De wandeling.
Bij Lannoo verscheen in 2007 20 x Logeren en wandelen in Vlaanderen. Ons oog viel op een wandeling in Grobbendonk. Toen het boekje verscheen, lieten Luc Vanneste en Erwin De Decker de wandeling vertrekken in hotel 't Hemelryck. Dat lijkt ondertussen een stille dood gestorven; op het adres zou thans een B&B La vie en rose gevestigd zijn, maar Google Maps vermeldt ook voor deze zaak dat ze permanent gesloten is. Veel maakt het toch allemaal niet uit voor ons, die willen stappen en met het openbaar vervoer reizen: de dichtstbijzijnde bushalte is Grobbendonk Vierselsebaan en dat is dan ook waar de tocht begint en eindigt. Het hele traject is net geen 25 km lang, de TWQ bedraagt 37%. Dat zegt het eigenlijk allemaal over deze typisch Vlaamse tocht. Zeker, we liepen door prachtige stukjes bos en kwamen bij de samenvloeiing van Kleine Nete en Aa, die we apart ook nog wel enkele keren tegenkwamen, maar… je moet toch wel erg veel minder interessante stukken doorbijten en met beton is dat niet gemakkelijk. Enkele paden of veldwegen konden ons toch nog bekoren. Die ongelijke kwaliteit weerspiegelt zich ook in onze score: 15.5/20. Het kaartje.

De afspanning De Leeuw. Als je alle foto's bekijkt, kun je vergelijken met vandaag.

Het gevolgde traject was soms echt wel goed. Hier in de buurt van de Aa. (Zou afkomstig zijn van het Latijn aqua, via Germaans ahwa, verder gereduceerd tot aha en aa. De Nederlandse vormen Ee en Ie zouden klankvarianten zijn en het IJ zou evenzeer verwant zijn!)

Het weer.
Zwaar bewolkt en relatief fris. De voorspelde regen bleef op wat gedruppel na uit.

De stafkaarten.
16/1-2 Zandhoven (2016) - 16/3-4 Kasterlee (2016).

Hoe we er geraakten.
De halte Vierselsebaan wordt eigenlijk tamelijk frequent bediend door de lijnen 420 (Herentals - Berchem) en 427 (snelbus Herentals - Antwerpen). De trein brengt ons rechtstreeks naar Herentals uit Halle en dus was onze keuze snel gemaakt.

Een beetje geschiedenis.
Blijkbaar dacht men oorspronkelijk dat het station van Bouwel, op een kleine 3 km van het centrum van Grobbendonk, moest volstaan als bediening en verbinding met Antwerpen en Herentals. In 1904 kwam daar een tramlijn bij van Zandhoven naar Heist-op-den-Berg: zo werd het mogelijk om in Zandhoven over te stappen op de tram naar Antwerpen en Oostmalle en in Bouwel op de trein. Die tramlijn werd al in 1950 stopgezet. (De tram bediende o.a. ons begin- en eindpunt van vandaag, maar daar zijn geen sporen meer van terug te vinden, zoals wel vaker als de tramlijn de bestaande wegenis volgde.)
In het spoorboekje van 1952 vond ik een buslijn 310 Herentals - Lier. Grobbendonk is niet meer dan een voetnoot: andere bediende gemeente. Later werd deze lijn hernoemd tot 15a, met als halte in Grobbendonk Lindekens. Maar ondertussen is er ook een tabel 656 opgedoken. Het betreft een NMVB-buslijn Herentals - Grobbendonk - Broechem, enkele jaren aangekondigd, zonder dienstregeling!
We kunnen er vrijwel zeker van zijn dat dit de lijn in embryonale vorm is die (bijvoorbeeld in 1969) van Zandhoven naar Herentals rijdt. In de loop van de jaren 1970 duikt lijnnummer 42 op in de busboekjes. Dat nummer zal het tot vandaag uithouden, in aangepaste vorm dan toch. Het werd later namelijk 420 - het laatste cijfer bood de mogelijkheid om varianten (schooldiensten) te onderscheiden van de basislijn. Zo zagen strikt functionele lijnen het daglicht, samen met lijn 427, de snelbus die gebruik maakte van de autoweg, zoals hij dat vandaag ook nog doet. Wel te noteren valt dat lijn 420, die jarenlang doorreed tot het Rooseveltplein, volgens de principes van de basisbereikbaarheid nu beperkt blijft tot Antwerpen-Berchem.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Veel kan er vandaag eigenlijk niet misgaan - in normale omstandigheden dan toch, zonder zelfmoorden of overwegongevallen of een combinatie van beide - en dus zijn we er vrij gerust in. We offeren de riante prijs van een seniorenbiljet op, omdat we een lange tocht voor de boeg hebben. IC 3407 heeft nooit meer dan 3 minuten vertraging (in Brussel-Centraal) maar we komen op tijd in Herentals aan.

De bus van lijn 420 brengt ons al even stipt naar Grobbendonk.

We hebben er rekening mee gehouden dat we bijna 25 km hoofdzakelijk vlak parcours wel wat sneller zullen afleggen dan voorzien en dus gaan we ervan uit dat we gewoon de eerst opdagende bus terug nemen. Dat is toevallig een snelbus 427 die met een half uur vertraging rijdt. Haltelink is toch meesterlijk; we zien zelfs dat andere bussen met meer aanvaardbare vertraging rijden, maar deze bus komt ons goed uit met het oog op de aansluiting in Herentals.

IC 3440 vertrekt met 3 minuten vertraging en dat is precies de vertraging waarmee IC 4338 uit Hamont hem voorafgaat. Vanaf Mechelen zal hij stipt rijden.

De treinlectuur.
Dorothy L. SAYERS, The nine tailors.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Koninklijk en federaal, uiteraard zag het KMI zijn subsidies gehalveerd in de nota van BdW…

Uitgedrukt…
Het kwaad is altijd in de weer. Spreekt voor zichzelf en velen zullen het volmondig beamen. (En voor de jeugdige lezertjes: het is be-amen, niet biemen…)

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

30-08-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
We zijn met GR 573 Tour de la vallée de la Vesdre et des Hautes Fagnes echt niet aan ons proefstuk toe: onze eerste tocht langs deze GR stapten we op 9 april 1976, allebei nog frisse twintigers. Ondertussen is de GR al enkele keren aangepast en uitgebreid en we stappen vandaag met de 7^de editie van de topogids als steun en toeverlaat. Het is een traject van 16 à 17 km dat ons van Belleheid (Sart-lez-Spa) naar Spa brengt. Als aanlooproute gaan we voor een asfaltweg tussen de TEC-halte Roquez en Belleheid en in Spa loopt de GR niet door de stad en dus al zeker niet naar het station, zodat we ook daar een stukje moeten breien aan de gevolgde GR. Op het kaartje zijn beide delen buiten GR opgenomen in de tocht. Desondanks ligt de TWQ op 73% en dat verbaast ons niet. We stappen grotendeels langs paden en paadjes die de Hoëgne volgen, door het domeinbos van Gospinal, in de buurt van de Wayai en op weg naar Spa, langs het ondertussen leeggelopen Lac de Warfaaz. Wij hebben alleszins genoten en de score liegt er niet om: 19/20. Vermoedelijk wordt die dit jaar niet meer geëvenaard.
Wat de Hoëgne zo aantrekkelijk maakt, is de variatie, nu eens een rustig kabbelende beek met karakter, dan weer een snelle rivier met watervallen en altijd uitgeschuurd in een veelheid aan rotsen. Zie foto's.

Kaartje.

De Hoëgne is erg gevarieerd, van loom tot snel. Vandaag toch...

Dergelijke wegjes volgden we wel vaker!

Het weer.
Aangenaam, geleidelijk meer en meer bewolkt weer, rustig en net warm genoeg.

De stafkaarten.
50/1-2 Sart (2017) en 49/3-4 Spa (2020)

Hoe we er geraakten.
We hebben uitzicht op een verbinding zonder veel valkuilen, met 2 IC's naar Verviers en een uurdienst door de combinatie van de buslijnen 395/294. De terugreis ziet er even aantrekkelijk uit, deze keer met overstap in Pepinster.

Een beetje geschiedenis.
Tussen de stations van Sart en van Spa lagen er destijds 8 km. Wij maken er vandaag meer dan 16 van… Over deze spoorlijn is werkelijk alles te lezen op de site van Paul Kevers.
Misschien er voor de petite histoire nog aan toevoegen dat de amper 6 jaar oude 6208 op 30.12.1968 de helling afstormde als gevolg van de door de sneeuw defecte reminstallatie om uiteindelijk net voor het huidige Spa-Géronstère te ontsporen. Trieste balans: de 2 personeelsleden op de loc kwamen bij dit ongeval om. Naar verluidt was dit de aanleiding tot het versneld opdoeken van de verbinding.
Wat het deel Spa-Géronstère - Pepinster betreft: dat zou geëlektrificeerd zijn als compensatie van lijn 21 Landen - Genk. Als treinliefhebbers kunnen we de wafelijzerpolitiek alleen maar toejuichen. Voor de elektrificatie reden hier locs van reeks 62 met M1-TD-stellen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Dit wordt geen aflevering van de denderende avonturen van overweg13 en zijn eega. IC's 3408 en 508 kwijten zich voorbeeldig van hun taak en dus komen we op het voorziene uur in Verviers aan.

Daar staat de bus van lijn 395 al klaar op de plaats waar je vroeger als reiziger kon instappen, maar alles is hier anders: de bushalte van de langeafstandsbussen valt nu samen met die van de stadsbussen, de pissijn is verdwenen en de trappen evenzeer. De bus rijdt nog altijd om in Verviers, maar de belangrijkste gebeurtenis speelt zich af net voor de halte Roquez. Ik heb net gebeld, als de bus een noodstop van jewelste maakt; ik denk niet dat we ooit met de trein al zo snel tot stilstand gekomen zijn. Nogal wat reizigers vliegen vooruit, om van de bagage nog te zwijgen: een wagen wil afslaan, wat er precies gebeurd is, weet ik niet. Maar een kop-staartaanrijding wordt nipt vermeden. Ik hou er een pijnlijk scheenbeen aan over, zonder veel erg.

De terugrit uit Spa verloopt zonder incidenten. We krijgen controle en als de tbg nog eens passeert, maakt hij ons er attent attent op, dat we in Pepinster kunnen overstappen op de trein naar Brussel. Het zou wel eens de eerste keer kunnen zijn dat we hier een break hebben en het spoor ligt er veel beter bij dan een (hele) tijd geleden.
IC 440 bestaat uit een stel M6-rijtuigen, Belux houdt het op I11'en. De trein rijdt de hele weg stipt. De aansluitende IC 3241 doet het net zo goed. Opvallend: op het scherm in het rijtuig met B-logo staat ook het rijtuignummer (73091) vermeld! Handig voor die ene spoorwegliefhebber die de nummers bijhoudt. Als er echte info verschijnt, verdwijnt het rijtuignummer. In de plaats krijgen we een overzicht van de rit tussen Sint-Niklaas en Brussel-Zuid. Het deel voorbij Brussel-Zuid is verdwenen in de armen van de informatica.

De treinlectuur.
Dorothy L. SAYERS, The nine tailors. Gekocht in 1972, nu zo goed als onvindbaar.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

In het laatste nummer van Plus Magazine wordt de vraag gesteld waarom we zo veel in de file staan. Het echte antwoord: omdat we zo veel met de auto rijden, wordt nauwelijks vermeld. Domme vraag, dom antwoord.

Uitgedrukt…
Achter iemanten zijn gat routen maken… Waar die routen vandaan komen (met de ou zoals in koud) weet ik niet. De betekenis: over iemand roddelen, hem zwart maken, achterklap en zelfs laster van de zuiverste soort.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

26-08-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Minder dan een jaar geleden arriveerden we uit Givry in Engreux en vandaag willen we het vervolg stappen. Inspiratiebron is een kaart met de veelbelovende titel Over hoogplateaus en door weidse Ardeense bossen. De korte tocht (nauwelijks 7,4 km) is makkelijk op te delen in 5 delen, elk met hun eigen karakteristieken. Vooreerst is er de afdaling uit het erg kleine Engreux naar de Ourthe, een aanlooproute die er best mag zijn. Als je de Ourthe bereikt, begint het tweede deel. Eigenlijk is dat het eerste deel van het overigens niet-bewegwijzerde pad. Je volgt de Ourthe tot aan een brugje over de Ourthe langs een goed begaanbaar, duidelijk zichtbaar pad. In deel drie is er ook nog sprake van een duidelijk zichtbaar pad, maar na het brugje wordt het een ruig pad, soms over rotsen, die bij regenweer onvermijdelijk glad en gevaarlijk zijn, met een veel geaccidenteerder verloop dan het pad voor de brug. Dan wordt het klimmen uit de Ourthevallei, richting Filly en Nadrin. Het kaartje en de bijhorende grafiek bewijzen dat dit niet zo maar een klim is, maar een lange, sterk stijgende weg, die er nu nog extra moeilijk bij ligt door de aan de gang zijnde bosexploitatie. Eenmaal boven volgt er nog een reeks betonwegen die opgefleurd worden door schitterende panorama's. De TWQ bedraagt 58%, maar het leek veel meer. Al bij al was het een veeleisend traject: het gebeurt niet vaak dat we 45 minuten langer stappen dan voorzien. Gelukkig hadden we erg veel tijd tussen beide bussen in. We gaven een score van 17.5/20.
Let op: de Ourthe stond laag en kabbelde rustig voort. Een hogere waterstand maakt het traject langs de Ourthe vermoedelijk onmogelijk!

De Ourthe…

… en de panorama's

Het weer.
Heerlijk fris (17°), half bewolkt. Prachtig wandelweer! Zie foto's.

De stafkaarten.
60/3-4 Houffalize (2020)

Hoe we er geraakten.
Een eerste optie liep over Marloie met overstap op de expressbus naar Bastogne, waar we dan de enige bus van lijn 17 Bastogne - Houffalize konden nemen. Veiligheidshalve hadden we wel een uur reserve ingebouwd, al naargelang de noodwendigheid op te nemen in Marloie of in Bastogne. Maar precies door die reserve bleken we net zo goed via Liège te kunnen reizen, ook met reserve, die bovendien beter verdeeld leek. We hoefden er niet eens vroeger uit Halle voor te vertrekken. Het werd dus Halle - Brussel-Zuid - Liège-Guillemins - Bastogne - Engreux. Een hele onderneming maar eigenlijk toch ook een OV-reis om van te genieten.
Voor de terugrit hadden we evenmin veel keuze: de enige bus in de namiddag van lijn 15/2 moest ons naar Houffalize brengen. De overstap aan Aux Chéras liet ons toe in het bekende café-restaurant het nuttige aan het aangename te paren. Expressbus E69 moest ons dan naar Liège-Guillemins brengen en daarna werd het natuurlijk een routineuze trip huiswaarts.

Een beetje geschiedenis.
Eigenlijk is de ruime regio altijd al erg karig (en onoverzichtelijk) bediend door het OV. Getuige 3 nooit gerealiseerde tramlijnen, met name La Roche - Nadrin - Mont - Cherain - Gouvy, dus niet eens doordringend tot Houffalize, Manhay - Mont - Houffalize en Houffalize - Bertogne - Bastogne.
In 1930 al vond ik een eerste buslijn tussen La Roche en Houffalize, met 2 heen-en-terugritten per dag. Eigenlijk zou het maar heel tijdelijk meer worden dan dat. In het spoorboekje van 1952 vond ik een tabel 934 Marloie - La Roche - Houffalize, met de bekende 2 heen-en-terugritten en zonder bediening op zaterdag en zondag. Die was er wel in de zomervakantie en dan nog wel zonder overstap in La Roche.
Ik maak een reuzensprong naar 1981. De dienstregeling is alleen maar ingewikkelder en onoverzichtelijker geworden. Van La Roche naar Houffalize rijden er bussen om 8:40 (R6), 9:41 (R1245 en op R3 op schoolvakantiedagen), 12:19 (R3 schooldagen en R7), 17:15 (N7), 19:56 (R7). Tijdens de zomervakantie wordt dat: 8:50 (R245 + markt Houffalize), 11:20 (R137), 13:12 (R6), 19:40). Je moet al bijna OV-deskundige zijn om hier wijs uit te geraken. Toeristisch betekent het nog nauwelijks iets, al wordt de Hérou (met hotel-restaurant en uitkijktoren over de Ourthe) nog bediend.
Tegenwoordig is de dienst tot een strikt minimum beperkt: op schooldagen is er een rit om 12:14 en om 16:32, op niet-schooldagen is er maar 1 rit, om 16:35. Opvallend: ook op zondag blijft er nog één rit, om 17:17. Let wel: dit gaat allemaal over de ritten La Roche - Houffalize.
Bij een vorige reorganisatie werd de lijn 15 Marloie - La Roche - Houffalize opgedeeld in een lijn 15 en een lijn 15/2. Die laatste slaat op het lijndeel La Roche - Houffalize. In de praktijk reed de bus uit Marloie veelal door naar Houffalize.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Net zoals op 5 augustus nemen we P 13865 die ons in krek dezelfde samenstelling als 16 dagen geleden naar Brussel-Zuid brengt. De aansluitende IC 407 rijdt maar tot Liège-Guillemins i.p.v. Welkenraedt door werken op lijn 37. Veel valt er niet over te vertellen: wat vertraging in de NZV en bij de aankomst in Liège-Guillemins waar de trein op spoor 5 aankomt i.p.v. spoor 1: dat scheelt al snel enkele minuten. Bus E69 vertrekt altijd 2 minuten na het uur en dat is de reden waarom we niet de IC naar Eupen gekozen hebben. Op dit moment van de dag is dat niet erg door de 2^de IC tussen Brussel en Liège, maar op sommige momenten van de dag is het tijdverlies wel belangrijk. Die E69 brengt ons in 95 minuten naar het vroegere station van Bastogne-Sud, waar we de enige bruikbare bus van lijn 17 kunnen nemen. Die lijn 17 rijdt op zich al erg sporadisch en lang niet alle ritten bedienen Engreux, maar we hebben zelfs een medereizigster tot Engreux, en bij de Pépinière stappen nog 2 jongelui op, die wel lang voor Engreux uitstappen. Het verbaast me altijd hoe zelfs onmogelijke dienstregelingen nog altijd volk aantrekken.

Ook voor de terugreis moeten we het stellen met de enige bus van de dag. En ook nu zijn we niet alleen. Vijf Duitstalige wandelaars en een bouwvakker stappen in bij de halte Nadrin Place. Ik meen te zien dat de chauffeur van de bus uit ongeloof aan zijn voorhoofd komt. De Duitsers vragen of ze met de kaart kunnen betalen, maar om een of andere reden is dat bij de TEC nog altijd onmogelijk. De chauffeur levert cash één biljet voor 5 personen af. De halte Aux Chéras is een eigenaardigheid. Al sinds jaar en dag stopt de bus van lijn 1011 (en nu dus de E69) aan deze halte die men blijkbaar beschouwt als een bruikbaar overstappunt tussen de regionale, minder frequente, bussen en de snelle lijn Liège - Arlon. Wij hebben er een half uur overstaptijd en dan smaakt de pint op het terras van het druk beklante Aux Chéras¸ waar het gros van de klanten uit Nederlandstaligen bestaat en waar de waard ook een aardig mondje Nederlands spreekt.
De bus van E69 bouwt traditioneel vertraging op in Bastogne en dat ziet er niet goed uit voor ons, met een korte overstap in Liège-Guillemins. Negen minuten is inderdaad te veel, maar twee halten voor de terminus is de vertraging geslonken tot 2 minuten: het ziet er nu allemaal een stuk beter uit, maar 3 of 4 opeenvolgende rode lichten beslissen er anders over. Bij aankomst tekenen we 5 minuten vertraging op, aan de voet van perron 3 lezen we embarquement terminé. We doen niet eens een poging meer. Dat er geen IC naar Brussel - Kortrijk meer rijdt, betekent een vol uur wachten. We proberen deze pil wat te vergulden door de rechtstreekse IC naar Halle te nemen, ook al komen we daarmee 9 minuten later in Halle aan dan met de IC naar Oostende en een overstap in Brussel-Noord.

Aan die aansluitingen aan de Guillemins zouden ze toch wel eens mogen sleutelen, je kunt de verkeersproblemen niet eindeloos op de aanleg van de tram blijven steken, ook al spelen die ongetwijfeld nog een rol. Eén ding staat vandaag wel vast: onze abonnementen Horizon+ van de TEC hebben maximaal gerendeerd. De ritten in de comfortabele expressbussen en die in de erg landelijke regionale bussen door overweldigende landschappen zijn de Horizon+ zeker waard.

De treinlectuur.
Tahar BEN JELLOUN. L'insomnie. Het aan slapeloosheid lijdende hoofdpersonage meent de oplossing voor zijn probleem gevonden te hebben als hij ontdekt dat het doodmaken van een slachtoffer dat sowieso met één been in het graf staat - te beginnen met zijn eigen moeder-, hem "slaappunten" oplevert. Als hij de slag van zijn leven meent te slaan met de dood van de rijkste bankier van Marokko, valt hij echter in een coma… Een overdosis, kom…
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Ik denk dat ik niet met Bouchez zou willen spelen op de speelplaats van de lagere school…

Uitgedrukt…
Als dat waar is, is mijn gat een peperkoek. M.a.w., ik geloof er niks van.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

21-08-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
De geschiedenis van GR 127 Tour du Brabant wallon is vrij eenvoudig te schrijven: TBW ontstond in 1996 en werd toen bewegwijzerd door een wandelclub uit Rebecq. De bewegwijzering week af van de gedeponeerde rood-witte streepjes van de GR-paden, maar het principe bleef hetzelfde: rood - lichtblauw, opvallend minder opvallend dan de markeringen van de GR. Tussen 1999 en 2017 stapten we niet minder dan 8 trajecten die ons van Wavre naar Chastre brachten langs een hele reeks steden en dorpen die hier zelfs bij ons in de verre buurt lagen. Tussen 2018 en 2024 stapten we nog eens 4 tochten die ons van Chastre naar Jodoigne brachten. Het is de laatste tocht Opheylissem - Jodoigne die we vandaag in het zonnetje willen zetten. Begin en einde liggen 14.3 km van elkaar; de TWQ bedraagt 58%, bijna uitsluitend op het conto te schrijven van onverharde landwegen die ons over de glooiingen van dit landbouwgebied bij uitstek voeren. Even werd het erg moeilijk, met name in Piétrain waar de ontwerpers ons door een smal overgroeid pad loodsten; welke wandelgod me vanochtend de ingeving gaf om toch maar de lange broek aan te trekken, ondanks de voorspelde temperaturen, wie zal het zeggen? Zelfs die broek bood onvoldoende bescherming tegen de overhangende netels en bramen. Het is de hoogste tijd dat de gemeente Jodoigne geïnterpelleerd wordt over het onderhoud van dit kort stukje weg. We quoteerden 14.5/20.

Kaartje en foto's.

De Ferme Germeau, een van de mooiste op het traject.

De Grote Gete, net buiten Jodoigne.

Het weer.
Van licht tot half bewolkt, warm (26°) met gelukkig wat wind.

De stafkaarten.
37/7-8 Tienen (2019) - 40/3-4 Jodoigne (2019)

Hoe we er geraakten.
Opheylissem is op zondag niet zo frequent te bereiken. We treinen naar Tienen waar we bus 339 van de TEC Tienen - Hannut willen nemen. Voor de terugreis komt alleen lijn 62 van De Lijn Jodoigne - Tienen in aanmerking. En dan kan vanuit Tienen de treinreis naar Halle beginnen.

Een beetje geschiedenis.
Jodoigne is destijds gezegend geweest met een hoog aantal spoorlijnen. In de eerste plaats was er natuurlijk lijn 142 Tienen - Namur, die naast stadjes als Hannut en Jodoigne ook nog een resem landelijke haltes bediende, inbegrepen Ramillies, waar kon worden overgestapt op lijn 147 Landen - Gembloux - Tamines. Daarnaast vertrokken niet minder dan 5 tramlijnen uit de stelplaats van Jodoigne die ideaal naast het spoorwegstation lag. Het betrof - met tussen haakjes het tabelnummer in het spoorboekje van 1935 - Jodoigne - Sint-Joris-Weert - Vossem - Sterrebeek - Brussel (o.a. eindpunt Daillyplein) [296], Jodoigne - Leuven [311], Jodoigne - Wavre [313], Jodoigne - Tienen - Sint-Truiden [315] en Jodoigne - Chastre [325].

Het is opvallend hoe je sommige van deze verbindingen ook na bijna een eeuw nog terugvindt, uiteraard onder de vorm van buslijnen. Lijn 142 werd gesloten in 1960, althans het deel Tienen - Ramillies, maar ook verderop bleven er nog nauwelijks treinen rijden. De dienst Tienen - Namur werd opgesplitst in 2 buslijnen, 142A van Jodoigne via Ramillies naar Namur en lijn 142B Tienen - Jodoigne. Zoals dat toen gebruikelijk was, werden varianten gecreëerd. Om één of andere reden werden de a en de b later verwisseld, zodat lijn 142A uiteindelijk de Vlaamse lijn naar Tienen werd. Dat nummer bleef behouden tot het eerste decennium van deze eeuw, toen orde op zaken gesteld werd in de kakofonie aan varianten: lijn 142a werd 360 - 361 - 362, opgenomen in één tabel, maar wel een stuk duidelijker: 360 voor de basislijn Tienen - Jodoigne, 361 voor de lijn Tienen - Outgaarden en 362 voor de lijn Tienen - Mélin. Met de komst van de basisbereikbaarheid werd verder gesnoeid. Lijn 360 werd uiteindelijk 62, met nauwelijks nog schoolvarianten.
Bij de TEC blijft het aantal buslijnen indrukwekkend, al moet gezegd dat ze niet allemaal even goed bediend worden. Ik zet ze even op een rijtje:

-5: naar Tienen;-18: naar Leuven;-23: naar Wavre;-25: naar Gembloux;-26: naar Ezemaal;-35: naar Louvain-la-Neuve;- 610: naar Hannut;- 823: naar Eghezée

en twee aanwinsten - expresslijnen - van recente datum E1 (naar Namur) en E82 (naar Ottignies)

De verbinding.

En wat we beleefden.
Ik geef het grif toe, dit is de blunder van het jaar. Pas 's avonds hoor ik dat dit het Pukkelpopweekend wordt en dat dat op 15 augustus begint. Alles is tot in detail voorbereid, maar daar hadden we niet aan gedacht. Dus waagden we het er toch maar op, rekening houdend met het vroege vertrekuur. Maar… bij aankomst in Brussel-Zuid is eerste klas van deze trein in verkorte samenstelling (6 rijtuigen i.p.v. 11, een lieve attentie van de NMBS aan de Pukkelpoppers) al ingenomen door het jonge volkje dat bovendien nog halve huishoudens aan zakken, tenten, stoeltjes en meer lijkt mee te slepen. In alle volgende stations wordt de toestand alleen maar schrijnender en groeit de vertraging zienderogen: Centraal +3, Noord +8, Leuven +14. Met 10 minuten overstaptijd in Tienen ziet het er redelijk hopeloos uit, nu aansluitingen tussen trein en bus ondanks vele loze politieke woorden precairder geworden zijn dan ooit. Het zal trouwens nog zaak worden om van de trein te geraken: in de middengang zitten en liggen festivalgangers en hun uitrusting zodat het al een hele onderneming wordt om tot aan het platform te geraken. We beginnen onze expeditie kort na Leuven. Het platform zelf staat trouwens zo vol als wat, maar het moet gezegd: de jeugd van tegenwoordig gedraagt zich hoffelijk en behulpzaam. In Tienen moeten enkele jongeren uitstappen, voor ons de enige manier om uit te stappen. Ze haasten zich om opnieuw in te stappen en inderdaad zal Tienen het eerste station zijn waar reizigers op het perron achterblijven. Ironie, oh ironie: in de app van de NMBS kunnen we lezen dat de bezetting van deze trein laag is: zelfs een donkerrood mannetje zou niet volstaan om een beeld te schetsen van de echte bezetting.
De bus is inderdaad vertrokken, de volgende rijdt al na 4 uur. Gelukkig kun je in Tienen nog taxi's nemen en dat is voor ons de enige oplossing. Ook de achtergebleven jongeren worden na een tijdje trouwens opgehaald door inderhaast opgetrommelde ouders en kennissen. De NMBS is een instrument voor massavervoer, behalve als die massa ook opdaagt. Wat een blamage!

Flink later dan voorzien dropt de vriendelijke, praatzame taxichauffeur ons op de parking van het domein van Opheylissem.

Voor de terugrit gebruiken we lijn 62 van De Lijn, al staat op het haltebord van de TEC nog altijd 360 vermeld. Herstructureren is mooi (??) maar dan moet het wel grondig gebeuren.

Haltebord met verouderde info De Lijn. 360 is al een tijdje 62…

IC 1537 heeft wel zijn gewone samenstelling. Nu is er natuurlijk plaats zat; wat een contrast met vanmorgen! De trein vertrekt uit Tienen met 5 minuten vertraging; in Brussel-Noord blijft daar nog 1 minuut van over en we halen zelfs de S naar Denderleeuw van 15:42. Dat bespaart ons een ritje in de stoptrein.

De treinlectuur.
Tahar BEN JELLOUN, L'insomnie.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Coucke wil in Roemenië het kasteel van Dracula kopen. Eerst zijn hoektanden nog laten bijslijpen, natuurlijk. Geloof het of niet, dit stond er al voor ze 's anderendaags in De Tijd hetzelfde idee hadden, met foto… Pech.

Uitgedrukt…
A hê geloute… hij is er aan voor de moeite, of erger: het is met hem gedaan. Zou kunnen komen van: hij heeft geloten, zijn lot is bepaald.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

15-08-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Iets meer dan een jaar geleden stapten we al van Sainte-Cécile naar Herbeumont (zie de bijdrage van 6 juni 2023) en toen kozen we om gemeenschappelijk met GR 161 naar Herbeumont te stappen. Maar eigenlijk kun je ook langs een alternatieve weg van Herbeumont naar Mortehan stappen. Wij zochten daarom vandaag aansluiting met dit traject langs o.m. het uitzichtpunt op Le Tombeau du Chevalier. In wezen zou dit bijna uitsluitend een bostocht kunnen zijn, maar net toen we - zoals we achteraf van elkaar vernamen - aan het denken waren dat dit wel eens de eerste 9.5/10 of zelfs 10 sinds lang zou kunnen worden - werden we geconfronteerd met een 4 km lange, verharde weg die als een akelige kwetsuur door het Bois de Sainte-Cécile liep en die niet eens autovrij was. Maar we wilden toch alles wat daar voor en achter correct waarderen en dus werd het uiteindelijk toch nog 16/20. Tenslotte verliep 53% van de bijna 11 km lange tocht langs soms ruige boswegen en -paden en dat door een gebied dat misschien wel tot de meest ongeschonden van België behoort.

Foto's en kaartje.

Tombe du Chevalier, het Graf van de Ridder, waar de Semois precies even de weg kwijt was.

Bois de Sainte-Cécile.

Het weer.
Tamelijk warm (24 à 25°), op wat cumulus na helder en erg rustig.

De stafkaarten.
67/3-4 Herbeumont (2021)

Hoe we er geraakten.
Eigenlijk is de voorbereiding zich op een nogal eigenaardige, onverwachte wijze ontwikkeld. Oorspronkelijk was het de bedoeling om naar Florenville te reizen, met de nodige reserve, want het kon o.a. verkeerd gaan in Libramont (met de aansluiting van de IC op de L-trein) en in Florenville, waar een aansluiting van 8 minuten op een bus die maar om de 2uur rijdt, ook voor wat kopzorgen kon zorgen. En dus kozen we om een uur reserve in te bouwen, dat ons ofwel in Libramont, ofwel in Florenville van pas zou kunnen komen. Laat ons dat maar plan A noemen.
Toen dat helemaal op punt leek te staan, had ik toch het goede idee om de TEC-planner aan het werk te zetten en die toverde ons plan B voor, dat ons toeliet om geen uur tijd te verliezen, nog altijd met plan A in het achterhoofd. Dat hield wel een overstap in Herbeumont van de nieuwe lijn 48 uit Bertrix op de net iets oudere toeristische lijn V1 in.

Een beetje geschiedenis.
Als je wat oppervlakkig in oude spoorboekjes snuffelt, zou je nogal snel kunnen besluiten dat Mortehan niet echt te klagen had over zijn OV-bediening. Maar… Cugnon-Mortehan mag dan wel een station geweest zijn op spoorlijn 163A Bertrix - Muno en de bussen die de treinen moesten vervangen na de stopzetting van de reizigersdienst bedienden ook Mortehan, van trein noch van bus kon het dorp Mortehan veel soelaas verwachten. Want de Tunnel de Linglé verhinderde een min of meer gepaste bediening. Deze ongelooflijke website maakt een en ander duidelijk. Je kunt natuurlijk direct doorscrollen naar het station van Cugnon-Mortehan of naar de tunnel van Linglé, maar het zal hoe dan ook duidelijk zijn dat dit station er was voor de leisteengroeven en niet voor de bediening van de dorpen. (Cugnon lag zo mogelijk nog verder dan Mortehan…) De vervangende busdienst reed trouwens ook direct van het vroegere station naar Herbeumont.
Maar al voor WO II was er een busverbinding Bouillon - Bertrix, met 2 ritten heen en terug op alle dagen van de week. Echt om over naar huis te schrijven was dit evenmin, maar deze bus bediende tenminste het hart van Mortehan (en andere dorpen als Dohan, Les Hayons, Auby en Cugnon). Dat deze lijn nog altijd bestaat, is een klein wonder: in 1976 werd ze (toen ook al lijn 40) niet langer uitgebaat op zondag, behalve in juli en augustus, in 1979 viel de zondagdienst helemaal weg, in 1980 werd alleen nog in juli en augustus gereden op zaterdag, al kwam de zaterdagdienst terug in 1984. Twee jaar later bleef er echter maar 1 heen en terug op zaterdag meer over.
En eigenlijk heeft lijn 40 ook van maandag tot vrijdag al die tijd het stramien van 2 ritten in elke richting behouden. Geleidelijk werd wel geschoven met een middagrit, afhankelijk van de dag van de week. Wat vandaag overblijft, is een dienstregeling waarvan je de efficiëntie kunt betwijfelen. Om een voorbeeldje te geven: op schooldagen kun je 's morgens uit Mortehan niet naar Bouillon, omdat de bus een ingekort traject volgt.
Opvallend is wel dat de SNCV in de jaren 1970 toeristische ritten inlegde: zo was er lijn 26 Florenville - Bouillon, die wel Mortehan bediende. De in 2023 ingevoerde V1 (Orval - Bouillon) lijkt daar een verre echo van te zijn. Deze toeristische lijn rijdt om de twee uur, tijdens de Waalse zomervakantie en bedient inderdaad ook het dorp Mortehan, dat de rest van het jaar grotendeels op zijn honger blijft zitten…

De verbinding.

En wat we beleefden.
In Halle trakteerden we onszelf meteen op een specialleke: P 13865 Jemeppe-sur-Sambre - Schaarbeek. Zoek hem maar niet op in het spoorboekje. (Spoorboekje, waarvan de juniversie nog altijd op zich laat wachten, net als het antwoord op mijn onderhand bijna een maand oude vraag aan de klantendienst naar dat spoorboekje.) Die P-trein is een aangepaste P 7723 die van Luttre niet naar Nivelles rijdt, maar naar Braine-le-Comte en op die manier invalt voor P8702 Quiévrain - Schaarbeek, die ook al om 7:54 zou vertrekken. De trein heeft maar een eersteklasrijtuig waarvan de bezetting procentueel hoger ligt dan die van tweede klas. Toch is het meegenomen dat we nog eens in een M4 kunnen reizen, ook al omdat de zon haar haatdragende activiteiten nog maar net begonnen is.
Dan volgt de lange rit naar Libramont in IC 2108, in een samenstelling die wel meer treinen van de reeks 21** zouden kunnen gebruiken. Deze trein bouwt wat vertraging op (7 minuten in Brussel-Luxemburg) maar die wordt vanaf Gembloux snel afgebouwd. Stilaan kunnen we beginnen dromen van plan B, al is de weg nog lang. Tussen Namur en Ciney wordt al een hele tijd tegen 160 km/u gereden. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het nochtans aangepaste spoor er niet overal even goed bij ligt. En misschien verteren de M6 bepaalde bochten en wissels wat minder goed. Maar als we in Libramont stipt aankomen, gaan we voluit voor plan B. Met L 5960 zullen we naar Bertrix rijden i.p.v. Florenville.

In Bertrix staat lijn 48 duidelijk op het haltebord van perron 3 en ook de afgedrukte dienstregeling op de website heeft het over perron 3. Alleen de app maakt gewag van perron 1; ik kijk het even na en op het haltebord lees ik: quai de réserve. De bus stopt inderdaad aan perron 3 maar meteen krijgen we van de chauffeur te horen dat we eigenlijk aan perron 1 moeten wachten. Het zal niet de enige eigenaardigheid zijn die we vandaag van de TEC in de aanbieding krijgen. Bijna volgens de traditie van de TEC is de dienstregeling van de 48 (met een 10-tal reizigers) eerder krap. Deze lijn 48 vervangt de vroegere lijn 163a, weliswaar langs een snellere route. Zij gaat niet langer langs Saint-Médard, om maar iets te zeggen, en haar eindpunt is het Centre FEDASIL. Blijkbaar mogen de bewoners van het centrum geen tijd verliezen. Dat dit ten koste gaat van enkele interessante punten op de oude route is collateral damage. Ook het overstappunt op lijn V1 is wat fout gekozen; net voor de lijnen 48 en V1 elk hun eigen weg kiezen, ligt de halte Champs Simon. Daar stappen we dus over op lijn V1 die nu niet meer moet doen dan ons naar de andere kant van het dorp te brengen. Het is prettig om vast te stellen dat de toeristische lijn wel degelijk wat klanten heeft. Wij moeten er al uit na minder dan 2 km, bij de halte Home waarvan de bewoners zich nu behalve in de zomervakantie zonder bus moeten zien te redden. Blijkbaar is de vermindering van het aantal bussen recht evenredig met de informatie op de halteborden. Niet alleen vertikken ze het bij de TEC-Luxembourg om nog schoollijnen te vermelden - je moet het stellen met een zwarte S - de nieuwe lijn V1 krijgt stickers zonder vermelding van de richting (of eindbestemming). Nog even en we zijn terug bij de wit-rode bordjes AUTOBUS van weleer, toen we soms elk aan een kant van de weg gingen staan om zeker te zijn dat een van ons de bus kon stoppen.

In Herbeumont viel het allemaal nog mee omdat we dat dorp nog vrij goed kenden van de vorige keren, in Mortehan liep het minder vlot. Aan de haltepalen hangt info voor beide richtingen - kiezen maar - maar naar de juiste zijde van de weg heb je het voor het raden. Gelukkig ga je tegenwoordig niet meer op stap zonder een flinke hoeveelheid apps en digitale kaarten, zodat je na wat speurwerk toch terecht komt. Ook deze bus heeft wat reizigers mee, al denk ik dat wij de enige toeristen zijn. Chiny wordt bediend met een heen-en-terugje en het is precies daar dat reizigers instappen. Chiny is door het afschaffen van lijn 23 Florenville - Neufchâteau wel aangewezen op deze V1, wat die van het verderop gelegen Suxy niet meer kunnen zeggen.

De terugreis per trein loopt eigenlijk ook zo goed als gewoon. In L 5987 krijgen we een tbg die ervan uitgaat dat we libre-parcours hebben - in eerste klas, weet je wel - maar we hebben net de laatste 2 ritten op de railpass aan de prijs van januari 2024 geïnvesteerd. Ook in IC 2139 - gelukkig ook M6 - krijgen we meteen controle, maar daar zal het bij blijven. In Ottignies komen enkele Walibijongeren zich in eerste klas nestelen, dicht genoeg om de zure zweetgeuren van een dagje pretpark te verspreiden. En ja, kun je het hen kwalijk nemen dat ze na een dagje Walibi niet meer de fut hebben om naar het volgende rijtuig te verhuizen? Blijft voor ons nog het ritje langs lijn 26. De tbg verwittigt ons dat de helft van de trein geen airco heeft, maar we besluiten toch maar in het warme deel een onderkomen te zoeken. Ik laat trouwens vallen dat we vanmorgen al kou gehad hebben in een M6, waarop hij prompt reageert met: "Ah, je bent een van ons." Ik vraag: "Hoezo?" en hij vindt dat iemand die niet voor de NMBS gewerkt heeft of werkt niet weet wat een M6 is. Ik vertel hem mijn verhaal van spoorwegliefhebber, van overweg 13 op lijn 94 tot nu, en dat ik de rijtuigen nog wel ken, maar dat ik het heel technische gebied van beveiliging niet meer echt kan volgen. Hij vindt dat ik dan maar moet solliciteren, want dat ze nieuwe mensen nodig hebben. Weet hij veel dat ik na de humaniora van NMBS'ers te horen kreeg dat ik voor ingenieur moest studeren, om dan bij de spoorwegen terecht te komen. De linguïstiek en een begeesterende leraar in de retorica hebben er anders over beslist… (Als ik dat toch gedaan had, dan zouden we nu libre-parcours gehad hebben...)

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Luchthaven Frankfurt urenlang zonder stroom nadat relmuis kabel heeft doorgebeten. Die heeft haar naam niet gestolen.

Uitgedrukt…
Ze/hij is ervan tussen. Niet bepaald een gevoelige manier om te zeggen dat iemand dood is.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

05-08-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

Ik hou al jaren bij in welke onderhoudsposten de NMBS-rijtuigen "zitten" en naar aanleiding van recent bericht over de overschakeling van de I11-rijtuigen van Oostende naar Vorst vind je hier een jarenlang overzicht van de positionering van de rijtuigen, jaar na jaar. Ik besef dat het niet zo handig is door de vele kolommen, maar het is - vermoed ik - wel volledig. In principe gaat het telkens om de OP in december, sinds vele jaren voor de wijziging van de dienstregeling.

Dat er fouten in zitten is onvermijdelijk, zeker nu de NMBS in een kramp geschoten is en niet langer langs officiële weg de nodige informatie doorstuurt. En dus: don't shoot, I'm only the piano player.

Bijlagen:
onderhoudsposten sinds de jaren 1980.xlsx (735.4 KB)   

De wandeling.
We hebben wel al vaker gewandeld met de wandelkaart Pays Burdinale-Mehaigne en vandaag volgen we de gele ruiten die ons vanuit Braives op de lus van de Martins-pêcheurs begeleiden. Die martins-pêcheurs zijn ijsvogels, maar die waren spijtig genoeg niet thuis. We hebben er alleszins geen gezien. Het is een tocht van eerder zwakke kwaliteit: de rechte, gebetonneerde ruilverkavelingswegen (je herkent er vast op het kaartje) doen te veel denken aan die ongelukkige tijd toen ruilverkavelingen een heuse aanslag op het landschap inluidden. De TWQ is dan ook navenant: het gebeurt niet zo vaak meer dat die niet hoger komt dan 11%. Met wat goede wil komen er nog enkele percenten bij, maar die enkele betonnen wegen met in het midden een groene schaamstrook is niet echt wat je als wandelaar verwacht. Is er dan echt niets goeds over deze wandeling te vertellen? Toch wel, los van de wegen loop je door een gebied waar zelfs de boeren zich op dit moment koest houden (voor de ene bewerking al te laat, voor de andere te vroeg) en we hebben niet zo vaak in het gras moeten duiken om de auto's op de smalle wegen doorgang te verlenen. En ja, we passeerden langs enkele boerderijen die er echt wel mochten zijn. De foto's tonen o.a. enkele van die indrukwekkende hofsteden. Onze quotering bleef hangen bij 13.5/20.

Dit is niet de echte Mehaigne maar de korte omleiding naar de Moulin de Vélupont. Als bijkomende attractie: zoek de waterhoen!

De Ferme du Tilleul, al lijkt het lot van de tilleul (linde) al beslist.

Het weer.
Zwaar bewolkt, af en toe zwoel, hoewel de temperatuur niet zo hoog lag.

De stafkaarten.
41/5-6 Braives (2020)

Hoe we er geraakten.
De wandeling vertrekt dan wel aan het vroegere station van Braives, maar die halte wordt door de bussen van lijn 127 maar sporadisch bediend en dus was het zoeken naar een wel goed bediende halte van die lijn die in de buurt van de wandeling kwam. Dat werd uiteindelijk Avennes Au Peket, tussen het centrum van Avennes en dat van Braives. Zo konden we rekenen op een quasi uurdienst, zonder echte vaste cadans evenwel.

Een beetje geschiedenis.

We maakten al eerder gebruik van buslijn 127 (vroeger 127a) die de spoorlijn tussen Landen en Statte verving. In mijn blog kun je hierover bijdragen lezen als je de maanden september van 2016 (Fumal) en augustus van 2022 (Braives) raadpleegt.

Maar ik wil toch nog wel wat meer doen, onder de vorm van een dienstregeling, genre gele affiches, van 22 mei 1955.

Het grote aantal treinen met autorails (TT of TA) valt meteen op. Verder zijn er enkele treinen die verlengd zijn tot een Luiks station of zelfs Ciney (lijn 126) en wat niet uit deze affiche is af te leiden: Braives is soms begin- of eindpunt van een rit!

Het vroegere station van Braives is mooi en functioneel in stand gehouden.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Omdat we wisten dat een gemiste bus ons moeilijk meer dan een uur extra kon opleveren, kozen we deze keer voor een relatie zonder reserve. Dat Halle voorlopig nog overstapvrij verbonden is met Landen is daar evenmin vreemd aan. En dus werd het de IC naar Landen en de goed aansluitende bus van lijn 127. IC 1709 rijdt lang op tijd, zelfs in de NZV, maar voor Leuven staan we 4 minuten stil. De drie minuten vertraging bij vertrek zijn al in lucht opgegaan bij aankomst in Tienen.
Er zijn weinig stations waar de overstap trein/bus zo vlot kan verlopen als in Landen, ook al is Aribus hier ook al een dood scherm geworden. Was het niet in Landen dat men destijds propaganda voerde om het IC-IR-plan met de vervanging van treinen door bussen wat beter verteerbaar te maken, met een treinbestuurder en een buschauffeur die vriendelijk naar elkaar wuifden?

De terugrit verloopt wat minder vlot: de bus geeft geen aansluiting met de rechtstreekse IC naar Quiévrain en dus wordt het een verbinding met overstap. IC 1539 naar Blankenberge rijdt met wat vertraging: 6 minuten bij vertrek in Landen en daar is in Leuven nog geen minuut af. In Brussel-Noord komen we aan met 4 minuten. S 3788 zal de trein moeten worden die ons naar Halle brengt en die komt zowaar zonder enige vertraging in Brussel-Zuid aan. Maar: personen op het spoor in Vorst-Zuid. Deze niet zo subtiele vorm van zelfkastijding waarop NMBS en Infrabel zichzelf regelmatig trakteren is nog altijd top of the pops. En uiteindelijk leidt dat ook tot regelrechte kastijding van de klant. Twintig minuten staan we stil, maar bij aankomst in Halle is de vertraging gegroeid tot 38 minuten: we hebben onderweg alle directe treinen moeten laten voorgaan - wat me logisch lijkt - maar het resultaat is toch wel stevig. Overigens hebben we zelf de fout gemaakt om in de S-trein te blijven zitten: de IC's naar Tournai, Quiévrain en Binche zouden ons allemaal vroeger in Halle gebracht hebben.

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Mocht het ooit zo ver komen, dan heb ik een goede tip voor de Russen: laat een 50-tal soldaten overal in België in de sporen lopen, en het spoorwegnet is voor een hele tijd verlamd, zonder dat er een schot gelost is, een bom tot ontploffing gebracht of een granaat gegooid.

Uitgedrukt…
Doetj a pellepatatn open… Pellepatatn zijn aardappelen in de schil. De uitdrukking betekent zoveel als: kijk dan toch eens beter! Doe je ogen eens open!

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

Bijlagen:
gele affiche Braives 1955.xlsx (9.6 KB)   

De wandeling.
De topogids van het Waalse deel van GR5 (Noordzee - Middellandse Zee) dateert van 2009, wat niet zo gebruikelijk is bij de Waalse SGR, maar er zou een nieuwe uitgave komen. Het is de enige GR waarvoor ook een Nederlandstalige topogids wordt uitgegeven voor een GR-traject dat zo goed als uitsluitend door Wallonië loopt, van Kanne tot Diekirch, een onderdeel dus van de volledige route die niet zonder reden ook E2 genoemd wordt, met de E van Europa.
Wij stappen van Kanne naar Visé, iets meer dan 22 km. In Kanne hebben we een soort valse start genomen, want we zijn niet van de bushalte naar de Sint-Hubertuskerk gestapt, maar wel rechtstreeks naar de brug over het Albertkanaal. Al snel konden we genieten van onverharde veldwegen en een oude trambedding, en enkele smallere wegjes, die door de begroeiing voor de meer dan welgekomen verfrissing konden zorgen. De TWQ bedroeg 57% en dat wordt ook gereflecteerd in onze beoordeling: zoals gewoonlijk heeft mijn vrouw meer oog voor de inderdaad en vaak ongeschonden prachtige landschappen, terwijl ik me nogal eens laat leiden door de verhardingsgraad. Zo kwamen we tot een waardering van 16.5/20.
De Geer (of Jeker) is zeker in het eerste deel alomtegenwoordig. Opvallend is ook de voortdurende aanwezigheid van groeven en oude (oppervlakte)mijnen: is hier net de dag voordien in de buurt nog maar eens een groot zinkgat ontstaan in Riemst, waartoe Kanne behoort? We kwamen trouwens ook langs een oude mijn met de veelzeggende naam Trou de l'Enfer. Het kaartje.

En de foto's. Deze geven een beeld van de wandeling:

De Geer (of Jeker) is zeker in het eerste deel alomtegenwoordig. Zoals hier in Eben-Emael.

Merkwaardig bouwwerk: de toren van Eben-Ezer.

Het weer.
Vrij zonnig met cumulusbewolking, windstil of zo goed als, en te warm om aangenaam te stappen. (28°)

De stafkaarten.
34/5-6 Tongeren (2021) - 34/7-8 Voeren (2021)

Hoe we er geraakten.
De Lijn en de TEC hebben een reguliere bediening van het grensdorp Kanne voor bekeken gehouden en dus wordt het behelpen. De TEC blijft nu helemaal afwezig, De Lijn probeert de OV-gebruiker te sussen met schoolritten of een functionele bediening 's morgens of 's avonds. We konden natuurlijk wel een flexbus nemen, maar de app wilde ons een overstap van de reguliere buslijn 62 naar de flexbus opsolferen, ergens in Vroenhoven, en dat deden we liever niet. De enige oplossing leek in een buslijn 13 Maastricht - Kanne te bestaan, met een uurdienst, maar ook met busjes met maximaal 8 plaatsen.
Dus was het zaak om in Maastricht te geraken, maar €19.00 (€12.20 in tweede klas) ophoesten om van Visé naar Maastricht te sporen? Dat hadden we er eerlijk gezegd niet voor over. En dus werd het uiteindelijk toch de IC naar Tongeren, lijn 62 naar Maastricht en lijn 13 (Arriva) naar Kanne.

(Ik heb wel degelijk de hoppin app geprobeerd. Vanuit Tongeren suggereerde die vrijwel altijd lijn 62 en flexbus, vanuit Halle kreeg ik suggesties, te gek om los te lopen. Er was er zelfs een bij met een flixbus, je leest het goed: flixbus en niet flexbus, en dat nadat duizenden (!) verbindingen uitgeprobeerd waren, volgens de app. Meestal volsta ik met 2 of 3…

Een beetje geschiedenis.
Ons eindpunt is het station van Visé. Ik heb nog de tijd meegemaakt dat het station aan de voet van de brug van lijn 34 lag. Je vindt alle info over de inplanting van het station hier. Als je helemaal doorscrolt tot beneden, vind je een interessant kaartje met de achtereenvolgende inplantingen van het station. Omdat het huidige station niet de mogelijkheid geeft om er aansluitende bussen te laten vertrekken, vinden de meeste hun eind- en startpunt nog altijd tegenover de vroegere stationssite, meer bepaald op de Place des Déportés. Een nieuw stationsgebouw zou weldra in de steigers staan: lees het hier.

De bushalte van De Lijn in Kanne heet Oud Statieplein. Dat verwijst naar een tramlijn Glons - Kanne, die WO II niet overleefde. In 1943 werd de reizigersdienst opgeheven. We stapten vandaag langere tijd over de merkwaardig goed bewaarde oude trambedding. Ik zal later (volgend jaar?) dieper ingaan op deze interessante tramlijn.

We stapten vandaag langere tijd over de merkwaardig goed bewaarde oude trambedding.

En nog even dit: De Lijn heeft hier de basisbereikbaarheid volgens het boekje ingevoerd: wat overblijft zijn 2 schooldiensten en één andere functionele lijn (met 2 ritten 's morgens en 2 's avonds). Van die laatste lijn kunnen we veronderstellen dat het een doodgeboren kind zal blijken te zijn. De TEC heeft de bediening van Kanne al vroeger opgegeven. Slordigheid bij het busvervoer is schering en inslag en dus kwamen we onderweg TEC-halteborden tegen die de vroegere lijnen van De Lijn (o.a. 39b) nog altijd vermelden. Heeft De Lijn de TEC niet ingelicht of heeft de TEC het niet nodig gevonden om de aanpassingen uit te voeren? De eventuele klant wordt wel met foute informatie om de oren geslagen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De tbg van S 3656 is echt geen ochtendmens. Het liefst stapt hij zo snel en zo lang mogelijk in de stuurpost, waar ongetwijfeld diepgaande gesprekken gevoerd worden, want zelfs als de trein al volledig stilstaat, gaan die nog altijd door.
IC 2206 rijdt op tijd, al nadert hij Aarschot en Diest een stuk langzamer dan verwacht. In Hasselt levert de stilstand voor het station wel 5 minuten vertraging op, maar de buffertijd vangt die makkelijk op.

Voor het station staat de bus van lijn 62 al klaar. Hij is duidelijk niet bemand door een van de vele chauffeurs die een broertje dood hebben aan het te vroeg laten instappen van hun klanten. Onderweg - eigenlijk al in Tongeren - valt op dat Maastricht toch wel een belangrijke aantrekkingspool is. Er stapt zelfs een groep van de jeugdbeweging uit Vlierzele in, die zal meerijden tot het NS-station.

En dan moet het busje van lijn 13 naar Kanne nog komen. Het is een Mercedes Sprinter met 8 zitplaatsen en tot net voor zijn vertrek lijkt het erop dat we de enige reizigers zullen zijn. We gebruiken voor onze zeldzame ritten in Nederland de app 9292 en daar (en op de site van Arriva) staat inderdaad vermeld dat het om een klein busje gaat, maar nergens dat er nooit meer dan 8 mee mogen. Ik heb een e-ticket gekocht via de app, maar de chauffeur valt uit de lucht: erg gebruikelijk lijkt dat dus niet te zijn. Ik vermoed dat ik een QR-code tevoorschijn zou moeten toveren om het biljet te ontwaarden, maar ik zou niet weten hoe. Voor de chauffeur is het schermpje met het vermelde biljet al lang goed. Dan komt er nog een groep van zes volwassenen bij, die vragen of ze nog mee mogen? De chauffeur antwoordt laconiek dat het busje dan meteen helemaal vol zal zitten. Uit de gesprekken tussen een klant en de chauffeur vernemen we dat de meeste van zijn collega's geen overtallige reizigers mee willen, en dat dit ook de richtlijn is van Arriva. Taxi of een uurtje wachten moeten dan soelaas bieden. Als de zes uitgestapt zijn bij het kerkhof aan de Javastraat, lacht de chauffeur dat we nu opnieuw kunnen ademen. Nauwelijks, dat wel. De eindhalte van lijn 13 heet Kanne Plaats. Ze wordt gedeeld met De Lijn, maar daar heet ze Oud Statieplein.

Van Visé stappen we voor de eerste keer in ons leven in een trein van Arriva: het is een driedelige Flirt. Die heeft 16 plaatsen in eerste klas, precies de helft van de breaks die hier buiten de vakantie voor een halfuurdienst zorgen. Maar we zijn de enigen die voor wat extra luxe (?) gekozen hebben.
De reis van Liège naar Brussel verloopt zonder veel geschiedenis. We missen nog net de S-trein naar Braine-le-Comte, maar lang hoeven we niet te wachten. IC 1941 vertrekt in Brussel-Noord met 4 minuten vertraging, maar zal uiteindelijk in Halle aankomen met 8 minuten, vermoedelijk door een kruising met de IC naar Liège-Guillemins.

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

335 miljoen Amerikanen mogen kiezen uit 2 kandidaten, de 45.000 leden van de Open-VLD uit 7…

Uitgedrukt…
Jomme(n) allo. Allo met een korte o aan het einde. Drukt verbazing uit over iets wat gebeurd of gehoord is. Allo kan ook alleen voorkomen. Mogelijk is jomme ja maar.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

18-07-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Wandelnetwerken zijn niet meer weg te denken uit het wandelaanbod. Ook wij hebben uiteindelijk mondjesmaat toegegeven aan de lokroep van tochten van zogezegd vrije keuze langs knooppunten. Met enkele jaren vertraging zijn ze ook in Wallonië opgedoken en wij stappen vandaag over het netwerk van het Pays de Collines¸ en wel van Vloesberg tot Frasnes-lez-Buissenal. Beide kernen liggen iets meer dan 18 km van elkaar; de TWQ bedraagt 42%. Het is een afwisselende tocht geworden, langs mooie voet-, veld- en boswegen maar de TWQ wijst er spijtig genoeg ook op dat we langere stukken asfalt of beton voorgeschoteld kregen. Mijn vrouw laat zich hierdoor minder beïnvloeden dan ik, zodat onze quoteringen toch wel uit elkaar lagen (9/10 en 7.5/10), maar 16.5/20 is toch een veelbelovende uitslag voor wie in onze voetsporen van wandelpaal naar wandelpaal wil stappen: 42 - 98 - 37 - 52 - 54 - 55 - 57 - 69 - 70 - 13 - 91 - 16 - 22 - 12 - 1 - 39 - 32 - 27. Je kunt natuurlijk ook gewoon het kaartje gebruiken.
De hele tocht is behoorlijk bewegwijzerd, maar op 2 plaatsen is het toch even opletten: de Sentier des Fusillés lijkt even dood te lopen (zelfs op de stafkaart van het NGI), omdat de palen blijkbaar op 2 plaatsen weggenomen zijn, maar via twee gerecycleerde elektriciteitspalen kom je over een beekje in een weide terecht; ook als je de weide verlaat ontbreekt de wandelpaal. Ook bij knooppunt 16 is de paal verdwenen.

Net buiten Vloesberg deze mooie kapel langs een schattig wegje.

Nabij het Croix Philosophe.

Meer foto's.

Het weer.
Aangenaam warm (22°) met vrij snel toenemende cumulusbewolking, die alleen bij het fotograferen wat storend kon zijn.

De stafkaarten.
30/5-6 Brakel (2019) voor beginpunt Vloesberg - 38/1-2 Lessines (2020) - 37/3-4 Frasnes-lez-Anvaing (2021)

Hoe we er geraakten.
We proberen het zo eenvoudig mogelijk te houden en de verbinding Halle - Vloesberg kan nog altijd het gemakkelijkst via Lessines: toch hebben we 2 treinen en 1 bus nodig. Voor de terugreis kiezen we ook de eenvoudigste oplossing: bus 9 tot Ath en dan rechtstreeks naar Halle. Andere buslijnen die in aanmerking zouden kunnen komen: lijn 70 Ninove - Lessines, lijn 86b Leuze - Ronse.

Een beetje geschiedenis.
Ons eindpunt van vandaag kreeg in 1901 een tramverbinding met Tournai, die in 1903 verlengd werd tot Ath. Het reizigersverkeer op de lijn Tournai - Ath werd stopgezet in 1954.
Men is altijd spaarzaam omgesprongen met tramritten. Even kuieren door enkele spoorboekjes maakt dat snel duidelijk: in 1931 waren er 4 heen-en-terugritten uit Frasnes, zowel naar Tournai als naar Ath. Frasnes fungeerde als kaduke draaischijf: de diensten werden hier opgesplitst en van echte overstapmogelijkheden was er geen sprake. Dat was nog altijd het geval in 1952, twee jaar voor het verdwijnen van de tram. Zoals op veel andere plaatsen was de verbussing niet noodzakelijk een verslechtering over de hele lijn: het aantal ritten nam toe en er werden antennes toegevoegd naar o.a. Houtaing Centre en Mont de Mainvault. Belangrijk ook: 5 ritten leggen het hele traject Tournai - Ath af. In de jaren 50 dook het lijnnummer 9, dat tot vandaag gebruikt wordt, op.
Maar blijkbaar was de lijn toch onbelangrijk in de ogen van de verantwoordelijken. In 1974 was er nog één doorgaande rit en de zondagdienst was wel erg uitgedund.
Frasnes werd al die tijd gebruikt als eindstation voor de ritten uit Tournai en Ath. Het zou tot de jaren 1990 duren voor de doorgaande ritten Tournai - Ath opnieuw verschenen. Vandaag blijven er maar 3 over en de weekenddiensten zijn al lang verdwenen. Omdat nu snel duidelijk wordt dat de TEC's even stevig inhakken op de bediening van landelijke gemeenten als de basisbereikbereikbaarheid van De Lijn, is het weinig waarschijnlijk dat de bediening hier nog veel toekomst heeft.

En nog even dit: fusiegemeenten klinken aantrekkelijk in de ogen van sommige politici, maar de toestand ter plekke wordt er niet altijd eenvoudiger op. Neem nu de in 1977 ontstane fusiegemeente Frasnes-lez-Anvaing. Eén van de deelgemeenten is het vroegere Frasnes-lez-Buissenal, dat vandaag ons eindpunt is. Dat dit zelfs voor de NMBS gevolgen heeft gehad is af te leiden uit het volgende: op het gedeelte Leuze - Ronse vond je stations of halten in Grandmetz, Frasnes-lez-Buissenal, Ellignies-lez-Frasnes, Anvaing en Dergneau. Enkele jaren na de fusies van 1977 zag de NMBS zich verplicht een aantal stationsnamen aan te passen aan de nieuwe realiteit: zo werd Frasnes-lez-Buissenal in 1981 Frasnes-lez-Anvaing. Lang zou die benaming trouwens niet overeind blijven. Met IC-IR verdwenen op Anvaing en Frasnes-lez-Anvaing na alle stops; de IR met strakke 2-uurdienst (62'ers met M2-rijtuigen) was al bij voorbaat ten dode opgeschreven. In 1988 verdween de reizigersdienst tussen Leuze en Ronse. Dat laatste station werd meteen een kopstation.

De verbinding.

En wat we beleefden.

We zouden niet graag 1 uur en 24 minuten verspelen in Lessines als we onze aansluiting trein/bus zouden missen en dus komt het er vooral op aan om tijdig in Ath te geraken: vandaar een half uur reserve. Je weet maar nooit. IC 3230 heeft net te weinig vertraging voor ons seniorenbiljet en dus valideren we nog twee ritten Halle - Edingen op een KeyCard. De samenstelling die gegeven wordt in de app is fout: een eersteklasrijtuig zou in eerste positie zitten, maar dat is uiteraard het gemotoriseerde stuurstandrijtuig. Ook de virtuele omroepster maakt deze fout en op de perronschermen prijkt ze ook. Op haltelink en hyperrail wordt zelfs helemaal geen samenstelling gegeven. Het lijkt wel alsof het openbaar vervoer vandaag alleen voor ons rijdt: we zijn de enige reizigers in één van de 3 gemengde M7-rijtuigen.
Wat er in Ath aan de hand is met de L-treinen Mons - Geraardsbergen is niet duidelijk. Onze L-trein zal met 9 minuten vertraging vertrekken, blijkbaar opgelopen in Brugelette en ook de tegenrit zal met vertraging vertrekken. Zelfs de treinen naar het (dieren)paradijs rijden dus niet op tijd. Die 9 minuten slepen we mee tot Lessines. De trein rijdt door tot de voet van een van die voor heel velen onbruikbare trappen over de sporen; we veronderstellen dat het de bedoeling is om die trap te beklimmen en af te dalen op weg naar perron 1 en de uitgang. Vroeger liep hier nog personeel rond dat voor een veilige oversteek van de sporen kon zorgen, vandaag wagen de meeste reizigers de oversteek blijkbaar op eigen initiatief.

De bus laat even op zich wachten en verlaat Lessines ook niet via de voorziene reisweg. Dat wordt nochtans nergens vermeld op de website van de TEC of in de app. We komen in Vloesberg aan met 7 minuten vertraging en dat komt echt niet door een toevloed aan reizigers. We verkennen alleen dorpjes als Ogy en Ghoy en pas als wij uitstappen, stapt een andere reizigster in.

Maar het kan nog erger: de bus van lijn 9 pikt ons op en tot Ath zullen we de enige reizigers zijn. Deze bussen van lijn 9 bedienen sinds jaar en dag het dorpje Houtaing en dat kost veel tijd: 6 minuten voor het heen-en-terugje, geen wonder dat de reizigers wegblijven.

In Ath staat op perron 3 een stel M6-rijtuigen; ik kan het niet zo meteen thuisbrengen - eigenlijk moet de trein ons thuis brengen - maar dan blijkt het om de IC van 18:08 te gaan, die uit Ath zal vertrekken i.p.v. Tournai. Het stel heeft al een bewogen dag achter de rug: als 1910 gestrand in Brussel-Zuid, wat de afschaffing van 3733 (Luchthaven - Mons), 3714 (Mons-Luchthaven) en 1937 (Luchthaven - Tournai) heeft geïmpliceerd. Is de trein alsnog uit Brussel-Zuid of uit Mons in Ath geraakt? Voor ons maakt het allemaal niet veel uit. We komen op tijd in Halle aan.

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Of het nu op tv, in de radio, op internet of in de gazetten is, het doet er blijkbaar niet toe: op dinsdag 9 juli beleefden we nog eens een storm! Nee, dames en heren, dit was geen storm: dit was een reeks onweders van zwaar kaliber! Het is niet omdat het fel waait, dat je van een storm moet spreken, ook al doen de Engelsen met hun (thunder)storm dat wel. Hou het dus voortaan bij (hevig) onweer,de echte stormen komen er pas later aan.

Uitgedrukt…
Zwijgen dat je zweet. Dat spreekt wel voor zichzelf: je zou maar al te graag iets zeggen, maar je gezond verstand dicteert je dat je beter zwijgt. Zouden ze beter ook op de asociale media toepassen…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

11-07-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
De laatste editie van de topogids van de GR129 dateert van 2006: Wandelen van Brugge naar Ronse. Deze GR loopt ondertussen al door naar Arlon (beschreven in Franstalige topogidsen). Wie dacht dat de promotie van deze GR (VRT en Arnout Hauben) geleid zou hebben tot een versnelde nieuwe publicatie, komt bedrogen uit. Wel staan er op de GR-site ondertussen uitgebreide wijzigingen en het is op een bijna volledig nieuw traject dat wij vandaag van Doomkerke naar Kanegem stappen. Doomkerke kwam ook al voor in 2006, van Kanegem is er pas tamelijk recent sprake, in het kader van een belangrijke routewijziging. Op de site is er sprake van een verbeterd traject, met veel meer paadjes en paden en dat geldt zeker tot Ruiselede. Spijtig genoeg stort de GR op weg naar Kanegem als een pudding in elkaar: typisch verharde wegen nemen veelal de taak van de trage wegen over en Ruiselede is niet interessant genoeg om als eventuele tussenstop te fungeren. Op het kaartje merk je dat de tocht zich in een wat spastisch uitgevallen vraagteken van noord tot zuid uitstrekt. Het mooiste deel zit onmiskenbaar in de krul.
Was de wijziging dan een slag in het water? Niet echt: we stapten het oude traject (langs Poeke) in 1994 en nog eens in 2014 en onze commentaren van destijds liegen er niet om: vrij veel verharding, te veel zwakke stukken (11.5/20), allemaal wat gewoontjes en te veel asfalt, enkele pogingen om wat onverhard in te lassen, maar zelfs dan opdringerige bebouwing… Onze quotering ligt nu op 13.5/20, maar vooral: de TWQ is met 58% bijna verdubbeld. En dus is het nu wachten op een nieuwe topogids… Foto's vind je hier. Bekijk alvast deze:

Je zou dit typisch kunnen noemen, maar het lijkt eerder zeldzaam (geworden).

De Mevrouwmolen in Kanegem.

Het weer.
Licht bewolkt en eigenlijk op het randje van te warm (27°) om aangenaam te blijven.

De stafkaarten.
21/1-2 Tielt (2016) - 21/3-4 Aalter (2016)

Hoe we er geraakten.
Sinds de invoering van de basisbereikbaarheid kun je een regelmatige bediening van een dorp als Doomkerke wel vergeten. Je kunt/moet wel terugvallen op de flexbus van de regio Midwest - anders dan in de regio Far West worden de ritten niet uitgevoerd met paard en diligence… De enige functionele lijn is lijn 882 Aalter Station - Doomkerke De Zande, een soort schooldienst, die volgens mij veel te vroeg in de namiddag rijdt (naast een ochtendrit) en in de voor ons verkeerde richting. De flexbus reserveren met de app leidt alleen tot belachelijke verbindingen met aansluitingen en minstens een uur later dan gevraagd. En dus wordt het bellen, waar ik vlot geholpen wordt. In Aalter komen we aan om 9:12 en dus lijkt een rit om 9:30 een haalbare oplossing. (Het is in eerste instantie natuurlijk niet echt 9:30, want je krijgt een tijdspanne van een half uur, het kan dus best dat je pas om 10:00 opgepikt wordt… Waar is de tijd dat je een belbus kreeg met een tot op de minuut exact vertrekuur?)

Een beetje geschiedenis.
Kanegem heeft lange tijd moeten wachten op degelijk openbaar (bus)vervoer. Voor WO II was er dan wel al een lijn Nevele - Ruiselede - Tielt - Aalter, met één halte op Kanegems grondgebied, nl. Kanegem Westhoek. Die ligt meer dan 2 km ver van het centrum en heet tegenwoordig Kanegem Viggezelestraat. Kanegem blijft op zijn honger zitten tot lang na WO II, nl. tot 1964, wanneer er een buslijn verschijnt (tabel 727 - lijn 9) die Kanegem enkele keren per dag bedient met een uitbreiding uit Aarsele, dus Van Aarsele naar Kanegem en terug. Erg veel succes lijkt deze "oplossing" niet gehad te hebben, want vanaf 1979 wordt de reisweg tussen Aarsele en Tielt gewijzigd en krijgt Kanegem een "normale" bediening, in tabel 727/1, al blijft die bediening beperkt tot wat men tegenwoordig eufemistisch een functionele bediening noemt. Met de invoering van de basismobiliteit wordt lijn 727/1 lijn 53, maar in 2001 wordt het aantal belbussen sterk uitgebreid: er verschijnt een belbus 77, Tielt Noord-Oost, die Kanegem elk uur binnen bereik brengt, o.m. met Tielt en Aalter. De basisbereikbaarheid ten slotte bracht ons een lijn 13 Waregem - Dentergem - Tielt, met een uurdienst die er kort na 18:00 al de brui aan geeft. Ook nu zorgt de flexbus voor aanvullend vervoer: de flexbus Regio Midwest zorgt voor de verbinding tussen Ardooie, Dentergem, Hooglede, Ingelmunster, Izegem, Ledegem, Lichtervelde, Meulebeke, Moorslede, Oostrozebeke, Pittem, Roeselare, Ruiselede, Staden, Tielt, Torhout, Wielsbeke en Wingene.

De verbinding.

En wat we beleefden.
S 1556 zou ons op tijd naar Brussel-Zuid moeten brengen en dat we nog op tijd zijn voor P 7802 zit er dik in. Alleen, het is maandag en dan rijden er niet zo veel treinen met M5-rijtuigen, gekend euvel sinds vele, vele jaren. De andere treinen hier in Halle lijken het wel goed te doen. S 1556 vertrekt perfect op tijd, maar in Lot duurt het een tijdje voor we van lijn 96E naar lijn 96 kunnen. Maar kom, met 4 minuten vertraging in volle ochtendspits zijn we al tevreden. IC 2829 naar Knokke vertrekt ook met een vertraging van 5 minuten in de Luchthaven maar komt vrij vlot door de NZV. In Aalter komen we precies op tijd aan.

De flexbus zal ons oppikken aan perron 1. Een klein uur voor vertrek wordt als vertrekuur 9:30 gemeld, een meevaller, maar plots komen er berichten die het vertrek wat uitstellen. Erg lijkt het allemaal niet. Maar dan volgt een surrealistische rit van 28 km en bijna een vol uur. Je zou natuurlijk kunnen zeggen dat de chauffeur totaal onvoorbereid aan de rit is begonnen, maar het echte probleem ligt bij de talrijke wegenwerken in de regio. Het wordt een eindeloos zoeken en wat de functie van een gps is, wordt niet meteen duidelijk. Dat de chauffeur eerst nog een klant moet oppikken aan De Zande helpt de zaak niet vooruit. Wij worden daar enigszins het slachtoffer van, maar de nieuwe klant wordt evengoed slachtoffer van het eindeloze zoeken naar een manier om in Doomkerke te geraken. In Doomkerke zelf wordt er trouwens ook gewerkt aan de weg en de haltepaal is - zoals zo vaak bij wegenwerken - verdwenen. Na enkele honderden meters over afgeschraapt asfalt kunnen we eindelijk uitstappen en met een half uur vertraging aan onze tocht beginnen.

De terugrit kunnen we gelukkig met een minder bang hart tegemoet treden. Het is autobus 5000 die ons probleemloos van Kanegem naar Waregem brengt. We komen zelfs een vijftal minuten te vroeg aan bij het station.
We kunnen nu eigenlijk snel weg, weliswaar met een overstap in Gent-Sint-Pieters en dat is de reden waarom we liever wat later vertrekken met de IC naar Welkenraedt, die in één ruk naar Brussel-Zuid rijdt. Ook IC 3438 heeft het tot nog toe vrij goed gedaan, maar de IC naar Quiévrain heeft vertraging en die zou de rit van de IC naar Binche wel eens kunnen hinderen. IC 1738 is met veel moeite door de NZV geraakt en vertrekt met 9 minuten. Dat we zelf in zijn zog maar 5 minuten vertraging oplopen is een meevaller.

Conclusie: de flexbussen lijken altijd weer een gok te zijn. Nu eens verloopt het perfect, maar vaak is de afhandeling weinig vlot.

De treinlectuur.
Karl MAY, De dood van Winnetou.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Zo een twee jaar geleden kochten we nog nog maar eens 6 (leg)kippen die alleen onder toezicht op de grote wei mochten en voor de rest onder netten en binnen een afsluiting het volgende ei moesten afwachten. Wees gerust: zelfs dan hadden ze voldoende speelruimte. Bilan na 2 jaar: 1 buizerd, 1 havik, 3 keer een vos en een kip die langzaam weggedeemsterd is. Eindresultaat: 0 kippen maar nie' meer… En toch groen stemmen, het is gekkenwerk…

Uitgedrukt…
Goesn es kuup, of goesting is koop. Wanneer je twijfels hebt bij de opportuniteit van iemands aankoop. Houdt in dat je zelf zo iets nooit zou kopen.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

24-06-2024 om 00:00 geschreven door overweg13