Als men in deze periode van het jaar van de beste dag van de week spreekt, moet je meestal niet te veel aarzelen; dat doen we dan ook niet. Voor de tweede keer in onze wandelcarrière stappen we een zelf opgezette tocht langs wandelknooppunten, in dit geval in het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland. We stappen van Neerijse naar Vossem, langs de punten 209-208-207-218-205-217-204-203-23-22-202-323-402-407-408-409-415-414. Als je dat even nauwgezet doet als wij, stap je iets meer dan 16 km over een verrassend mooi en interessant wandelgebied, met weidse uitzichten, niet al te veel bebouwing – niet moeilijk als je zelf de tocht uitstippelt – en met een TWQ van 69%. Ook dat laatste is geen toeval: de makers van de kaart hebben de gelukkige inval gehad om trage, onverharde wegen anders in te kleuren, zodat je de tocht als het ware van veldweg naar voetweg kunt uitstippelen. Dat is spijtig genoeg niet voor alle netwerken het geval.

Heldere vergezichten, het was geen probleem die dag:

Meer foto’s kun je vinden op deze plek.

Een stukje tramgeschiedenis.

Vossem lag destijds langs de tramlijn Brussel – Jodoigne. Van deze lijn zijn eigenlijk nog relatief veel bekoorlijke stukken overgebleven, maar het stukje dat we vandaag bewandelden – tussen Vossem en Duisburg – is topklasse: we volgen een sierlijke S-bocht over een verhoogde berm; eigenlijk ontbraken alleen de sporen om de verbeelding helemaal op hol te laten slaan. De reizigersdienst verdween in 1957, maar zelfs op de stafkaart verwijst het synoniem Root ondubbelzinnig naar de vroegere tramroute. Root is een poging om de plaatselijke uitspraak van het Franse leenwoord weer te geven. Ter plaatse is trouwens ook nog een herdenkingsplaat aangebracht. Zo gaat dat: tegen nieuwe trams wordt massaal (?) geprotesteerd, de oude worden gekoesterd in de herinnering.

Prachtig toch, zo een oude bedding:

Hoe geraakten we er?

Sinds ook voor De Lijn de bomen niet meer tot in de hemel groeien, is de verbinding Brussel – Hamme-Mille verworden tot een voor ons onbruikbare spitsuurdienst. Neerijse ziet zich op die manier overdag niet langer verbonden met de hoofdstad. Een bruikbare optie voor ons is lijn 395 Leuven – Groenendaal, met een behoorlijke halfuurdienst. Het ommetje langs Leuven moeten we er dan maar bij nemen. We stappen uit aan de halte Steenweg naar Leefdaal. Ook voor de terugrit verkiezen we een verbinding via Leuven. Vossem Pastorieplein wordt op het moment dat we terugkeren zo goed als elk kwartier met Leuven verbonden door de Brusselse lijnen 315, 316 en ook nog eens zeer frequent door lijn 616 van Brucargo naar Leuven. Wat een luxe!

Concreet.

Halle – Brussel-Zuid                  3909     10:09 10:19      +9        815

Brussel-Zuid – Leuven               1509     10:36 11:03      +7        1894 – 61068

Leuven – Neerijse                     [395]    11:35 12:00      -1         ab3031-98

Vossem  - Leuven                     [616]    16:16    16:51    +13      ab3315-28

Leuven – Brussel-Noord             8511     17:11    17:39    +1        2118 – 53505

Brussel-Noord – Halle                8574     17:49    18:08    +1        2145 – 53502

ab3031-98: Van Hool New AG300 – Intratours

ab3315-28: MAN Lion’s City – Intratours Van Mullem

En wat beleefden we?

Zelfs een eind na de ochtendspits verloopt het treinverkeer verre van regelmatig. De treinen van lijn 96 die ons in de eerste plaats interesseren, rijden zelfs met relatief veel vertraging. En dat zie je het watervaleffect langzaam maar zeker zijn werk doen. De IR naar de Luchthaven komt aan op het ogenblik dat de L naar Leuven al binnen had moeten staan, en dat dat ook invloed zal hebben op onze IR naar Louvain-la-Neuve staat bijna buiten kijf. We vertrekken met 7 minuten vertraging, maar zelfs dan is de vraag: waar halen we de L in? Net voorbij Lot is het al zo ver: het verwachte remmanoeuvre komt er aan, maar alles bij elkaar valt het nog mee: we staan geen enkele keer volledig stil, en de vertraging groeit met amper 2 minuten aan. Overigens zitten we in stel 815: het is lang geleden dat we nog eens een proper vierledig stel gezien hebben, zonder enig spoor van graffiti.

Met drie treinen van lijn 96 na elkaar in vertraging is het niet denkbeeldig dat ook IC 1709, die ons naar Leuven zou moeten brengen, achter zit op zijn schema. Eerst wordt hij met 8 minuten vertraging aangekondigd, maar de vertraging groeit snel tot over de 10 minuten. Dieren op het spoor, zou de oorzaak zijn. Tijd voor een wijziging in de plannen, dus. De IC naar Tongeren rijdt bijna stipt Brussel-Zuid binnen en buiten, maar de doortocht van de NZV verloopt niet zonder schrammen: in het Noord noteren we 6 minuten, en even staan de beide IC’s tegelijk in het station. Als men opnieuw het scenario van een tijdje geleden volgt, zal de IC naar Liège dus toch als eerste vertrekken en hebben we deze keer verkeerd gegokt. Maar de wegen van Infrabel zijn ondoorgrondelijk, en we vertrekken eerst, rijden zonder haperen van lijn 36 naar lijn 36N over de vertakking Diegem, maar verliezen toch nog een minuut extra. Veel maakt het ons allemaal niet meer uit: de aansluiting met de bus van 11:05 hebben we al een tijdje uit onze planning geschrapt.

Wachten in het Leuvense busstation is een ervaring die we liefst niet te lang laten duren: het is er altijd druk en onoverzichtelijk, en dat voortdurend af en aan rijden van bussen, is wat van het goede te veel. Brasserie de la Gare, vanwaar je trouwens een prima zicht hebt op de aankomsttijden van de bussen, brengt soelaas. Het doet me wat denken aan vele, vele jaren geleden, toen de tram van Leerbeek naar Halle nog reed. We woonden helemaal aan het andere eind van het dorp, en reden dus met onze fiets naar de tramhalte, waar we in een herberg onze rijwielen – zoals die toen officieel nog heetten - konden stallen. Kostprijs: een consumptie per deelnemer. In het café kon je dan strategisch gaan zitten, zodat je aan het verspringen van het sein precies op het geschikte manier recht kon staan. Ik denk niet dat we ooit langer dan 1 minuut op het perronnetje gewacht hebben.

Het is een gelede bus die ons naar Neerijse zal brengen. Blijkbaar wordt ook lijn 395 dezer dagen getroffen door een lange omlegging. De Lijn heeft zelfs de doortocht van Leuven via de ring omzeild om de gevolgen hiervan te beperken. Of dat meteen de ideale oplossing is, durf ik betwijfelen. De gevolgen van één omlegging verzachten door nog een wijziging in de reisweg: erg elegant is het niet. De bus rijdt daardoor trouwens ook te vroeg vanaf de Tervuursepoort. Opvallend: de vervroeging wordt op de rest van ons traject zo goed als volledig weggewerkt. Eén minuut te vroeg komen we bij de halte Neerijse Steenweg naar Leefdaal, niet meteen hét voorbeeld van een goed uitgeruste halte: we komen terecht op een veel te smalle grasstrook langs de weg. Je kunt hier maar beter wachten tot de bus weer vertrekt voor je zelf in beweging komt.

In Vossem kun je zelfs aan het Pastorieplein gewoon wachten op de eerste bus die komt, en in ons geval is dat de 616, die ook in deze schoolvakantie met meer dan 10 minuten vertraging rijdt. Erg druk kun je de bus anders niet noemen. Hij zal ons wel voldoende vroeg in Leuven brengen voor een onuitgegeven verbinding.

Op spoor 1 staat immers een P-trein te wachten: P8514 naar Moeskroen. Het is wat sneu dat deze trein niet stopt in Halle, maar op dit moment van de dag is het een rustige trein tussen Leuven en Brussel, al zijn er behoorlijk wat instappers in Zaventem en Schaarbeek, en vooral Diegem. Nog niet zo lang geleden zouden we een rit in M5-rijtuigen vermeden hebben, maar sinds de modernisering heb je niet langer de indruk dat je net een vervallen woning gekraakt hebt. En als de bezetting laag is, kun je bovendien nog zitplaatsen kiezen zonder al te veel hinder van de raamstijlen.

De trein blijft mooi op tijd, en dat geeft uitzicht op een tweede trein met M5-materieel: de P8574, een IR uit Antwerpen-Centraal die vanaf Brussel doorrijdt als P-trein naar Geraardsbergen. Ook deze trein rijdt bijna op tijd: zo net na 18:00 amper 1 minuut vertraging optekenen bij aankomst in Halle is zonder meer een succes.

Vanmorgen las ik op railtime voor het eerst het woord wielslip. Den Dikke kent het woord nog niet, maar het is een woord dat voldoende tot de verbeelding spreekt, alleszins meer dan problemen met adhesie. Van mij mag het woord geselecteerd worden als woord van het jaar, al hoop ik natuurlijk stiekem dat het ooit wel eens compleet in onbruik zou kunnen raken, als de spoorwegmaatschappijen eindelijk een efficiënt antwoord gevonden hebben op het herfstoffensief. Herfst die zich vandaag trouwens de hele dag van zijn vriendelijkste kant getoond heeft.

30-10-2013 om 00:00 geschreven door overweg13  

De TBW (Tour du Brabant wallon) verdient ongetwijfeld de prijs voor meest onderschatte langeafstandswandelpad van het land. Toegegeven, de bewegwijzering bevindt zich hier en daar in bedenkelijke toestand en de controlepunten waar je als stapper je getuigschrift kon laten afstempelen, zijn vaak verdwenen, maar de topogids is nog te koop en met wat extra voorbereiding is het pad nog perfect te volgen. Dat we dat ook vandaag willen doen, heeft natuurlijk ook te maken met de kwaliteit van eerder gestapte trajecten, door een wandelprovincie bij uitstek: Waals-Brabant. We stappen van Nivelles tot Baisy-Thy: dat is 18 km stappen door weidse kouters, waar de boerenbedrijvigheid in deze herfstweken hoge toppen scheert. Een erg landelijke tocht wordt het dus, met de nadruk op landbouw, op het eerste deel na, als het pad ons verbazend snel door het Parc de la Dodaine uit het stadje Nivelles voert. Toch ligt de TWQ niet hoger dan 36 %, omdat zeker in de eerste helft van de tocht alle wegen verhard zijn: boeren willen nu eenmaal ook wat.

Meer dan 20 foto's van deze wandeling vind je hier.

Hier alvast een breinbrekertje, voor een of ander examen landbouwkunde: bereken aan de hand van de gegevens op de foto  de maximale afstand tussen de hoeven van de voorpoten van de grootste koe en haar bovenste rij tanden.

In de buurt van Houtain-le-Val stapten we vaak over mooie onverharde veldwegen; de herfstkleuren krijgen stilaan de overhand.

Bereikbaar?

Net nadat de NMBS om nog altijd onbegrijpelijke redenen de halveprijskaart had afgeschaft, was het heerlijk om als wraakoefening van Halle naar Nivelles te reizen met de bussen van de TEC. Ook vandaag nog inspireert de halsstarrige houding van de marketingspecialisten van de NMBS tot een treinloze reis: de bussen doen er niet eens langer over, maar anders dan de NMBS geeft de TEC je met zijn meerrittenkaarten het gevoel dat je als niet-dagelijkse maar toch erg regelmatige reiziger meer te betekenen hebt dan de louter toevallige klant, die terecht de volle prijs aangerekend wordt.

Wat historie.

Lijn 365a mag terecht als éminence grise beschouwd worden onder de buslijnen. Ze verscheen halfweg de jaren dertig in het spoorboekje, als nummer 124a, wat onmiskenbaar aangeeft dat ze als een alternatief voor gemeenten als Genappe en Gosselies beschouwd werd voor de weldra geëlektrificeerde spoorlijn 124. Toch waren de biljetten van de NMBS niet geldig op deze lijn. Na WO II werd ze vernummerd tot 202, en nog later tot 365. De toegevoegde letters a en b zijn deels bewaard, al is de 365b enkele jaren geleden 366 geworden. Een van de belangrijkste aanpassingen aan de lijn gebeurde eerder dit jaar: door de uitbreiding van het metronet in Charleroi verloor de lijn haar bediening met Charleroi-Sud. Lijn 365a zou voortaan beperkt worden tot Jumet Madeleine, waar een overstap op de metro mogelijk is. Eerder al was het snelbuskarakter van de lijn gesneuveld tijdens achtereenvolgende besparingsrondes: meer en meer functioneerde de lijn tussen Braine-l'Alleud en Brussel als alternatief voor lijn W, zodat beide lijnen samen - met een op elkaar afgestemde dienstregeling - van een aantrekkelijke frequentie konden genieten. Vandaag is de situatie tussen Rode (Middenhut) en Brussel wel bijzonder complex: De Lijn, de TEC-Brabant Wallon en de TEC-Charleroi staan hier in voor het busvervoer. Naar het schijnt wil de bevolking dergelijke complexe toestanden, die garant staan voor een perfecte dienstverlening. Arm België.

Ander interessant punt onderweg: we komen langs het punt waar lijn 131 Baulers - Fleurus - Châtelineau-Châtelet destijds aftakte van lijn 124, ter hoogte van Bois-de-Nivelles. Dat is nog duidelijker merkbaar op de stafkaart, nochtans een recent exemplaar, dan ter plekke

De verbinding.

Halle - Braine-l'Alleud                [114]    08:19 08:53      stipt      ab9641-49

Braine-l'Alleud - Nivelles                        [66]      09:01 09:24      +4        ab6302

Baisy-Thy - Sint-Genesius-Rode [365a]  14:19 14:56      +3        ab9642-57

Sint-Genesius-Rode - Halle         [155]    15:36 16:20      -11       ab3954

ab9641-69        Mercedes Citaro II - Picavet & Cie

ab6302             Irisbus Arway - Baulers

ab9642-57        Mercedes Integro II - Picavet & Cie

ab3954             Jonckheere Transit 2000 - Het Rad

De belevenissen.

De prodata van deze Picavetbus heeft duidelijk luimen: pas na een zestal pogingen (drie van mij, en drie van de chauffeur) wordt mijn Multiflex aanvaard. Er gaat twee keer € 2.20 van het kaartje, en dat is goed voor de 28 km die Halle van Nivelles scheiden. Het is even bang afwachten of we wel op tijd in Braine-l'Alleud aankomen, waar ons een overstap van 8 minuten wacht (hopelijk!), maar de chauffeur kent Halle: twee minuten vroeger dan voorzien verlaten we het busstation, een halte verder rijden we al met 3 minuten vertraging. Gelukkig zal met de hulp van enkele grote banken het aantal auto's op onze wegen drastisch kunnen dalen.

Of nee: we zullen het nooit leren. Zelfs de (koortsachtige?) zoektocht naar alternatieve energiebronnen illustreert dat. Ongetwijfeld is de auto ook een ecologisch probleem, maar wat men nu met elektrische wagens probeert te bereiken, is niet een reductie van het aantal auto's, maar een garantie dat we over enkele decennia nog altijd geconfronteerd zullen worden met een angstwekkend hoog aantal auto's per (lege) kop - van de bevolking. Gemakshalve wordt voorbijgegaan aan het feit dat we nooit straffeloos een veel te groot deel van onze ruimte aan de auto opofferen, dat die eindeloze stroom van auto's zich vast zal blijven rijden, ook al zal de locale vervuiling vele keren lager liggen dan nu het geval is. Het lijkt er echt op dat de mens nooit uit zijn fouten leert…

Gelukkig voor ons verloopt de rit voor de rest vrij vlot. We pikken onderweg nog wat scholieren op, die hun week ongetwijfeld inzetten met een brosuurtje. Opvallend trouwens hoe je vaak ook al halfweg de namiddag in al die Waalse steden scholieren van allerlei slag kunt zien kuieren. Ik begrijp niets van die Waalse schooluren.

In Braine-l'Alleud is er een afstaphalte tegenover het station voor alle buslijnen. Dat resulteert in een haltebord met enorm veel lijnnummers, maar helemaal ondubbelzinnig is de toestand niet: nergens vind je ook maar een aanwijzing dat het hier om een afstaphalte gaat. Gelukkig weten we dat de vertrekhalten aan de overkant liggen. Daar zien we voor de rapidobussen elektronische infoschermen waarop de te verwachten wachttijd tot de volgende rit wordt aangegeven. Het is er op dit ogenblik voor Waalse normen nog vrij druk, en onze bus laat enkele minuten op zich wachten. Dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het comfort in deze Irisbus. Alleen spijtig dat ook hier onderdelen na een tijdje los komen te zitten, en die zorgen op de minder goede wegen voor te veel en te vermijden lawaai. We stappen uit aan de halte Grand-Place: met de trein komen zou een wat overbodige kilometer van station tot markt noodzakelijk hebben gemaakt.

Ook voor de terugrit kunnen we genieten van een lijnbus met extra comfort. De TBW kruist het traject van lijn 365a ter hoogte van de halte Chemin du Pontail. De Mercedes Integro lijdt onder hetzelfde euvel als de Irisbus: ook in deze bus wordt de luxe wat getemperd door loszittende en dus rammelende onderdelen. Ter hoogte van de halte Staca volgt er een chauffeurswissel. Zo iets leidt altijd weer tot wat vertraging. Maar dat kan ons eigenlijk weinig schelen. Onderweg zien we nog een perfecte look-alike van (It is I) Leclercq instappen. En uiteraard verwijst de Leeuw naar een oorlog die nog meer dan een eeuw vroeger is uitgevochten dan die van Leclercq. Moedige klimmers profiteren van het late herfstzonnetje.

Aan de halte Grote Hut kunnen we overstappen op onze buslijn 155.Dat betekent op dit moment wel een half uur wachten. Zowat de hele dag rijdt De Lijn hier een halfuurdienst, maar van zodra de avondspits begint krijgen we maar een bus per uur meer. De chauffeur die aan komt rijden kennen we als een heerschap dat vaak veel te snel durft rijden. Hij rijdt dan ook al vier minuten voor op zijn schema, en we zullen het station van Halle 11 minuten vroeger dan voorzien bereiken! Dit is een gedeelde verantwoordelijkheid. Enerzijds is er De Lijn Vlaams-Brabant. Ze slagen er maar niet in om hun dienstregelingen min of meer af te stemmen op het inderdaad vaak overdrukke wegverkeer. Ik heb er hen al verscheidene keren op gewezen dat hun dienstregelingen veel te ruim zijn. Je krijgt altijd weer hetzelfde stereotiepe antwoord: chauffeurs moeten onderweg indien nodig wachten aan een halte waar dat veilig kan. Vaak gebeurt dat ook, maar enkele chauffeurs blijven koppig rijden alsof dienstregelingen niet aan hen besteed zijn. Mocht dat nu betekenen dat bussen de hele dag tamelijk stipt rijden, dan zou je de voordelen van zo een gerekte dienstregeling nog kunnen appreciëren, maar dat is nu net niet het geval: van enkele ritten weet je zo dat je rekening moet houden met mogelijke vertragingen van 10 tot 15 minuten. Dat is trouwens de reden waarom we ons vanmorgen niet gewaagd hebben aan een aansluiting in Essenbeek van lijn 155 naar lijn 114.

Anderzijds is er natuurlijk ook de verpletterende verantwoordelijkheid van de chauffeur. Blijkbaar dringt het bij sommige mannen en vrouwen niet door dat te vroeg rijden veel erger is dan te laat rijden. Het is onbegrijpelijk dat de chauffeur de hele weg rijdt alsof de voorsprong niet stelselmatig groeit. Voor alle duidelijkheid: deze keer heeft hij niet eens zo snel gereden. Wat ik al helemaal niet begrijp is dat de chauffeurs met dit gedrag ook altijd lijken weg te komen. Mogelijk leidt de gebrekkige kennis van de dienstregeling bij het gros van de klanten ertoe dat ze het missen van een bus aan zichzelf toeschrijven, maar er moeten toch klachten doorsijpelen tot in Leuven. Je krijgt dan trouwens altijd weer antwoord dat ze dankzij je gegevens de chauffeur kunnen identificeren, en dat ze niet zullen nalaten hem op zijn plichten te wijzen. Waarom kan dit dan door blijven gaan? Mij is het er trouwens niet om te doen een bepaalde chauffeur te treffen, wel dat men bij De Lijn eindelijk wakker schiet en die plaag van het te vroeg rijden uitroeit. Overigens, de bus mag dan wel aan de stelplaats Het Rad toegewezen zijn, de chauffeur is er wel degelijk een van Ukkel. Men is blijkbaar volop bezig met het inbouwen van Retibo, en waarschijnlijk zijn er wel meer bussen van Ukkel die daardoor even buiten strijd zijn…

Dankzij de site zone01 weten we dat deze bus zonder nummer eigenlijk de 9052-49 van F. Cardona & Deltenre is. Het is een Fast Syter, die naar TEC geplogenheden tamelijk smoezelig is. We vonden hem langs het Parc de la Dodaine, waar leraars L.O. verwoede pogingen ondernamen om hun leerlinge het weekend te doen vergeten. Schooldienst?

21-10-2013 om 00:00 geschreven door overweg13  

Hoe het mogelijk is dat je uit een kleine 8000 wandelbeschrijvingen drie jaar na elkaar met de functie Aselect in Excel een wandeling in Kuurne selecteert, is me een raadsel, maar ook dit jaar staat er een op het programma. Een beetje tegen beter weten in stappen we opnieuw in Kuurne (Sint-Pieters), en wel de Beaiaardwandeling uit de Wandelgids Kuurne, in de jaren negentig samengesteld en gepubliceerd door de plaatselijke afdeling van Vakantiegenoegens. En echt: het is ook deze keer danig tegengevallen, met een blijkbaar onvermijdelijke tocht door een industriezone (we waren al een kwart van de wandeling ver voor we die achter de rug hadden) en voor de rest een asfaltwandeling door een niet zo interessant agrarisch gebied. De foto's die ik nam, spreken voor zichzelf: wat is overgebleven van de oude hoevetjes, spreekt nog enigszins tot de verbeelding, maar voor de rest volgden we wegen die zich eigenlijk niet tot wandelen lenen. De TWQ bedraagt amper 7 %, en dan moet je nog weten dat we het grootste deel van die trage wegen twee keer volgden.

Alle foto's vind je hier, maar dit zijn alvast de mooiste:

De bereikbaarheid.

Kuurne Sint-Pieters wordt vlot bediend door de Kortrijkse stadslijn 51 die hier haar eindpunt heeft. Streeklijn 52 Kortrijk - Tielt biedt een tweede mogelijkheid, maar wij concentreerden ons op lijn 51.

Historisch gesproken lag dit deel van Kuurne altijd wat verweesd tussen de tramlijn Kortrijk - Wielsbeke - Aarsele ten oosten, en spoorlijn 66 Kortrijk - Brugge ten westen. We kruisten die laatste ter hoogte van de vroegere halte Sint-Katharina; daar ligt trouwens nog altijd een wissel en er staat ook nog een seinhuisachtig gebouwtje van de NMBS - euh, Infrabel, dat waarschijnlijk alleen maar in specifieke gevallen in gebruik is: Block 2.10.

De verbinding.

Kortrijk - Kuurne           [51]      12:35 12:58      +2        ab5142

Kuurne - Kortrijk           [51]      15:32 15:57      +2        ab4972

Kortrijk - Halle              3116     16:53 18:17      +1        305

ab5142 = Jonckheere Transit 2000, stelplaats Kortrijk

ab4972 = Van Hool New A309, stelplaats Kortrijk

De commentaar.

Zo tegen elven aan zou je verwachten dat de gevolgen van de ochtendspits stilaan weggevlakt zijn, maar dat is andermaal niet het geval. De IR naar Kortrijk vertrekt in Halle met 7 minuten vertraging. Opvallend: ondanks de ruime dienstregeling gaat er echt niet zo heel veel af. In Ath wordt het deel naar Geraardsbergen losgekoppeld; ondanks de 7 minuten stilstand vermindert de vertraging nauwelijks: van 5 naar 4 minuten en die vertraging zullen we meeslepen tot Kortrijk. Veel valt er niet te beleven. In Froyennes is een onverlaat op de tippen van zijn tenen bezig met nog wat tekst toe te voegen op het nu al compleet vervuilde wachthuisje op het andere spoor - zo maar, onder het oog van iedereen. Froyennes moet trouwens een van de meest versierde halten van het hele NMBS-net zijn. In Herseaux is de snelheidsbeperking tot 60 km/u nu van tijdelijk naar vast gepromoveerd. Voor de treinen die in dit gat stoppen, is dat geen echt probleem.

Dat lijn 51 eigenlijk een stadslijn is, wordt snel duidelijk. Ik zou met de beste wil van de wereld de reisweg achteraf niet kunnen reconstrueren. We zitten in een standaardbus die nauwelijks past in de wirwar van straatjes die we volgen. 

Voor de terugrit zitten we wel in een stadsbus. Valiezen en kinderwagens lijken altijd maar breder te worden - waar is de tijd van onze buggy, die opgevouwen nauwelijks meer was dan een paraplu. Kinderen konden in het verleden trouwens ook veel sneller zelf lopen, maar dat terzijde. Opvallend ook hoe de reisweg van deze bus in het centrum van Kortrijk afwijkt van die van de heenrit. Echt in het voordeel van de busgebruiker is dit niet.

We zijn een half uur vroeger dan voorzien naar Kortrijk teruggekeerd, en zouden uiteraard ook via Brussel kunnen reizen, om dan in volle spitsuur terecht te komen. Dan is de rechtstreekse, rustige IR via Tournai toch wel een aantrekkelijk alternatief. We zullen de reis in een gemoderniseerde break moeten maken. Het duurt even voor we na het draaien van de avg vertrekken: 4 reizigers voor Herseaux zouden nog graag mee willen, maar de tbg is onverbiddelijk: hij heeft het vertreksein al gegeven, en instappen is dan verboden. In Moeskroen toont hij zich even resoluut tegen een klant zonder biljet, die zich bij hem heeft aangemeld. Die moet het maakloon betalen; de tbg somt nog even volledigheidshalve alle mogelijkheden op om toch vooraf een biljet te kopen. De lijst wordt stilaan inderdaad indrukwekkend. En de tbg controleert ook nog. Terloops: in Aalbeke is een overweg gestoord. Railtime lijkt daar geen weet van te hebben. Onze vertraging blijft beperkt: 5 minuten (toch alweer!) extra bovenop de minuut die we hadden bij vertrek in Kortrijk. We zitten in een gemoderniseerde break en dus wordt er automatisch omgeroepen. Herseaux lijkt met een s uitgesproken te worden, ik had er durven om wedden dat het een z moest zijn. Misschien laat ik me misleiden door de Nederlandse benaming (Herzeeuw) die voor een keer, anders dan Opzullik, Papegem en omgekeerd Gammerages, niet gebruikt wordt. In Froyennes lijkt er wat aan de hand: 2 politiewagens springen meteen in het oog, maar blijkbaar is het de dagelijkse gang van zaken. Het perron richting Lille/Kortrijk staat vol jongeren van de naburige school Saint-Luc, en blijkbaar is wat politiebewaking geen overtollige luxe. Nu ja, als dat kan voor voetbal- en andere sportwedstrijden, waarom dan niet voor de dagelijkse uittocht van Franse scholieren die zelfs aan het zo verguisde Waalse onderwijs de voorkeur geven boven het eigen Franse onderwijs?

In Tournai wordt de tbg afgelost: de niet zo nieuwe tbg zal zich tot Ath beperken tot een verblijf in eerste klasse, waar sinds Kortrijk ook al een werkloze tbg zit. Zelfs dan kunnen 2 jongeren zich van Tournai tot Ath in eerste klasse ophouden, zonder dat hen een strobreed in de weg gelegd wordt. Het verschil met de eerste treinchef kan nauwelijks groter. In Ath krijgen we trouwens opnieuw een aflos. Erg gunstig om het overzicht over de trein te bewaren zijn die voortdurende wissels toch niet echt.

Anders dan vanmorgen krimpt de vertraging nu wel als sneeuw voor de nochtans schaars geworden zon: in Ath gaan er meteen 3 minuten af, in Halle blijft nog één minuutje over, maar de trein zal er op tijd kunnen vertrekken. We hebben genoten van wat wel eens de laatste nazomerdag geweest zou kunnen zijn. De wandeling was dan misschien niet veel zaaks, de treinreizen zorgden af en toe voor wat irritatie, maar de busreizen verliepen vlot. We hebben vandaag onze Kuurne - Brussel - Kuurne afgewerkt, op onze manier. Al is dat eerder iets voor de lente dan voor de herfst, als ik me niet vergis.

08-10-2013 om 00:00 geschreven door overweg13