Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
29-04-2007
29 april 2007
Wandelen langs GR's in Vlaanderen is nog vaak een gokje, want je weet nooit wat je te wachten staat. GR122 loopt van Hulst naar Doornik, en we zijn ondertussen in Moortsele geraakt, langs soms interessante stukken. Vandaag gaat het/gaan we van Moortsele naar Munkzwalm. Het weer is andermaal schitterend, en het is duidelijk dat de eindbeoordeling van een wandeling ook bepaald wordt door de omstandigheden. Welnu, dit stukje GR is zeker de moeite waard, al zou je er af en toe eens een minder interessant stuk moeten kunnen uitknippen. Maar er blijft voldoende over om volop te genieten: weidse akkers, die we nu eens vanop een hoogte, dan weer in het dal mogen aanschouwen, vergezichten, en hóe bij een horizontale zichtbaarheid van meer dan 30 kilometer, enkele kronkelende beken, de ene al wat meer vervuild dan de andere, met als apotheose de Zwalm(beek) tussen Sint-Maria-Latem en Munkzwalm, goed verborgen kastelen, een prachtige Scheldearm in Meilegem, en tussendoor wat rustige dorpen, met mooie kerkjes, als ze niet in de steigers staan, dan. De tocht is iets meer dan 18 km lang. De verplaatsing is niet echt moeilijk, al is een overstaptijd van 5 minuten in Brussel-Zuid risicovol, maar onze hele planning kan moeiteloos een uur opgeschoven worden, dus wagen we het er maar op. De planner van de NMBS probeert ons nog even een loer te draaien, maar gelukkig ken ik dit type verbindingen zo goed als uit het hoofd, en kan ik moeiteloos mijn weg vinden in het papieren spoorboekje. De elektronische planner weigert namelijk de overstap van 4 minuten in Zottegem als overstap te erkennen (al heb je meer kans dat je die haalt dan die in Brussel-Zuid, die hij wel opgeeft) en hij suggereert dan ook een overstap op de bus in Herzele. Rare jongens, die Duitsers. En een leuke karikatuur: terwijl de meneer van de dienstregelingen een hoge borst opzet over die schitterende aansluiting in Zottegem, zit een Duitser van Hafas/Hacon, met in de rug een andere NMBS'er, te bepalen dat aansluitingen onder de 5 minuten niet meetellen.
Het wordt het volgende: Halle - Brussel-Zuid 8:12 - 8:30 (stipt) met L3657, 3 motorstellen vandaag - de scouts vieren feest! - en in het midden hangt gouwe ouwe 222. De keuze is snel gemaakt;
Brussel-Zuid - Zottegem 8:35 - 9:10 (stipt) met IC2330, 1 break, de 333. De alerte treinbegeleider vermoedt dat we gaan stappen. Op zijn vraag wat er in Moortsele te zien is, antwoord ik: "Niks!". Dat mensen gewoon het niets, dat vaak zoveel meer om het lijf heeft dan het alles van pretparken, grote manifestaties e.d., kunnen appreciëren, lijkt niet altijd tot iedereen door te dringen
Zottegem - Moortsele 9:14 - 9:26 (stipt) - je verwacht de 444, maar daar moet lijn 122 eerst nog voor geëlektrificeerd worden, en dus wordt het mw 4173. Even voorbij de halte Moorstele, maar niet op ons traject vandaag, liggen nog de resten van een oude trambrug. Moortsele was een van die gemeenten die lang van een dubbele spoorbediening konden genieten.
De terugrit is nog een stuk eenvoudiger; dat is een van de voordelen van de IC Poperinge - Lokeren, die op zondag als een soort stoptreintje rijdt tussen Oudenaarde en Denderleeuw: Munkzwalm - Brussel-Zuid 15:42 - 16:25 (stipt) - dat Decroo himself in de jaren 80 nog voor wat persoonlijke verheerlijking heeft ingestaan door het gebouw te laten moderniseren - getuige de koperen plaat - heeft het station niet van de sluiting gered. Toch is het er aangenaam toeven; alles ademt nog een frisheid uit die je niet in elke halte vindt;
Brussel-Zuid - Halle 16:30 - 16:48 (stipt) - opnieuw zijn het 3 stellen, en we zitten in 777, we hadden het kunnen weten! (Waar zaten de 444, de 555 en de 666 eigenlijk vandaag?) Omdat jeugdgroeperingen me nu niet direct antipathiek zijn, stoort het me des te meer dat de gangen van het Zuidstation, die ingepalmd zijn door het jonge grut, er wel bijzonder vuil bijliggen: confetti, lege blikjes, snoepverpakkingen... het zou een actiepunt van de scouts kunnen worden: wij zijn bereid de properste te zijn.
Het weer blijft opvallend mooi en vooral betrouwbaar, en dus trekken we er vandaag opnieuw op uit. Zelf ben ik geboren in de gemeente die zichzelf de Parel van het Pajottenland noemt, maar vandaag stappen we aan de noordelijke rand van dit golvende gebied, dat gelukkig nog niet helemaal ten prooi is gevallen aan de uitbreidingsdrang van de Brusselaars. Zelf vind ik van dit gebied dat hier net al iets te veel gebouwd is, en die indruk zal vandaag af en toe bevestigd worden, al hebben de opstellers hun best gedaan: we wandelen nog over ongelooflijk veel voet- en veldwegen, kurkdroog vandaag, maar anders waarschijnlijk would-be modderbaden, zeker als al die quads en moto's (6 in nauwelijks 10 minuten tijd!) ook terugkomen in een natte periode. Het wordt de hoogste tijd dat hier tegen opgetreden wordt, maar in België wachten we tot de toestand ongeneeslijk verziekt is... We volgen de VIP (Voettocht in Pajottenland), een zeer gewaardeerd privé-initiatief, en wel tussen Asse en Vlezenbeek, goed voor 17,750 km, langs schattige dorpjes als Bekkerzeel, Sint-Ulriks-Kapelle, Sint-Martens-Bodegem en Sint-Anna-Pede, waar ik voor het eerst de Girardin gueuze met zwart etiket drink. Heerlijke smaken uit lang vervlogen dagen: meneer Girardin, je hebt er een klant bij!
De verbinding zou geen probleem mogen zijn. Maar als je om 8:05 in het station van Halle arriveert, en daar staat een gemoderniseerd motorstel op spoor 3, dan weet je dat er iets fout is. Blijkbaar hebben vandalen in Buizingen brand gesticht in de achterste stuurpost en dan toch maar zelf de brandblusser leeggespoten in de bagageruimte. Althans, dat is wat ik uit de warrige uitleg achteraf in de kranten meen te mogen opmaken. Een zichtbaar aangeslagen treinbegeleider geeft nog wat uitleg, terwijl een politieagente foto's neemt, waarschijnlijk niet voor de krant.
Wij mogen ons vandaag alvast slachtoffer noemen van de jonge vandalen, want blijkbaar gaat het om de CR3677, die keert als CR3657 terug, en dat was nu net de trein die wij wilden nemen, om na een wachttijd van 6 minuten in Brussel-Zuid de L naar Dendermonde te nemen. Niet, dus.
Het wordt dan maar het volgende: IC 1907 8:26 8:37 van Halle naar Brussel-Zuid in rijtuig 58038 en met loc 2719 achteraan; IC 2307 9:28 9:51 van Brussel-Zuid naar Asse (ms 340). In totaal komen we dus 49 minuten later dan voorzien in Asse aan. Ik dien meteen een stakingsaanzegging in...
Op onze tocht kruisen we nog lijnen 50 en 50A, dat laatste onder de bekende Zestien Bruggen, maar de terugreis wordt treinloos: bus 172 (ab 3026-22) brengt ons van Vlezenbeek (15:35) naar Lot (Station) (15:47), waar we overstappen op lijn 154: Lot (Station) (15:56) tot Halle (Station) (16:10) met een bus van stelplaats Leerbeek (3180).
Het zal nu wel weer een tijdje duren voor we de wandelbottines nog eens aantrekken (2 weken lijkt zo lang...) maar je hoort nog van ons!
In deze uitzonderlijke Paasvakantie breken niet alleen de temperaturen records, ook wij doen dat. We stappen vandaag al voor de zesde keer in deze veertien dagen, en voor zondag staat er al een zevende geprogrammeerd. Dat hebben we nog nooit eerder gedaan. We stappen vandaag het laatste deel van een GR waarvan de wegbeschrijving niet eens in een topogids te vinden is. De (Franse) tekst van deze GR129-J (onction) is te vinden op http://www.grsentiers.org/cgi-bin/topog/gr129j.php . Neem het van me aan, dat maakt er een soort buitenbeentje van, maar het hele Belgische traject van Angre tot Givry (waar het aansluiting vindt op de rest van het Belgische GR-net) is de moeite waard. Het is ongelooflijk dat deze streek ten zuiden van Mons niet beter bekend is als wandelstreek, en zelfs de grote Vlaamse wandelgoeroe, Julien van Remoortere, lijkt de streek nooit echt in het hart gedragen te hebben. Nochtans loopt dit pad door een erg gaaf gebleven landbouwstreek, met lange, onverharde veldwegen, nu stoffig, anders waarschijnlijk wel modderig. Bovendien loop je van dorp naar dorp, en geen van deze dorpjes is - zoals vaak - een eerder onwelgekomen rustpunt in een lang en rustig tracé. Doen dus, zoals wij. Ons laatste stukje loopt van Quévy-le-Petit tot Givry, en is amper 11,7 km lang. Dat heb je met restjes, maar ze kunnen oh zo lekker zijn.
De verplaatsing is erg eenvoudig: vanuit Halle rijdt een rechtstreekse trein naar Quévy (op weekdagen dan toch). Quévy is het grenspunt op de lijn 96 Brussel - Mons - Parijs. Niet te geloven dat dit veel te grote, vervallen station ooit een belangrijk grensstation was, waar heel wat internationale treinen naar en van Parijs stopten, al was het maar om van locomotief te veranderen. Het nu verlaten buffet was ooit een drenkplaats voor toeristen en anderen die hier rustig de locwissel afwachtten, vaak ook midden in de nacht. Vandaag is er niet eens een loket meer, al is er nog altijd personeel aanwezig. De naam is trouwens wat verwarrend, en daar wil de TEC graag zijn steentje toe bijdragen. Blijkbaar heeft de NMBS dit station destijds Quévy gedoopt, om verwarring met het over de grens gelegen Aulnoye te voorkomen. Aulnois was namelijk correcter geweest, want het station lag duidelijk op het grondgebied van deze gemeente. Dat weten ze ook bij de TEC: de halte voor het station heet dan ook niet Quévy Gare, maar wel Aulnois Gare. Je moet al een en ander van je vaderlandsche geschiedenis kennis om in dit landje trein en bus te nemen.
Maar het loopt wel vlot: Halle - Quévy IR 3732 12:18 13:11 (+1) met ms 558, vanaf Frameries zo goed als leeg;
Aulnois - Quévy-le-Petit (Place) 13:32 13:41 met ab 3600 van de TEC op lijn 96a. Overigens spant de TEC-Hainaut hier nog een andere valstrik voor de reiziger, want de halte Place komt niet voor in de gedetailleerde dienstregeling die op het internet te vinden is. Wij vermoedden dus dat we uitstapten bij de halte "Maison Communale", maar die blijkt 300 meter verder te liggen. (De website van de TEC geeft obstinaat het lijnplan als je een dienstregeling van lijn 96a vraagt. Ik had ze daarvan op de hoogte gebracht, en prompt kreeg ik een mailtje terug dat ze de dienstregeling met de post zouden opsturen. Blijkbaar is dat gemakkelijker dan de fout op de site te herstellen).
De terugrit verloopt als volgt: Givry (Bascule) - Mons (SNCB) lijn 134 doorgestreept 17:18 17:40 met ab 4011-21. Onze instaphalte ligt ter hoogte van het vroegere tramstation van Givry; de trambedding is nog enigszins te herkennen in het landschap. Overigens loopt de gevolgde GR ook rakelings langs de vroegere NMVB-stelplaats van Quévy. Het gebouw is nu een groot rommelhok geworden, maar is goed bewaard. We kunnen nu kiezen tussen een rit met overstap en een rechtstreekse. We kiezen voor de eerste, omdat we zo toch nog een kwartiertje vroeger thuis zijn: Mons - Braine-le-Comte IC 1717 17:45 18:06 met stuurstandrijtuig 58062 en loc 2122 als duwloc; Braine-le-Comte - Halle CR 3668 18:11 18:28 met ms 766. Alhoewel het vandaag vrijdag de 13de is, blijft agressie op deze stilaan beruchte verbinding uit, maar dat is slechts afstel. Come and see next Sunday...
Van alle GR's lijkt GR129 Brugge - Dinant me de meest Belgische. Niet alleen strekt ze zich uit langs bijna zijden van de taalgrens, maar ze biedt ook een ruime waaier aan typisch Belgische landschappen. Alleen de hoge Ardennen ontbreken, maar vanuit Dinant kan het geen probleem zijn om ook die te bereiken langs de rood-witte tekens van de GR's. Wie België echt wil leren kennen, moét deze GR volgen. We beginnen in Brugge, wat op zichzelf natuurlijk al niet mis is, maar dan volgt een van de mooiste GR-tracés die je in West-Vlaanderen kunt vinden. Voor een keer niet de kilometers lange betonnen eentonigheid die het logische gevolg is van de totale opoffering aan de agro-industrie, maar een ontroerend palet van vaak onverharde veldwegen, een smal, maar erg aangenaam natuurreservaat (Gevaert-Noord, in deze periode geel versierd door brem en gagel) én ten slotte een provinciaal domein (Lippensgoed-Bulskampveld) dat op een woensdagnamiddag in de Paasvakantie nog niet onder de voet gelopen wordt door de massa toeristen die zich onder het mom van een natuurwandeling te pletter komen vreten in het cafetaria aan de rand van het domein. Kortom, we hebben genoten van deze meer dan 25 km lange wandeling door een landschap waar de bomen door hun groei de heersende winden aangeven.
Voor de amateurs: vanuit Steenbrugge volgden we enige tijd de bedding van lijn 58. Gelukkig is de ravelisering in Vlaanderen nog niet echt doorgedrongen, zodat je hier nog niet verplicht wordt over centimeter dikke betonplaten te stappen. Het contact met de natuur is je gegund op dit aangename pad. En nog voor de amateurs: vanaf Ver-Assebroek volg je ook even de bedding van de vroegere tramlijn Brugge - Ursel - Zomergem, die de spoorlijn 58 trouwens kruiste ter hoogte van het station Assebroek.
Echt moeilijk was de heenreis niet: Halle - Brussel-Zuid IR 3706 7:42 - 7:53 (op tijd) ms 429; Brussel-Zuid - Brugge IC 529 8:06 - 8:58 ( ettelijke minuten te vroeg in Brugge!) met loc 1360 die een stel I11 sleepte; wij zaten in een rustige 11821. Ik vraag me alleen af waar iemand het lef haalt zijn fiets op het smalle platform te plaatsen. Er is toch een bagagerijtuig mee met deze trein?
De terugreis was een ander paar mouwen. Wingene (Fazantendreef: 17:02) - Wingene (Dorp: 17:11) gebeurde aan boord van ab 2272, een Van Hool A120 Intercity; als je weet dat er afscheidsritten met dit type georganiseerd worden, dan heb je een idee van de respectabele leeftijd. De bus reed echter nog behoorlijk comfortabel, en de zetelindeling was nog van voor de tijd voor iedereen er zich mee ging bemoeien. Logisch dus. Tijdens de rit hoorden we de dispatching melden dat onze aansluitende bus naar Tielt, waar de de trein wilden nemen, was aangekondigd met 10 minuten vertraging. En je raadt het: dat was net genoeg om onze trein te missen. Ik verifieerde nog even bij de chauffeuse, die een vermelding voor klantvriendelijkheid verdient. Volgens haar was het doenbaar om onze aansluiting (8 minuten!) te halen, omdat er tussen Wingene en Tielt wel wat vertraging kon worden ingelopen. Maar dan moesten we wel de chauffeur op de hoogte brengen.
Ab 4045 kwam inderdaad met 10 minuten vertraging aangereden, en ik stelde de chauffeur braaf op de hoogte van onze bedoelingen, maar vriendelijk en resoluut viel het verdict: dat was onmogelijk, temeer daar men hem nog 5 minuten had opgehouden. Hij reed normaal, en eigenlijk apprecieer ik dat, want ongetwijfeld zouden bepaalde chauffeurs in rodeostijl proberen de vertraging in te lopen, en dat is eigenlijk niet verantwoord. Toch zagen we de vertraging geleidelijk slinken tot 7 minuten. Toen we de afdaling naar Tielt station maakten, konden we al van ver zien dat de IR naar Landen perfect op tijd reed. Onze enige kans waren de uitstappende toeristen. Van busperron 1 naar treinperron 1 is het even spurten, en de deuren gaan al dicht, na het obligate fluitsignaal. Volgens de Wet van Murphy hangt de enige geopende deur achteraan. Murphy doet er vandaag nog een schepje bij: in plaats van één break zijn het er twee. Vijf rijtuigen spurten, want de treinbegeleider wacht met draaien. Als je niet zo buiten adem was, zou je hem rond de hals vliegen, al weet ik niet of dit niet als een vorm van agressie beschouwd zou worden. We halen onze trein! Nieuw probleem: Brugge deden we met de Railpass, Tielt kan net iets goedkoper met onze halveprijskaarten, en we hebben dus geen biljet. Ik wacht de treinbegeleider op en doe hem het verhaal van onze bus in vertraging. Hij maakt ons zowaar een biljet zonder maakloon, dat we met Visa kunnen betalen. Ik besef dat deze man best het maakloon had kunnen eisen, maar misschien heeft hij wel al eens nagedacht over de complementariteit van trein en bus, en wil hij ons niet het slachtoffer maken van een bijna in het honderd gelopen aansluiting. Kortom, deze treinbegeleider heeft zich ten opzichte van ons tot twee maal toe zeer vriendelijk opgesteld, en ik wil hem langs deze weg daarvoor nog eens hartelijk bedanken.
De treinreis verloopt zonder hindernissen: Tielt - Brussel-Zuid met IR 3616 in ms 418, waar het erg rustig was, ondanks het schitterende kustweer; Brussel-Zuid - Halle IR 3739 in ms 335, waar al enkele jaren te weinig capaciteit geboden wordt, en dat is vanavond niet anders. Deze trein legt de afstand Brussel-Zuid - Halle af in 7 minuten, en komt daardoor niet minder dan 4 minuten te vroeg in Halle aan. Ik weet niet waar ze over klagen...
Nog eentje in deze schitterende lenteweek: in samenwerking met het NGI heeft het Maison du Tourisme van het Pays d'Ourthe et Aisne een wandelkaart uitgegeven met een dertigtal bewegwijzerde wandelingen erop. We volgen het Sentier touristique dat Barvaux met Durbuy verbindt langs de Lesse en dan terugkeert naar Barvaux. Het eerste deel loopt over een vele jaren geleden aangelegd betonnen wandel- en fietspad langs de Lesse. Bij mijn weten is het het enige wandelpad met kilometerpalen. Het tweede deel, dat eigenlijk veel interessanter is, klimt uit de Lessevallei en loopt over een kam terug naar Barvaux. Vooral het betonnen pad is wat van het goede teveel, al zullen de vele campingtoeristen in de streek het zeker appreciëren dat ze zonder echt wandelschoeisel toch wat langs deze prachtige rivier kunnen strompelen.
De treinverbinding is een makkie: IR 3258 Halle - Brussel-Zuid (ms 376) 8:12 - 8:22 (op tijd) IC2108 Brussel-Zuid - Marloie (loc 1357 met M6'en - 61011) 8:36 10:15 (op tijd) L5581 Marloie - Barvaux (ms 160) 10:31 - 10:49 (op tijd) Een groep van 80 kinderen en enkele begeleidende volwassenen heeft op de 2108 en de 5581 gereserveerd. Ze moeten zoals wij naar Barvaux, en daardoor wordt het dreigend bezettingsprobleem afgewend. In de 5581 is er sprake van LTP. Helemaal in NMBS-traditie goochel ik graag met afkortingen. LTP staat voor "Luidruchtig TreinPersoneel". Het is na de ochtendspits terugkerend personeel. Ik moet toegeven dat het lawaai maar sporadisch optrad.
Voor de terugrit gaat het de andere richting uit: L5585 met hetzelfde stel 160 14:49 - 15:38. We worden even opgehouden voor Liège-Guillemins en dat resulteert in 2 minuutjes vertraging. Met 20 minuten aansluitingstijd is dat geen probleem. Maar tegelijkertijd met ons rijdt een 13 met I11 het station binnen: IC 436 Maastricht - Brussel-Zuid heeft 7 minuten vertraging, en dat is ons geluk: de 1340 (al ben ik hier niet zeker van) sleept zijn stel I11 (wij zitten in 11818) probleemloos naar Brussel, al komt er van de verhoopte snelle doorrit in Leuven niets in huis, want we staan zelfs bijna stil. Toch hebben we maar nauwelijks 1 minuut vertraging meer in Brussel-Noord. Daar willen we de IR naar Binche nemen, maar die wordt met 20 minuten vertraging aangekondigd als gevolg van problemen met de stroomtoevoer. Achteraf blijkt dat een kraan die in stelling werd gebracht voor grootscheepse werken tijdens het weekend over één spoor was gaan liggen. De hele avond soep op de lijn 161 Brussel - Namur was het resultaat. We namen dan maar P8572 16:39 16:56; loc 2136 sleept een stel dubbeldeks M5, waarvan de renovatie nu vaststaat. Op de bovenverdieping is het al behoorlijk warm, al halen we buiten vandaag nog maar 18°. Airco is niet voorzien bij de renovatie. I can promise you nothing but sweat, sweat and sweat... Deze trein rijdt over het viaduct van lijn 96N en moet het traject Brussel-Zuid - Halle afleggen in amper 8 minuten. In werkelijkheid komt hij 3 minuten later dan voorzien in Halle aan.
Dit is andermaal een interessant geval dat zeker ook ter sprake zou moeten komen in de lopende discussie over het tellen van vertragingen. Dankzij (!) de vertraging van meer dan 5 minuten vertraging van één van de drie treinen van de terugrit, komen we 35 minuten vroeger dan voorzien in Halle aan. En dit is echt niet de eerste keer dat we dit meemaken. Hebben alle kritikasters van het huidige telsysteem wel al door dat zogenaamde reizigersvertragingen voor andere reizigers ook wel eens reizigersvervroegingen - vergeef me deze draak - kunnen inhouden? En dat daar eerlijkheidshalve ook rekening moet mee gehouden worden?
Tweeëntwintig jaar was het geleden dat we GR 561 voor het eerst stapten, toen van Valkenswaard naar Mol, een ontieglijk lange tocht, bij gebrek aan degelijk openbaar vervoer. Toen kwamen we terecht in een lenteonweer dat ons wel altijd zal bijblijven, vandaag lopen we pal tegen een strakke noord-ooster aan, en die maakt het op bepaalde momenten bepaald koel. We stappen van de Nederlandse grens in Lommel tot Valkenswaard, goed voor iets meer dan 20 kilometer. Wie Nederland associeert met zielloos lange rijen identieke huisjes en geometrische grachtennetten komt vandaag bedrogen uit. Dit is topklasse: een bijna ononderbroken snoer van onverharde paden of rustige landwegen, door een stiltegebied, en met het Malpiereservaat als kers op de taart. Eigenlijk zien en horen we vandaag meer vogels dan twee dagen geleden in Damme. Een echte aanrader.
Hoe duidelijk illustreert deze tocht de tegengestelde evoluties in het openbaar vervoer aan beide zijden van de grens! In 1985 was er geen enkel probleem om vanuit Neerpelt of Lommel met een BBA-bus in Valkenswaard te geraken, ook tijdens het weekend; aan Belgische kant was er nauwelijks bruikbaar busvervoer: vandaar de meer dan 30 kilometer van toen, om in de buurt van Mol toch in een bus van lijn 15a te kunnen stappen. Vandaag is er geen probleem meer om met de belbus vanuit Lommel station tot aan de grens Lommel/Luyksgestel te rijden. De terugrit uit Valkenswaard is op zijn minst pittoresk.
Om 6:51 nemen we in Halle de P-trein 7572 tot Brussel-Zuid: aankomst voorzien om 7:03, maar met 3 minuutjes vertraging (loc 2158 sleept een stel M4, wij zitten in 58024). Geen probleem dus om de IR 3407 (ms 381) naar Lier te nemen, die daar 2 minuutjes later dan de voorziene 7:57 aankomt. We hebben hier een erg ruime, Kempense, aansluiting. In het Lierse buffet zijn 3 tafels voorzien voor niet-rokers; in het tegenlicht zijn de stickers door de sigarettenrook nauwelijks waar te nemen. Aan de toog hangt een koppel dat ik (verkeerdelijk) eerder met Waalse stationsbuffetten associeer. Vlaanderen en Wallonië verschillen niet echt zo veel. Meer dan een half uur later stappen we in mw 4136 van de IR 3208 naar Neerpelt. Om 9:17 bereiken we zoals voorzien Lommel, waar de belbus al snel komt aangereden. Een argeloze jongeling heeft het geluk van zijn leven: hij moet naar Vossemeren, maar weet niet dat zo'n belbus moet aangevraagd worden. Hij kan nu mee, omdat wij dezelfde richting uit moeten. Ik wist eigenlijk niet dat dit kon, de belbus nemen als je hem niet telefonisch besteld had.
's Avonds wordt het een wat avontuurlijke terugreis. Nu ja, avontuurlijk, ik ben zo honkvast dat ik elke trein- of busverbinding in het buitenland avontuurlijk vind. Lijn noch TEC, laat staan de NMBS, kunnen me verrassen, maar in het buitenland ben ik (bijna) even hulpeloos als de meeste OV-gebruikers. In plaats van de rechtstreekse verbinding van destijds biedt Veolia nu een bus aan tot Luyksgestel, waar we moeten overstappen op de buurtbus. Lijn 172 rijdt om het half uur, en we nemen die van 16:04 die om 16:30 aankomt in Luyksgestel. De buurtbus vertrekt om 16:59, maar vermits de volgende 172 om 17:00 aankomt, is er geen aansluiting. Dat blijkt ook zo te zijn volgens ov9292. Groot is dan ook mijn verbazing als de chauffeur van de belbus de centrale opbelt om te vragen of er overstappende reizigers zijn van die laatste bus. Dat blijkt zo te zijn, en met 8 minuten vertraging vatten we de reis naar Lommel aan. Dat ov9292 ook niet altijd 100% betrouwbaar is, moge ook nog uit het volgende blijken: volgens hen zou het traject Luyksgestel - Lommel ons 9.00 per persoon kosten. In werkelijkheid leggen we Valkenswaard - Lommel af voorr 2.50 met een Met-Elkaartje. Nog even over deze buurtbus: in de bus (ter grootte van een belbus van De Lijn) wordt geafficheerd dat deze bus door vrijwilligers gereden wordt. De chauffeur is inderdaad al lang pensioengerechtigd. Bovendien is het een zonderbelbus, blijkbaar een Nederlandse tegenhanger van onze belbus. De chauffeur vraagt dan ook waar we willen uitstappen, maar een echt probleem is dat niet: de 7 reizigers willen allen naar Lommel station. In Lommel nemen we IR 3238 naar Antwerpen-Centraal: mw 4143 zal ons naar Antwerpen-Berchem moeten brengen voor de overstap. In Herentals stapt een meute Bobbejaanlanders op. Het maakt in deze slecht geïsoleerde stellen niet echt uit hoe ver ze van de eersteklasafdeling af zitten, horen doe je ze toch. Dezen komen echter vlak naast de deur zitten, zodat het al snel een kermis van jewelste wordt. Natuurlijk komt een viertal ook even in eerste klasse kijken. Ik zeg hen dat het toilet de andere richting uit is, maar ondertussen houden andere belhamels de deur al dicht.Eén vraagt of ik eens wil doen alsof ik kwaad word, maar ik antwoord: "Wat zou ik me op een dag als vandaag kwaad maken, als ik al me al mijn hele leven op jongeren kwaad moet maken?" Meteen klikt er iets; ze willen weten of ik in het onderwijs sta, welke vakken ik geef, en waar. En geloof het of niet, vanaf dat ogenblik wordt het ook aan de andere kant van de intussen geopende deur een stuk kalmer. Ik zal het dan toch in me hebben, zeker? In Berchem hebben we maar 5 minuten overstaptijd, maar dat volstaat: IC 4539 brengt ons naar Brussel-Noord. Loc 2729 trekt, 2758 duwt het stel M6 dubbeldekkers; we zitten in 61004, net zoals die ene met zijn tweedeklasbiljet, maar dat laatste is eerder regel dan uitzondering. Wanneer gaat men die eerste klasse opnieuw eens een eigen kleurtje geven? In Brussel-Noord stappen we over op IR 3289 (ms 368) en om 19:48 komen we zoals voorzien in Halle aan. We ziijn weer een schitterende wandelervaring rijker, en hebben onze meest complexe verplaatsing van dit jaar tot een goed einde gebracht. Moe maar tevreden enzovoort...
Vandaag staat Damme op het programma. In zijn "Onvergetelijke natuurwandelingen in Vlaanderen" heeft Jan Heyvaert ook een wandeling in Damme opgenomen, onder de titel Vogels kijken. Maar zonder de vogels is Damme natuurlijk ook altijd een bezoekje waard. Restaurants voor alle standen en klassen, enkele antiquariaatszaken, ook met boeken, en de frisheid op deze zonovergoten dag maken van dit uitstapje een leuk meenemertje. Toegegeven, echte stappers zullen hun neus ophalen voor de overdaad aan beton en asfalt, maar vandaag willen we ons even als doorsnee toeristen gedragen. Daar is Damme het ideale decor voor. Net als in Celles hebben ze hun eigen bier: een Maerlant, gebrouwen in Ertvelde. Stevig en lekker bier, in de traditie van deze brouwerij. De tocht is amper 5.490 km lang, maar als tussendoortje mag hij er wel zijn.
De voornaamste hindernis is de foute informatie op de website van De Lijn, waar voor lijn 43 Brugge - Damme - (Oostkerke) een foute dienstregeling gegeven wordt. Vanaf 1 april wordt de lijn immers beter bediend. Gelukkig heb ik het busboekje nog, zodat ik weet dat we 's morgens vroeg al naar Damme kunnen. Dat is een soort reflex geworden, om te ontsnappen aan de weinig geïnspireerde volksverhuizingen van de veteranenlegers richting Belgische kust, die op zonnige dagen begint om 9:01.
Vandaar dat we om 7:42 vertrekken in Halle met IR 3706. In ms 399 zijn 2 zetels bewerkt met messen (of zijn dat nu cutters, naargelang het rapaille dat de gebruiksvoorwerpen misbruikt/gebruikt?) Zelfs in volle spits arriveren we stipt in Brussel-Zuid, waar we de IC 529 naar Oostende nemen om 8:06. Die heeft 4 minuten vertraging, waarvan er in Brugge nog 1 minuutje overblijft. Aankomst 8:59 i.p.v. 8:58 dus. De planners hadden ons de latere IC naar Knokke/Blankenberge gesuggereerd, maar dat zou ons amper 6 minuten overstaptijd gegeven hebben. Bovendien beschikt Brugge over een van de weinige sfeer- en stijlvolle stationsbuffetten van het land. Ook hier strooien de senioren roet in het eten; het hele buffet is afgehuurd, en we krijgen van een vriendelijke kelner te horen, dat dit tot 10:00 zo zal blijven. Geen koffie om te beginnen, dus. Later lees ik dat OKRA op enkele plaatsen in het land manifestaties heeft opgezet om een beter pensioen te eisen... Lijn 43 wordt uitgebaat met stadsbusjes: vandaag is dat de 4274, een gezellig busje, zeker als de bezetting niet de spuigaten uitloopt, zoals op de stadsdiensten wel eens gebeurt.
Dezelfde bus en chauffeur pikken ons op 13:08 weer op. Om 13:29 komen we in Brugge aan, waar we de IC 1513 (13:35 - 14:28) naar Tongeren nemen. Traditiegetrouw stappen we naar het eerste stel, maar de hele eersteklasafdeling zit vol... senioren. Gelukkig kunnen we naar achteren in de trein en in de volgende eerste klas is het veel minder druk. Zo komen we terecht in ms 560. De reis naar Brussel-Zuid verloopt probleemloos. Nog even met de IR 3284 (ms 374) naar Halle (14:38 - 14:48). ook vandaag is onze uitstap vlekkeloos verlopen.
Eerst stappen en dan schrijven. In deze Paasvakantie is het weer zo goed, dat ik nauwelijks aan het laatste toekom. En op de dagen tussen de wandelingen in, roept de groentetuin luide om verzorging. Vandaar toch enige vertraging. Voor de eerste wandeling van deze vakantie is ons oog gevallen op een wat oudere folder uit 1991: "Houyet/Lesse promenades wandelingen". Die stamt nog uit de tijd voor het Waals Gewest regels heeft vastgelegd voor het bewegwijzeren van wandelpaden, en dus wordt hier nog gebruik gemaakt van nummertjes. Hoofdbrok is wandeling 3 in Celles, aangevuld met ruime trajecten van de wandelingen 1 en 47. Celles mag dan wel een plaatsje gevonden hebben in de officiële lijst van de mooiste Waalse dorpen, voor de TEC kan dat geen reden zijn om hier voor een bruikbare busbediening te zorgen. Gelukkig is de meer dan 4 kilometer verder gelegen treinhalte van Gendron-Celles (die de spaarplannen uit het verleden overleefd heeft dankzij de kayakkers van de Lesse) een alternatief: wandeling 47 komt vlak in de buurt. Alle stukjes samen zijn 17.340 km lang. Het wordt een mooie, af en toe zware wandeling, met prachtige vergezichten op deze heldere lentedag; veel verharding, weliswaar, en de schaarse boswegen zijn voor de helft stukgereden door fietsen, motorfietsen en quads. Het wordt er allemaal niet echt beter op voor de wandelaar, de enige echte natuurliefhebber. Dorpjes als Furfooz, Celles en Gendron (foto) behoren inderdaad tot het mooiste wat deze streek te bieden heeft. Celles is er sinds ons laatste bezoek duidelijk op vooruit gegaan: het aantal horeca-zaken is minstens verdubbeld, en er is zelfs een eigen bier bijgekomen: Cuvée Saint-Hadelin, een bier uit Purnode, mogelijk dus een etiketbier met een Gauloisesmaakje. Op de kerkhoven is het bijzonder druk: mensen brengen hier nog palmtakjes naar het graf van hun overledenen. Ook druk is het in de "Auberge de la Lesse", vlakbij de halte Gendron-Celles. Goed gerunde zaken weten zelfs in dit gat van Pluto te overleven.
De treinverbinding verloopt vlot: van Halle naar Brussel-Zuid met IC 1905 (6:26 - 6:37). Het stuurpostrijtuig dat het onze wordt is 58038; achteraan duwt loc 2142. Op dit vroege uur is er geen reden tot vertraging. De IC2407 naar Dinant bestaat uit 2 ms 80. We kiezen voor ms 421. Alhoewel er onderweg enkele minuutjes vertraging ontstaan, bereiken we Dinant op tijd: 7:06 - 8.39. De mw 41 staat al te wachten als L-trein 6058: mw 4123 brengt ons naar Gendron-Celles, waar we door enkele vertragingszones en een gesloten sein toch met 3 minuten vertraging aankomen. Veel blijft er niet meer over van dit landelijke stationnetje met seinhuis. Toen ik hier in de jaren 80 eens sneeuwfoto's kwam nemen, mocht ik van de seingever in het gezellig warme seinhuis bekomen van een ijskoude dag langs het spoor.
De terugrit verloopt identiek: L 6086 is opnieuw mw 4123, en die weet de vertraging bij aankomst in Dinant (16:09) tot 1 minuut te beperken. Daar staan opnieuw 2 ms 80 te wachten als IC 2437, die we tot Brussel-Noord zullen nemen (ak 17:45 - stipt): we stappen vooraan in ms 315. In Brussel-Noord is het dan wachten op IC 1939 (18:13 - 18:34) - met loc 2108. We zitten achteraan in 58059.
Wandelen langs GR's in Vlaanderen is nog vaak een gokje, want je weet nooit wat je te wachten staat. GR122 loopt van Hulst naar Doornik, en we zijn ondertussen in Moortsele geraakt, langs soms interessante stukken. Vandaag gaat het/gaan we van Moortsele naar Munkzwalm. Het weer is andermaal schitterend, en het is duidelijk dat de eindbeoordeling van een wandeling ook bepaald wordt door de omstandigheden. Welnu, dit stukje GR is zeker de moeite waard, al zou je er af en toe eens een minder interessant stuk moeten kunnen uitknippen. Maar er blijft voldoende over om volop te genieten: weidse akkers, die we nu eens vanop een hoogte, dan weer in het dal mogen aanschouwen, vergezichten, en hóe bij een horizontale zichtbaarheid van meer dan 30 kilometer, enkele kronkelende beken, de ene al wat meer vervuild dan de andere, met als apotheose de Zwalm(beek) tussen Sint-Maria-Latem en Munkzwalm, goed verborgen kastelen, een prachtige Scheldearm in Meilegem, en tussendoor wat rustige dorpen, met mooie kerkjes, als ze niet in de steigers staan, dan. De tocht is iets meer dan 18 km lang.
Het weer blijft opvallend mooi en vooral betrouwbaar, en dus trekken we er vandaag opnieuw op uit. Zelf ben ik geboren in de gemeente die zichzelf de Parel van het Pajottenland noemt, maar vandaag stappen we aan de noordelijke rand van dit golvende gebied, dat gelukkig nog niet helemaal ten prooi is gevallen aan de uitbreidingsdrang van de Brusselaars. Zelf vind ik van dit gebied dat hier net al iets te veel gebouwd is, en die indruk zal vandaag af en toe bevestigd worden, al hebben de opstellers hun best gedaan: we wandelen nog over ongelooflijk veel voet- en veldwegen, kurkdroog vandaag, maar anders waarschijnlijk would-be modderbaden, zeker als al die quads en moto's (6 in nauwelijks 10 minuten tijd!) ook terugkomen in een natte periode. Het wordt de hoogste tijd dat hier tegen opgetreden wordt, maar in België wachten we tot de toestand ongeneeslijk verziekt is...
In deze uitzonderlijke Paasvakantie breken niet alleen de temperaturen records, ook wij doen dat. We stappen vandaag al voor de zesde keer in deze veertien dagen, en voor zondag staat er al een zevende geprogrammeerd. Dat hebben we nog nooit eerder gedaan.
Van alle GR's lijkt GR129 Brugge - Dinant me de meest Belgische. Niet alleen strekt ze zich uit langs bijna zijden van de taalgrens, maar ze biedt ook een ruime waaier aan typisch Belgische landschappen. Alleen de hoge Ardennen ontbreken, maar vanuit Dinant kan het geen probleem zijn om ook die te bereiken langs de rood-witte tekens van de GR's. Wie België echt wil leren kennen, moét deze GR volgen.
Nog eentje in deze schitterende lenteweek: in samenwerking met het NGI heeft het 
Tweeëntwintig jaar was het geleden dat we GR 561 voor het eerst stapten, toen van Valkenswaard naar Mol, een ontieglijk lange tocht, bij gebrek aan degelijk openbaar vervoer. Toen kwamen we terecht in een lenteonweer dat ons wel altijd zal bijblijven, vandaag lopen we pal tegen een strakke noord-ooster aan, en die maakt het op bepaalde momenten bepaald koel.
Vandaag staat Damme op het programma. In zijn "Onvergetelijke natuurwandelingen in Vlaanderen" heeft Jan Heyvaert ook een wandeling in Damme opgenomen, onder de titel 
Eerst stappen en dan schrijven. In deze Paasvakantie is het weer zo goed, dat ik nauwelijks aan het laatste toekom. En op de dagen tussen de wandelingen in, roept de groentetuin luide om verzorging. Vandaar toch enige vertraging.
