, sudder ik weer in slaap tot manlief me wekt door het rolluik met veel lawaai omhoog te trekken en met een “de zon schijnt uitbundig” ben ik weer klaarwakker.