De wandeling.
Als er al weeskinderen onder de GR-paden zijn, dan is GR122 ongetwijfeld het voorbeeld bij uitstek. Bij mijn weten is er maar één topogids verschenen die het 160 km lange pad tussen Hulst en Tournai beschrijft en die dateert van 1993. Onnodig te zeggen dat het parcours ondertussen hier en daar grondig is gewijzigd. Maar ons rest alleen nog een laatste stukje af te leggen van de oorspronkelijke route uit 1993. Dat de bewegwijzering onderweg te wensen zal overlaten, nemen we er graag bij. (Overigens kunnen gpx-bestanden en kaartjes geraadpleegd worden op de Vlaamse en de Waalse GR-site. Maar zie mijn boze opmerking in de vorige bijdrage. De Vlaamse GR loopt nu van Hulst tot Kluisbergen en de Waalse van Mont de l'Enclus tot Quiévrain. Daaruit blijkt dat vandaag van de oorspronkelijke route niet zo veel meer overblijft, of is ze net sterk gegroeid?)
We pikken aan bij de halte Rue de Joncquois van lijn 97 in Escanaffles en lopen eerst door een heel typisch agrarisch landschap, met drie soorten boerderijen: de kleine, die ongetwijfeld eerder vroeg dan laat de genadestoot zullen krijgen, de grote die nog volop actief zijn en dan de reeks gerestaureerde die zowat alle functies hebben behalve die van boerderij of pachthof. Het moet inderdaad prettig wonen zijn, tussen al die uitgestrekte akkers, waar de oogst tijdens onze doortocht al volop aan de gang is. Zo lopen we lange tijd door het vlakke Scheldeland, dat alleen onderbroken wordt door de beklimming (en de afdaling) van de Mont-Saint-Aubert. Bij het naderen van Tournai verwatert de GR pijlsnel en dat komt niet alleen omdat we nu langs de gekanaliseerde (en gebanaliseerde) Schelde lopen. (Een weetje: Escanaffles heet in het Nederlands Schalafie, de naam zou afgeleid zijn van Schelde + ahwjo en dat zou vochtige weide betekenen.)
Achteraf bekeken beklagen we ons deze 25 km lange tocht langs een opgegeven tracé toch niet. Uiteindelijk blijkt dat we toch 34% van de tijd over onverharde paden en wegen hebben gestapt, dat we konden genieten van mooie vergezichten (o.a. op de Vlaamse Ardennen) en dat we na 27 jaar eindelijk de volledige route hebben gestapt. Oh ironie, het zwakste deel van de oude GR is ook opgenomen in het nieuwe tracé: enkele kilometers langs de Schelde die ons onvermijdelijk naar het centrum van Tournai moeten brengen. Onze quotering is met 13/20 eerder matig, precies door het laatste stuk.
Hier vind je een kaartje, en hier alle foto's. Hieronder alvast een voorsmaakje:

De oogst is al ver gevorderd. Op de achtergrond ligt het kerkje van Pottes.

Dit is de Ferme du Port d'Anvers. Als je dat tegenwoordig googelt, krijg je alleen maar links naar Antwerpen en corona. Ik moet de oorsprong van deze naam dus spijtig genoeg schuldig blijven.

Het weer.
Aangenaam warm en vrij rustig zomerweer, van licht naar zwaar en opnieuw licht bewolkt, met tijdelijk vooral veel cumulusbewolking.

De stafkaarten.
Het zijn er heel wat op 1:10.000: 29/7S Amougies - 37/3N Celles - 37/2N Pecq - 37/2S Estaimbourg en 37/6N Tournai. Zelfs op 1:20.000 of 1:25.000 heb je 4 kaarten nodig: 29/7-8 Ronse (recent) en de oudere kaarten 37/1-2 Estaimpuis - Pecq, 37/3-4 Celles - Frasnes lez-Anvaing en 37/5-6 Rumes - Tournai.

Hoe we er geraakten.
Zo eenvoudig was het nu ook weer niet: de halte Escanaffles Rue du Joncquoi van lijn 97 Tournai - Ronse wordt zeer onregelmatig bediend en het maakte niet veel uit of we uit Ronse of uit Tournai vertrokken: vroeg uit de veren was in beide gevallen nodig. We kozen dan voor de rechtstreekse verbinding Halle - Tournai, met een flinke reserve omdat er nu eenmaal weinig bussen zijn op de verbinding Escanaffles - Celles.

Een beetje geschiedenis.
Lang geleden, toen de vogeltjes nog spraken en de treinbegeleiders nog floten, verbond een spoorlijn Bassilly met Tournai via Lessines, Ellezelles, Ronse en Amougies. Het deel dat ons vandaag interesseert werd geopend in 1882 en in 1950 al werd het reizigersverkeer tussen Ronse en Tournai stilgelegd. Het werd voor het laatst vermeld in het spoorboekje van 14.05.1950. Op 8.10.1950 viel het doek over een verbinding die tot het laatst bediend werd door gesleepte treinen. Daarmee was ze een van de eerste lijnen die in de jaren 1950 werden opgedoekt.
Er kwam wel een vervangingsbus, die in het spoorboekje figureerde onder het nummer 1502: Tournai - Orroir/Celles - Escanaffles. Op dat ogenblik waren er nog maar 9 vervangingslijnen en had men waarschijnlijk nog niet stilgestaan bij de naamgeving van deze nieuwe lijnen. Daar kwam verandering in op 05.10.1952, toen de lijn met 87a werd aangeduid. Deze nomenclatuur was typisch voor de lijnen die spoorlijnen vervingen die over een gedeelte van de route bleven bestaan - dat was inderdaad het geval voor lijn 87, die voorlopig tussen Bassilly en Ronse in gebruik bleef. Dan volgde een geleidelijke uitbreiding, ook al omdat ondertussen ook andere lijnen in de regio sneuvelden. In het boekje van 04.10.1953 vinden we een tabel 87a Tournai - Orroir - Avelgem - Celles. (Vanaf 1956 zou tijdens de zomermaanden op zondag zelfs een paar ritten van Tournai naar Mont de l'Enclus rijden, met een laatste terugrit uit de Mont om 23:59!)
Vanaf het begin was het duidelijk dat de bediening van Celles alles behalve vlot kon verlopen. De bussen moesten vanuit Escanaffles immers heen en terug naar Celles, wat tot een aanzienlijke verlenging van de reistijd leidde, net zoals vandaag trouwens. Onze afstaphalte ligt precies op dat heen-en-terugje. De redenering zal van in het begin geweest zijn dat Celles nu eenmaal een station had op lijn 87 en dat het ook door de vervangingslijn bediend moest worden. Overigens heette het station Escanaffles-Celles en lag het net iets voorbij halfweg tussen de kernen van Escanaffles en Celles. In 1959 leidde dat tot een vermindering van de bediening van Celles. In 1968 werd de buslijn uitgebreid naar Avelgem. Ronse werd nog sporadisch als eindpunt bereikt. Tot vandaag speelt Avelgem een belangrijke rol als overstappunt tussen al de oorspronkelijke vervangingslijnen in de regio.
In het busboekje van 01.07.2002 is de lijn vernummerd tot 97. Wanneer dat precies gebeurde, vond ik niet terug. In 2002 was er nog een zondagsdienst, maar die is ondertussen (wanneer?) ook al verdwenen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De trein van de heenrit bestaat uit 3 breaks. Het enige wapenfeit staat op naam van de treinbegeleider die ons meteen na Halle komt controleren en onze papieren Railpass ook nog knipt. In de buurt van Leuze beleef ik als weeramateur nog eens het genoegen om door dichte mist te rijden. Het lockdownweertype, dat je zeker te voet, toelaat om ongemerkt te genieten. Het is altijd een van mijn favorieten geweest, maar zelfs op de frequentie van mist heeft de klimaatwijziging een negatieve invloed.
Het busstation van Tournai moet een van de onoverzichtelijkste zijn van heel België. Een overzicht vinden we niet, en dus is het zoeken naar het gelukkig correct aangeduide perron. Dat is precies een van de redenen waarom we een ruime marge hebben ingebouwd, want de aangewezen aansluiting zou zes minuten lang geweest zijn maar als je nog op zoek moet, is dat niet bijster veel. We vertrekken met een zestal reizigers. Zoals de spoorlijn 87 destijds min of meer parallel werd aangelegd met de steenweg, rijdt de bus nu min of meer parallel met de afgeschafte spoorlijn, over die steenweg. We komen dan ook langs halten als Obigies Halte, Hérinnes Léaucourt (een vroegere halte) en Hérinnes Gare. Zelfs onze bushalte ligt niet zo ver van het vroegere station van Escanaffles-Celles. De chauffeur rijdt bijna op de minuut nauwkeurig volgens de dienstregeling.

Over de rechtstreekse terugrit Tournai - Halle valt niet zo heel veel te zeggen. De locomotief duwt het stel M6-rijtuigen en dat scheelt duidelijk in comfort: regelmatig vallen duidelijke schokken te voelen, alsof de rijtuigen en de locomotief elkaar proberen in te halen, met wat ellebogenwerk. Maar we bereiken Halle stipt.

De treinlectuur.
Mr. A. ROOTHAERT, Vlimmen contra Vlimmen.
Hubert LAMPO, Zeg maar Judith.

Er zijn opmerkelijke overeenkomsten tussen wegverkeer en corona. Zo is er een zeer beperkte groep die de regels zo stipt mogelijk naleeft, in beide gevallen. De overgrote meerderheid zet de regels naar de eigen hand en maalt niet om een overtreding, noch van zichzelf, noch van anderen. En een niet te onderschatten groep lapt de regels regelrecht aan de laars. Dat zijn de automobilisten die hun rijbewijs hebben moeten inleveren, maar toch blijven rijden en de wanburgers die het mondkapje rond de nek hebben hangen om het snel aan te binden als er toch eens onverwacht controle komt, maar het dus eigenlijk nooit draagt. De derde groep heeft verder gemeenschappelijk dat ze verantwoordelijk zijn voor de dood van hun slachtoffers.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

29-07-2020 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
GR-paden en topogidsen, dat leek altijd al een onlosmakelijk duo. Tot er binnen de GR blijkbaar getwijfeld werd aan het nut van een mooi uitgewerkte gids, met overvloedige info over de te betreden paden. Zo verscheen er van de GR Haspengouw (en van andere) alleen maar een kaart op een veel te kleine schaal (1:35.000), die nog net voldoet voor de landelijke gebieden, maar ruimschoots onvoldoende scoort in de stedelijke gebieden. En laat ons vandaag nu net van Bilzen naar Tongeren stappen. Onderweg laat de bewegwijzering al enige steken vallen, in Tongeren is het een regelrechte ramp. We raakten er al snel het spoor bijster en tot overmaat van ramp kom je dan op het vervolgtraject terecht dat je van het station wegleidt. Het kaartje heb ik dan ook gereconstrueerd aan de hand van de duidelijke kaart op de website van de GR-paden, maar toen was het kalf al verdronken. Overigens heb ik een abonnement op drie papieren kranten en ook daar durft men in geval van leveringsproblemen suggereren dat je als abonnee altijd de digitale versie kunt raadplegen, alsof je niet net de papieren versie prefereert. Wandelen wordt ook meer en meer een zaak van gpx-bestanden en apps, alsof een degelijke kaart niet veel handiger in gebruik is dan een piepkleine illustratie op je smartphone.
Gelukkig, gelukkig was het gevolgde traject op bepaalde momenten een echte topper: van de 22.8 km was 56% een trage weg en sommige van de paadjes waren een echte openbaring. Dat geldt o.a. voor de Molenbeemden en de Kevie, maar ook op andere plaatsen volgden we ongelooflijk mooie voet- en veldwegen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over Alden Biezen, waar de terrasjes in het historische kader erg uitnodigend zijn, maar voorlopig zijn die niet aan ons besteed. De heropening van de horeca (en andere pretparken) is ongetwijfeld een van de oorzaken van de nieuwe crisis, die we trouwens nooit als afgelopen beschouwd hebben. Maar je wandelt nu eenmaal ook niet om op een terras te gaan zitten: het mooi golvende landschap biedt minstens evenveel voldoening.

Alden Biezen is het culturele hoogtepunt van de wandeling…

De Jeker is te vaak in een keurslijf gedrongen, maar net voor Tongeren ligt dit mooie stukje, compleet met alle eendjes in het water…

Meer foto's hier.

Het weer.
Op wat cirrus na helder en zeer warm met zo iets van een 26°. Later toch wel meer cirrus.

De stafkaarten.
Op 1:10.000 waren de kaarten 34/1 N (Bilzen), 34/1 Z (Hoeselt) en 34/5 N (Tongeren) ons dienstig. Recente kaarten op 1:25.000 zijn er nog niet: die zouden de kaarten uit 2008 34/1-2 Bilzen - Lanaken en 34/5-6 Tongeren - Bassenge moeten vervangen.

Hoe we er geraakten.
Moeilijk was het deze keer niet. Brussel is rechtstreeks verbonden met Bilzen en Tongeren, met dezelfde IC Gent - Tongeren, trouwens. Die verbinding rijdt ieder uur. Desnoods konden we ook nog terugvallen op een verbinding met aansluiting in Hasselt.

Een beetje geschiedenis.
Tussen Tongeren en Y.Glons heeft zich een interessant stukje spoorweggeschiedenis afgespeeld: de site van Paul Kevers vertelt er alles over. Maar ik wil zelf toch ook een kleine bijdrage leveren, met onderstaand kaartje dat ik in 1992 maakte, dus bijna 20 jaar na de wijziging van 1973. We kruisten de oude bedding tegen het einde van onze tocht aan. De streepjes geven de oude route aan, met een station in Nerem. De stipjes geven oude tramlijnen aan. (Stel je deze liefhebber-cartograaf voor in 1992, zonder hulp van de pc, met kalkpapier waarop de lijn wordt aangebracht. Alle andere aanduidingen bracht ik met van die koolstof-kleefletters aan op het kalkpapier. En zoals dat met die letters ging, bleven er altijd een heleboel niet gebruikte over en ontbraken andere binnen de kortste keren.)

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het is bijna hallucinant: een 10 rijtuigen lange trein in de spits en slechts een handvol instappers. Je zou van minder wanhopen; gelukkig stappen er in Brussel-Zuid toch nog wat meer reizigers uit. En voor de rest loopt treinreizen tegenwoordig nogal vlot.
In Brussel-Zuid wordt eerste klas aangekondigd in het 5de rijtuig, maar dat is fout: er hangen zelfs twee eersteklasrijtuigen in deze trein, die qua samenstelling identiek is aan de meeste IC-treinen Genk - Blankenberge. De 2207 loopt wel wat vertraging op in de NZV, maar verder valt er nog nauwelijks iets te noteren. In de buurt van Diepenbeek is er een vertragingszone, waar men blijkbaar bezig is met de bouw van onderdoorgangen om de overwegen af te schaffen, maar ik kan dit ook verkeerd interpreteren. Heel even leidt dat tot één minuutje vertraging - als er niks anders te melden is, moet je beroep doen op pietluttigheden - maar in Diepenbeek is die al weg. We kunnen nog net uitstappen op het perron: we zitten in het derde laatste rijtuig, en dat kan nog net aan het perron.

Voor de terugreis zullen we helemaal op breaks terugvallen. Ondanks de mondmaskers en een laatste spurtje, valt de warmte in de trein goed mee. Ook deze zal trouwens zonder problemen stipt blijven tot Brussel-Noord. In Tongeren vertrekt één break, maar een tweede komt ons vervoegen in Hasselt, afkomstig van een P-trein uit Hasselt.
Als de 1739 in Brussel-Noord aankomt , is het even slikken. De tweede en de derde break zijn helemaal overschilderd - met mijn excuus aan de echte schilders, street fartis niet mijn ding - en gelukkig ken ik de opbouw van een dergelijk motorstel, want anders zouden we eerste klas niet hebben kunnen vinden. Je zoekt dan zelf wanhopig naar oplossingen, maar eigenlijk is er maar één: treinstellen 100% graffitiveilig opstellen en bewaken, nacht in, nacht uit. Eigenlijk is het onverantwoord om dergelijke stellen te laten rijden, maar de capaciteit van deze trein tot 1/3de van zijn normale samenstelling reduceren is natuurlijk geen goed alternatief. De trein volgt trouwens een vindingrijke reisweg: in Brussel-Zuid komt hij op spoor 9 i.p.v. 18 en dan gaat hij over lijn 96A richting Halle. Overigens duurt het tot hij langzaam de brug oprijdt die de vorming van Vorst en de lijnen 96 en 96N overspant, voor ik de reisweg doorheb: ik zie nl. niets aan de graffitikant. De 4 minuten vertraging in Brussel-Zuid groeien op die manier tot 7 bij aankomst in Halle.

De treinlectuur.
Mr. A.ROOTHAERT, Vlimmen contra Vlimmen.
Hubert LAMPO, Zeg maar Judith.

Nog even en we mogen alleen nog wandelen met een mondmasker op. Al is dat nog altijd beter dan een kunstmatig coma…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

23-07-2020 om 00:00 geschreven door overweg13  

31. Nog altijd in Marteau (lijn 44) en nog altijd op 10.04.1992: mr532 met L 7187 Géronstère - Eupen.

32. Dit zou wel een gemakkelijke quizvraag kunnen zijn. Waar bevonden we ons hier? Maar quizvragen mogen ook niet te gemakkelijk zijn, dus verraad ik het antwoord: Jemelle, op 17.04.1992, met op de achtergrond de bekende exploitatie van Lhoist.

33. Op 17.05.1992 kwamen we in Mollem, waar we mr 812 konden fotograferen, als E 1865 Sint-Niklaas - Brussel-Zuid.

34. Deze brug bevindt zich in Muno, waar we stapten op 11.08.1992. Muno lag op lijn 163, die op dat moment al decennia beperkt was tot Bastogne-Nord - Libramont, en zelfs dat deel was geen lang leven meer beschoren.

35. Onder de curiosa dit artisanale aankondigingsbord dat we aantroffen in Geel. Het is meteen een mooie illustratie van het spiluur dat in die dagen nog op 21/51 lag.

36. Op 16.08.1992 vonden we dit emailbord, uit de tijd dat email nog als emaai uitgesproken werd.

37. Typisch beeld voor het station van Libramont, op 22.08.1992. Ab2537 heeft hier nog zijn oude NMVB-nummer, later zou dat 4.732 worden. Het betreft een Van Hool A600.

38. Binnenin het station van Libramont stond deze 4508, als L7664 Virton - Bastogne-Nord.

39. HLD 5541 sleept P 4441 Liège-Palais - Gouvy op 26.08.1992. De trein zal over enkele ogenblikken Gouvy bereiken.

40. Een wat troosteloos beeld van wat overblijft van de vroegere lijn 163, deel Gouvy - Sankt-Vith. Wat verder ging deze lijn onder de lijn 42 door. Op de stafkaart is dat nog duidelijk waar te nemen. Op deze plaats ligt tegenwoording de industriële aansluiting Courtil.

22-07-2020 om 00:00 geschreven door overweg13  

21. Dit is wat overblijft van een spoorwegbrug ten zuiden van Sankt-Vith: lijn 163 verbond Sankt-Vith met Gouvy (en Libramont!), maar tegen het einde van de oorlog werd de brug onherstelbaar beschadigd. Het was dan ook afgelopen met de rechtstreekse verbinding Gouvy - Sankt-Vith. Niet dat het veel verschil maakte: na WO II sneuvelden al snel alle reizigersdiensten in de streek. We wandelden in de streek op 07.03.1992.

22. Dezelfde brug, deze keer zonder autocar maar wel met eenzaat.

23. Op onze tocht kwamen we ook bij de tunnel van Lommersweiler. Lommersweiler lag op 2 spoorlijnen die na WO I aan België werden toegewezen en die nooit echt belangrijk werden: lijn 46 Sankt-Vith - Steinebrück - Gerolstein en 47 Sankt-Vith - Troisvierges.

24. Deze tunnel is aan één zijde ontoegankelijk gemaakt, maar blijkbaar net niet genoeg om hem volledig af te sluiten. Jarenlang lesgeven aan pubers en adolescenten leerde me dat dergelijke toestanden precies daardoor erg aantrekkelijk worden.

25. Aan de andere zijde is de tunnel open, maar je geraakt er niet in zonder natte voeten.

26. Reuland. De Pruisen liggen nog altijd op de loer… Gezien het lettertype.

27. Het station ziet er erg patent uit.

28. Vraag me niet waarom ik deze tweede foto nam.

29. Op 08.03.1992 stapten we in Herzele. Het station ziet er al bij al donker uit op deze sombere lentedag.

30. Op 10.04.1992 waren we dan weer in de buurt van Spa, meer bepaald bij de vroegere treinhalte van Marteau. Mr 187 rijdt als L 7162 tussen Eupen en Géronstère, dat toen nog niet Spa-Géronstère heette.

21-07-2020 om 11:02 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Dat je af en toe het traject van een GR-pad, zeker in Vlaanderen, moet aanpassen, is niet verwonderlijk: nieuwe routes vragen nieuwe aansluitingspunten met bestaande GR's (zelfs verregaande overlappingen), sinds de betonstop breiden woonzones almaar uit en positief: waar vroeger voet- en veldwegen vaak op verdwijnen stonden, beleven we nu een heus herleven en dat is al lang voor de coronacrisis bezig. We zijn zelf altijd trouwe kopers geweest van de topogidsen - ik denk dat ik van bepaalde GR's ondertussen aan 4 versies ben - en vermits we dus de routes meestal uitstap per uitstap afleggen, moeten we soms wel eens wat water in de wijn doen, als we de vorige keer (soms enkele jaren geleden) aangekomen zijn op een punt dat nu niet langer op de GR ligt. Ook van de Streek-GR Waas- en Reynaertland is in 2019 een compleet nieuwe versie verschenen en de aanpassingen zijn niet mis, gelukkig zonder al te veel erg voor ons meerjarenplan.
We stappen vandaag van Moerbeke-Waas (Oostvaart) tot Sinaai (Dries) en dat levert meer dan 24 km op de teller op. Daarvan kun je 72% tot de trage wegen rekenen (TWQ 72%), maar dat betekent nog niet meteen dat sommige zwakke punten niet erg strak uit de verf komen: onze terughoudendheid als het over oude spoorbeddingen gaat, is ondertussen wel bekend en ook vandaag hebben we moeten vaststellen dat dergelijke ravels, al moet men in Vlaanderen nog een naam bedenken, niet altijd een garantie zijn op kwaliteit. Het zijn zo al pretparken voor fietsers van allerlei slag waar wandelaars maar net geduld worden, en wie regelmatig de trein neemt, zal wel weten dat spoorlijnen niet altijd door aantrekkelijke buurten lopen. De wandelpret raakt ook bedorven door de doortocht van weinig aantrekkelijke straten in Daknam, Lokeren en Sinaai. Moeten we dit stukje GR dan maar zo snel mogelijk vergeten? Neen, zeker niet. We kwamen uit op een quotering van 13/20, en dat was vooral te danken aan enkele natuurgebieden waar het aangenaam toeven was: o.m. de Linie, de Moervaartse en de Daknamse Meersen. De Liniewegel is zonder meer een paradijs voor wandelaars en het eerste deel langs de Moervaart is op een milde zomerdag als vandaag aangenaam fris. Al bij al is dit dus een typische Vlaamse GR, met enorme kwaliteitsverschillen, omdat het nu eenmaal onmogelijk is geworden om tientallen kilometers interessante stapkansen niet met zwakkere stukken af te wisselen…

Het kaartje en de foto's, maar kijk alvast eens naar de onderstaande.

De Moervaart mag er best zijn.

In Daknam zijn wel meer verwijzingen naar Reynaert de Vos.

Het weer.
Aangenaam mild zomerweer, rond 23°, met erg wandelvriendelijke wolkjes.

De stafkaarten.
14/8N Sinaai - 14/7N Wachtebeke - 14/8Z Lokeren. Als je de kaart op 1:25.000 14/7-8 Lokeren (uit 2018) meeneemt, heb je zelfs maar één kaart nodig.

Hoe we er geraakten.

Het Waasland beschikt nog altijd over een erg goed functionerend busnet en dus levert onze verplaatsing vandaag weinig problemen op, mede door de rechtstreekse verbinding tussen Halle en Sint-Niklaas met de IC's van de reeks 32**. Ons beginpunt kan werkelijk niet dichter bij de halte Moerbeke-Waas Oostvaart liggen en na de tocht wacht ons een gemakkelijke verbinding tussen Sinaai (Dries) en het station van Sinaai (of Sint-Niklaas, maar dat zorgt wel voor tijdverlies).

Een beetje geschiedenis.
Verder dan halfweg de jaren 1950 ben ik niet teruggegaan, deze keer. In het spoorboekje van 30.09.1956 liggen langs lijn 59 tussen Lokeren en Sint-Niklaas 3 halten of stations: Heiken, Sinaai en Belsele-Noord. Dat is een beetje sneu voor het centrum van Sinaai, dat toch algauw op 3 kilometer afstand van het station ligt, maar er is ook nog een aanvullende buslijn van de NMBS (265) die van Sint-Niklaas naar Eksaarde rijdt, met veel ritten die niet verder gaan dan Sinaai.
Op 02.06.1957 (ik vermeld telkens de datum van het spoorboekje, mogelijk gebeurden de schrappingen op een ander moment) verdwijnen alle treinhalten tussen Lokeren en Sint-Niklaas, maar zoals dat in de jaren 1950 gebruikelijk was, werd dat opgevangen door een vervangende buslijn, die vaak veel varianten telde, wat leidde tot tabellen die de grenzen van de leesbaarheid aftastten. Bus 59a reed tussen Gent-Sint-Pieters en Sint-Niklaas. Sinaai (Duizend Appels) werd bediend door de bussen Gent - Sint-Niklaas waarvan een redelijk aantal het volledige traject aflegden. Een variant reed van Eksaarde via Sinaai naar Sint-Niklaas, wat meteen betekende dat lijn 265 verdween.
De lange buslijn werd blijkbaar vanaf 27.05.1962 opgesplitst in een deel Gent - Lokeren en een deel Lokeren - Sint-Niklaas; lang niet alle bussen reden tussen Lokeren en Sint-Niklaas het volledige traject: Eksaarde fungeerde vaak als eindpunt. Beide tabellen droegen het nummer 59a.
Dat duurde tot 31.05.1964 toen een snuggere geest op het idee kwam om de lijn tussen Lokeren en Sint-Niklaas voortaan 59b te noemen.
Opmerkelijke gebeurtenis op 03.06.1973: naar aanleiding van de elektrificatie van lijn 59 gaan de stations van Beervelde en Sinaai opnieuw open.
Op 01.09.1977 worden alle buslijnen van de NMBS in een keer overgenomen door de NMVB. Maar de NMVB neemt rustig haar tijd: er verandert zo goed als niets aan de overgenomen lijnen.
Op 30.09.1979 wordt de tabel 59b wel opgesplitst in een 59b/1 Sint-Niklaas - Lokeren via Sinaai en 59b/2 Sint-Niklaas - Lokeren via Hamme en Waasmunster. Dat komt vooral de leesbaarheid ten goede.
Een echte reorganisatie blijft evenwel uit tot 01.09.1982, wanneer de stadslijnen van Sint-Niklaas geïntegreerd worden in het interstedelijk busnet. Dat geeft het ontstaan van lijnen 71 en 72, waarvan lijn 71 de voortzetting is van lijn 59b/1, en je raadt het al: de 72 van lijn 59b/2.
Tussendoor verschijnt ook nog een lijn 76 Sinaai - Belsele - Sint-Niklaas, maar voor de huidige toestand is het wachten tot 24.12.2006: de invoering van de basismobiliteit zaliger (snik…) zorgt voor een verdergaande opsplitsing, wat uiteindelijk leidt tot een net dat er voor Sinaai grofweg zo uitziet:

- 21 Lokeren - Sinaai - Belsele - Sint-Niklaas - De Klinge - Meerdonk
- 22 Lokeren - Sinaai - Belsele - Sint-Niklaas - Hulst
- 27 Lokeren - Sinaai - Puivelde - Sint-Niklaas - Meerdonk
- 28 Lokeren - Sinaai - Puivelde - Hulst
Noteer dat lang niet alle ritten deze trajecten volledig afleggen; vooral tussen Lokeren en Eksaarde wordt er weinig gereden, maar daar heeft belbus 70 grotendeels de taak van de reguliere lijnen overgenomen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Vanmorgen hebben we geluk want onze IC 3205 is om een onbekende oorzaak afgeschaft tussen Moeskroen en Ath. Gelukkig gedraagt hij zich vanaf dan voorbeeldig, al is echt stipt rijden toch moeilijk. Het is dralen voor Brussel-Zuid, met 4 minuten vertraging tot gevolg, vertraging die wel krimpt maar dan weer uitzet net voor Dendermonde. Vijf minuten is niet zo slecht en zeker niet als je het in het perspectief van onze terugrit bekijkt. In Zele lijkt het perron stilaan op een natuurpark, een waterhoen foerageert tussen het weelderig en gevarieerd opgeschoten onkruid.
We zoeken vóór het station van Sint-Niklaas een bruikbare plaats om te ontbijten, want dat heeft corona toch wel grondig veranderd: anders zouden we ongetwijfeld in de trein ontbeten hebben, maar mondkapjes maken dat nu eenmaal onmogelijk. (Mondkapjes: zou die naamgeving de reden zijn waarom sommigen denken dat ze hun neus niet moeten bedekken? Maar wat doe je dan met diegenen die ook de mond vrijhouden? Zondag zagen we trouwens het toppunt: een tachtiger die het masker op zijn voorhoofd had gezet. Ik denk dan wel eens: man (of vrouw), hang het dan gewoon voor je g…, dat zal al even efficiënt zijn.)
De bus heeft toch wel wat volk mee en alle reizigers weten waaraan zich te houden. Dat geldt trouwens ook voor die van de korte terugreis. Een bus staat een tijdje aan de halte Dries, maar dat wordt niet de onze. Ik fotografeer het haltebord dat er door een maandenlang (?) verblijf onder de stellingen van de restauratiewerken aan het oude stadhuis erg vuil bij hangt en dan wil ik ook nog een foto van een stilstaande bus. Ik vraag met bekende bewegingen of ik de bus mag fotograferen - bij stilstaande bussen is dat geen probleem - maar het mag niet, volgens de chauffeur. Ik wil geen conflict en antwoord dat het wel mag, maar dat ik geen foto zal nemen, als hij dat niet wil. Het wordt voor één keer een beschaafd gesprek, waarin de chauffeur me zelfs bedankt en suggereert om de achterzijde van de bus te fotograferen. De man weet duidelijk niet waar het ons om gaat. Enfin, ik zal eens bij De Lijn zelf informeren wat hun standpunt is, al ken ik het antwoord vermoedelijk al: het mag, maar als de chauffeur het niet wil…

In het stationnetje van Sinaai hebben we voldoende tijd om eens na te gaan hoe het met onze trein zit. Met een defecte trein tussen Dendermonde en Jette ziet het er niet goed uit. Bij aankomst in Dendermonde rijden we 2 minuten te laat, maar dan weerklinkt de boodschap dat we wat later zullen vertrekken. De reden: de S 2289 moet zo nodig voor ons vertrekken, ook al heeft die trein al 37 minuten vertraging. Waar zou het verschil dan gelegen hebben, als die meteen na ons vertrokken was? De schuld van de vertragingen ligt bij een trein van Infrabel die net voorbij Zellik (richting Opwijk) defect geraakt is. De goederentrein (met enkele wagons met betonnen dwarsliggers) wordt gesleept door 2 blauwe 62'ers. 's Anderendaags 's morgens staat die trein trouwens nog altijd defect tussen Jette en Dendermonde. Aan de tractie kan het dus moeilijk gelegen hebben; er stonden al twee locs klaar om de trein terug te slepen richting Brussel toen wij passeerden. We sukkelden van gestoorde overweg naar gestoorde overweg. Voor ons viel het nog redelijk mee: Jette +35/+34, Noord +37/+37, Centraal +37/+37, Zuid +36/+34, Halle bij aankomst +35. De trein zal trouwens niet verder rijden dan Moeskroen.
(Al bij al hebben we nog geluk gehad: vanmorgen 14.07 reed E 3205 in het geheel niet, vermoedelijk nog altijd als gevolg van de defecte goederentrein.)

De treinlectuur.
Mr. A. ROOTHAERT, Doctor Vlimmen.
Hubert LAMPO, Zeg maar Judith.

De zesjescultuur zit overal. Horen we nu sinds het begin van de coronacrisis niet dat het we het allemaal zo fantastisch goed doen? In de klas klonk het net zo, met veel zesjes tot gevolg, terwijl iedereen met zijn ellebogen kan aanvoelen dat het echt niet zo goed gaat. Het resultaat laat zich raden…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

Je zou wel veel pech moeten hebben als je een kilometer lang géén trein zou kunnen fotograferen langs lijn 59. De 1306 was er alleen op uitgetrokken.

En motorrijtuig 360 hangt vooraan in trein 3237 Sint-Niklaas - Dendermonde - Brussel - Tournai - Kortrijk.

13-07-2020 om 00:00 geschreven door overweg13  

11. Eventjes geen safari meer, maar gewoon gelegenheidskiekjes tijdens onze vele voettochten. Zo passeerden we op 28.10.1991 onder deze oude spoorwegbrug van lijn 138, nabij de Trou de Stave. We volgden toen de Sentier du 1000, en die 1000 staat voor het 1000-jarig bestaan van het prinsbisdom Luik. De Sentier liep van Couvin naar Huy, was ontworpen en werd bewegwijzerd door de toeristische dienst van de provincie Namur. Ondertussen behoren dit en andere gelijkaardige routes spijtig genoeg tot de geschiedenis, spijtig, want ze moesten niet onderdoen voor de GR's.

12. En van ver zagen we ook het station van Stave op lijn 136A.

13. Op 14.12.1991 waren we in Bassevelde, met oude NMVB-loods en zelfs een bus van De Lijn.

14. Op 07.02.1992 kon ik deze M4-stuurstand fotograferen, aan kop van E 736 Oostende - Brussel-Noord. We bevonden ons langs lijn 89 ter hoogte van kp. 8.2, tussen Ede en Burst.

15. Op En we hadden geluk want we konden ook mr 225 nog vastleggen, dat als E 5138 van Denderleeuw naar Zottegem reed. (Kp 8.0)

16. Tijd voor wat bussen dan. In de stelplaats van Leerbeek prijkt op 22.02.1992 ab 5128 als Radio 2-Sterrenlijn.

17. Hier heb je er nog een: ab 5462, die in de stelplaats van Leerbeek klaarstaat als HL naar Brussel Rouppeplein.

18. En deze staan gewoon te wachten op de volgende weekdag: ab5465 en 5134.

19. Puur toeval, maar op 07.03.1992 waren we ook al eens in Born. De kans op foto's uit 1992 en 2020 met elkaar te vergelijken. De viaduct is tegenwoordig veel meer onttrokken aan het zicht door de bomen die ondertussen blijven groeien zijn.

20. Dat wordt zo mogelijk nog duidelijker op deze foto.

12-07-2020 om 17:04 geschreven door overweg13  

01. De safari langs lijn 59 loopt nog even door. Even ter herinnering: het is 27.08.1991 en we bevinden ons ter hoogte van kp 19.6, in de buurt van Nieuwkerken-Waas. Vierledige 809 bijt de spits af in deze map, met IC 614 Roosendaal - Oostende.

02. Zonder meer een mooi P-treintje, met HLE 2504 aan kop van E 4973 Antwerpen-Centraal - Sint-Niklaas. Je merkt dat de herschildering van de M2-rijtuigen haar einde nadert: amper 1 rijtuig is nog treingroen.

03. Nog maar ons een exemplaar van de reeks 12: HLE 1207 sleept IC 565 Antwerpen-Centraal - Moeskroen.

04. En nog een mooi P-treintje: HLE 2209 met P 4975 Antwerpen-Centraal - Kortrijk(!). Op Zwijndrecht-Fort na stopte deze trein overal op zijn traject.

05. Mr 918 is in dit geval L 6064 Antwerpen-Centraal - Sint-Niklaas.

06. En dan zijn we alweer een uurtje verder dan bij foto 1: mr 822 rijdt als E 615 van Roosendaal naar Oostende. Deze trein bestaat uit een rood en een grijs vierledig stel.

07. Einde van het filmrolletje en dus wat betonnen dwarsliggers.

08. Nog altijd op dezelfde plaats sleept HLE 2510 P 4977 Antwerpen-Centraal - Lokeren. Het stuurstandrijtuig M2 BDx hangt wat onnozel meteen achter de loc.

09. En nog een duikbril: mr 911 is ook een P-trein, E 4979 Antwerpen-Centraal - Sint-Niklaas.

10. Om de lange reeks foto's langs lijn 59 af te sluiten, nog deze 1208 met IC 566 Antwerpen-Centraal - Tourcoing. Eigenlijk boden deze treinen toch wel behoorlijk wat zitcapaciteit, zeker in vergelijking met de 2 of 3 mr 96 die daar tegenwoordig de dienst uitmaken. Uiteraard rijdt er nu wel een IC meer tussen Antwerpen en Gent.

10-07-2020 om 10:49 geschreven door overweg13  

De wandeling.
We stappen vandaag in Born, een deelgemeente van Amel (Amblève) aan de Emmels, een bijriviertje van de Amblève, die hier dus nog Amel heet. We vonden de wandeling op een wandelkaart met als titel Land van St.Vith & Hoger Ameldal, uitgegeven door de plaatselijke VVV's in samenwerking met het NGI. Het werd een tocht van bijna 9 km tocht, bewegwijzerd met een groen kruis op witte achtergrond. Laten we maar meteen toegeven dat van die bewegwijzering niet zo heel veel meer overblijft, alleszins onvoldoende om de tocht alleen op basis daarvan te maken. Daar is de komst van het Wandelnetwerk Ostbelgien vermoedelijk niet vreemd aan. Het gebeurt wel vaker dat het plaatselijke netwerk verdwijnt als de genummerde paaltjes verschijnen. De wandeling van vandaag heet trouwens Gut Eid, en dat is ongeveer het uiterste punt dat je bereikt.
Het begint met een langzame klim over de Ravel 48 en zoals meestal kan zoiets ons, wandelaars, maar matig bekoren. Ik begrijp dat fietsers hier volop hun hart kunnen ophalen, maar voor ons was het toch net iets te druk. Gelukkig kun je hier en daar toch over parallelle wegjes stappen, die er veel stapvriendelijker uitzien. Na de klim (zie kaart en grafiek) kom je in het bos terecht en op wat de stafkaart In der Eidt noemt. Het zal wel duidelijk zijn dat ook wij meer genoten van het deel dat buiten de Ravel liep. Mede doordat we zo een hightech fietspad toch als een trage weg beschouwen, ligt de TWQ met 70% toch hoog. En zelfs een Ravel kan niet verhinderen dat je hier die prachtige glooiende weiden geserveerd krijgt die zo typisch zijn voor Ostbelgien. Voor ons scoorde de wandeling 16/20.

Foto's.

De Emmels.

Het weer.
Zwaar bewolkt, relatief fris.

De stafkaarten.
56/3 N (Amel) en 56/3 S (Sankt-Vith). In 2018 kwam een nieuwe uitgave op 1:25.000 tot stand: 56/3-4 (Sankt-Vith).

Hoe we er geraakten.
De bushalte Born Dorf wordt bediend door buslijn 748 Sourbrodt - Waimes - Sankt-Vith en daar ligt meteen een probleem: deze lijn is op geen enkele manier verbonden met het spoorwegnet en dus moeten we uitzoeken hoe we in Sourbrodt, Waimes of Sankt-Vith geraken. Als aanvoerlijnen voor lijn 748 komen de volgende buslijnen in aanmerking: 394 Eupen - Büllingen - Sankt-Vith (met aansluiting in Sourbrodt of Sankt-Vith), 390 Verviers - Rocherath (met aansluiting in Sourbrodt), 395 Verviers - Reuland (met aansluiting in Sankt-Vith) en 745 Trois-Ponts - Waimes - Büllingen (met aansluiting in Waimes.) Misschien lijkt het nu alsof de mogelijkheden legio zijn, maar dat is schijn. Het wordt heerlijk puzzelen voor de liefhebber van dienstregelingen die ik nu eenmaal altijd gebleven ben, de apps zullen pas ingeschakeld worden ter controle.
Uiteindelijk komt een gevarieerde oplossing uit de bus: heen met de trein tot Trois-Ponts en dan met de lijnen 745 en 748 naar Born via Waimes. Terug met de buslijnen 748 en 394, met overstap op de trein in Eupen. Dat vergt wel vroeg opstaan en ongetwijfeld zijn er andere oplossingen, maar we vertrekken nu eenmaal graag vroeg als we daarmee een late terugkeer kunnen vermijden.

Een beetje geschiedenis.
Je kunt er echt niet naast kijken: Born wordt beheerst door een oud spoorwegviaduct, dat ongetwijfeld ooit zo door de tand des tijds zal worden aangetast, dat het zal worden afgebroken. Nu al ligt het er 75 jaar doel- en zielloos bij. Dat komt zo:

Midden in WO I, toen de Duitsers blijkbaar nog rotsvast overtuigd waren van de eindoverwinning, werden verbindingslijnen aangelegd die in de eerste plaats een militaire bedoeling hadden. Zo werd een verbinding aangelegd tussen de Vennbahn en de lijn Spa - Luxemburg, die we tegenwoordig beter kennen als de lijn 42 (Liège) - Rivage - Gouvy - Luxemburg. Op de kosten werd weinig bespaard: in Vielsalm, ter hoogte van de vroegere halte Rencheux - werd de lijn verbonden met lijn 42 met bogen die zowel richting noorden (Liège) als zuiden (Gouvy) een rechtstreekse verbinding mogelijk maakten. Dat de aanleg niet gemakkelijk was, bewijzen de nog deels op de topografische kaarten zichtbare ongelooflijke kronkel waarmee de lijn uit de vallei van de Salm kroop, de brug van Hermanmont, net buiten Vielsalm, die op 10.05.1940 definitief uitgeschakeld werd en vooral het paradepaardje van vandaag: de immense viaduct die de ingang van het dorpje Born overspant.
De brug kreeg de naam van - gun me de pret om het eens helemaal uit te spellen - Friedrich Bernard Hubert Freiherr von Korff, de laatste Pruisische Landrat van Malmedy, die het gebied onder zijn hoede had van 12.02.1908 tot in het Verdrag van Versailles beslist werd dat het gebied Belgisch werd. (Overigens bereik je Born via de N659 die hier de Von Korffstraße heet.) Ze is 285 m lang, telt 11 bogen, is 18 m hoog. (Ik heb het zelf uitgetest: de om toeristische redenen aangelegde trap telt 83 treden…) In totaal werd 19.000 m³ verwerkt, door 4000 werknemers (met 54 locomotieven en 15 graafmachines). De klus werd in 8 maanden geklaard, van 13.03.1916 tot 21.11.1916. De inhuldiging vond plaats op 10.01.1917. (Hier bij ons in de buurt is een brug zwaar beschadigd door een uitbrandende vrachtwagen - ze is verboden voor alle verkeer, behalve stappers en fietsers. Het ongeval gebeurde op 01.08.2018; we zijn dus nu bijna 2 jaar later en er is zelfs nog geen begin gemaakt met de bouw van een nieuwe brug. Studies bij de vleet, dat wel én een actiecomité.)
Vanaf 03.10.1948 krijgt Born er nog een halte bij: Born Dorf. Het station Born lag namelijk een eind buiten het dorp, op de plaats waar de lijnen 48 (de Vennbahn) en de lijn 47A (Born - Vielsalm) samenkwamen. Die halte Born Dorf moet ongeveer gelegen hebben op de plaats waar we onze wandeling aanvatten. Het verhaal van de Vennbahn kun je voor de rest terugvinden op de onderaan vermelde site van Paul Kevers.

Viaduct, kerkje en enkele huizen - meer is Born niet.

Lijnen 47A en 48 waren zo gebouwd dat treinen uit Raeren die naar Vielsalm wilden de mogelijkheid moesten hebben om de loc te keren. De ligging van deze draaischijf is een wondertje op zich.

In de plaats van de Vennbahn werd een busdienst ingelegd die het logische nummer 48a kreeg. Die combineerde in eerste instantie een aantal verbindingen, zoals Steinebrück - Sankt-Vith, Weismes - Kalterherberg en Sankt-Vith - Weismes. Diverse reorganisaties en inkrimpingen later vinden we de laatste terug onder de huidige lijn 748. Helemaal in de filosofie van de jaren 1950 schrok men er toen niet voor terug om de spoorlijnen helemaal te verbussen, ondanks de winters die daar in de Oostkantons enkele maanden onverbiddelijk huis konden houden, bemerking die we vandaag nog gemaakt hebben toen we zagen welk parcours de bus volgt. Lockdowns zullen daar toen wel schering en inslag geweest zijn…

De verbinding.

En wat we beleefden.
Dat het tegenwoordig geen probleem is om overtredingen te scoren, wordt al meteen duidelijk op het perron in Halle: roken in een wachthuisje, zonder mondmasker en onvoldoende afstand houden. Drie op een rij. We zullen vandaag nog voorbeelden zien. Al kunnen we na vandaag toch besluiten dat de meeste reizigers zich toch neerleggen bij de mondmaskerplicht.
De ene desiro van S 1554 zit ondanks het vroege uur behoorlijk vol. Maar het is duidelijk dat deze vroege pendelaars zich toch bewust zijn van de ernst van de zaak. Strikt genomen is het mogelijk om met de IC 505 naar Liège te reizen, maar we hebben een half uur reserve genomen en dus stappen we naar IC 405: die is duidelijk minder bezet dan de 1554, maar de trein bestaat dan ook uit veel dubbeldekkers M6. Ik lees de hele weg; de vrees dat dit door het mondmasker erg onaangenaam zou kunnen worden, is snel weggeëbd. Grootscheepse werken in de tunnels tussen Liège-Guillemins en Herstal maken dat er twee maanden lang geen treinverkeer mogelijk is tussen Liège-Guillemins en Herstal; de TEC moet het zaakje klaren. Zoals verwacht is onze IC 108 naar Luxemburg de terugrit van IC 107; zo spaart men al snel personeel en materieel uit. Het zal vandaag de eerste keer zijn dat we met een desiro over de lijnen 43/42 reizen. Zo gaat toch wel veel charme van deze mooie spoorlijn langs rivieren verloren. Het infoscherm in de trein wil ons doen geloven dat we nu in IC 122 zitten; die zal nochtans pas over 14 uur rijden: het is de laatste trein van de dag, beperkt tot Gouvy - in de logica van de 122 worden inderdaad alleen maar halten tot Gouvy aangegeven. Het is het euvel waar we ons allemaal wel eens aan bezondigen het vertrouwen dat er met computers en zo niets verkeerd kan gaan, is zo groot dat we vergeten te verifiëren. Maar de rit verloopt wel stipt, met voldoende fietsen om de toegang tot het toilet moeilijk te maken.

Een kwartier overstaptijd in Trois-Ponts volstaat dan ook ruimschoots al maakt de voor ons nieuwe voetgangerstunnel onder de sporen dat het busstation nu verder van de perrons lijkt te liggen. Kwart over negen is trouwens een druk busmoment, met bussen van lijn 142, 745 en 294. Op de bussen van de TEC is ontwaarden opnieuw verplicht, maar dat kan duidelijk nog niet op alle bussen. Het ontwaardingstoestel is onbereikbaar. We staan onderweg even voor een mobiel verkeerslicht, maar Waimes zullen we toch stipt bereiken; de kans is trouwens groot dat de bussen hier op aansluiting wachten. In de bus van lijn 748 is ontwaarden wel mogelijk. Afstand houden kan hier moeiteloos, want we zijn de enige reizigers. Het is al volop genieten van Ostbelgien, want de bus volgt een prettig parcours.

Voor de terugrit maken we met het stukje Born - Sankt-Vith het plaatje van lijn 748 compleet. De chauffeuse is een erg vriendelijke dame, ook als een dame met kind vaststelt dat ze niet meer kan betalen: sinds 1 juli is net als bij De Lijn het aankopen van een biljet op de bus onmogelijk. Ze krijgt 2 minuten uitleg en mag uiteindelijk gratis mee. In Sankt-Vith staat wel een automaat, maar je bent niets zonder mobib, en die tover je niet zo maar uit je hoed. Bus vier komt net op tijd An den Linden. Het is de enige bus van vandaag met enige bezetting. Een jongedame zal de hele trip tot Eupen maken met nu eens één dan weer twee voeten op de mooie leren stoel voor haar. Wie het destijds in zijn hoofd heeft gehaald om zitjes in de tegenrichting te plaatsen moet niet goed bij dat hoofd geweest zijn. Mensen worden er ziek van, onverlaten kunnen er hun voeten (en schoenen) op leggen en je zit voortdurend in elkaar gezicht te kijken, wat in deze coronatijden nog eens extra slecht uitkomt. Vooral tegen het einde van de rit loopt de bus uit; Botrange en Baraque Michel krioelen van het volk (arme Venen), meer dan we hier ooit al samen gezien hebben. Maar denk vooral niet dat de bus hier moet stoppen om volk op te laden. Toeristen die anders met het vliegtuig aan het andere eind van de wereld geraken, slagen er niet in om een tripje naar de Venen zonder auto uit te tekenen.

De IC naar Oostende staat zoals verwacht klaar. De drukte die je vooral vanaf Liège-Guillemins op deze treinen kon hebben, blijft nu uit. Zelfs de injectie aan passagiers waar Leuven anders voor zorgt, blijft uit. De titel van topidioot gaat naar die jongeman die in Verviers is ingestapt en die vrolijk zwierend met zijn mondmasker door de trein trekt. Er is voldoende domheid in de wereld om een volledig zwart gat te vullen.
Blijft nog dat laatste stukje naar Halle. Het is duidelijk dat niet eens de helft van het normale aantal reizigers opdaagt. Het is toch godgeklaagd dat je nauwelijks maskers ziet in winkels en warenhuizen, in drukke winkelstraten, maar dat de vrees om bus en trein te nemen, mét mondmasker, immens groot blijft.

De treinlectuur.
Mr. A. Roothaert, Doctor Vlimmen. In 1972 aangekocht in de GB van Halle, ook omdat het boekje, een Zwart Beertje, zo aangenaam in de hand lag. Nergens vermeld in literatuurlijsten, maar wel verfilmd: het verhaal van een plattelandsveearts die de strijd aanbindt met Rome (en de plaatselijke kerk!) om zijn niet geconsummeerd huwelijk te laten ontbinden.
Hubert LAMPO, Zeg maar Judith.

Als de vaderlandse pers er nu eens in zou slagen om elke wind van de heer W. uit D. in de kolommen en bulletins op te nemen, dan zou die niet zo veel moeite moeten doen om met de dwaaste voorstellen in de gazet te komen. Hij begint meer en meer te lijken op de heer D. uit B. in zijn gloriedagen.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

07-07-2020 om 00:00 geschreven door overweg13  

71. De 1203 sleept hier IC 562 Antwerpen-Centraal - Lille. Dat was toen een alledaags verschijnsel op deze verbinding. We bevinden ons ondertussen bij kp 19 van lijn 59. Opvallend: achter de loc hangt een stuurstandrijtuig, achteraan hangt een tweede locomotief. Dat laat vermoeden dat het stuurstandrijtuig defect was.

72. MR 918 rijdt als E 6061 van Antwerpen-Centraal naar Sint-Niklaas. De overweg in de achtergrond is OW23.

73. Vierledige 834, nog in zijn originele kleuren, rijdt als IC 612 van Roosendaal naar Oostende.

74. Altijd goed voor wat afwisseling: HLR 7368, zonder last. Nog altijd op dezelfde plaats en op dezelfde dag (27.08.1991).

75. De 1210 sleept IC 563 Antwerpen-Centraal - Tourcoing. Deze keer is de samenstelling wel zoals je ze verwacht: aan het enne eind de loc, aan het andere eind het stuurstandrijtuig.

76. MR 939 rijdt als L 6062 van Antwerpen-Centraal naar Sint-Niklaas.

77. 7368 is al op zijn terugweg, met amper 1 (één) wagon aan de haak.

78. Het is nu de beurt aan de 1212, met E 564 Antwerpen-Centraal - Lille. Dat was toen nog gewoon Lille; op Lille-Flandres en Lille-Europe is het nog enkele jaren wachten.

79. En het lijkt erop dat de treinen elkaar regelmatig opvolgden: E 6063 met mr 940…

80. … gevolgd door mr 839 - in bordeauxrood, vergelijk met foto 73 - als IC 613 van Roosendaal naar Oostende. In map 59 is het nog niet afgelopen met de safari langs lijn 59. Die leverde erg veel foto's op en dat fotografeerde ik nog bijna niet met tegenlicht. Het geeft een goed beeld van de drukte op deze plaats die in de loop der jaren alleen maar toegenomen is.

04-07-2020 om 11:13 geschreven door overweg13