Hoe mooi is dit!

Sinds geruime tijd probeer ik een stamboom op te zetten. Op zich een leuke bezigheid in coronatijd. Hier en daar wat zoeken om toch onze familie op kaart te zetten. 

Vorige week zag ik in de krant het overlijdensbericht van mijn moeder haar kozijn. sinds jaar en dag niks meer van gehoord, geen adres en ook  geen weet van achterkozijns of achternichten.

Via de digitale weg onze deelneming bij het overlijden laten geworden.

Deze kozijn had geen kinderen maar wel iemand die zijn zaken op zich neemt.

Ik krijg een bericht terug of ik een rouwprentje wil, zo ja gelieve mij het adres te laten weten, zo gedaan en wat denk je deze vrouw komt 2 x per maand voorbij mijn deur bij de kiné. Van toeval gesproken! krijg een mail terug met mededeling dat ze bij gelegenheid het rouwkaartje wil afgeven.

Ja, oké goed en zo die vrouw vorige week ontmoet. Een sympathieke mevrouw die deze tak van de familie goed kent en wat blijk dat we er opeens 2achterkozijns en 2 achternichten bijhebben.

En ja we gaan na de hele corona tijd mekaar eens  ontmoeten, ik ben hartstikke benieuwd.

Wat blijkt dat ik ook nog eens de oudste ben van de achterban!