De wandeling.
Iets meer dan een jaar geleden stapten we al van Sainte-Cécile naar Herbeumont (zie de bijdrage van 6 juni 2023) en toen kozen we om gemeenschappelijk met GR 161 naar Herbeumont te stappen. Maar eigenlijk kun je ook langs een alternatieve weg van Herbeumont naar Mortehan stappen. Wij zochten daarom vandaag aansluiting met dit traject langs o.m. het uitzichtpunt op Le Tombeau du Chevalier. In wezen zou dit bijna uitsluitend een bostocht kunnen zijn, maar net toen we - zoals we achteraf van elkaar vernamen - aan het denken waren dat dit wel eens de eerste 9.5/10 of zelfs 10 sinds lang zou kunnen worden - werden we geconfronteerd met een 4 km lange, verharde weg die als een akelige kwetsuur door het Bois de Sainte-Cécile liep en die niet eens autovrij was. Maar we wilden toch alles wat daar voor en achter correct waarderen en dus werd het uiteindelijk toch nog 16/20. Tenslotte verliep 53% van de bijna 11 km lange tocht langs soms ruige boswegen en -paden en dat door een gebied dat misschien wel tot de meest ongeschonden van België behoort.

Foto's en kaartje.

Tombe du Chevalier, het Graf van de Ridder, waar de Semois precies even de weg kwijt was.

Bois de Sainte-Cécile.

Het weer.
Tamelijk warm (24 à 25°), op wat cumulus na helder en erg rustig.

De stafkaarten.
67/3-4 Herbeumont (2021)

Hoe we er geraakten.
Eigenlijk is de voorbereiding zich op een nogal eigenaardige, onverwachte wijze ontwikkeld. Oorspronkelijk was het de bedoeling om naar Florenville te reizen, met de nodige reserve, want het kon o.a. verkeerd gaan in Libramont (met de aansluiting van de IC op de L-trein) en in Florenville, waar een aansluiting van 8 minuten op een bus die maar om de 2uur rijdt, ook voor wat kopzorgen kon zorgen. En dus kozen we om een uur reserve in te bouwen, dat ons ofwel in Libramont, ofwel in Florenville van pas zou kunnen komen. Laat ons dat maar plan A noemen.
Toen dat helemaal op punt leek te staan, had ik toch het goede idee om de TEC-planner aan het werk te zetten en die toverde ons plan B voor, dat ons toeliet om geen uur tijd te verliezen, nog altijd met plan A in het achterhoofd. Dat hield wel een overstap in Herbeumont van de nieuwe lijn 48 uit Bertrix op de net iets oudere toeristische lijn V1 in.

Een beetje geschiedenis.
Als je wat oppervlakkig in oude spoorboekjes snuffelt, zou je nogal snel kunnen besluiten dat Mortehan niet echt te klagen had over zijn OV-bediening. Maar… Cugnon-Mortehan mag dan wel een station geweest zijn op spoorlijn 163A Bertrix - Muno en de bussen die de treinen moesten vervangen na de stopzetting van de reizigersdienst bedienden ook Mortehan, van trein noch van bus kon het dorp Mortehan veel soelaas verwachten. Want de Tunnel de Linglé verhinderde een min of meer gepaste bediening. Deze ongelooflijke website maakt een en ander duidelijk. Je kunt natuurlijk direct doorscrollen naar het station van Cugnon-Mortehan of naar de tunnel van Linglé, maar het zal hoe dan ook duidelijk zijn dat dit station er was voor de leisteengroeven en niet voor de bediening van de dorpen. (Cugnon lag zo mogelijk nog verder dan Mortehan…) De vervangende busdienst reed trouwens ook direct van het vroegere station naar Herbeumont.
Maar al voor WO II was er een busverbinding Bouillon - Bertrix, met 2 ritten heen en terug op alle dagen van de week. Echt om over naar huis te schrijven was dit evenmin, maar deze bus bediende tenminste het hart van Mortehan (en andere dorpen als Dohan, Les Hayons, Auby en Cugnon). Dat deze lijn nog altijd bestaat, is een klein wonder: in 1976 werd ze (toen ook al lijn 40) niet langer uitgebaat op zondag, behalve in juli en augustus, in 1979 viel de zondagdienst helemaal weg, in 1980 werd alleen nog in juli en augustus gereden op zaterdag, al kwam de zaterdagdienst terug in 1984. Twee jaar later bleef er echter maar 1 heen en terug op zaterdag meer over.
En eigenlijk heeft lijn 40 ook van maandag tot vrijdag al die tijd het stramien van 2 ritten in elke richting behouden. Geleidelijk werd wel geschoven met een middagrit, afhankelijk van de dag van de week. Wat vandaag overblijft, is een dienstregeling waarvan je de efficiëntie kunt betwijfelen. Om een voorbeeldje te geven: op schooldagen kun je 's morgens uit Mortehan niet naar Bouillon, omdat de bus een ingekort traject volgt.
Opvallend is wel dat de SNCV in de jaren 1970 toeristische ritten inlegde: zo was er lijn 26 Florenville - Bouillon, die wel Mortehan bediende. De in 2023 ingevoerde V1 (Orval - Bouillon) lijkt daar een verre echo van te zijn. Deze toeristische lijn rijdt om de twee uur, tijdens de Waalse zomervakantie en bedient inderdaad ook het dorp Mortehan, dat de rest van het jaar grotendeels op zijn honger blijft zitten…

De verbinding.

En wat we beleefden.
In Halle trakteerden we onszelf meteen op een specialleke: P 13865 Jemeppe-sur-Sambre - Schaarbeek. Zoek hem maar niet op in het spoorboekje. (Spoorboekje, waarvan de juniversie nog altijd op zich laat wachten, net als het antwoord op mijn onderhand bijna een maand oude vraag aan de klantendienst naar dat spoorboekje.) Die P-trein is een aangepaste P 7723 die van Luttre niet naar Nivelles rijdt, maar naar Braine-le-Comte en op die manier invalt voor P8702 Quiévrain - Schaarbeek, die ook al om 7:54 zou vertrekken. De trein heeft maar een eersteklasrijtuig waarvan de bezetting procentueel hoger ligt dan die van tweede klas. Toch is het meegenomen dat we nog eens in een M4 kunnen reizen, ook al omdat de zon haar haatdragende activiteiten nog maar net begonnen is.
Dan volgt de lange rit naar Libramont in IC 2108, in een samenstelling die wel meer treinen van de reeks 21** zouden kunnen gebruiken. Deze trein bouwt wat vertraging op (7 minuten in Brussel-Luxemburg) maar die wordt vanaf Gembloux snel afgebouwd. Stilaan kunnen we beginnen dromen van plan B, al is de weg nog lang. Tussen Namur en Ciney wordt al een hele tijd tegen 160 km/u gereden. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het nochtans aangepaste spoor er niet overal even goed bij ligt. En misschien verteren de M6 bepaalde bochten en wissels wat minder goed. Maar als we in Libramont stipt aankomen, gaan we voluit voor plan B. Met L 5960 zullen we naar Bertrix rijden i.p.v. Florenville.

In Bertrix staat lijn 48 duidelijk op het haltebord van perron 3 en ook de afgedrukte dienstregeling op de website heeft het over perron 3. Alleen de app maakt gewag van perron 1; ik kijk het even na en op het haltebord lees ik: quai de réserve. De bus stopt inderdaad aan perron 3 maar meteen krijgen we van de chauffeur te horen dat we eigenlijk aan perron 1 moeten wachten. Het zal niet de enige eigenaardigheid zijn die we vandaag van de TEC in de aanbieding krijgen. Bijna volgens de traditie van de TEC is de dienstregeling van de 48 (met een 10-tal reizigers) eerder krap. Deze lijn 48 vervangt de vroegere lijn 163a, weliswaar langs een snellere route. Zij gaat niet langer langs Saint-Médard, om maar iets te zeggen, en haar eindpunt is het Centre FEDASIL. Blijkbaar mogen de bewoners van het centrum geen tijd verliezen. Dat dit ten koste gaat van enkele interessante punten op de oude route is collateral damage. Ook het overstappunt op lijn V1 is wat fout gekozen; net voor de lijnen 48 en V1 elk hun eigen weg kiezen, ligt de halte Champs Simon. Daar stappen we dus over op lijn V1 die nu niet meer moet doen dan ons naar de andere kant van het dorp te brengen. Het is prettig om vast te stellen dat de toeristische lijn wel degelijk wat klanten heeft. Wij moeten er al uit na minder dan 2 km, bij de halte Home waarvan de bewoners zich nu behalve in de zomervakantie zonder bus moeten zien te redden. Blijkbaar is de vermindering van het aantal bussen recht evenredig met de informatie op de halteborden. Niet alleen vertikken ze het bij de TEC-Luxembourg om nog schoollijnen te vermelden - je moet het stellen met een zwarte S - de nieuwe lijn V1 krijgt stickers zonder vermelding van de richting (of eindbestemming). Nog even en we zijn terug bij de wit-rode bordjes AUTOBUS van weleer, toen we soms elk aan een kant van de weg gingen staan om zeker te zijn dat een van ons de bus kon stoppen.

In Herbeumont viel het allemaal nog mee omdat we dat dorp nog vrij goed kenden van de vorige keren, in Mortehan liep het minder vlot. Aan de haltepalen hangt info voor beide richtingen - kiezen maar - maar naar de juiste zijde van de weg heb je het voor het raden. Gelukkig ga je tegenwoordig niet meer op stap zonder een flinke hoeveelheid apps en digitale kaarten, zodat je na wat speurwerk toch terecht komt. Ook deze bus heeft wat reizigers mee, al denk ik dat wij de enige toeristen zijn. Chiny wordt bediend met een heen-en-terugje en het is precies daar dat reizigers instappen. Chiny is door het afschaffen van lijn 23 Florenville - Neufchâteau wel aangewezen op deze V1, wat die van het verderop gelegen Suxy niet meer kunnen zeggen.

De terugreis per trein loopt eigenlijk ook zo goed als gewoon. In L 5987 krijgen we een tbg die ervan uitgaat dat we libre-parcours hebben - in eerste klas, weet je wel - maar we hebben net de laatste 2 ritten op de railpass aan de prijs van januari 2024 geïnvesteerd. Ook in IC 2139 - gelukkig ook M6 - krijgen we meteen controle, maar daar zal het bij blijven. In Ottignies komen enkele Walibijongeren zich in eerste klas nestelen, dicht genoeg om de zure zweetgeuren van een dagje pretpark te verspreiden. En ja, kun je het hen kwalijk nemen dat ze na een dagje Walibi niet meer de fut hebben om naar het volgende rijtuig te verhuizen? Blijft voor ons nog het ritje langs lijn 26. De tbg verwittigt ons dat de helft van de trein geen airco heeft, maar we besluiten toch maar in het warme deel een onderkomen te zoeken. Ik laat trouwens vallen dat we vanmorgen al kou gehad hebben in een M6, waarop hij prompt reageert met: "Ah, je bent een van ons." Ik vraag: "Hoezo?" en hij vindt dat iemand die niet voor de NMBS gewerkt heeft of werkt niet weet wat een M6 is. Ik vertel hem mijn verhaal van spoorwegliefhebber, van overweg 13 op lijn 94 tot nu, en dat ik de rijtuigen nog wel ken, maar dat ik het heel technische gebied van beveiliging niet meer echt kan volgen. Hij vindt dat ik dan maar moet solliciteren, want dat ze nieuwe mensen nodig hebben. Weet hij veel dat ik na de humaniora van NMBS'ers te horen kreeg dat ik voor ingenieur moest studeren, om dan bij de spoorwegen terecht te komen. De linguïstiek en een begeesterende leraar in de retorica hebben er anders over beslist… (Als ik dat toch gedaan had, dan zouden we nu libre-parcours gehad hebben...)

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Luchthaven Frankfurt urenlang zonder stroom nadat relmuis kabel heeft doorgebeten. Die heeft haar naam niet gestolen.

Uitgedrukt…
Ze/hij is ervan tussen. Niet bepaald een gevoelige manier om te zeggen dat iemand dood is.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

05-08-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

Ik hou al jaren bij in welke onderhoudsposten de NMBS-rijtuigen "zitten" en naar aanleiding van recent bericht over de overschakeling van de I11-rijtuigen van Oostende naar Vorst vind je hier een jarenlang overzicht van de positionering van de rijtuigen, jaar na jaar. Ik besef dat het niet zo handig is door de vele kolommen, maar het is - vermoed ik - wel volledig. In principe gaat het telkens om de OP in december, sinds vele jaren voor de wijziging van de dienstregeling.

Dat er fouten in zitten is onvermijdelijk, zeker nu de NMBS in een kramp geschoten is en niet langer langs officiële weg de nodige informatie doorstuurt. En dus: don't shoot, I'm only the piano player.

Bijlagen:
onderhoudsposten sinds de jaren 1980.xlsx (735.4 KB)   

De wandeling.
We hebben wel al vaker gewandeld met de wandelkaart Pays Burdinale-Mehaigne en vandaag volgen we de gele ruiten die ons vanuit Braives op de lus van de Martins-pêcheurs begeleiden. Die martins-pêcheurs zijn ijsvogels, maar die waren spijtig genoeg niet thuis. We hebben er alleszins geen gezien. Het is een tocht van eerder zwakke kwaliteit: de rechte, gebetonneerde ruilverkavelingswegen (je herkent er vast op het kaartje) doen te veel denken aan die ongelukkige tijd toen ruilverkavelingen een heuse aanslag op het landschap inluidden. De TWQ is dan ook navenant: het gebeurt niet zo vaak meer dat die niet hoger komt dan 11%. Met wat goede wil komen er nog enkele percenten bij, maar die enkele betonnen wegen met in het midden een groene schaamstrook is niet echt wat je als wandelaar verwacht. Is er dan echt niets goeds over deze wandeling te vertellen? Toch wel, los van de wegen loop je door een gebied waar zelfs de boeren zich op dit moment koest houden (voor de ene bewerking al te laat, voor de andere te vroeg) en we hebben niet zo vaak in het gras moeten duiken om de auto's op de smalle wegen doorgang te verlenen. En ja, we passeerden langs enkele boerderijen die er echt wel mochten zijn. De foto's tonen o.a. enkele van die indrukwekkende hofsteden. Onze quotering bleef hangen bij 13.5/20.

Dit is niet de echte Mehaigne maar de korte omleiding naar de Moulin de Vélupont. Als bijkomende attractie: zoek de waterhoen!

De Ferme du Tilleul, al lijkt het lot van de tilleul (linde) al beslist.

Het weer.
Zwaar bewolkt, af en toe zwoel, hoewel de temperatuur niet zo hoog lag.

De stafkaarten.
41/5-6 Braives (2020)

Hoe we er geraakten.
De wandeling vertrekt dan wel aan het vroegere station van Braives, maar die halte wordt door de bussen van lijn 127 maar sporadisch bediend en dus was het zoeken naar een wel goed bediende halte van die lijn die in de buurt van de wandeling kwam. Dat werd uiteindelijk Avennes Au Peket, tussen het centrum van Avennes en dat van Braives. Zo konden we rekenen op een quasi uurdienst, zonder echte vaste cadans evenwel.

Een beetje geschiedenis.

We maakten al eerder gebruik van buslijn 127 (vroeger 127a) die de spoorlijn tussen Landen en Statte verving. In mijn blog kun je hierover bijdragen lezen als je de maanden september van 2016 (Fumal) en augustus van 2022 (Braives) raadpleegt.

Maar ik wil toch nog wel wat meer doen, onder de vorm van een dienstregeling, genre gele affiches, van 22 mei 1955.

Het grote aantal treinen met autorails (TT of TA) valt meteen op. Verder zijn er enkele treinen die verlengd zijn tot een Luiks station of zelfs Ciney (lijn 126) en wat niet uit deze affiche is af te leiden: Braives is soms begin- of eindpunt van een rit!

Het vroegere station van Braives is mooi en functioneel in stand gehouden.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Omdat we wisten dat een gemiste bus ons moeilijk meer dan een uur extra kon opleveren, kozen we deze keer voor een relatie zonder reserve. Dat Halle voorlopig nog overstapvrij verbonden is met Landen is daar evenmin vreemd aan. En dus werd het de IC naar Landen en de goed aansluitende bus van lijn 127. IC 1709 rijdt lang op tijd, zelfs in de NZV, maar voor Leuven staan we 4 minuten stil. De drie minuten vertraging bij vertrek zijn al in lucht opgegaan bij aankomst in Tienen.
Er zijn weinig stations waar de overstap trein/bus zo vlot kan verlopen als in Landen, ook al is Aribus hier ook al een dood scherm geworden. Was het niet in Landen dat men destijds propaganda voerde om het IC-IR-plan met de vervanging van treinen door bussen wat beter verteerbaar te maken, met een treinbestuurder en een buschauffeur die vriendelijk naar elkaar wuifden?

De terugrit verloopt wat minder vlot: de bus geeft geen aansluiting met de rechtstreekse IC naar Quiévrain en dus wordt het een verbinding met overstap. IC 1539 naar Blankenberge rijdt met wat vertraging: 6 minuten bij vertrek in Landen en daar is in Leuven nog geen minuut af. In Brussel-Noord komen we aan met 4 minuten. S 3788 zal de trein moeten worden die ons naar Halle brengt en die komt zowaar zonder enige vertraging in Brussel-Zuid aan. Maar: personen op het spoor in Vorst-Zuid. Deze niet zo subtiele vorm van zelfkastijding waarop NMBS en Infrabel zichzelf regelmatig trakteren is nog altijd top of the pops. En uiteindelijk leidt dat ook tot regelrechte kastijding van de klant. Twintig minuten staan we stil, maar bij aankomst in Halle is de vertraging gegroeid tot 38 minuten: we hebben onderweg alle directe treinen moeten laten voorgaan - wat me logisch lijkt - maar het resultaat is toch wel stevig. Overigens hebben we zelf de fout gemaakt om in de S-trein te blijven zitten: de IC's naar Tournai, Quiévrain en Binche zouden ons allemaal vroeger in Halle gebracht hebben.

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Mocht het ooit zo ver komen, dan heb ik een goede tip voor de Russen: laat een 50-tal soldaten overal in België in de sporen lopen, en het spoorwegnet is voor een hele tijd verlamd, zonder dat er een schot gelost is, een bom tot ontploffing gebracht of een granaat gegooid.

Uitgedrukt…
Doetj a pellepatatn open… Pellepatatn zijn aardappelen in de schil. De uitdrukking betekent zoveel als: kijk dan toch eens beter! Doe je ogen eens open!

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

Bijlagen:
gele affiche Braives 1955.xlsx (9.6 KB)   

De wandeling.
De topogids van het Waalse deel van GR5 (Noordzee - Middellandse Zee) dateert van 2009, wat niet zo gebruikelijk is bij de Waalse SGR, maar er zou een nieuwe uitgave komen. Het is de enige GR waarvoor ook een Nederlandstalige topogids wordt uitgegeven voor een GR-traject dat zo goed als uitsluitend door Wallonië loopt, van Kanne tot Diekirch, een onderdeel dus van de volledige route die niet zonder reden ook E2 genoemd wordt, met de E van Europa.
Wij stappen van Kanne naar Visé, iets meer dan 22 km. In Kanne hebben we een soort valse start genomen, want we zijn niet van de bushalte naar de Sint-Hubertuskerk gestapt, maar wel rechtstreeks naar de brug over het Albertkanaal. Al snel konden we genieten van onverharde veldwegen en een oude trambedding, en enkele smallere wegjes, die door de begroeiing voor de meer dan welgekomen verfrissing konden zorgen. De TWQ bedroeg 57% en dat wordt ook gereflecteerd in onze beoordeling: zoals gewoonlijk heeft mijn vrouw meer oog voor de inderdaad en vaak ongeschonden prachtige landschappen, terwijl ik me nogal eens laat leiden door de verhardingsgraad. Zo kwamen we tot een waardering van 16.5/20.
De Geer (of Jeker) is zeker in het eerste deel alomtegenwoordig. Opvallend is ook de voortdurende aanwezigheid van groeven en oude (oppervlakte)mijnen: is hier net de dag voordien in de buurt nog maar eens een groot zinkgat ontstaan in Riemst, waartoe Kanne behoort? We kwamen trouwens ook langs een oude mijn met de veelzeggende naam Trou de l'Enfer. Het kaartje.

En de foto's. Deze geven een beeld van de wandeling:

De Geer (of Jeker) is zeker in het eerste deel alomtegenwoordig. Zoals hier in Eben-Emael.

Merkwaardig bouwwerk: de toren van Eben-Ezer.

Het weer.
Vrij zonnig met cumulusbewolking, windstil of zo goed als, en te warm om aangenaam te stappen. (28°)

De stafkaarten.
34/5-6 Tongeren (2021) - 34/7-8 Voeren (2021)

Hoe we er geraakten.
De Lijn en de TEC hebben een reguliere bediening van het grensdorp Kanne voor bekeken gehouden en dus wordt het behelpen. De TEC blijft nu helemaal afwezig, De Lijn probeert de OV-gebruiker te sussen met schoolritten of een functionele bediening 's morgens of 's avonds. We konden natuurlijk wel een flexbus nemen, maar de app wilde ons een overstap van de reguliere buslijn 62 naar de flexbus opsolferen, ergens in Vroenhoven, en dat deden we liever niet. De enige oplossing leek in een buslijn 13 Maastricht - Kanne te bestaan, met een uurdienst, maar ook met busjes met maximaal 8 plaatsen.
Dus was het zaak om in Maastricht te geraken, maar €19.00 (€12.20 in tweede klas) ophoesten om van Visé naar Maastricht te sporen? Dat hadden we er eerlijk gezegd niet voor over. En dus werd het uiteindelijk toch de IC naar Tongeren, lijn 62 naar Maastricht en lijn 13 (Arriva) naar Kanne.

(Ik heb wel degelijk de hoppin app geprobeerd. Vanuit Tongeren suggereerde die vrijwel altijd lijn 62 en flexbus, vanuit Halle kreeg ik suggesties, te gek om los te lopen. Er was er zelfs een bij met een flixbus, je leest het goed: flixbus en niet flexbus, en dat nadat duizenden (!) verbindingen uitgeprobeerd waren, volgens de app. Meestal volsta ik met 2 of 3…

Een beetje geschiedenis.
Ons eindpunt is het station van Visé. Ik heb nog de tijd meegemaakt dat het station aan de voet van de brug van lijn 34 lag. Je vindt alle info over de inplanting van het station hier. Als je helemaal doorscrolt tot beneden, vind je een interessant kaartje met de achtereenvolgende inplantingen van het station. Omdat het huidige station niet de mogelijkheid geeft om er aansluitende bussen te laten vertrekken, vinden de meeste hun eind- en startpunt nog altijd tegenover de vroegere stationssite, meer bepaald op de Place des Déportés. Een nieuw stationsgebouw zou weldra in de steigers staan: lees het hier.

De bushalte van De Lijn in Kanne heet Oud Statieplein. Dat verwijst naar een tramlijn Glons - Kanne, die WO II niet overleefde. In 1943 werd de reizigersdienst opgeheven. We stapten vandaag langere tijd over de merkwaardig goed bewaarde oude trambedding. Ik zal later (volgend jaar?) dieper ingaan op deze interessante tramlijn.

We stapten vandaag langere tijd over de merkwaardig goed bewaarde oude trambedding.

En nog even dit: De Lijn heeft hier de basisbereikbaarheid volgens het boekje ingevoerd: wat overblijft zijn 2 schooldiensten en één andere functionele lijn (met 2 ritten 's morgens en 2 's avonds). Van die laatste lijn kunnen we veronderstellen dat het een doodgeboren kind zal blijken te zijn. De TEC heeft de bediening van Kanne al vroeger opgegeven. Slordigheid bij het busvervoer is schering en inslag en dus kwamen we onderweg TEC-halteborden tegen die de vroegere lijnen van De Lijn (o.a. 39b) nog altijd vermelden. Heeft De Lijn de TEC niet ingelicht of heeft de TEC het niet nodig gevonden om de aanpassingen uit te voeren? De eventuele klant wordt wel met foute informatie om de oren geslagen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De tbg van S 3656 is echt geen ochtendmens. Het liefst stapt hij zo snel en zo lang mogelijk in de stuurpost, waar ongetwijfeld diepgaande gesprekken gevoerd worden, want zelfs als de trein al volledig stilstaat, gaan die nog altijd door.
IC 2206 rijdt op tijd, al nadert hij Aarschot en Diest een stuk langzamer dan verwacht. In Hasselt levert de stilstand voor het station wel 5 minuten vertraging op, maar de buffertijd vangt die makkelijk op.

Voor het station staat de bus van lijn 62 al klaar. Hij is duidelijk niet bemand door een van de vele chauffeurs die een broertje dood hebben aan het te vroeg laten instappen van hun klanten. Onderweg - eigenlijk al in Tongeren - valt op dat Maastricht toch wel een belangrijke aantrekkingspool is. Er stapt zelfs een groep van de jeugdbeweging uit Vlierzele in, die zal meerijden tot het NS-station.

En dan moet het busje van lijn 13 naar Kanne nog komen. Het is een Mercedes Sprinter met 8 zitplaatsen en tot net voor zijn vertrek lijkt het erop dat we de enige reizigers zullen zijn. We gebruiken voor onze zeldzame ritten in Nederland de app 9292 en daar (en op de site van Arriva) staat inderdaad vermeld dat het om een klein busje gaat, maar nergens dat er nooit meer dan 8 mee mogen. Ik heb een e-ticket gekocht via de app, maar de chauffeur valt uit de lucht: erg gebruikelijk lijkt dat dus niet te zijn. Ik vermoed dat ik een QR-code tevoorschijn zou moeten toveren om het biljet te ontwaarden, maar ik zou niet weten hoe. Voor de chauffeur is het schermpje met het vermelde biljet al lang goed. Dan komt er nog een groep van zes volwassenen bij, die vragen of ze nog mee mogen? De chauffeur antwoordt laconiek dat het busje dan meteen helemaal vol zal zitten. Uit de gesprekken tussen een klant en de chauffeur vernemen we dat de meeste van zijn collega's geen overtallige reizigers mee willen, en dat dit ook de richtlijn is van Arriva. Taxi of een uurtje wachten moeten dan soelaas bieden. Als de zes uitgestapt zijn bij het kerkhof aan de Javastraat, lacht de chauffeur dat we nu opnieuw kunnen ademen. Nauwelijks, dat wel. De eindhalte van lijn 13 heet Kanne Plaats. Ze wordt gedeeld met De Lijn, maar daar heet ze Oud Statieplein.

Van Visé stappen we voor de eerste keer in ons leven in een trein van Arriva: het is een driedelige Flirt. Die heeft 16 plaatsen in eerste klas, precies de helft van de breaks die hier buiten de vakantie voor een halfuurdienst zorgen. Maar we zijn de enigen die voor wat extra luxe (?) gekozen hebben.
De reis van Liège naar Brussel verloopt zonder veel geschiedenis. We missen nog net de S-trein naar Braine-le-Comte, maar lang hoeven we niet te wachten. IC 1941 vertrekt in Brussel-Noord met 4 minuten vertraging, maar zal uiteindelijk in Halle aankomen met 8 minuten, vermoedelijk door een kruising met de IC naar Liège-Guillemins.

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

335 miljoen Amerikanen mogen kiezen uit 2 kandidaten, de 45.000 leden van de Open-VLD uit 7…

Uitgedrukt…
Jomme(n) allo. Allo met een korte o aan het einde. Drukt verbazing uit over iets wat gebeurd of gehoord is. Allo kan ook alleen voorkomen. Mogelijk is jomme ja maar.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

18-07-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Wandelnetwerken zijn niet meer weg te denken uit het wandelaanbod. Ook wij hebben uiteindelijk mondjesmaat toegegeven aan de lokroep van tochten van zogezegd vrije keuze langs knooppunten. Met enkele jaren vertraging zijn ze ook in Wallonië opgedoken en wij stappen vandaag over het netwerk van het Pays de Collines¸ en wel van Vloesberg tot Frasnes-lez-Buissenal. Beide kernen liggen iets meer dan 18 km van elkaar; de TWQ bedraagt 42%. Het is een afwisselende tocht geworden, langs mooie voet-, veld- en boswegen maar de TWQ wijst er spijtig genoeg ook op dat we langere stukken asfalt of beton voorgeschoteld kregen. Mijn vrouw laat zich hierdoor minder beïnvloeden dan ik, zodat onze quoteringen toch wel uit elkaar lagen (9/10 en 7.5/10), maar 16.5/20 is toch een veelbelovende uitslag voor wie in onze voetsporen van wandelpaal naar wandelpaal wil stappen: 42 - 98 - 37 - 52 - 54 - 55 - 57 - 69 - 70 - 13 - 91 - 16 - 22 - 12 - 1 - 39 - 32 - 27. Je kunt natuurlijk ook gewoon het kaartje gebruiken.
De hele tocht is behoorlijk bewegwijzerd, maar op 2 plaatsen is het toch even opletten: de Sentier des Fusillés lijkt even dood te lopen (zelfs op de stafkaart van het NGI), omdat de palen blijkbaar op 2 plaatsen weggenomen zijn, maar via twee gerecycleerde elektriciteitspalen kom je over een beekje in een weide terecht; ook als je de weide verlaat ontbreekt de wandelpaal. Ook bij knooppunt 16 is de paal verdwenen.

Net buiten Vloesberg deze mooie kapel langs een schattig wegje.

Nabij het Croix Philosophe.

Meer foto's.

Het weer.
Aangenaam warm (22°) met vrij snel toenemende cumulusbewolking, die alleen bij het fotograferen wat storend kon zijn.

De stafkaarten.
30/5-6 Brakel (2019) voor beginpunt Vloesberg - 38/1-2 Lessines (2020) - 37/3-4 Frasnes-lez-Anvaing (2021)

Hoe we er geraakten.
We proberen het zo eenvoudig mogelijk te houden en de verbinding Halle - Vloesberg kan nog altijd het gemakkelijkst via Lessines: toch hebben we 2 treinen en 1 bus nodig. Voor de terugreis kiezen we ook de eenvoudigste oplossing: bus 9 tot Ath en dan rechtstreeks naar Halle. Andere buslijnen die in aanmerking zouden kunnen komen: lijn 70 Ninove - Lessines, lijn 86b Leuze - Ronse.

Een beetje geschiedenis.
Ons eindpunt van vandaag kreeg in 1901 een tramverbinding met Tournai, die in 1903 verlengd werd tot Ath. Het reizigersverkeer op de lijn Tournai - Ath werd stopgezet in 1954.
Men is altijd spaarzaam omgesprongen met tramritten. Even kuieren door enkele spoorboekjes maakt dat snel duidelijk: in 1931 waren er 4 heen-en-terugritten uit Frasnes, zowel naar Tournai als naar Ath. Frasnes fungeerde als kaduke draaischijf: de diensten werden hier opgesplitst en van echte overstapmogelijkheden was er geen sprake. Dat was nog altijd het geval in 1952, twee jaar voor het verdwijnen van de tram. Zoals op veel andere plaatsen was de verbussing niet noodzakelijk een verslechtering over de hele lijn: het aantal ritten nam toe en er werden antennes toegevoegd naar o.a. Houtaing Centre en Mont de Mainvault. Belangrijk ook: 5 ritten leggen het hele traject Tournai - Ath af. In de jaren 50 dook het lijnnummer 9, dat tot vandaag gebruikt wordt, op.
Maar blijkbaar was de lijn toch onbelangrijk in de ogen van de verantwoordelijken. In 1974 was er nog één doorgaande rit en de zondagdienst was wel erg uitgedund.
Frasnes werd al die tijd gebruikt als eindstation voor de ritten uit Tournai en Ath. Het zou tot de jaren 1990 duren voor de doorgaande ritten Tournai - Ath opnieuw verschenen. Vandaag blijven er maar 3 over en de weekenddiensten zijn al lang verdwenen. Omdat nu snel duidelijk wordt dat de TEC's even stevig inhakken op de bediening van landelijke gemeenten als de basisbereikbereikbaarheid van De Lijn, is het weinig waarschijnlijk dat de bediening hier nog veel toekomst heeft.

En nog even dit: fusiegemeenten klinken aantrekkelijk in de ogen van sommige politici, maar de toestand ter plekke wordt er niet altijd eenvoudiger op. Neem nu de in 1977 ontstane fusiegemeente Frasnes-lez-Anvaing. Eén van de deelgemeenten is het vroegere Frasnes-lez-Buissenal, dat vandaag ons eindpunt is. Dat dit zelfs voor de NMBS gevolgen heeft gehad is af te leiden uit het volgende: op het gedeelte Leuze - Ronse vond je stations of halten in Grandmetz, Frasnes-lez-Buissenal, Ellignies-lez-Frasnes, Anvaing en Dergneau. Enkele jaren na de fusies van 1977 zag de NMBS zich verplicht een aantal stationsnamen aan te passen aan de nieuwe realiteit: zo werd Frasnes-lez-Buissenal in 1981 Frasnes-lez-Anvaing. Lang zou die benaming trouwens niet overeind blijven. Met IC-IR verdwenen op Anvaing en Frasnes-lez-Anvaing na alle stops; de IR met strakke 2-uurdienst (62'ers met M2-rijtuigen) was al bij voorbaat ten dode opgeschreven. In 1988 verdween de reizigersdienst tussen Leuze en Ronse. Dat laatste station werd meteen een kopstation.

De verbinding.

En wat we beleefden.

We zouden niet graag 1 uur en 24 minuten verspelen in Lessines als we onze aansluiting trein/bus zouden missen en dus komt het er vooral op aan om tijdig in Ath te geraken: vandaar een half uur reserve. Je weet maar nooit. IC 3230 heeft net te weinig vertraging voor ons seniorenbiljet en dus valideren we nog twee ritten Halle - Edingen op een KeyCard. De samenstelling die gegeven wordt in de app is fout: een eersteklasrijtuig zou in eerste positie zitten, maar dat is uiteraard het gemotoriseerde stuurstandrijtuig. Ook de virtuele omroepster maakt deze fout en op de perronschermen prijkt ze ook. Op haltelink en hyperrail wordt zelfs helemaal geen samenstelling gegeven. Het lijkt wel alsof het openbaar vervoer vandaag alleen voor ons rijdt: we zijn de enige reizigers in één van de 3 gemengde M7-rijtuigen.
Wat er in Ath aan de hand is met de L-treinen Mons - Geraardsbergen is niet duidelijk. Onze L-trein zal met 9 minuten vertraging vertrekken, blijkbaar opgelopen in Brugelette en ook de tegenrit zal met vertraging vertrekken. Zelfs de treinen naar het (dieren)paradijs rijden dus niet op tijd. Die 9 minuten slepen we mee tot Lessines. De trein rijdt door tot de voet van een van die voor heel velen onbruikbare trappen over de sporen; we veronderstellen dat het de bedoeling is om die trap te beklimmen en af te dalen op weg naar perron 1 en de uitgang. Vroeger liep hier nog personeel rond dat voor een veilige oversteek van de sporen kon zorgen, vandaag wagen de meeste reizigers de oversteek blijkbaar op eigen initiatief.

De bus laat even op zich wachten en verlaat Lessines ook niet via de voorziene reisweg. Dat wordt nochtans nergens vermeld op de website van de TEC of in de app. We komen in Vloesberg aan met 7 minuten vertraging en dat komt echt niet door een toevloed aan reizigers. We verkennen alleen dorpjes als Ogy en Ghoy en pas als wij uitstappen, stapt een andere reizigster in.

Maar het kan nog erger: de bus van lijn 9 pikt ons op en tot Ath zullen we de enige reizigers zijn. Deze bussen van lijn 9 bedienen sinds jaar en dag het dorpje Houtaing en dat kost veel tijd: 6 minuten voor het heen-en-terugje, geen wonder dat de reizigers wegblijven.

In Ath staat op perron 3 een stel M6-rijtuigen; ik kan het niet zo meteen thuisbrengen - eigenlijk moet de trein ons thuis brengen - maar dan blijkt het om de IC van 18:08 te gaan, die uit Ath zal vertrekken i.p.v. Tournai. Het stel heeft al een bewogen dag achter de rug: als 1910 gestrand in Brussel-Zuid, wat de afschaffing van 3733 (Luchthaven - Mons), 3714 (Mons-Luchthaven) en 1937 (Luchthaven - Tournai) heeft geïmpliceerd. Is de trein alsnog uit Brussel-Zuid of uit Mons in Ath geraakt? Voor ons maakt het allemaal niet veel uit. We komen op tijd in Halle aan.

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Of het nu op tv, in de radio, op internet of in de gazetten is, het doet er blijkbaar niet toe: op dinsdag 9 juli beleefden we nog eens een storm! Nee, dames en heren, dit was geen storm: dit was een reeks onweders van zwaar kaliber! Het is niet omdat het fel waait, dat je van een storm moet spreken, ook al doen de Engelsen met hun (thunder)storm dat wel. Hou het dus voortaan bij (hevig) onweer,de echte stormen komen er pas later aan.

Uitgedrukt…
Zwijgen dat je zweet. Dat spreekt wel voor zichzelf: je zou maar al te graag iets zeggen, maar je gezond verstand dicteert je dat je beter zwijgt. Zouden ze beter ook op de asociale media toepassen…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

11-07-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
De laatste editie van de topogids van de GR129 dateert van 2006: Wandelen van Brugge naar Ronse. Deze GR loopt ondertussen al door naar Arlon (beschreven in Franstalige topogidsen). Wie dacht dat de promotie van deze GR (VRT en Arnout Hauben) geleid zou hebben tot een versnelde nieuwe publicatie, komt bedrogen uit. Wel staan er op de GR-site ondertussen uitgebreide wijzigingen en het is op een bijna volledig nieuw traject dat wij vandaag van Doomkerke naar Kanegem stappen. Doomkerke kwam ook al voor in 2006, van Kanegem is er pas tamelijk recent sprake, in het kader van een belangrijke routewijziging. Op de site is er sprake van een verbeterd traject, met veel meer paadjes en paden en dat geldt zeker tot Ruiselede. Spijtig genoeg stort de GR op weg naar Kanegem als een pudding in elkaar: typisch verharde wegen nemen veelal de taak van de trage wegen over en Ruiselede is niet interessant genoeg om als eventuele tussenstop te fungeren. Op het kaartje merk je dat de tocht zich in een wat spastisch uitgevallen vraagteken van noord tot zuid uitstrekt. Het mooiste deel zit onmiskenbaar in de krul.
Was de wijziging dan een slag in het water? Niet echt: we stapten het oude traject (langs Poeke) in 1994 en nog eens in 2014 en onze commentaren van destijds liegen er niet om: vrij veel verharding, te veel zwakke stukken (11.5/20), allemaal wat gewoontjes en te veel asfalt, enkele pogingen om wat onverhard in te lassen, maar zelfs dan opdringerige bebouwing… Onze quotering ligt nu op 13.5/20, maar vooral: de TWQ is met 58% bijna verdubbeld. En dus is het nu wachten op een nieuwe topogids… Foto's vind je hier. Bekijk alvast deze:

Je zou dit typisch kunnen noemen, maar het lijkt eerder zeldzaam (geworden).

De Mevrouwmolen in Kanegem.

Het weer.
Licht bewolkt en eigenlijk op het randje van te warm (27°) om aangenaam te blijven.

De stafkaarten.
21/1-2 Tielt (2016) - 21/3-4 Aalter (2016)

Hoe we er geraakten.
Sinds de invoering van de basisbereikbaarheid kun je een regelmatige bediening van een dorp als Doomkerke wel vergeten. Je kunt/moet wel terugvallen op de flexbus van de regio Midwest - anders dan in de regio Far West worden de ritten niet uitgevoerd met paard en diligence… De enige functionele lijn is lijn 882 Aalter Station - Doomkerke De Zande, een soort schooldienst, die volgens mij veel te vroeg in de namiddag rijdt (naast een ochtendrit) en in de voor ons verkeerde richting. De flexbus reserveren met de app leidt alleen tot belachelijke verbindingen met aansluitingen en minstens een uur later dan gevraagd. En dus wordt het bellen, waar ik vlot geholpen wordt. In Aalter komen we aan om 9:12 en dus lijkt een rit om 9:30 een haalbare oplossing. (Het is in eerste instantie natuurlijk niet echt 9:30, want je krijgt een tijdspanne van een half uur, het kan dus best dat je pas om 10:00 opgepikt wordt… Waar is de tijd dat je een belbus kreeg met een tot op de minuut exact vertrekuur?)

Een beetje geschiedenis.
Kanegem heeft lange tijd moeten wachten op degelijk openbaar (bus)vervoer. Voor WO II was er dan wel al een lijn Nevele - Ruiselede - Tielt - Aalter, met één halte op Kanegems grondgebied, nl. Kanegem Westhoek. Die ligt meer dan 2 km ver van het centrum en heet tegenwoordig Kanegem Viggezelestraat. Kanegem blijft op zijn honger zitten tot lang na WO II, nl. tot 1964, wanneer er een buslijn verschijnt (tabel 727 - lijn 9) die Kanegem enkele keren per dag bedient met een uitbreiding uit Aarsele, dus Van Aarsele naar Kanegem en terug. Erg veel succes lijkt deze "oplossing" niet gehad te hebben, want vanaf 1979 wordt de reisweg tussen Aarsele en Tielt gewijzigd en krijgt Kanegem een "normale" bediening, in tabel 727/1, al blijft die bediening beperkt tot wat men tegenwoordig eufemistisch een functionele bediening noemt. Met de invoering van de basismobiliteit wordt lijn 727/1 lijn 53, maar in 2001 wordt het aantal belbussen sterk uitgebreid: er verschijnt een belbus 77, Tielt Noord-Oost, die Kanegem elk uur binnen bereik brengt, o.m. met Tielt en Aalter. De basisbereikbaarheid ten slotte bracht ons een lijn 13 Waregem - Dentergem - Tielt, met een uurdienst die er kort na 18:00 al de brui aan geeft. Ook nu zorgt de flexbus voor aanvullend vervoer: de flexbus Regio Midwest zorgt voor de verbinding tussen Ardooie, Dentergem, Hooglede, Ingelmunster, Izegem, Ledegem, Lichtervelde, Meulebeke, Moorslede, Oostrozebeke, Pittem, Roeselare, Ruiselede, Staden, Tielt, Torhout, Wielsbeke en Wingene.

De verbinding.

En wat we beleefden.
S 1556 zou ons op tijd naar Brussel-Zuid moeten brengen en dat we nog op tijd zijn voor P 7802 zit er dik in. Alleen, het is maandag en dan rijden er niet zo veel treinen met M5-rijtuigen, gekend euvel sinds vele, vele jaren. De andere treinen hier in Halle lijken het wel goed te doen. S 1556 vertrekt perfect op tijd, maar in Lot duurt het een tijdje voor we van lijn 96E naar lijn 96 kunnen. Maar kom, met 4 minuten vertraging in volle ochtendspits zijn we al tevreden. IC 2829 naar Knokke vertrekt ook met een vertraging van 5 minuten in de Luchthaven maar komt vrij vlot door de NZV. In Aalter komen we precies op tijd aan.

De flexbus zal ons oppikken aan perron 1. Een klein uur voor vertrek wordt als vertrekuur 9:30 gemeld, een meevaller, maar plots komen er berichten die het vertrek wat uitstellen. Erg lijkt het allemaal niet. Maar dan volgt een surrealistische rit van 28 km en bijna een vol uur. Je zou natuurlijk kunnen zeggen dat de chauffeur totaal onvoorbereid aan de rit is begonnen, maar het echte probleem ligt bij de talrijke wegenwerken in de regio. Het wordt een eindeloos zoeken en wat de functie van een gps is, wordt niet meteen duidelijk. Dat de chauffeur eerst nog een klant moet oppikken aan De Zande helpt de zaak niet vooruit. Wij worden daar enigszins het slachtoffer van, maar de nieuwe klant wordt evengoed slachtoffer van het eindeloze zoeken naar een manier om in Doomkerke te geraken. In Doomkerke zelf wordt er trouwens ook gewerkt aan de weg en de haltepaal is - zoals zo vaak bij wegenwerken - verdwenen. Na enkele honderden meters over afgeschraapt asfalt kunnen we eindelijk uitstappen en met een half uur vertraging aan onze tocht beginnen.

De terugrit kunnen we gelukkig met een minder bang hart tegemoet treden. Het is autobus 5000 die ons probleemloos van Kanegem naar Waregem brengt. We komen zelfs een vijftal minuten te vroeg aan bij het station.
We kunnen nu eigenlijk snel weg, weliswaar met een overstap in Gent-Sint-Pieters en dat is de reden waarom we liever wat later vertrekken met de IC naar Welkenraedt, die in één ruk naar Brussel-Zuid rijdt. Ook IC 3438 heeft het tot nog toe vrij goed gedaan, maar de IC naar Quiévrain heeft vertraging en die zou de rit van de IC naar Binche wel eens kunnen hinderen. IC 1738 is met veel moeite door de NZV geraakt en vertrekt met 9 minuten. Dat we zelf in zijn zog maar 5 minuten vertraging oplopen is een meevaller.

Conclusie: de flexbussen lijken altijd weer een gok te zijn. Nu eens verloopt het perfect, maar vaak is de afhandeling weinig vlot.

De treinlectuur.
Karl MAY, De dood van Winnetou.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Zo een twee jaar geleden kochten we nog nog maar eens 6 (leg)kippen die alleen onder toezicht op de grote wei mochten en voor de rest onder netten en binnen een afsluiting het volgende ei moesten afwachten. Wees gerust: zelfs dan hadden ze voldoende speelruimte. Bilan na 2 jaar: 1 buizerd, 1 havik, 3 keer een vos en een kip die langzaam weggedeemsterd is. Eindresultaat: 0 kippen maar nie' meer… En toch groen stemmen, het is gekkenwerk…

Uitgedrukt…
Goesn es kuup, of goesting is koop. Wanneer je twijfels hebt bij de opportuniteit van iemands aankoop. Houdt in dat je zelf zo iets nooit zou kopen.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

24-06-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
In Limburg heeft men in 2017 het goeie idee gehad om zowat alle mogelijke wandelingen te bundelen in een box Wandelen in Limburg, met 8 steekkaarten die garant zouden moeten staan voor 2000 km wandelplezier. Wij gebruiken vandaag de steekkaart Hoge Kempen en hebben ons voorgenomen vanuit Sparrendal naar de Driepaalhoeve en terug te stappen. Dat is een lus van bijna 11km, voor het grootste deel door het (Dilser)bos. De TWQ bedraagt dan ook 98%, inbegrepen enkele trappen die het stijgen (tweemaal) en het dalen (eenmaal) gemakkelijker zouden moeten maken. Voor de rest duiken er onderweg weinig of geen hindernissen op langs dit keurig met een rode driehoek bewegwijzerd pad, dat eigenlijk aan de Driepaalhoeve zou moeten beginnen; het sterk beperkte openbaar vervoer in de regio verplicht ons om bij Sparrendal te beginnen. Kaartje.

Een slecht onderhouden reeks trappen brengt ons in hogere sferen.

Maar meestal is het aangenaam stappen over mooie boswegen.

Nog twee meer foto's vind je hier.

Het weer.
Het zou de enige zo goed als droge dag van deze zomerweek moeten worden en dat bleek ook het geval: het bleef wisselend bewolkt en er stond nogal wat wind, de temperatuur piekte rond 20°. Goed wandelweer, dus.

De stafkaarten.
Grotendeels 26/1-2 Opglabbeek (2019), maar ook even 26/3-4 Dilsen-Stokkem (2019)

Hoe we er geraakten.
Met de komst van de basisbereikbaarheid en de flexbussen bleef als enige mogelijkheid nog een rit met overstap in Genk over. Tenminste als je alert genoeg bent om niet in de val de trappen van ritten met overstap van een reguliere buslijn op de flexbus, want die worden soms ook aangeboden.

Een beetje geschiedenis.
Toen ik deze wandeling verleden jaar uittekende, werd de halte Sparrendal nog bediend door een belbus, tegenwoordig is dat een flexbus. In een verder verleden werd de halte Dilsen Sparrendal bediend door de reguliere buslijn 9 (Hasselt) - Genk - Maasmechelen - Eisden - Stokkem - Lanklaar - Genk - (Hasselt). Dat was een lusvormige lijn, meestal kon je niet rechtstreeks uit Hasselt vertrekken, al stond in de dienstregeling wel aangegeven welke ritten (1, 8 of 11) dan wel het deel Hasselt - Genk verzorgden.

Het haltebord van de halte Sparrendal verwijst nog altijd naar de vroegere belbus.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het was ons tweede avontuur met een flexbus. De eerste keer was dat nog in de testperiode voor een heen-en-terugreis van Ronse naar Kwaremont, vandaag komt Limburg aan de beurt. En dus wordt het een treinreis naar Genk, met overstap in Brussel-Zuid. We rijden met de auto naar het station van Halle (nu ja, naar de een dikke kilometer verder gelegen parkeerplaatsen langs de Welkomstlaan) want onze bussen zijn nu echt te onbetrouwbaar geworden, deels door het nog groeiende aantal afgeschafte ritten, deels door het verlammende en verlamde autoverkeer in de buurt van het station. En tijdens de avondspits rijden er minder bussen dan overdag zodat je ook nog eens het risico loopt een uur tijd te verliezen. Maar vandaag gaat het allemaal vlotter dan verwacht en dus kunnen we nog mee met IC 3407. Die loopt tussen Halle en Brussel-Zuid 2 minuten vertraging op, maar onze overstap is nu zo ruim geworden dat we zelfs nog naar de Exki kunnen. IC 1507 vertrekt stipt uit Brussel-Zuid, maar heeft in Brussel-Centraal al 5 minuten vertraging. Er lijken weer veel groepen op pad - hoe zat dat ook alweer met dat gebrek aan lestijd én het te dure onderwijs? In Landen zal de vertraging gekrompen zijn tot 1 minuut, maar dan groeit die weer, tot 5 minuten.
Uiteraard heb ik de flexbus gereserveerd met enige treinvertraging in het achterhoofd, maar de flexbuscentrale doet daar nog een flinke schep bovenop: we zullen worden opgepikt tussen 11:39 en 11:45, ruimschoots later dan in het voorziene halfuur gestructureerd geduld dat de flexbusreiziger wordt opgelegd. Sterker: op een bepaald moment krijgen we een melding dat we om 11:56 zullen worden opgepikt, en dan gaat het geleidelijk van kwaad naar erger: het is rond 12:15 als een flexbus op perron 13 aankomt. Het is een type dat we nog nooit eerder hadden gezien of gebruikt: hoge instap, lange bank waar plaats is voor 3 reizigers en dus geen tussengang, je wordt verondersteld zelf de deur te openen en weer dicht te doen… geef ons maar een goeie ouwe belbus zoals we die gewend waren. We komen bij de halte Sparrendal een uur later aan dan gepland, mogelijk heeft de drukke markt het aantal reserveringen zo opgedreven dat we daar de dupe van zijn geworden. De chauffeur weet trouwens niet waar hij ons moet afzetten, maar bij de ingang komt ons goed uit. We beginnen namelijk stilaan te vrezen dat we de terugrit te vroeg hebben gereserveerd. Eten al stappend en flink doorstappen zouden de zaak nog enigszins kunnen redden. Gelukkig is de wandeling ook onberispelijk bewegwijzerd en zelden moeilijk. Naarmate we vorderen, zien we dat we onze flexbus wel zullen halen.
Tijdens de wandeling nog krijgen we een bericht dat de bus ons zal oppikken om 15:06. Want dat moet gezegd: je wordt als klant goed op de hoogte gehouden. Alleen is het niet duidelijk waar de flexbus ons zal oppikken. Een eindje voorbij de ingang ligt een bushalte en we besluiten dat het best is dat we daar postvatten. Het blijkt een oude belbushalte te zijn, langs de vreselijk drukke N75. Hoe een bus daar kan stoppen is een groot vraagteken, maar de grasberm is blijkbaar net breed genoeg om ons te laten instappen. Het is een belbus van de oude soort en dat verzoent ons met het idee van de flexbus. De stand is voorlopig 75% tevredenheid…

IC 1539 staat zoals verwacht ruim op tijd aan het perron. Van het eerste rijtuig (een M7 Bmx) is het volledige UIC-nummer verdwenen, van het NMBS-nummer zijn de contouren nog net zichtbaar. Zalig graffitiland, toch België? Het gaat eigenlijk vrij goed tot Leuven (+4) maar dan krijgen we opnieuw te maken met een toestand waarin NMBS en Infrabel zich lijken te verkneukelen omdat op die manier de gewone vertragingen weggemoffeld kunnen worden. Éen idiote spoorloper in Brussel-Zuid veroorzaakt een chaotische avondspits, het zal wel te lang geduurd hebben voor de fluwelen handschoenen gevonden en aangetrokken waren om dit stuk verdriet van de sporen te halen. (Het hele incident heeft 20 minuten geduurd, de vertragingen en afschaffingen zetten zich door tot ver na 18:00.) Wij staan stil in Schaarbeek, uiteindelijk komen we in Brussel-Noord aan met 16 minuten vertraging. En dan wordt het gokken wat eerst in Halle aankomt. S 1589 is nog niet in Schaarbeek geraakt en ziet zijn vertraging groeien maar we besluiten toch dat we de beste kansen hebben met deze trein. Uiteindelijk vertrekt hij in Brussel-Noord met 35 minuten vertraging, al blijft de tbg tot Halle volhouden dat we 28 minuten vertraging hebben als gevolg van spoorlopers. Misschien heeft hij 7 minuten van die 35 afgetrokken, de gewone vertraging van alledag. Vlot gaat het uiteraard niet: Centraal +41, Zuid +40, Halle +45. In Halle blijkt dat drie treinen uit Brussel bijna gelijktijdig aankomen. We hebben met onze S 1589 niet ons zo slecht gegokt. En dat we met de wagen zijn, verlost ons van een klein uur wachten op onze bus, als die al rijdt.

Conclusie van vandaag: de flexbus kan meevallen maar ook flink tegenvallen, als er te veel reserveringen tegelijk zijn. En die spoorlopers, tja, het verschijnsel is van alle tijden, alleen waren de gevolgen veelal verwaarloosbaar in een ver verleden. Maar in onze in sommige gevallen te paniekerige samenleving is het verschijnsel en de reactie daarop blijkbaar een blijver.

De treinlectuur.
Carmen KORN, Zeitenwende.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Ontex luiers staakt. Het zit in de productnaam…

Uitgedrukt…
Die zou je de communie geven zonder biechten. Hij ziet er erg onschuldig uit, maar vermoedelijk heeft hij wel wat op zijn kerfstok. (En voor wie niet meer weet wat communie en biechten betekenen: opzoeken!)

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

13-06-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Een wat miskende reeks grote lussen in de Gaume vind je hier. Dat er geen papieren versie is van deze wandelingen, zal er ongetwijfeld toe bijdragen dat alles een beetje op de achtergrond geraakt. En toch, we hebben nu al enkele tochten van La Lorraine Gaumaise achter de rug en de kwaliteit is vrij hoog. Dat kan ook moeilijk anders, in deze gaaf gebleven regio, helemaal in het zuiden van België. We volgden tot nog toe boucle 4 (La terre du milieu et ses légendes), vandaag van Buzenol tot Èthe en dat is iets van een 17 km. Het is een echte boswandeling, op het begin en de afdaling naar Èthe na, en het verbaast dan ook niet dat de TWQ 73% bedraagt. Het traject zorgt voor voldoende afwisseling en onderweg kom je zowaar enkele ruïnes tegen, o.a. van een hoogoven. Alomtegenwoordig zijn ook de beekjes en de ietwat grotere Ruisseau de la Neuve Forge, hoogoven, weet je wel.

Kaartje en foto's.

De ruïne van de oude hoogoven.

De Ruisseau de la Neuve Forge.

Het weer.
Vermoedelijk wisselend bewolkt: de bomen belemmeren het zicht op de hemel. Toch zonnig en aangenaam fris, met af en toe wat wind.

De stafkaarten.
71/1-2 Virton (2017). Deze kaartreeks kan op geen enkele manier tippen aan de vorige reeksen, zelfs niet aan die van 50 jaar geleden en meer. Er ontbreken te veel wegen om nog van een wandelkaart te spreken.

Hoe we er geraakten.
Toen enkele maanden geleden op de site van de TEC de plannen voor de reorganisatie van het aanbod in de Gaume verscheen, was het toch wel even schrikken. Buzenol, dat nu nog enkele keren per dag bediend wordt door een variant van lijn 155b Virton - Marbehan, zou onbereikbaar worden, althans dat kon ik opmaken uit het kaartje, waar de informatie over de schooldiensten uiterst karig was. Vervoer op vraag zou er wel zijn, maar deze basisbereikbaarheid op zijn Waals, snoeit wel erg driftig in het aanbod: dat vervoer op vraag beperkt zich tot één verplaatsing heen en terug. Het al geplaatste haltebord spreekt in dit verband boekdelen.

En dus was het een beetje een race tegen de tijd, tegen het begin van de Waalse zomervakantie zou het doek vallen over een min of meer regelmatige bediening van Buzenol. Het wispelturige weer hielp al evenmin.
Maar vandaag kon het nog: via Marbehan naar Buzenol reizen met een bus van lijn 155b. En eindpunt Èthe, een kilometer verwijderd van het te volgen traject, zal wel regelmatig bediend blijven. Uit Èthe ging de terugreis het snelst via Arlon, wat ons meteen de gelegenheid gaf lijn 162 nog eens in al haar glorie te gebruiken.

Een beetje geschiedenis.
Èthe lag op de spoorlijn 155 Marbehan - Virton - Montmedy en was ook het eindpunt van een tramlijn Arlon - Èthe. Een lang leven was die laatste niet beschoren: ze werd geopend in 1892 en al gesloten in 1935.
Je zou denken dat Èthe een ideaal aansluitingspunt tussen trein en tram was (zie kaartje - je kunt zelfs zien aan welke zijde van de weg de tram reed!), maar in werkelijkheid was de trambediening ondermaats en werd er op geen enkele manier rekening gehouden met aansluitingen, al heette de halte (met stelplaats) Èthe Staatsspoorweg. Oordeel zelf: uit Arlon arriveerden de trams om 8:40, 15:20 en 19:35. Naar Arlon kon je om 5:20 (op zondag!), 6:00 (niet op zondag), om 9:30 en 15:53. De treinen naar Marbehan bedienden Èthe om 5:00 (niet zondag), 6:44, 9:24, 12:29, 15:51, 18:05 (niet zondag), 19:45. Die naar Virton(-Saint-Mard) om 3:42, 7:17 (niet op zondag), 8:45, 11:54, 14:29, 18:54, 21:08 (niet op zondag), 22:58.
Bij de opheffing van de tramdienst kwamen er bussen, net iets meer dan trams, maar van bruikbare aansluitingen was er evenmin sprake.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Onnodig te zeggen dat we vandaag liefst niet ergens zouden stranden, maar we moesten al zo vroeg op pad dat we toch niet al te veel reserve inbouwden. De 14 minuten overstap tussen trein en bus moesten maar volstaan. Lijn 162 is nog altijd op vele plaatsen een werf, zoals in Mont-Saint-Guibert, waar niet gewerkt wordt, maar wel een snelheidbeperking van kracht is, en op de enkelsporige baanvakken, zoals tussen Ciney en Haversin en tussen Jemelle en Hatrival. Toch stijgt de vertraging nergens boven de 2 minuten uit.
Zoals altijd staan er bij het station van Marbehan een viertal bussen het vertrek af te wachten. Een wat oudere dame probeert vier keer te ontwaarden, tot de chauffeur het er op zijn heupen van krijgt. Ze stapt daar maar weer uit. De volgende bus gaat 3 uur later…

Voor de terugreis maken we gebruik van lijn 19, Virton (eigenlijk Saint-Mard) - Arlon. Het aantal reizigers ligt hier beduidend hoger dan in de bus van de heenreis. We zitten een tijdje achter een legertank aan, het station van Aarlen bereiken we 2 minuten later dan voorzien.
Zowel haltelink als hyperrail geven voor de 2139 een samenstelling met I10/I11 aan; de voorziene samenstelling is nochtans M6. Die staan al te wachten op spoor 5, veel vroeger dan voorzien. En inderdaad, op spoor 4 komt een stel I11/I10-rijtuigen binnen, dat blijkbaar de rit uit Luxemburg tot Arlon verzorgd heeft. Er komt controle tussen Libramont en Rochefort-Jemelle en ook nog eens na Namur: 8 reizigers zitten in 1ste klas met een biljet 2^de klas. Er is er zelfs één die we net voordien in de telefoon hebben horen zeggen dat ze zich in eerste klas gezet heeft: de chique madam uithangen maar er niet voor willen betalen. Ze is zogezegd op zoek naar een stopcontact: de tbg verwijst haar naar het platform. Als de tbg later nog eens langskomt, mag ze opnieuw op haar oude plaatsje plaatsnemen. Uit een ander telefoongesprek blijkt het om een Spaanse te gaan die uitstapt in Schuman. Zouden die Europeeërs zo slecht betaald worden dat ze ook nog grijs moeten reizen?
Door de vertraging van IC 3440 hoeven we niet te lang te wachten, anders zou het S 3690 geworden zijn. IC 3440 is al met 11 minuten vertraging vertrokken en is blijkbaar net op tijd voorbij Eppegem geraakt, waar spoorlopers het verkeer nog maar eens stilleggen. Overigens twijfelen we nog even of we toch niet de S-trein zouden nemen, maar die is dan weer opgehouden in Schaarbeek. In Brussel-Zuid zal de 3440 met 9 minuten vertraging vertrekken, maar de geïnjecteerde minuten n.a.v. de werken tussen Zuid en Halle, die blijkbaar ongeveer achter de rug zijn, laten toe de vertraging bij aankomst in Halle tot 4 minuten te beperken. En nog dit: graffiti en het ruimen ervan hebben de gele streep boven de eersteklasafdeling van stel 803 volledig onzichtbaar gemaakt. Geen wonder dat ook hier reizigers verkeerd zitten, al is dat op deze verbinding schering en inslag.

De treinlectuur.
Carmen KORN, Zeitenwende.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Als vegetariërs en consorten weigeren vlees te eten, mogen ze dan wel nog planten eten? Dat zijn toch ook levende organismen? En zo zal het mensdom verdwijnen door versterving en verhongering, wat dan weer een oplossing is voor de milieuproblematiek…

Uitgedrukt…
Ne pei me' nen 'oed, es veu alles goed. Een vent met een hoed, is voor alles goed.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

06-06-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
In 2022 verscheen een lijvige, vernieuwde topogids van GR 128, de Vlaanderenroute. Die doet haar naam in twee opzichten alle eer aan: ze loopt inderdaad van west naar oost door Vlaanderen, van Heuvelland tot Voeren, en ze is een typische Vlaamse GR: echt heel mooie stukjes worden afgewisseld met lange deeltrajecten door recente en minder recente verkavelingen en dat is nu niet meteen wat je van een GR verwacht. We kwamen met onze beoordeling dan ook niet verder dan 13/20 en zelfs dat mag een gevleide quotering genoemd worden voor deze 18 km lange tocht tussen Deinze en Sint-Martens-Latem. Het is een tocht van kunstenaarsdorp naar kunstenaarsdorp (zie kaartje) en het zijn zeker niet de dorpskernen die tegenvallen. De TWQ bedraagt 41%, stuk voor stuk erg aangename veld- en voetwegen, op het soort jaagpad langs de Leie net buiten Deinze na: de platanen aan beide zijden moesten wedijveren met de veel te brede betonweg. En dat was echt niet het laatste beton…

Alle foto's vind je hier.

Naar verluidt zou het afsnijden van een Leie-arm hier een winst van 3 km hebben opgeleverd. Hoeveel wateroverlast dit tegenwoordig veroorzaakt, is minder bekend.

Maaigem, maar maai mei niet en dus kan het fluitenkruid hier welig tieren, gelukkig…

Het weer.
Onverwacht goed wandelweer, weliswaar zwaar, maar mooi bewolkt, bij een aangename temperatuur net onder de 20°.

De stafkaarten.
21/7-8 Deinze (2016) - 21/3-4 Aalter (2016) - 22/1-2 Gent (2016)

Hoe we er geraakten.
De heenreis was gemakkelijk: één overstap in Brussel-Zuid op de IC naar Kortrijk via Gent. Voor de terugreis moesten we een beroep doen op buslijn 34 Wetteren - Gent - De Pinte en sinds de invoering van de basisbereikbaarheid rijdt die alleen tijdens de spits. Een overstap in De Pinte leek ons aangewezen, al loopt het met de stiptheid van de bussen van De Lijn "stilaan" de spuigaten uit. Zie verder.

Een beetje geschiedenis.
Eerst dit: dit is geen wetenschappelijke studie, eerder een oprisping nadat ik vandaag voor het eerst echt ervaren heb wat de basisbereikbaarheid voor bepaalde dorpen betekent. Om echte geschiedenis te schrijven zou ik om te beginnen al moeten verantwoorden waarom ik bepaald de 3 besproken jaren heb geselecteerd. En verder zou ik echt wel grondiger op de eigenlijke dienstregelingen moeten ingaan. Tegenwoordig is dat een hele klus, want anders dan de TEC is het onmogelijk om bij De Lijn dienstregelingen voor alle perioden en alle dagen van de week in één keer te downloaden. En nog: ik beperk me tot de halte Palepelstraat omdat die ons vandaag interesseert.

Komaan dus. In 1981 reed er een bus van Gent naar Deinze: lijn 254, oorspronkelijk een aanvullende buslijn van de NMBS. In de handen van de NMVB veranderde er weinig: het centrum van Sint-Martens-Latem werd niet aangedaan, de bus bleef op de hoofdweg (de N43), een soort basisbereikbaarheid avant la lettre. De dichtstbijzijnde halte ligt op een goeie kilometer van het dorp. Op weekdagen is er een uurdienst tijdens de spits, op alle andere momenten is er een twee-uurdienst.

Met de basismobiliteit verbetert de bediening grondig: de halte Palepelstraat wordt nu bediend door de lijnen 34, 35 en 36. Op de hoofdweg rijdt lijn 77. Door combinatie van de lijnen 34 en 35 ontstaat een halfuurdienst met Gent. Het eindpunt van deze lijnen is trouwens… Sint-Martens-Latem (Hoge Kouter).

En nu is er de basisbereikbaarheid. Lijn 34 is dan wel in naam gebleven, maar voor Sint-Martens-Latem blijft er alleen een spitsbediening over, met De Pinte. Uiteraard is er niets meer tijdens de daluren en tijdens de weekends. Lijn 77 blijft op de N34 rijden, maar alleen van maandag tot zaterdag.

Voor al die momenten buiten de bediening door lijn 34 is er een flexbus.

Wie in de regio woont, wordt hartelijk uitgenodigd om aan te vullen waar nodig.

De verbinding.

En wat we beleefden.

Het begint al in Halle: we willen IC 3207 nemen, maar dat is zonder een gestoorde overweg in de buurt van Leuze gerekend: de eerst nog stipte trein heeft plots een dik kwartier vertraging. We beslissen dan maar S 1557 te nemen en die rijdt op tijd, zodat we voor de rit naar Brussel-Zuid nog twee digitale lijntjes op de KeyCard moeten invullen. Zo jaagt de NMBS de reizigers die te goeder trouw zijn nu al op extra kosten. (Overigens is de gestoorde overweg op lijn 94 maar een peulschil in vergelijking met de complete ontregeling van lijn 124, waar een wissel nukken vertoont…) S 1557 is nog wat drukker dan gewoonlijk, want voor de tweede keer op enkele dagen tijd is IC 1907 afgeschaft - die 1557 heeft dus ongetwijfeld wat extra reizigers opgepikt in Edingen. Achteraf blijkt dat we met de 3207 nog net de aansluiting gehaald zouden hebben.
IC 430 zou op tijd kunnen vertrekken, ware het niet dat er plots een groep opduikt van zo een 80 jongelui, die nu allemaal door één deur moeten instappen: +3 is het verdict. Het is blijkbaar weer volop tijd voor sportdagen en schooluitstappen. Bovenop de 3 minuten komen er nog 4, want Gent-Sint-Pieters binnenrijden lijkt ook geen sinecure. Uiteindelijk zullen we in Deinze aankomen met 6 minuten vertraging.

De bushalte van de terugreis heet wat vreemd Palepelstraat. We opteren eerst voor een verbinding via De Pinte (om 16:18), maar die bus maakt een kwartier vertraging in Gent en daar gaat blijkbaar geen minuut meer af. Met 14 minuten overstaptijd ziet het er niet goed uit en dus schakelen we over op plan B via Gent. Die bus zou moeten vertrekken om 16:13 en uiteraard hebben we in Gent meer mogelijkheden om naar Brussel te sporen. Maar daar denkt De Lijn anders over: ook hier kan een bus afgeschaft worden, zonder melding, al is het zo dat de bus geen gps-gegevens heeft, wat altijd verdacht is. Wij schakelen dus opnieuw over op plan A en dat is meer dan wat die 2 andere wachtende reizigers kunnen doen. Onze bus naar De Pinte haalt uiteindelijk met 17 minuten vertraging de halte De Pinte Station Florastraat vanwaar het nog een minuut of drie stappen is tot aan het perron 4. En dan, héhé, lacht het lot ons toe. IC 416 is dan wel ongeveer op tijd in Kortrijk vertrokken, maar heeft ondertussen 8 minuten vertraging opgelopen, zodat we toch nog zoals voorzien overstapvrij naar Brussel kunnen. Dat de trein uiteindelijk zelfs met 10 minuten vertraging in Brussel-Zuid aankomt, wordt ruimschoots gecompenseerd door de gehaalde aansluiting in De Pinte.
Blijft nog het ritje met IC 3239: sinds deze week rijden alle treinen opnieuw tussen Brussel en Halle, maar nu krijgen de treinen richting Halle extra minuten toebedeeld: er wordt nog altijd gewerkt aan een volledige spoorvernieuwing. We zitten nog even achter S 3688 die onverwacht met 10 minuten vertraging opgescheept geraakt is in Vorst-Zuid. We gaan hem op tegenspoor voorbij. Eindbilan: 4 minuten bij aankomst in Halle.

Ik heb in deze tekst 7 keer het woord vertraging gebruikt… Verder geen commentaar, ik heb het er echt niet om gedaan.

De treinlectuur.

A.F.Th. van der HEIJDEN, Stemvorken.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Bij De Lijn zijn er meer afgeschafte dan elektrische bussen…

Uitgedrukt…
Zjamaar geivn…stevig doorwerken, zich haasten. Geivn is uiteraard geven, maar waar die zjamaar vandaan komt? Zj moet je hier trouwens uitspreken als in Judge, de eerste j.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

17-05-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Sinds we zo een 50 jaar geleden begonnen met het stappen van GR-routes is het GR-net zo uitgebreid dat het allengs onoverzichtelijk is geworden. Dat verklaart waarom we vandaag op onze 11.3 km lange tocht langs de GR 563 Herve, van Dalhem naar Saive, onafgebroken ook op de GR 5 hebben gestapt. En dat alles ten overvloede bewegwijzerd met telkens wit-rode en geel-rode merktekens. Niet dat het ons verveelde, hoor. De TWQ bedroeg 56%, niet onaardig, en vooral de voortdurende afwisseling tussen verhard en autovrij, maakte dat het een aangename wandeling werd, langs dorpjes als Feneur en Saint-Rémy, met blijkbaar alomtegenwoordige beken die zich naar de Maas haasten en vooral door het erg mooie Domaine de la Julienne; die Julienne is trouwens een van de genoemde beekjes. En we kwamen ook bij de tragische tramtunnel van Dalhem, die het enthousiasme van de treintrambusdag van 1997 serieus drukte. Ik heb me trouwens verbaasd over de hellingsgraad waar de stoomlocs tegenop moesten; geen wonder dat de naar beneden razende tramrijtuigen ontspoorden. Het kaartje bijhorend gpx-bestand.

Ruisseau de la Julienne.

Domaine de la Julienne.

Meer foto's hier.

Het weer.
Echt schitterend wandelweer, bij een zeer aangename 20° en met nauwelijks wolken.

De stafkaarten.
42/3-4 Herve (2019)

Hoe we er geraakten.
Dalhem ligt tussen Visé en Liège en wordt bediend door lijn 67 die beide steden met elkaar verbindt. We kozen voor een overstap in Visé: zo konden we een overstap van buslijn 140 op buslijn 67 in Jupille alvast voor de heenreis vermijden én het alternatief daarvoor: naar de Place Léopold sporen (in de buurt van Liège-Saint-Lambert).

Een beetje geschiedenis.
Ik heb het eerder al gehad over buslijn 67 (zie bijdragen van 15.02.2023 en 10.08.2023 ) en ik wil vandaag volstaan met foto's van een monument en van een van de zeldzame tramtunnels in ons land. Vergelijk de pracht en praal van toen met de toestand van De Lijn vandaag.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Bijna waren we in de 9-uurval van het seniorenbiljet getrapt: we konden nog gemakkelijk mee met de IC van 8:57, maar mijn vrouw dacht er nog net op tijd aan dat we dat niet mochten met ons seniorenbiljet. En dus werd het toch de IC van 9:02, die gelukkig niet overvol zat - het was nu eenmaal een brugdag, ook al was de vorige IC afgeschaft. We hadden ons trouwens op een erg ruime overstap in Brussel-Zuid voorzien en zo konden we nog even meegenieten van de manier waarop de NMBS treinreizigers tegenwoordig onthaalt: de IC naar Blankenberge rijdt met 5 i.p.v. 11 rijtuigen, de IC naar Luxemburg is beperkt tot Ciney en die naar Turnhout tot Lier. Die vertrekt trouwens ook al uit Brussel-Zuid i.p.v. Binche en dat is de reden waarom wij zo ontiegelijk vroeg uit Halle vertrekken.
De rit naar Liège-Guillemins verloopt wel zonder ergernissen, maar de S naar Visé is wat anders. In de eersteklasafdeling van de break gok ik dat 17 reizigers niet in eerste klas thuishoren. En ja hoor, meteen na vertrek komt de tbg: drie grieten moeten verhuizen en meteen volgt er een formidabele leegloop van de eersteklasafdeling. We blijven nog met 4 over, en eerlijk, het waren er maar 16 i.p.v. 17. Twee jongelui proberen er zich uit te praten, hoewel ik zelf even voordien nog gehoord had dat ze tweedeklasplaatsen hadden. De tbg wijst er hen laconiek op dat je maar even moet rondkijken om driemaal het cijfer 1 te zien. Hij voegt er nog aan toe dat dat in tweede klas een twee is… Maar kom, de rest van de rit verloopt zonder verdere ergernis en eerlijk gezegd: ik kan tbg's soms ongenadig schoffelen, maar voor deze neem ik mijn petje af. Overigens doe ik niet mee aan die belachelijke mode van senioren die petjes dragen…

In Visé, waar naar verluidt plannen bestaan om het station opnieuw in te planten op de site waar het lang geleden lag, hebben we ook al veel tijd. De Pam-Pam, waar Peumans nog eens op zijn gezicht kreeg, lijkt definitief gesloten. Geen koffie dus.
De bus van lijn 67 staat aan de halte Visé Place des Déportés van een zalige rust te genieten. Maar de bus vertrekt stipt en komt ook precies op tijd aan bij de halte Dalhem Château. De GR passeert vlakbij.

Uit Saive nemen we een bus van dezelfde lijn 67 en die zit aardig vol. Het is zo een bus die duidelijk zo veel mogelijk reizigers staande moet vervoeren, weinig geschikt voor wat grotendeels een plattelandslijn is. Toch vinden we allebei nog een plaatsje: ik zit naast een knaapje op zo een anderhalve zitplaats maar hij is vanzelf smal en zelf ben ik ook niet uitgebouwd in de breedte. Zijn moeder is ongetwijfeld lek: al dat metaal dat gaatjes heeft gemaakt tot in haar lippen toe en de prikken van de tatoeages doen het ergste vermoeden. Bescheiden als ik ben kan ik niet opmaken wat de zwarte tekeningen allemaal moeten uitbeelden.
En dan vergis ik me: op de website is voor lijn 67 een omleiding voorzien in Jupille, maar vermoedelijk heb ik de loop van de busrit te vroeg afgedrukt, want van omleiding is er geen sprake meer. (Dat was vanmorgen ook al het geval in Visé.) En dan sla ik aan het improviseren: wist ik veel dat de halte Jemeppe Demeuse een eindje uit elkaar liggen voor de lijnen 67 en 140. Die laatste moet ons naar de Guillemins brengen. Maar we zouden de krappe aansluiting van 2 (twee!) minuten toch niet gehaald hebben. Ook de bus van lijn 140 zit goed vol. Ook nu moet ik weer naast een jongetje plaats nemen, gebruik makend van de schaarse overblijvende zitplaatsen. De bus komt wel op tijd aan.

IC 539 moet ook enkele jeugdgroepen meenemen en dat is blijkbaar genoeg voor 2 tieners om in eerste te komen zitten. Ik spreek er hen op aan, al had ik de avond voordien van Pedro Elias in Amai zeg wauw gehoord dat enkele keren diep in - en uitademen in zo een geval voor innerlijke rust kan zorgen. Ze beweren dat er nergens nog plaats is in tweede klas maar ik weet wel beter; vooraan waren de eerste vier rijtuigen zo goed als leeg en de ervaring wil dat ook de achterste rijtuigen nog veel plaatsen bieden. Ze willen wel weten waarom ik vraag of ze weten dat ze in eerste klas zitten en ik zeg dat ik een sterk vermoeden heb. (Spijtig genoeg ben ik zo een geval weinig alert, want eigenlijk hadden ze al meteen toegegeven dat ze in tweede gezocht hadden.) Ik had geen zin om verder te discussiëren en dat was ook niet nodig, want minder dan een minuut later verscheen de tbg en het duo kraste meteen op, niet zonder een venijnige blik in mijn richting. Overigens krijg ik een complimentje van de tbg omdat ik zo handig omspring met mijn biljetten in de NMBS-app. Achteraf bekeken is dat een vals compliment, want je denkt er zo bij: voor jouw leeftijd. Maar ik ben al blij als ik een controlerende tbg zie. Een kinderhand is gauw gevuld, al is dat foute beeldspraak in mijn geval.
Ook deze trein blijft stipt rijden. En ook de aansluitende IC 1939 zal ons bijna op tijd naar Halle brengen. We zitten in rijtuig 61032, met littera FHS (Hasselt) maar dat verwonderde me wel sterk: de rest van de trein bestond gewoon uit rijtuigen van FBMZ (Brussel-Zuid) en die 61032 zal dus wel overgekomen zijn van Hasselt nu de M7 daar meer en meer hun opwachting maken.

De treinlectuur.
A.F.Th. van der Heijden, Stemvorken.
Charles Dickens, Onze wederzijdse vriend.

Beide boeken wegen samen 2.241 kg, maar voor je het weet sta je ergens een paar uur stil… En er zjn er ook die hun rugzak bij wijze van extra last vullen met stenen, als training…

Vroeger lachten we met Brusselaars als die à l'improviste en en stoemelings van het Nederlands naar het Frans changeerden. En dus vind ik dat we nu ook maar moeten lachen met al die Nederlandstaligen die te pas en te onpas hun talige onkunde etaleren door hun zinnen te doorspekken met al dan niet correct Engels.

Uitgedrukt…
Dat bijt in zijn been… (Da batj in zen bien): dat kan hij niet verdragen, daar heeft hij het moeilijk mee. (Met dank aan Frans Peetrmans zaliger, auteur van Gooikse woordenboeken en verhalenbundels.)

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

10-05-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Trouw aan onze traditie om het lot te laten beslissen over onze bestemmingen - telkens voor een jaar, met een jaarprogramma, dus - en om langeafstandspaden systematisch af te werken, stappen we vandaag langs de GR van Waas- en Reynaertland van Nieuwkerken-Waas naar Melsele. Dat is een tamelijk vlakke tocht van 15.6 km, met de ingrediënten van een Vlaamse GR, waaraan we stilaan gewend zijn geraakt: je loopt af en toe door sprookjesachtig mooie bossen en velden en als het kan langs goed onderhouden kastelen en hoeven, maar vroeg of laat moet je toch weer door woonwijken waarmee men het grondgebied van steden en gemeenten stelselmatig heeft uitgebreid. Het zijn niet eens de echte gemeentekernen die lelijk uitvallen, maar vooral al die woonwijken waar de hard werkende Vlaming een onderkomen heeft gevonden. En dat is ironie.
De TWQ bedraagt 47%, met enkele echt mooie veld- en boswegen, maar als geheel valt dit stukje GR toch wat slapjes uit, al is het onmiskenbaar zo dat de ontwerpers hun uiterste best hebben gedaan om voor afwisseling te zorgen. De foto's mogen aantonen dat het lang niet allemaal kommer en kwel was. Interessante punten waren bijvoorbeeld het fort van Haasdonk, het Hof ter Saksen, het Hof ter Welle en het Kasteel Cortewalle.

Het Kasteel Cortewalle.

De prachtige dreef van rode beuken die naar het Hof ter Saksen leidt.

Op het kaartje kun je zien hoe ideaal deze GR zich rond spoorlijn 59 kronkelt. Ze zou dus niet misstaan als Groene Halte.

Het weer.
Een mooie lentedag (24°) met weinig of geen bewolking maar wel een bijna voortdurend gesluierde zon door de hoge luchtvochtigheid.

De stafkaarten.
15/1-2 Beveren (2018) - 15/5-6 Sint-Niklaas (2018)

Hoe we er geraakten.
Eén mei is nog altijd een feestdag en dus is het aanbod beperkt, zeker tussen Halle en Brussel, waar het Infrabel heeft behaagd om het treinaanbod drastisch te beperken: het aantal IC's is gehalveerd, van de 3 S-treinen blijkt er maar één meer over. We moeten het dus stellen met 1 IC en 1 S-trein, aangevuld met 2 bussen van de NMBS naar Brussel-Zuid. Dat zou vandaag niet al te veel invloed mogen hebben: die ene IC geeft een prima aansluiting met de IC naar Antwerpen-Centraal en in Berchem kunnen we dan weer vlot overstappen op de S-trein naar Gent-Sint-Pieters. Voor de terugreis hebben we het omgekeerde scenario uitgedacht.

Een beetje geschiedenis.
Op 16 augustus 1981 stapten we in Melsele het Schaliënhuispad. En uiteraard gingen we daar ook met de trein naartoe. Hedendaagse treinen vind je als je hierboven op foto's klikt, maar ik liet me in 1981 ook niet onbetuigd als treinfotograaf.

Ms 698 als 3905 Antwerpen-Centraal - Kortrijk in Melsele.

Ms 635 als 8862 Antwerpen-Centraal - Sint-Niklaas in Melsele.

Ms 508 als 3912 Kortrijk - Antwerpen-Centraal lijn 59 kp 10.7.

Ms 810 als 1765 Roosendaal - Oostende lijn 59 kp 12.9

En ik kan het me ook niet laten om onze verplaatsing uit die tijd even op te roepen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het wordt een vlotte heenreis, al is het al desiro wat de klok slaat. Het gebeurt niet zo vaak dat we overal stipt aankomen en vertrekken - op dat ene minuutje tussen Halle en Brussel na. En voorbij Melsele hebben we nog een aangename babbel met een treinbegeleidster die duidelijk niet tegen haar zin werkt - én haar job doet.

De terugreis ziet er wat anders uit: het regent storingen (ik tel er acht in totaal op Hyperrail) en als er één opgelost raakt lijken er 2 andere in de plaats te komen. We zuchten vandaag dan ook onder tropische temperaturen… Wij zullen alvast de volle laag krijgen: de S-trein pikt ons nog op tijd op in Melsele, maar net voor Antwerpen-Berchem staan we 7 minuten stil, door een treinstoring die het aantal sporen in Berchem beperkt. Met die 7 minuten is er voor ons nog geen probleem, maar er zijn ook problemen op lijn 25: de IC zal niet stoppen in Mortsel-Oude-God maar in Mortsel-Liersesteenweg, m.a.w. we krijgen wat sightseeing langs lijn 27 aangeboden en dat helemaal gratis. IC 3137 vertrekt evenwel met 11 minuten vertraging: dat waren er eerst 5, dan 7 en uiteindelijk dus 11, want een Eurostar moet eerst door. En dan kan de vertraging alleen maar groeien: Liersesteenweg +15, Mechelen-Nekkerspoel +19. Dat we één minuutje winnen in Mechelen doet niet meer ter zake: de aansluiting met die ene IC in Brussel-Noord zullen we mogen vergeten. En om één van de NMBS-bussen te nemen hebben we geen zin, zoals al die andere reizigers die om die reden afhaken. Wel een oplossing kan een overstap in Mechelen bieden, op S 3388, die via lijn 26 naar Halle rijdt. In kilometers is dat niet eens een grote omweg, wel in tijd. De tbg geeft onze digitale biljetten een digitale knip zonder verpinken, maar komt wat later toch terug voor een babbel, want hij vindt dat we wel erg lang onderweg zullen zijn naar Halle. Ik leg hem uit hoe we op lijn 26 terechtkomen. Terloops geef ik ook nog even mee dat ik ooit een fervent treinreiziger ben geweest, maar dat dat de laatste jaren wel erg veranderd is. Hij zegt dat hij me begrijpt. Uiteindelijk komen we i.p.v. om 17:23 in Halle aan om 18:15. Mijn vertrouwen in het OV kan niet meer stuk: het is allang stuk…

De treinlectuur.
James BALDWIN, Tell me how long the train's been gone
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Ik geef het toe, ik volg Thuis, ook nu de soap evolueert naar een nog te definiëren genre. Wat opvalt: in de begingeneriek zijn de koppels zo goed als verdwenen. Tja, wat Thuis lijkt te propageren is blijkbaar een erg toxische levensstijl die vaak tot veel ellende leidt…

Uitgedrukt…
Zê meutn es oaveregt gekommen. Vertaald: zijn (mannelijk) kalf is averechts gekomen, m.a.w. het is allemaal anders gelopen dan hij gehoopt/verwacht had.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

01-05-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Uit 1996 moet ze dateren, deze Carte des promenades de Verviers et environs. We stapten wandeling 12 Vervierfontaine - Louveterie - Vervierfontaine, een lus van iets meer dan 7 km, met een TWQ van 58%. Ze scoorde dan ook hoog in onze ogen: 17.5/20, dankzij erg mooie bostrajecten, met o.m. een tocht door de vallei van de Ruisseau de Borchène. We kwamen ook langs een merkwaardige boom, al kan ik niet garanderen dat die er over enkele jaren nog staat: de Clawé Fawe, een zogenaamde spijkerboom, waar voorwerpen in genageld worden in een soort heidens offermoment.
Van die Louveterie moet je niet te veel verwachten: het kasteeltje staat te ver om voor deze wandeling van betekenis te zijn. En op de kaart lezen we Vervierfontaine, maar ik heb de indruk dat Vervifontaine vaker voorkomt. En mocht je Vervifontaine op internet zoeken: zowat alle hits verwijzen naar een brouwerij die hier al een tijdje uit de running is, maar het bier lijkt hier en daar nog te koop…

Alle foto's vind je hier.

Het weer.
Licht tot half bewolkt, met mooie cumuluswolken, die deden wat je ervan kunt verwachten: de eentonigheid van het eindeloze blauw doorbreken. Wel enigszins fris.

De stafkaarten.
43/5-6 Limbourg (2019)

Hoe we er geraakten.
Het gehucht Vervifontaine (enkele huizen, niet meer) wordt enkele keren per dag bediend door lijn 390 Verviers - Rocherath, aangevuld met schaarse ritten van lijn 393. Met de rit van 9:45 uit Verviers konden we min of meer hopen dat we rond de middag al terugkonden, zonder al te veel wachttijd.

Een beetje geschiedenis.
Buslijn 390 staat vrij regelmatig op ons programma, dat nu onderhand toch een periode van 50 jaar bestrijkt. Ik had het er eerder al over in een bijdrage van september 2023, toen we het hele traject Verviers - Rocherath aflegden en zelfs toen verwees ik al naar nog vroegere bijdragen over deze buslijn. Allen daarheen!

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het wordt misschien wat eentonig, maar veel valt er niet te melden. We zijn gelukkig vroeg genoeg om de 3406 te nemen, waar comfortabel veel plaats op is; dat zit anders met de 1706, vandaag nog maar eens met 4 rijtuigen i.p.v. 10. Ook over de rit met de 506 valt weinig te melden, behalve dat het rijtuigenstel op een of andere manier gedraaid is: de M7-rijtuigen hangen vooraan i.p.v. achteraan. Er wordt wel correct meegedeeld dat de eersteklasplaatsen zich in vierde, vijfde en zesde positie bevinden. Op wat vertraging in de NZV na, verloopt de rit merkwaardig stipt.

Als je rond 9:30 een tiental wandelaars ziet samentroepen bij de bushalte Verviers Gare Centralekun je er donder op zeggen dat die naar de Venen trekken, met de 390. Onderweg groeit het groepje trouwens nog aan. Wij zijn de vreemde eenden in de bijt die niet naar de Venen moeten, maar uitstappen bij de halte Vervifontaine, echt in het midden van nergens, je moet het maar eens opzoeken op StreetView.
Voor de terugrit hebben we trouwens dezelfde bus en dezelfde chauffeur, die vindt dat we snel terug zijn. En toch hebben we er een schitterende wandeling op zitten. Deze bus zit trouwens niet vol met wandelaars, maar met een gewoon buspubliek: 20 reizigers die waarschijnlijk allemaal een betere frequentie willen voor deze buslijn. Vermoedelijk komt die er nog wel, maar ik vrees dat dit ten koste zal gaan van de verbinding met Rocherath. De TEC heeft zo een eigen versie van de basisbereikbaarheid…

We hebben tijd voor een koffie in de Coffee Beanz die de plaats hebben ingenomen van het buffet en nog enkele andere zaken later. De koffie en de omgeving smaken!

De treinreis terug is zo mogelijk nog probleemlozer dan de heenreis. Wel eigenaardig: vanmorgen maakte ik 2 ritten aan op een RailPass en uiteraard moest ik er 2 nieuwe activeren voor de terugreis. De app slaagt er niet in die op een logische manier te plaatsen: de ritten Verviers - Halle komen op positie 1 en 4 terecht. Je moet dus niet te snel panikeren als je hiermee geconfronteerd wordt.
De S-trein naar Halle slaat de stop in Buizingen over: dat is zo voorzien in het kader van de grootscheepse werken tussen Halle en Brussel. Waarom dit zo nodig moet? Iemand zal het wel weten…

De treinlectuur.
Joël DICKER, La Vérité sur l'Affaire Harry Quebert. Een Zwitser die in het Frans schrijft over 2 Amerikaanse schrijvers, van wie één verwikkeld raakt in een onfrisse zaak.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Politici kennen echt geen schaamte meer…

Uitgedrukt…
De varkens hebben stro in hun bakkes. Gezegd als je iemand ziet met een dikke sigaar…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

10-04-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
De naam Geminiacum gaat terug tot Livius: het was een knooppunt op de heerbaan Bavai - Keulen. Wij stappen vandaag geïnspireerd door een moeilijk te lezen wandelkaart die ik ooit op internet vond in Pont-à-Celles. We volgen het verlengde circuit 14, waar ter plekke niets van terug te vinden is. Vermoedelijk was de kaart een eerste poging om het gebied voor wandelaars te ontsluiten en is men later opnieuw van nul begonnen, want hier en daar zijn er verwijzingen naar wandelpaden die niet op de internetkaart voorkomen. Maar wees gerust, met dit kaartje kom je nergens in de problemen. We stapten iets meer dan 10 km, voor 28% over onverharde veld- en voetwegen. Ook de verharde wegen lopen trouwens veelal door een landbouwlandschap met mooie vergezichten, langs soms indrukwekkende hoeven. We quoteerden 15.5/20, wat er toch op wijst dat dit een waardevolle trofee is aan onze wandelkroon.

Indrukwekkende boerderij van de Bois du Couriau.

En dit is de Ferme de la Belle Vue.

Meer foto's.

Het weer.
We waagden het er maar op, want op enkele buitjes na zou het droog moeten blijven. Toen we net voor we uitstapten nog even de buienradar bekeken, was het toch wel even schrikken: er leek regen op te stomen richting Henegouwen en inderdaad, na een tijdje kregen we een horizon met vele tinten grijs. Toch bleef het droog tot het einde en met een temperatuur die geleidelijk boven de 20° zou stijgen, leek het wel een echte lentedag te zijn.

De stafkaarten.
46/3-4 Pont-à-Celles (2020)

Hoe we er geraakten.
We konden kiezen tussen een verbinding met 1 of 2 overstappen. Twee overstappen waren nodig als we via Brussel en Luttre zouden reizen, maar de verbinding met 1 overstap was toch de aantrekkelijkste, al was het maar omdat we op die manier over de door ons lang niet meer gebruikte lijn 117 konden sporen.

Een beetje geschiedenis.
Oudere lezers herinneren zich ongetwijfeld het station Luttre-Pont-à-Celles op lijn 124 Brussel-Charleroi, dat ondertussen al vele jaren gewoon Luttre heet. De huidige halte heette toen Pont-à-Celles-Nord. Het is vermoedelijk de N die terugkomt in de telegrafische afkorting FPN. Als je op de spoorwegconstellatie voortgaat, zou je kunnen denken dat Luttre de centrumgemeente is, maar eigenlijk is Luttre niet meer dan een deelgemeente van Pont-à-Celles.
Ik heb me nog eens beziggehouden met een soort facsimile van de dienstregeling in 1974, maar ik heb het deze keer iets handiger aangepakt. Als je de link onderaan aanklikt zou je de dienstregeling in een leesbare vorm moeten terugvinden. Zoals je merkt, hadden de treinen in de richting Luttre allemaal dat station als eindpunt, in de andere richting reden de treinen veelal naar Braine-le-Comte of Mons. De opmerkelijkste trein was de 9801 van 7:20 die om 5:07 vertrok in Tournai en onderweg alle halten en stations bediende, behalve Vaulx en Boussu-Haine.
Ik heb deze lijn (en alle andere lijnen van het NMBS-net) vele jaren bereden in het kader van mijn jaarlijkse netverkenning en misschien is het interessant om de samenstellingen van de genomen treinen eens onder de loep te nemen.
Wat dacht je bijvoorbeeld van de 7158 met de 6046 van Saint-Ghislain en als rijtuig M1 43035 van Mons? Of op 8.11.1979 de 7159 met 6300 (Tournai) + 43009 (Mons); op 25.07.1979 de 7160 met 6034 (Saint-Ghislain) en 43022 (Mons); op 25.07.1979 mw 4508 (Haine-Saint-Pierre) met de 7162; 4501 (ook Haine-Saint-Pierre) met 7165 op 01.07.1979. De eerste keer kon ik elektrisch rijden met mr 649 (van Stockem!) op 21.10.1980 (7163).
Duidelijk is dat op enkele jaren tijd treinen die in 1974 nog met TT (of TA) reden, later ook met gesleepte treinen uitgebaat werden.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Tja, veel valt er niet te vertellen: de 4 genomen treinen reden maximaal met 1 minuut vertraging. Zo was er de 4285 die uit Pont-à-Celles vertrok met 1 minuut vertraging, als gevolg van een haperende vertrekprocedure, af te leiden uit het gsm-gesprek tussen treinbegeleider en treinbestuurder.

De treinlectuur.
Joël Dicker, La vérité sur l'affaire Harry Quebert.
Charles Dickens, onze wederzijdse vriend.

De verkiezingen komen eraan en dus ontdekken sommige politici weer het openbaar vervoer. Niet dat ze er ook gebruik van maken, maar om wat onrealistische plannen op het publiek los te laten, staan ze paraat.

En wat de voorstellen van Luc van Gorp betreft: mijn grootvader verwoordde het vele jaren geleden al als: als ze willen mogen ze me komen halen, maar achter hun kloten ga ik niet zitten…

Uitgedrukt…
Hij is zijn vader gescheten, zij is haar moeder gescheten. Ze hebben elkaars streken geërfd. Veelal bij ons als: hij es zijn vorken geskeitn.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

Bijlagen:
dienstregeling 26.05.1974 Pont-à-Celles Nord.xlsx (11.9 KB)   

De wandeling.
Vakantiegenoegens (of Kreo of Pasar: de marketeers moeten af en toe met een nieuwe naam komen om de kost te verdienen) is jarenlang onze leverancier geweest van wandelfiches en het moet gezegd: de gepubliceerde tochten mochten er wel zijn! We stapten vandaag 9 à 10 km in Hillegem, een deelgemeente van Herzele. De fiche verscheen in 2007, de wandeling heet simpelweg Door de kouters in Hillegem. Het lukt ons inderdaad vrij regelmatig om te genieten van uitgestrekte akkers, zeker nu de meeste ervan er nog onbewerkt bij liggen. De tocht loopt voor 34% over onverharde wegen en deze keer moeten we geen fietssnelwegen incalculeren om het quotiënt wat op te krikken: alle trage wegen liggen er goed bij, op wat modder hier en daar na, maar wat kun je anders verwachten na een half jaar regen? Een van de aangenaamste wegen is ongetwijfeld de Oude Baan, mogelijk een restant van een Romeinse heirweg. Men heeft er alleszins een (nep)mijlpaal naast gezet. Het kan even wat moeilijker worden als je ter hoogte van de Nieuwpoortmolen een wegje in moet: verderop is het nog altijd zo dat de boeren het niet zo nauw nemen met het publieke eigendom, mocht iemand daar na de voorbije weken nog aan twijfelen. Maar het is doenbaar, en als de akker ingezaaid is moet je je rechten maar opeisen.
De beschrijving en het kaartje konden ons goed op weg helpen en op het juiste pad houden; wie het kaartje van altijd wil, kan hier terecht.

Veel meer foto's, ook van treinen, hier.

Het weer.
Zwaar bewolkt en toch ook wat winderig, maar dat stoorde ons niet.

De stafkaarten.
30/3-4 Ninove (2019) - de treinhalte ligt nog net op deze kaart - 30/1-2 Zottegem (2019) - 22/5-6 Merelbeke (2016)

Hoe we er geraakten.
Zo gemakkelijk als vandaag hebben we het zelden: 2 S-treinen bedienen elk uur de halte Hillegem, ook al is de verdeling over het uur niet echt ideaal. En uit Halle naar Brussel-Zuid sporen is voorlopig nog gemakkelijk: in de komende weken zal dat wel anders zijn, als Infrabel ten koste van de reizigers de sporen vernieuwt tussen Vorst en Halle.

Een beetje geschiedenis.

Je vindt zoals altijd meer dan voldoende info op de website van Paul Kevers. Hillegem is een van die halten die nooit een telegrafische afkorting gehad heeft, tot Infrabel in zijn netverklaring werkelijk alles een afkorting - al lang geen telegrafische meer - toekende. Dat werd dan het voor de hand liggende HIL.

Overzicht van de treindienst in Hillegem op 26.05.1974, weldra een halve eeuw geleden.

Z8511    R             5.48       Zottegem
op N67 tot Oudenaarde

Z5221    N67        6:31       Zottegem

TT8503  R             7:19       Oudenaarde
op R7 tot Kortrijk

Z8517    N7          8:11       Oudenaarde     

TT8521 R              9:19       Oudenaarde
op R6 tot Zottegem

Z8523    R67        11:19     Zottegem
op R7 tot Oudenaarde

Z8529    N67        12:19     Zottegem
alleen 2^de klas

Z5223    N67        12:29     Zottegem

Z8541    N7          13:19     Zottegem

TT8543 R              14:19     Kortrijk
op R7 tot Oudenaarde

Z8545    R             15:20     Zottegem

Z8551    N67        16:19     Kortrijk

Z8561    N67        17:01     Zottegem

Z8557    R67        17:19     Zottegem

Z5225    N67        17:36     Zottegem

Z2753    N67        17:55     Oudenaarde

Z2755    N67        18:02     Zottegem
rijdt niet van 07.07 tot 27.07.74
noch op 16.08.74 (jaarlijkse vakantieperiode)

Z2757    N67        18:08     Oudenaarde

Z8533    R6           18:19     Kortrijk

Z5226    N67        18:23     Geraardsbergen

Z2761    N67        18:36     Zottegem

Z2763    N67        18:51     Oudenaarde

Z8569    R             19:19     Zottegem
op N67 Oudenaarde

Z8575    N67        20:19     Zottegem

Z8579    R             21:19     Zottegem

Z8583    R             22:13     Zottegem

Z8531    R             23:27     Zottegem

bus        N67        00:27     Zottegem

Z8504    N67        04:29     Denderleeuw

Z8504    R67        04:42     Denderleeuw

Z8556    N67        04:55     Brussel-Noord

Z2750    N67        05:22     Brussel-Noord

Z5270    R6           05:29     Aalst

Z2754    N67        05:47     Brussel-Noord

Z2756    N67        06:01     Brussel-Zuid
rijdt niet van 07.07 tot 27.07.74
noch op 16.08.74 (jaarlijkse vakantieperiode)

Z2758    R6           06:07     Brussel-Noord

Z2762    N67        06:17     Brussel-Zuid

Z2764    N67        06:31     Schaarbeek
rijdt niet van 07.07 tot 27.07.74
noch op 16.08.74 (jaarlijkse vakantieperiode)

Z2766    N67        06:39     Brussel-Noord

Z2768    R67        06:49     Denderleeuw
op R6 Brussel-Zuid

Z5271    N67        06:59     Aalst

Z7905    N67        07:16     Geraardsbergen

Z2772    N7          07:20     Brussel-Noord
stopt op N67 niet in Denderleeuw
op N67 bestemming Denderleeuw

Z2774    N7          07:49 Denderleeuw
op N67 naar Schaarbeek

TT8522  N67        08:22     Denderleeuw

Z8522    R7           08:49     Denderleeuw
alleen 2^de klas

Z8534    N7          09:41     Denderleeuw

Z 8522   R7           10:49     Denderleeuw

TT5274  N7          11:40     Brussel-Zuid
via Burst, Aalst
op R6 tot Zottegem

TT8538  R             12:49     Denderleeuw

Z8554    R             14:49     Denderleeuw
alleen 2^de klas

Z8548    N7          16:29     Denderleeuw

Z8548    R7           16:49     Denderleeuw

Z8540    N67        17:31     Denderleeuw

Z8055    N67        17:51     Aalst

Z8530    R             18:50     Denderleeuw

Z8566    N7          19:50     Denderleeuw

Z8568    R             20:49     Denderleeuw

Z8572    N67         21:19     Denderleeuw

Z2776    R             22:52     Brussel-Noord

Toen ik dit aan het opstellen was, dacht ik wel: wat een gekkenwerk, maar voor wie zich de moeite wil getroosten om dit van dichterbij te bekijken, valt er toch wel wat te leren.

Zxxxx zijn door diesels gesleepte rijtuigstellen, veelal M1, zeker voor de stoptreindiensten.

TTxxxx slaat op treinen bediend door autorails (43,44, 45 al ben ik lang niet zeker dat al deze 3 reeksen ook effectief actief waren op lijn 89 in 1974)

Treinen waarvan het nummer begint met 52 komen van/gaan naar Aalst via lijn 82. De merkwaardigste is ongetwijfeld die naar Brussel-Zuid via lijn 82 en 50.

En let ook eens op de vakantieperiode die in die tijd toegepast werd...

We waren hier nog mijlenver verwijderd van de gecadanceerde diensten, die er kwamen met de elektrificatie in 1982 en met IC-IR in 1984.

 De verbinding.

En wat we beleefden.
Veel valt er niet te melden: S 1558 vertrekt stipt in Halle, maar onderweg geraakt hij aan de sukkel: we staan o.a. enkele minuten stil voor Brussel-Zuid, met 5 minuten vertraging tot gevolg. En dat pal in de voormiddag! Maar wij hebben alles bij elkaar nog geluk: we zien de volle IC 2831 naar Knokke binnenrijden en daar moeten nog vele tientallen reizigers bij. Het zal echt gezellig worden in deze 2 breaks, wat trouwens de voorziene samenstelling is.
De rit met S 2281 verloopt verder zonder problemen.

Voor de terugrit maken we gebruik van S 2263: het gebeurt zelden dat een trein zo stipt richting Brussel rijdt. Het lijkt er nog maar eens op dat we geen controle zullen krijgen: als dat toch gebeurt, loopt de tbg ons zonder meer voorbij. Zouden we er echt zo betrouwbaar uitzien? Ook IC 3236 lijkt het goed te zullen doen, maar tussen Brussel-Zuid en Vorst (lijn 96A) gaat er te veel tijd verloren. Dat zal wel niet het probleem zijn van de tiener die met zijn vader op stap is: als hij over een en ander wat uitleg wil, zegt pa wijselijk: "N'essaie pas de comprendre". Dat zegt het eigenlijk allemaal. Waarom het zo moeilijk geworden is om normaal Brussel-Zuid binnen en buiten te rijden, is de vraag van tien miljoen. Maar dat de informatica de toestand niet verbeterd heeft, is mij toch duidelijk…

De treinlectuur.
Joël DICKER, La vérité sur l'affaire Harry Quebert.
Charles Dickens, onze wederzijdse vriend.

Als Lynn van den Broeck voor haar rol in Thuis elke maand € 3000 factureert, dan zou er toch half jaar dictie moeten afkunnen. Dan kan ze tegelijkertijd Klaas Duyck inviteren op de lessenreeks en misschien kunnen er zelfs nog wat dvd's af van de Vlaamse jeugdreeksen uit de jaren 1960 en 1970, toen daar wel nog Nederlands in werd gesproken.

Uitgedrukt…
drollig, ik voel me drollig: niet helemaal in vorm, ziekjes. Een drol is trouwens een ziekte die rondgaat in de bevolking, tegenwoordig heeft men daar veel geleerdere woorden voor.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

29-03-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Het deel van de GR Waas- en Reynaertland dat we vandaag stappen, van Belsele tot Nieuwkerken, is echt geen hoogvlieger. Absolute uitspraken zijn altijd gevaarlijk, maar dit zou wel eens een van de zwakste GR-trajecten in Vlaanderen kunnen zijn. Vermoedelijk móest Sint-Niklaas als hoofdstad van het Waasland opgenomen worden (blijven) in de GR maar de weg ernaartoe en ervandaan maakt te lang gebruik van F4, de fietssnelweg van Gent naar Antwerpen. En fietssnelwegen zijn natuurlijk prachtig voor trappers, maar niet voor stappers. Eigenlijk waren we al aan het stappen tussen Nieuwkerken dorpscentrum en station, voor we voor het eerst de indruk hadden dat we een GR volgden, op enkele korte parkstukjes na. Pogingen om er toch iets van te maken leiden tot eigenaardige kronkels in het traject, dat merk je vast ook op het kaartje. De tocht is bijna 17 km lang; de TWQ bedraagt 54%, maar als je de betonnen linten voor fietsers neutraliseert kom je maar aan 34%. Wij quoteerden dan ook maar 8/20.

Foto's (ook van enkele treinen) vind je hier.

Hof van Belsele

Even aangenaam stappen rond het bufferbekken van de Klapperbeek

Het weer.
Bewolkt en zacht.

De stafkaarten.
15/5-6 Sint-Niklaas (2018) - 15/1-2 Beveren (2018)

Hoe we er geraakten.
Belsele kunnen we voorlopig nog bereiken met de IC Kortrijk - Brussel - Sint-Niklaas, maar daar zou vanaf december verandering in komen. De terugrit is een ietsepietsie complexer omdat we uit Nieuwkerken-Waas vertrekken en de rechtstreekse IC sluit slecht aan op de S-trein. We kunnen eventueel via Gent reizen of via Antwerpen-Berchem.

Een beetje geschiedenis.

Nieuwkerken, Nieuwkerken-Waas, Nieuwkerken-Waes, met liggend streepje of haakjes, ze hebben allemaal bestaan. De geschiedenis van dit station begint dan ook al in 1849 als stopplaats. Het station kwam er in 1879. In 1970 kwam er nog een nieuw modern stationsgebouw, met alles erop en eraan, maar in 2015 werd het gebouw gesloten voor de reizigers. De loketten gingen trouwens al in 1993 dicht. Tegenwoordig staat het er niet zo fris meer bij; het zou nog dienst doen als technisch gebouw.
Veruit het belangrijkste moment in de 20^ste eeuw was de modernisering en de elektrificatie van de lijn 59: voordien waren de ritten beperkt tot Antwerpen-Linkeroever, maar met de komst van de Kennedytunnel groeiden de exploitatiemogelijkheden enorm. Tot de elektrificatie had Nieuwkerken een uurdienst met gaten, maar het was beter af dan enkele andere halten tussenin die buiten de spits nauwelijks treinen zagen stoppen. Dat Nieuwkerken het beter deed, kwam doordat semi-directe treinen meestal in Nieuwkerken stopten. Tot voor de elektrificatie werden deze treinen bijna allemaal uitgevoerd met grote dieselmotorstellen, vermoedelijk van de reeks 40. Als we verder teruggaan komen we uiteraard in het stoomtijdperk terecht.
Met de elektrificatie begin jaren 1970 kreeg Nieuwkerken voor het eerst een echte uurdienst. Tijdens het weekend werd dat een 2-uurdienst. In juni 1984 (IC-IR) werd de stoptrein verlengd tot Lokeren. Overigens kwamen er nog periodes met als eindpunt Sint-Niklaas.
Op 13.12.2020 kwam er een tweede stoptrein (ondertussen S-trein) maar die stopt niet in Nieuwkerken-Waas. Het station dat lange tijd van een soort voorkeursbehandeling kon genieten, wordt nu het karigst bediend van alle halten tussen Sint-Niklaas en Antwerpen.

Het station van Nieuwkerken-Waas in een weinig benijdenswaardige toestand.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De dag begint goed, met een overstroming in Moeskroen. Achteraf blijkt de tunnel onder de sporen onder water te staan; waarom het treinverkeer dan wordt stilgelegd zullen ze ergens wel weten. Onze IC 3207 vertrekt daardoor uit Tournai, vanaf Brussel-Noord zal die perfect op tijd rijden. Nu ja, in Opwijk gaan we op tegenspoor om de S-trein in te halen, maar uiteindelijk zal die S-trein nog voor de IC aan het perron staan: die moet een goederentrein met een lange reeks C3's laten voorgaan. Zelfs hier haalt het autoverkeer het van de trein. Het matige bilan is 3 minuten vertraging, we vertrekken zo goed als op tijd, maar het is een valse start: 6 minuten stilstaan - nog deels aan het perron - is het gevolg. We zullen Belsele nog net met minder dan 6 minuten vertraging bereiken.

De terugrit kondigt zich anders aan. We wilden S 2665 nemen tot Sint-Niklaas en hadden eigenlijk al voor onszelf uitgemaakt dat we via Gent-Sint-Pieters zouden rijden (met 715, 1515 en 1938) maar de beoogde trein was afgeschaft. En dus was het een half uur verliezen en via Berchem reizen. Tjonge toch, wanneer krijgen we nog eens een kommerloze treinverbinding geserveerd?
Overigens zou er zich wel eens een probleempje kunnen stellen. Ik heb me vanmorgen vergist bij het aanmaken van onze biljetten: ik had een biljet Halle - Nieuwkerken-Waas moeten nemen, maar voor ik het goed besefte had ik een HT voor Sint-Niklaas. Ik denk dat ik er me wel uitgepraat zou hebben, tenslotte gaat het om forfaitaire prijzen, maar nu we via Berchem reizen is dat al minder evident. Je van den domme houden kan in zo een geval helpen, maar de tbg is te laat begonnen aan haar controle en we komen dus zonder problemen in Antwerpen-Berchem aan.
Van tbg's gesproken: tussen Berchem en Mechelen zijn we naast de tbg de enigen in de benedenafdeling van de M5. Zo krijgen we een duidelijk beeld van de taakomschrijving van een tbg: deurtjes openen, deurtjes sluiten en dan weer vlug in eerste klas komen zitten, gsm'en, o.a. een luidruchtig fragment van een sportwedstrijd bekijken: gelukkig stapt er wat verder een kennis op die zich tot Brussel-Noord over de tbg kan ontfermen… Deze IC vertrekt met 6 minuten vertraging in Berchem, na een rode Eurostar in vertraging, maar de tb werkt wel en we komen stipt in Brussel-Noord aan. Daar stappen we over op de 3239, die we dus in Sint-Niklaas hadden kunnen nemen als onze trein in Nieuwkerken niet afgeschaft was geweest. Tussen Brussel-Noord en Brussel-Centraal loopt deze trein 5 minuten vertraging op en dat is exact de vertraging waarmee we in Halle aankomen.

Enkele dagen voordien is hier een aanrijding gebeurd tussen een trein en een kraan. Alles is opgeruimd, maar er is nog een snelheidsbeperking van 60 km/u van toepassing.

De treinlectuur.
John IRVING, The Hotel New Hampshire.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Haviken doen het erg goed tegenwoordig, in de media en in de politiek, maar ook in onze kippenwei waar een prachtige kip het moest ontgelden. Van vredesduiven anderzijds wordt in bijna alle talen gezwegen…

Uitgedrukt…

Gevotj: geraakt, op de tenen getrapt. Van "voetn", vatten.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES. Andere bron: het door TSP uitgegeven De Lijn Antwerpen - Gent van de hand van Marc Clarysse.

21-03-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Soms denk je dat je veilig zit met een wandelnetwerk, maar in deze moessontijden mag je er niet altijd gerust op zijn. We stappen vandaag langs het wandelnetwerk Westhoek (46 45 32 33 35 34 28 29 21 20 12 13 14 15 6 5 1 2 16 17) van Sint-Idesbald Ster der Zee naar De Panne, handig gebruik makend van de kusttram. Tegen het einde aan, bij punt 5 liep het echter verkeerd: de weg naar punt 1 was afgesloten wegens wateroverlast. We probeerden slim deze hindernis te omzeilen in een redelijk wijde boog, maar wat verder werden we er een tweede keer op gewezen dat er geen doorkomen aan was: even leek het nog mee te vallen maar na een honderdtal meter stonden we inderdaad voor een enorme plas die de vennen links en rechts van de weg met elkaar verbond. En dus zat er niets anders op dan op onze stappen terug te keren en zo snel mogelijk de betonweg Groene-Biezenlaan op te zoeken om na een tijdje opnieuw aan te sluiten op het geplande traject. Spijtig, want vermoedelijk ging een van de mooiste stukjes op die manier het regenwater in. Het kaartje geeft de vooraf uitgetekende wandeling mee, langs Geushoek, Artiestenpad, Calmeynbos en Westhoek. Die is 10.6km lang met een TWQ van 64%. Zonder de ontgoocheling op het einde zou dit een mooie tocht geweest zijn; we probeerden die ontgoocheling niet mee te laten spelen in de quotering en kwamen uit bij 14.5/20, nochtans in een poging om de wateroverlast te neutraliseren.

Nog enkele foto's hier.

Het weer.
Zacht en rustig, maar niet de beloofde zonnige dag.

De stafkaarten.
11/7-8 Koksijde 2018

Hoe we er geraakten.
Het snelst ging het via Oostende en dan verder met de kusttram. Even speelden we ook met de idee om via De Panne te reizen.

Bij de tramhalte Koksijde Ster der Zee.

Een beetje geschiedenis.
Een zeer volledige pagina over de kusttram vind je hier.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Als IC 3408 eens met twee vierledige stellen rijdt, dan nemen we die trein graag, al waren we eigenlijk voor IC 1708 gekomen die 6 minuten later rijdt. Zelfs een groep van 79 veroorzaakt geen overbezetting. We zijn ruim op tijd in Brussel-Zuid en dan hebben we altijd tijd om naar de onregelmatigheden van het moment te luisteren: S 1980 heeft een aardige vertraging bij elkaar gereden en vertrekt in Brussel-Zuid met 22 minuten; geen nood echter, deze "stoptrein" zal zijn naam oneer aandoen door rechtstreeks naar Nivelles te rijden. Vertraging bij aankomst aldaar: 2 minuten! Alweer een trein op tijd in de statistieken. De volgende S-trein (S 1780) zal bijkomend stoppen in secundaire stopplaatsen als Ukkel-Stalle, Holleken en De Hoek. IC 508 naar Eupen bestaat dan weer uit alles behalve M7-rijtuigen: we zien een amalgaam van I11, I10 en I6 aan het perron komen.
IC 531 is eigenlijk vrij behoorlijk bezet. Na Gent horen we twee dames plots verbaasd zeggen dat ze in eerste klas zitten. Ze verhuizen alsnog. Het valt trouwens op hoeveel reizigers in de bovenverdieping belanden na het instappen en dan doorstappen naar een ander rijtuig. Blijkbaar is de klasaanduiding buiten toch niet zo duidelijk.
De trein bereikt met een kleine vertraging Oostende, waar we nog maar eens vaststellen hoe druk dit station wel is. Dat kan trouwens ook gezegd worden van de kusttram. We slagen er nog net in om op 2 laterale zitjes plaats te nemen, maar de bezetting neemt gaandeweg toe. De tram stopt aan veruit de meeste halten en dat is debet aan de 8 minuten vertraging bij aankomst aan de halte Ster der Zee. Ooit was de Kusttram het pronkstuk aan de kroon van De Lijn, maar dit kun je geen goed of aangenaam openbaar vervoer noemen.

Op de terugreis lijkt het aanvankelijk beter mee te zullen vallen, maar ook deze tram raakt geleidelijk vol, overvol, zo vol dat de staande reizigers niet eens kunnen vallen, omdat er geen plaats is om te vallen. Het was al jaren geleden dat we de kusttram nog eens genomen hadden, maar uiteindelijk besluiten we dat we beter via De Panne gereisd hadden. Berouw komt na de zonde.

Ons rijtuig in de IC naar Eupen zal in vergelijking met vanmorgen maar matig bezet zijn. En we krijgen controle. Een dame in de buurt heeft opgevangen dat er binnenkort veel minder treinen zullen rijden tussen Brussel en Halle, maar de tbg weet nergens van. En zo wordt de dame onterecht gerustgesteld. In een afgeluisterd telefoongesprek horen we hoe hoog ze oploopt met de treinen naar en van de kust én met de kusttram. Ze moet meer geluk gehad hebben dan wij.

Voor de rest volgt er een terugreis zonder verrassingen. We komen op het voorziene uur in Halle aan; na de wateroverlast is dit eigenlijk een onverwacht meevallertje.

De treinlectuur.
John IRVING, The Hotel New Hampshire.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Zeg niet "ik heb me vergist" maar zeg "dit is voortschrijdend inzicht".

Uitgedrukt…
ze zullen zich ervan beloven: ze weten nog niet wat hen te wachten staat

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

14-03-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
We stapten deze keer in Veerle en combineerden twee op de wandelkaart van Laakdal beschikbare paden : Roost- en Veerlepad, al zijn die ondertussen opgenomen in het wandelnetwerk De Merode. Voor het Roostpad betekent dat een verlenging die je in staat stelt door te dringen in het reservaat Roost. In totaal is de wandeling 14.8 km lang: door de combinatie van de 2 wandelingen moet je 1.4 km twee keer afleggen; daardoor lijkt de wandeling op het kaartje maar 13.4 km lang te zijn, maar je moet die 1.4 km er wel degelijk bijtellen. De TWQ bedraagt 39%. Dat we uit een lange neerslagperiode komen, kon het enthousiasme wel enigszins drukken: beide reservaten (Roost ten noorden, en Werft ten zuiden) liggen er bepaald modderig en zelfs ronduit nat bij: onze wandelbottines konden onze voeten net droog houden, ook al omdat de knuppelpaden soms abrupt eindigden op plaatsen waar ze echt nog wel nuttig konden zijn. Het Roostpad is nu trouwens langer dan op de wandelkaart van weleer. Wij gingen braaf van wandelpunt naar wandelpunt: 222 179 220 172 179 222 77 253 124 126 125 150 151 188 172 179 222. Dat bepaalde nummers 2 keer voorkomen is door de combinatie dus normaal. Al bij al is het een typisch Vlaamse toestand: de echt interessante punten mogen er zijn maar ze worden met elkaar verbonden door allerlei wandelonvriendelijke straten en wegen. We quoteerden dan ook niet meer dan 13/20.

De Grote Laak heeft blijkbaar een stuk hoger gestaan in het voorbije regenseizoen.

Knuppelpaden moeten ons door een doornat en moerassig Voort leiden, maar voor hetzelfde geld moet je door plassen en modder.

Meer foto's.

Het weer.
Eerst was het zwaar bewolkt, maar de bewolking verdween uiteindelijk zo goed als volledig. De wind was toch vrij guur.

De stafkaarten.
24/3-4 Herselt (2020)

Hoe we er geraakten.
Plan A behelsde aanvankelijk een verbinding naar Diest met reserve en met een rechtstreekse trein Brussel-Diest. Dat gaf uitzicht op een ruime aansluiting en op een koffie in Wim's Clubs, een stationsbuffet (annex broodjeszaak) oude stijl, zoals er tegenwoordig veel te weinig zijn in de NMBS-stations. We hadden wel een plan B dat uiteindelijk goed van pas kwam, zie verder. Veerle wordt o.a. bediend door lijn 19 Diest - Geel.
Voor de terugrit deden we de ochtendverbinding van plan A in omgekeerde richting: Geel - Diest met bus 19, Diest - Brussel-Noord en Brussel-Noord - Halle. En dat lukte ook nog!

Een beetje geschiedenis.
Na palaveren kreeg Veerle zijn tramverbinding op 15 april 1900, 5 jaar na Turnhout - Meerhout en 4 jaar na Meerhout -Westerlo. Veerle lag op het sluitstuk van de tramlijn Turnhout - Zichem. Minder dan een halve eeuw later, op 4 april 1949, werd de reizigersdienst alweer afgestoten.
De nieuwe busdienst werd opgenomen in tabel 645, nu ja opgenomen: in het tweede spoorboekje van 1949 kreeg je de raad de affiches te raadplegen, want een dienstregeling kon je nog niet aantreffen in het spoorboekje. Een jaar later was dat wel het geval. Meteen werden 2 buslijnen geïntroduceerd die het vele jaren zouden uithouden: Tessenderlo - Zichem en Geel - Zichem. Tot Zichem: vermoedelijk werd het eindpunt van de tramlijn destijds gekozen om een overstap op het treinnet mogelijk te maken en het maakte inderdaad niet veel uit of dat gebeurde in Zichem of het meer voor de hand liggende Diest. Het duurde nog tot 1955 voor de buslijn een verlenging kreeg tussen Zichem en Diest. (In tabel 1199, het hoogste tabelnummer ooit door de NMVB toegepast, als je de privélijnen buiten beschouwing laat.) In het spoorboekje van 1960 vond ik voor het eerst het lijnnummer 19 terug. Zoals wel vaker stond dat lijnnummer voor 2 varianten uit Geel, een naar Tessenderlo en een naar Diest. Die toestand zou blijven bestaan tot het moment van de grote schok van januari 2024. Lijn 19 werd nu alleen nog toegepast voor de lijn tussen Geel en Diest. Een nieuwe lijn 54 staat nu in voor de verbinding Herentals - Westerlo - Tessenderlo.

Meer info over de tramlijn vind je hier en hier.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Geloof het of niet, maar er is een tijd geweest dat we 's morgens gerust en rustig opstonden als we een uitstap gepland hadden. Het gebeurde maar zelden dat het echt fout liep en binnen ruime perken werd er op aansluiting gewacht, van trein naar trein toch. Tegenwoordig zijn we meestal voor de wekker wakker en bekruipt ons een vaag vermoeden dat het ook vandaag wel niet zal lopen zoals voorzien. En zal het alternatief dat als reserve moet dienen het wel doen? Het eerste dat we doen is dan ook nakijken of er nergens een storing is en of er geen staking is bij trein of bus. Vandaag lijkt het mee te zullen vallen. Alleen in Zichem (op onze reisweg naar Diest) is er een storing aan de seinen, waarvan men verwacht dat ze rond 9:00 zal opgelost zijn.
We zijn goed op tijd aan het station en zoals gevreesd zal de geplande IC 3408 op halve kracht rijden. Dat gebeurt wel vaker en dan is dit geen aangename trein; vandaag zal het wel wat te maken hebben met die vrachtwagen die in de buurt van Turnhout onder een trein (inderdaad een vierledig stel) is gereden. En dus kiezen we om met de S naar Leuven mee te rijden. Die bestaat uit één desiro en al snel blijkt dat ook deze samenstelling te beperkt is, al zullen die reizigers die zonder verpinken de schaarse plaatsen in eerste klas innemen daar vermoedelijk anders over denken.
Gelukkig heb ik onderweg in die S-trein het goede idee om IC 2208 op te zoeken; die moet ons nl. naar Diest brengen. Gelukkig, schrijf ik, want het probleem in Zichem is niet opgelost, want nu blijkt er schade aan de sporen te zijn en de IC's naar Tongeren worden omgeleid via Landen. (Die seinstoring zal dus wel verband gehouden hebben met de vermoedelijke railbreuk.) En dus wordt plan B bovengehaald: we nemen IC 1708 (die we dus al in Halle hadden kunnen nemen) in de hoop dat die op tijd rijdt zodat we in Leuven een aansluiting van 6 minuten halen. Overigens bestaat deze trein uit 4 rijtuigen i.p.v. 6 (nooit problemen met modern materieel!) en moet er ook nog een groep kleuters mee. (Tussen haakjes: de trein is afgeschaft geweest tussen Quiévrain en Mons…) Maar we bereiken Leuven toch op tijd en daar staat L 2460 te wachten. Als die nu ook nog met niet te veel vertraging in Diest aankomt, kunnen we toch nog de geplande bus nemen. In Zichem heeft men inderdaad de overweg over korte afstand opgebroken en de defecte rail ligt al in de berm. Het is opvallend hoeveel treinen (zelfs goederentreinen) er toch nog rijden en wij komen zelfs stipt aan, op het tijdelijke spoor 4. Station Diest is één grote werf en het is even klimmen (langs een trapje of een werfweg) om de voetbrug over de sporen te bereiken.

De bus is een Van Hool A12: wat een prachtig ding is dit. Nu het doek dreigt te vallen over Van Hool, is het des te spijtiger dat er wellicht nooit meer een bestelling van De Lijn naar Van Hool gaat, al kondigt Peeters aan dat er nog voor het zomerreces elektrische bussen besteld worden. Te laat komen is een constante bij De Lijn en de Vlaamse regering. Het valt trouwens op dat de bus onderweg wat vertraging maakt, hoewel het niet bijzonder druk is. Snelle verbindingen wil men met de basisbereikbaarheid, maar de dienstregelingen moeten natuurlijk haalbaar zijn!

Dat valt nog meer op bij de terugrit: de bus rijdt met een stelselmatig groeiende vertraging: als we de eerste keer controleren heeft hij 5 minuten, in Veerle zijn dat er al 11. Aan de haltepaal ontbreekt trouwens de dienstregeling van lijn19…

Zoals enkele dagen geleden verloopt ook de terugrit nu opvallend goed. We nemen de erg lange IC 2238 die ons naar Brussel-Noord moet brengen en daar kunnen we overstappen op IC 1738, beide treinen rijden met 4 minuten vertraging, maar we halen de bus van lijn R55 in Halle toch. In theorie vertrekt die om 17:40, maar sinds de Bospoortbrug is afgesloten, lopen ALLE bussen (behalve R70 en R71) hier 2 à 3 minuten vertraging op en die komen goed van pas. De dienstregeling is niet aangepast aan de nieuwe toestand…

En nog dit: IC 1738 rijdt niet verder dan Mons. Geen wonder dat de burgemeesters van o.a. Quiévrain van zich laten horen: deze treinen worden met de regelmaat van een klok afgeschaft tussen Mons (of Saint-Ghislain) en Quiévrain. De uurdienst wordt op die manier niet zelden een twee-uurdienst. En de bus van de TEC van Quiévrain naar Mons is een tijdrovend alternatief. Leve de M7: ze blijven met kinderlijke halsstarrigheid voor problemen zorgen…

De treinlectuur.
John IRVING, The Hotel New Hampshire.
Charles Dickens, Onze wederzijdse vriend.

De belbus kwam er destijds omdat het organiseren van een reguliere buslijn te veel zou hebben gekost. Het was dus eigenlijk een besparingsmaatregel. Plots brak de klomp van enkele rechtse politici, toen bleek dat die belbus wel erg duur was. Met de komst van de basisonbereikbaarheid moest de belbus verdwijnen, maar er kwam een flexbus in de plaats. De toelage voor die flexbussen kwam prompt dubbel zo hoog te liggen als die voor de belbus… Volg je nog?

Uitgedrukt…
overkropt: als het voedsel maar moeizaam zijn weg vindt door de slokdarm, bijvoorbeeld door te snel te eten. Ik heb me een beetje overkropt.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

07-03-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Het lijkt stilaan een ongeschreven regel geworden te zijn dat de GR-trajecten om de zoveel jaar omgegooid worden, zeker als te dier gelegenheid ook nog een nieuwe topogids verschijnt. Nog niet zo heel lang geleden landden we uit Huldenberg in Leuven, maar in de nieuwe topogids (2020) is de looprichting indien gewenst omgedraaid. En dus kunnen we zonder al te veel bezwaar opnieuw in Leuven vertrekken naar Sint-Joris-Weert, dat in de vorige editie niet eens aan bod kwam. Toch is een groot deel van het parcours onveranderd gebleven. De Dijle en de Doode Bemde (dat veelal met de e uit gek uitgesproken wordt, maar dat vermoedelijk een doffe e heeft, want zo wordt een beemd in het Brabants genoemd) vormen de hoofdbrok en je kunt het moeilijk over de Dijle hebben zonder daar ook Leuven bij te betrekken. De ontwerpers hebben hun best gedaan om van de doortocht van Leuven geen saaie bedoening te maken met een oninteressant maar snel traject. Dat merk je ongetwijfeld op het kaartje. De tocht is 16 à 17km lang, met een TWQ van 75% behoort hij tot de betere soort.

Rustig stappen langs de mooiste hoekjes van Leuven.

Langs de Dijle.

Meer foto's hier.

Het weer.
Licht bewolkt en rustig: uiterst aangenaam wandelweer.

De stafkaarten.

32/1-2 Leuven (2019) - 32/5-6 Huldenberg (2019)

Hoe we er geraakten.
Het zou eigenlijk allemaal vrij eenvoudig geweest moeten zijn, met een rechtstreekse IC Halle - Leuven, een halfuurdienst tussen Sint-Joris-Weert en Leuven en opnieuw uitzicht op een overstapvrije rit naar Halle, maar het is nu al duidelijk dat 2024 niet beter wordt dan 2023. Parole, parole…

Een beetje geschiedenis.
Uit de topogids: Tussen 1905 en 1957 reed tussen Brussel en Tienen een stoomtram. Tussen Vossem en Hamme-Mille had hij zelfs zijn eigen bedding met enkelspoor. Omwille van het sterk golvende landschap tussen de valleien van Voer en IJse, liep het tramspoor in vele bochten rond de meest scherpe hellingen, slingerend tussen velden en weiden. De tram vervoerde zowel personen als goederen. Zijn naam van "Zwette Jean" zou hij danken aan de met kolenstof en roet bedekte stokers van de stoomtram. In 1957 was het uit met Zwette Jean, hij kon niet op tegen de sterke opkomst van de auto, vrachtwagen en bus. De tramsporen werden opgebroken en de oude rijtuigen zijn verspreid geraakt. Maar in het landschap kan je nog steeds sporen terugvinden: verhoogde bermen, delen van bruggen of voormalige haltes.

In de details klopt het niet helemaal: de stoomtram verdween bijvoorbeeld lang voor 1957, maar wie wat wijzer wil worden kan hier terecht.

En wie zijn honger hiermee nog niet kan stillen: op deze plaats is een sterk uitgewerkte versie over Zwette Jean te vinden. Ga er eens op bezoek, je zult het je niet beklagen!

De bedding van Zwette Jean, de vroeger tram Vossem - Hamme-Mille, hier met brugje over de Leigracht.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Je denkt dat de verplaatsingen vandaag een fluitje van een cent zullen worden, maar dat is zonder de grillen van de strompelende NMBS gerekend.
Voor een keer vermeld ik ook de bus die ons naar het station van Halle bracht: dat is de 5488 die hier al enkele weken het mooie weer maakt vanuit de stelplaats Het Rad, waarvan ik gehoord heb dat niet het tekort aan chauffeurs maar het tekort aan rijvaardige bussen de oorzaak is van de regelmatige uitval van busritten. Er rijden hier enkele Van Hools rond en dat zijn best nog aangename bussen. Zelfs met de 5 minuten vertraging zijn we nog ruimschoots op tijd om IC 1708 van 9:26 te halen.
Maar met die trein lijkt iets aan de hand te zijn: als je zo goed als tussen elk station extra vertraging maakt, lijkt het erop dat het nog verkeerd kan aflopen en we kiezen het zekere voor het onzekere. We nemen dus IC 3408 en zien dan wel hoe het in Brussel-Zuid verder moet. Met 17 minuten vertraging lijkt IC 508 een goed alternatief te zijn voor de 1708 die ondertussen 17 minuten vertraging heeft opgespaard. Althans dat dachten we: om 9:55 gaan de deuren van IC 508 stipt toe, maar van vertrekken is er geen sprake: uiteindelijk zullen we met 9 minuten vertraging vertrekken; na 8 minuten roept de tbg om dat we met 10 minuten vertraging zullen vertrekken door een kruisende trein. Als alle kruisingen zoveel tijd in beslag nemen, is het niet verwonderlijk dat de stiptheid gekelderd is. En uiteindelijk blijkt onze gok dus verkeerd uitgevallen, want we zouden nog net enkele minuten vroeger met IC 1708 in Leuven zijn aangekomen.

Maar dat is nog niets in vergelijking met wat ons op de terugweg te wachten staat: terwijl we rustig "In de Rapte" (en dat is geen contradictie) van onze welverdiende pint genieten, lezen we dat er een storing is aan meerdere overwegen tussen Wavre en Basse-Wavre. Over een afstand van 1.5 km liggen daar inderdaad 4 overwegen. De ravage in de dienstregeling mag er zijn: de halfuurdienst sneuvelt door de schrapping van één van de treinreeksen en de overblijvende treinen rijden met fikse vertragingen. Kortom, S 6464 rijdt niet en die van een half uur later (S 3065) vertrekt met 14 minuten vertraging in Ottignies. We improviseren een alternatief met bus 79. Die staat tot overmaat van ramp nog 5 minuten voor de overweg omdat een goederentrein richting Ottignies door moet. Als we in Leuven aankomen, zit er niets anders op dan IC 1538 naar Blankenberge te nemen en op dat moment begint alles onverhoopt vlot te lopen. We halen zelfs een overstap van 3 minuten in Brussel-Noord en bereiken Halle om 17:02, weliswaar 28 minuten later dan voorzien. Maar doordat de bussen R55 uiteraard al vertrokken waren, waren we aangewezen op een gedeeltelijke rit tot Essenbeek, zoals de bevriende chauffeur laconiek vaststelde: de wandeling is nog niet gedaan, Victor… Uiteindelijk waren we nog maar eens een volledig uur later dan voorzien thuis. 2024 begint aardig op 2023 te lijken, niet dat iemand dat zal betwijfelen…

De treinlectuur.
John IRVING, The Hotel New Hampshire.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

1970: zeg niet "zwarte" maar zeg "neger"
2020: zeg niet "neger" maar zeg "zwarte"

En hoe zit dat met dan kinderliedje dat we dringend moeten cancelen:
Moriaantje zo zwart als roet,
Ging eens wand'len zonder hoed,
en het zonnetje scheen op zijn bolleke,
want hij had geen parasolleke.

Dus: zo zwart als roet; dus: roetpiet en zwartepiet zijn eigenlijk identiek…

Uitgedrukt…
verkort hebben aan, geen verkort hebben: van iets te weinig hebben, vaak zonder vermelding van waarvan dan wel te weinig is.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

04-03-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Ja hoor, we leven nog. Enkele maanden regelrecht herfstweer en een technisch mankement aan een spatader hebben ons een ongezien lange rustperiode opgelegd, maar gisteren konden we voor het eerst in twee maanden opnieuw op pad. (Al hebben we wel enkele Thuis-afleveringen van eigen makelij op routeyou.com nog maar eens afgestapt in die tussentijd…) Bij Lannoo verscheen in 2001 Nieuw groot wandelboek Vlaanderen, een samenwerking tussen Vakantiegenoegens en Margit Sarbogardi. Wandeling 36 doet Weerde aan en heeft als titel Waar Pieter-Paul Rubens heer was. Dat is een verwijzing naar het Steen of Rubenskasteel. PP zou er de vijf laatste jaren van zijn leven gesleten hebben. Gemakshalve beginnen en eindigen we de 7 à 8 km lange tocht in Eppegem, waar hij in de onmiddellijke buurt van het station komt. De tekst en het kaartje in het wandelboek hebben voor veel inspiratie gezorgd maar toch hebben we twee verbeteringen aangebracht die de wandeling naar een hoger niveau tilden: enkele goed onderhouden voetwegen brachten ons in bij de Sint-Martinuskerk in Weerde en van de Zenne naar Eppegem Station sparen we een lastig stuk langs de N270 uit. Je vindt het op het kaartje. De TWQ bedraagt 50%, al is het deel tussen Eppegem en Weerde langs de ingesnoerde Zenne niet veel soeps.

De ruïnes van de middeleeuwse sluistoren.

De Zenne, hier ongebonden en vrij…

Meer foto's.

Het weer.
Meteen opklarend en dan licht bewolkt, aangenaam fris want niet overdreven winderig.

De stafkaarten.
23/7-8 Vilvoorde (2021)

Hoe we er geraakten.
Met twee stoptreinen per uur tussen Brussel en Eppegem en goed aansluitende treinen tussen Halle en Brussel kon er weinig misgaan.

Een beetje geschiedenis.
Eppegem kreeg een voor die tijd riante halfuurdienst vanaf 1939, eigenaardig genoeg zo een 4 jaar nadat de directe treinen hun intrede hadden gedaan op de in 1935 geëlektrificeerde lijn 25. Zoals nadien wel vaker, was de elektrificatie meteen ook de kans om de bediening op de gerenoveerde lijn grondig te verbeteren. Die halfuurdienst zou standhouden tot de komst van IC-IR in 1984: Eppegem viel terug op een uurdienst, althans wat de verbinding Mechelen - Brussel-Noord betrof. Wel kwam er een nieuwe trein naar of van Mechelen in het verlengde van lijn 26. Het zou tot 2008 duren voor de halfuurdienst terugkwam op de verbinding Antwerpen - Brussel-NZV. De uitbreiding van de diensten op lijn 26 leidde tot een stevige bediening met op dit ogenblik om het half uur een S-trein Antwerpen-Centraal - Nivelles, S-treinen Aalst - lijn 26 - Mechelen en Edingen - lijn 26 - Mechelen, die laatste om het half uur.

Wie echt veel over het stationsgebouw wil weten kan terecht op de site van het onroerend erfgoed.Tot slot nog dit: zoals veel stations op de lijn 25 ligt het stationsgebouw laag ten opzichte van de sporen. Dat heeft alles te maken met de modernisering van deze spoorlijnen in de jaren 1930. Op lijn 25 werden zo goed als alle overwegen afgeschaft en dat kon men realiseren door de sporen over zowat de hele lengte hoger te leggen.

De telegrafische afkorting is FPH. Die H vindt haar oorsprong in de oorspronkelijke schrijfwijze Eppeghem. (FPH, niet te verwarren met FPP, Poperinge.)

De verbinding.

En wat we beleefden.
De stoptrein naar Brussel rijdt met een lichte vertraging; de ervaring leert ons dat die vrijwel nooit ingelopen wordt. Dat is vandaag niet anders. De aansluitende S-trein 1959 rijdt zo goed als volledig volgens het boekje. (IC2110 naar Luxemburg vergaat het minder goed: een desiro moet het ontbrekende rijtuigenstel met I11 vervangen…)
Voor de terugrit herhaalt zich het desiro-scenario, met S 1784 tot Brussel-Noord en S 3784 naar Halle. Al onze treinen bestonden vandaag uit 2 desiro's, behalve de laatste die het met 1 stel moest stellen. We horen hoe een medereizigsters zich verbaast over de S in S-treinen: ze krijgt een perfecte uitleg van een jongeman in uniform, vermoedelijk een onderstationschef op weg naar de namiddagshift. In Brussel-Zuid staat een reiziger ongeduldig te trappelen op het platform, vermoedelijk uitkijkend naar de treinwachter, die zich achteraan de trein bevindt. Wij en die reiziger reizen vooraan mee. Ik lijk wel een speciaal zintuig ontwikkeld te hebben voor grijs- en zwartrijders, want ik ben er wel bijna zeker van dat deze geen biljet heeft. Ik vraag me nog maar eens af waarom die dan in eerste klas komt zitten, want met de onverbiddelijke controles heeft hij wel 0 % meer kans op controle dan in tweede klas. In Ruisbroek eindigt zijn rit. En wat die controles betreft: we hebben er vandaag alweer 4 ritten op zitten zonder controle…

De treinlectuur.
Arthur JAPIN, De man van je leven.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Zeg niet "excuus" maar zeg "geen draagvlak".

Uitgedrukt…
echteg en techteg: echt waar, wis en waarachtig. De t in techteg zou een restant zijn van echtig ende echtig, leer ik in het Woordenboek van het Asses.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

27-02-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Ik heb het hier al eerder vermeld: wandelnetwerken mogen er natuurlijk zijn, maar voor echte documentatie gaat er niets boven een degelijk wandelboek of een wandelfiche, met zo mogelijk geologische, historische, culturele informatie. Soms worden beide zelfs gecombineerd: bij Lannoo verscheen in 2012 De mooiste natuurwandelingen, blijkbaar gebaseerd op de programmareeks Vlaanderen vakantieland van de VRT. En hier vonden we voor Wezemaal de Wijngaardbergroute, eerder bewegwijzerd met de bekende rode zeshoeken, maar nu dus gewoon opgenomen in het Hagelandse wandelnetwerk. Eerdere ervaringen hadden ons geleerd dat je eigenlijk altijd wel terechtkomt op de Wijngaardberg, maar dat het vaak moeilijk is om op het voorziene, dus door de wandelbeschrijving aangegeven route te blijven. De paaltjes van het wandelnetwerk waren dan ook een Godsgeschenk: 6 - 604 - 62 - 63 - 65 - 74 - 64 - 61 - 605 - 6. Punt 6 ligt bij het bezoekerscentrum van de Hagelandse wijn, op het Wezemaalplein. Als je het kaartje bekijkt zie je dat dit voor ons niet het beginpunt was, want wij begonnen aan de kerk of eigenlijk aan de bushalte Vleugtweg. Als je daar uitstapt (en weer instapt), stap je 7.83 km. (Maar wij verkozen een busloze reis en dus moesten we nog twee keer 900 m van en naar de treinhalte Wezemaal toevoegen. Overigens zijn er in 2024 en 2025 omvangrijke werken voorzien, in het kader van de ondertunneling van de spoorweg ter hoogte van de overweg.)
De wandeling zelf is een juweeltje: kort, pittig en grillig. Je loopt voor 72% over echte trage wegen, al kom je af en toe nog wel eens een auto tegen, wat meteen verklaart waarom de modderige wegen er nog wat slechter bij liggen dan nodig, al blijft het allemaal best doenbaar. Het wandelnetwerk is vrij goed bewegwijzerd, al bij al moesten we maar één keer twijfelen en gokten we meteen ook juist. Het kaartje en de gpx kunnen ongetwijfeld voor ondersteuning zorgen. Wie denkt om hier een rustige, vlakke tocht te vinden, is er aan voor de moeite: de ontwerpers hebben gekozen voor een traject met een vijftal afdalingen of klimpartijen, zelfs met trappen. Wij quoteerden 17/20.

Met trappen overwonnen we meest uitgesproken hoogteverschillen.

Een mooie holle weg bracht ons dan weer naar een lager niveau.

Alle foto's vind je hier.

Het weer.
In vergelijking met de vorige dagen mooi, al waren er altijd wel wat (middelhoge, hoge) wolken in de buurt. Winderig.

De stafkaarten.
24/5-6 Haacht (2020) - 24/7-8 Aarschot (2020) - bij het verschijnen van deze kaartreeks werd naar vereenvoudiging gestreefd en dat gaat duidelijk ten koste van volledigheid en duidelijkheid, zeker waar vele voet- en veldwegen elkaar kruisen zoals hier op de Wijngaardberg.

Hoe we er geraakten.
Zoals eerder geschreven is de aangewezen halte Wezemaal Vleugtweg van buslijn 335 Leuven - Aarschot. Uit Leuven ben je dan al snel een half uur onderweg, met de trein duurt het 7 minuten. We kwamen en gingen dus met de trein, ondanks de extra stapafstand. Wezemaal wordt met 3 treinen per uur wonderlijk goed bediend en dus is er altijd wel een aansluiting in Leuven, dat we met de IC Quiévrain - Liège-Guillemins rechtstreeks uit Halle konden bereiken.

Een beetje geschiedenis.
Toen we op de trein terug stonden te wachten, verbaasden we ons over het aantal medereizigers in Wezemaal (LWZ): een 15-tal, veelal gezinnen met kinderen. Dat hoefde eigenlijk niet te verbazen: tijdens de Kerstvakantie is Leuven ongetwijfeld een attractiepool voor dergelijke gelegenheidsreizigers. Met 3 treinen per uur kan Wezemaal overigens moeilijk klagen over de bediening.
Dat is ooit wel anders geweest.
Aan de vooravond van IC-IR 1984 was die bediening op zijn minst merkwaardig: richting Aarschot stopten de treinen om 12:59 - 16:49 - 17:22 - 17:29 - 17:54 - 18:02 - 18:16 - 18:43 - 19:11 - 23:13. Richting Leuven was het nog poverder gesteld: 6:52 en 7:25, met ook nog treinen om 6:36 en 6:59 die Leuven links lieten liggen en via lijnen 53 en 27 naar Brussel reden.

Met de komst van IC-IR op 03.06.1984 ging de bediening nog achteruit: P-treinen naar Aarschot waren er om 5:36 en 6:35, naar Leuven om 5:36, 6:35 en 7:35.

Op 24.05.1998 werd IC-IR 98 ingevoerd: Wezemaal kreeg meteen een uurdienst, met de L-treinen Leuven - Antwerpen-Centraal, aangevuld met enkele P-treinen. naar Leuven kon je van 4:52 tot 23:38, naar Aarschot van 4:28 tot 22:22.

De volgende verbetering kwam er op 11.12.2005, toen ook de L-treinen Leuven - Hasselt in Aarschot stopten. Met een 20/40 verdeling was de toestand wel niet ideaal.

Op 14.06.2015 werd het aantal treinen op 3 per uur gebracht, toen ook de IC-treinen Leuven - Antwerpen-Centraal stopten.

Het is dus niet te verwonderen dat Wezemaal succes heeft: volgens de laatste tellingen zijn er per weekdag 616 instappende reizigers.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Zal het verbazen als ik zeg, dat er nauwelijks iets te melden is? In eerste klas hebben we nauwelijks medereizigers en alle treinen rijden stipt of met een kleine vertraging. De samenstelling van IC 1735 is weer wat overschat, maar omdat er niets over omgeroepen wordt, vermoed ik dat de fout bij het inbrengen van de samenstelling zit, niet bij het vormen van de trein.

De treinlectuur.
Marnix PEETERS, Oogje, Het kleine meisje uit de Lange Tafelstraat.
Lionel SHRIVER, We moeten het even over Kevin hebben.

Acht van de twaalf juryleden van het terroristenproces zoeken (gratis) psychologische bijstand. Als men de volgende keer de jury nu eens samenstelde met horrorfilmfanaten, die zouden tegen een stootje moeten kunnen. Eventjes een bezoekje aan een gespecialiseerde filmzaal en het dozijn is zo gevonden.

Uitgedrukt…
'ne kaljn, mv. kaljes: onnozelaar.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

26-12-2023 om 00:00 geschreven door overweg13