De wandeling.
In 2009 kwam de uitgeverij De Rouck Geocart wat onverwacht op de proppen met 6 mooi verzorgde wandelboxen. Onze inspiratie komt vandaag uit de box 8 Wandeltochten naar de Brabantse Ardennen en het Land van de Heuvels. Eén van de wandelingen in de wandeldoos heette La Hulpe: Een escapade in het Zoniënwoud. Wij kwamen uit aan net geen 25 km en we lieten de tocht niet vertrekken in La Hulpe maar omwille van de bereikbaarheid aan het gehucht Middenhut van de faciliteitengemeente Sint-Genesius-Rode. Dat had bovendien als voordeel - achteraf bekeken - dat het domein van het Kasteel van La Hulpe kon functioneren als wisselpunt in wat anders een uitsluitend uit bospaden en -wegen bestaand parcours zou zijn. Het zal wel niet verbazen dat de TWQ tegen de 100% aanleunt, al zijn sommige dreven in het Zoniënwoud over korte afstand verhard. Maar ze zijn gelukkig wel verkeersvrij. Het werd een stevige wandeling, met veel, veel bos en de parken en vijvers rond het kasteel van La Hulpe. We quoteerden 18/20 en dat wil toch wel wat zeggen over de kwaliteit van de route.
De wandeling is niet bewegwijzerd, maar het foldertje bevat wel een minutieuze beschrijving van de te volgen route. De wegwijzers in het bos, met de vaak feeërieke namen van de wegen en dreven, zorgen voor een zo goed als probleemloze route. Ik heb ze op één punt wel moeten aanpassen, omdat een weg die blijkbaar nog bestond in 2008 nu ondoenbaar (en verboden?) is geworden. En wat verder kwamen we een rood-wit politielint tegen, met op afstand blauwe zwaailichten, die er ons moesten van bewaren getroffen te worden door bomen die nodig neergelegd moesten worden. Voor het eerste probleem heb ik een alternatief uitgetekend op het kaartje, voor het tweede obstakel niet, omdat dat waarschijnlijk van korte duur is.
En nog dit: enkele weken geleden werd in de pers nog ingegaan op het verbod om honden niet aangelijnd door het bos te laten hossen. We kwamen er een tiental tegen, 7 absoluut niet aangelijnd. Van de 3 andere hing er één aan een lint dat gemakkelijk 10 m lang was. Het was een staffordshire - of een ander misbaksel. Een nieuw bewijs dat regels er vooral zijn om overtreden te worden…
En we kwamen ook nog 3 keer in het vizier van een twintigtal wandelaars met nordic walking sticks, die bijna zoveel lawaai maakten met hun stokken op de stilaan droge ondergrond als de soms erg nabije ring…

Kaartje en foto's.

Dit is een eerste, erg korte bloemlezing:

Het kasteel van La Hulpe

Een van de vele boswegen, die we in alle formaten vonden.

Het weer.
Opnieuw een ongelooflijk heldere lentedag met een aangename staptemperatuur (14°).

De stafkaarten.
31/7-8 Ukkel/Uccle (2020) en heel even ook 39/3-4 Waterloo (2021)

Hoe we er geraakten.
Voor ons was het veruit het gemakkelijkste om de voettocht te beginnen bij de Middenhut. Daar is een halte van de R36 (Alsemberg - Sint-Agatha-Berchem), maar bovendien stoppen daar tijdelijk "onze" bussen van lijn R55. Voor deze lijn vervangt de halte Middenhut de reguliere halte Zoniënwoud. Voor de terugrit voorzien we hetzelfde scenario, al is het ook mogelijk met de R36 tot de halte Fonteinstraat te rijden en daar over te stappen op die R55 die pas vanaf de halte Elvis Presley (echt!) vertrekken. Waar haalt die halte haar naam? Ik heb me laten vertellen dat men bij het ontplooien van de nieuwe lijn 155 niet zo meteen een naam vond voor deze halte, maar dat op dat moment een buschauffeur (met bus) passeerde die zich in zijn vrije tijd onledig maakte als imitator van Elvis Presley. En dat werd dus de naam van de halte. Si non e vero…

Een beetje geschiedenis.
Ik heb het al uitgebreid over lijn 155 gehad in een bijdrage uit 2017. Ondertussen is de basisbereikbaarheid ingevoerd. Bij de allereerste aanzetten tot de invoering zag het er erg slecht uit voor lijn 155. Een chauffeur zei me op een bepaald moment letterlijk: "Zal er nog wel een 155 bestaan?" En toen ik navraag deed bij De Lijn leek er inderdaad niet veel meer van de lijn te zullen overschieten, op een kort traject Essenbeek - Halle na, en wat schooldiensten op de rest van het traject. Gelukkig keerde het gezond verstand op tijd terug. De lijn kreeg in de logica van De Lijn een nieuw nummer (R55), de vakantiedienst werd uitgebreid, de bediening van een wijk in Sint-Rochus, die ik in de eerdere bijdrage wat nutteloos noemde, verviel, en de halfuurdienst bleef op weekdagen bewaard tussen Sint-Genesius-Rode en Halle, maar viel terug tot een uurdienst tussen Anderlecht en Sint-Genesius-Rode. Slaan en zalven dus… Op zondag werd het deel tussen Sint-Genesius-Rode en Anderlecht botweg afgeschaft, wat nu een redelijk efficiënte dienst Rode - Halle mogelijk maakt, tot scha en schand van de inwoners van Linkebeek.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De bussen van zowat alle lijnen die van het station van Halle vertrekken kunnen al vele maanden in de eerste fase van hun ritten onmogelijk op tijd rijden. De aloude Bospoortbrug is al een hele tijd verboden en ondertussen afgebroken, wat een omleiding langs de nieuwe Misiabrug noodzakelijk maakt, wat steevast tot vertragingen van 2 à 3 minuten leidt. Zo ook onze bus, die ons met 4 minuten vertraging oppikt; aan de vervangingshalte Middenhut arriveren we met een overblijvend minuutje vertraging. In Halle staat carnaval voor de deur en dat leidt onvermijdelijk tot erg belangrijke omleidingen. Ik had de indruk dat die omleidingen nu in een nieuwe stijl geafficheerd worden én dat ook aangeduid wordt welke halten als vervangingshalten fungeren. Maar die vooruitgang is er lang niet overal: zoals de foto's van de halteborden bewijzen, is er niet eens ruimte voor de bussen van de TEC (W, 365a), maar verder is er ook geen enkele moeite gedaan om aan te duiden dat dit nu tijdelijk een halte van de R55 is. Niet aan de ene zijde, niet aan de andere zijde van de Waterloosesteenweg. Wanneer leren ze eens in de huid van de (toevallige) busgebruiker te kruipen?

Gelukkig is er de app; daaruit leren we dat er vandaag 6 (!) ritten niet gereden zullen worden. Ontbrekende rijvaardige bussen, gebrek aan chauffeurs en de diepe malaise bij Flanders Bus zijn daar debet aan. Wij rekenen vandaag op de bus die om 16:33 aan de Middenhut langs moet komen, maar dat is nu net ook een rit die regelmatig uitvalt. Tot het laatste moment lijkt de bus te zullen rijden, maar de app spreekt van geen tracking info. De ervaring leert dat de kans dan groot is dat de bus niet rijdt en inderdaad: de bus zal er niet doorkomen. Dan maar proberen om met een bus van R36 tot de Fonteinstraat te rijden, waar we op een R55 kunnen overstappen. Helaas is de aansluiting maar 5 minuten lang en heeft de R36 10 minuten vertraging. Vergeefse moeite dus en hopen dat de R55 zich alsnog laat zien. (Ik heb de laatste maanden wat enquêtes mogen invullen over De Lijn en daar wordt steevast ook een vraag gesteld over aansluitingen. Ik antwoord dan altijd dat er geen enkele strategie is om aansluitingen te verzekeren en dat ze bijna allemaal toevallig tot stand komen. Ik ken hier in de ruime buurt eigenlijk maar één locatie waar bijna stelselmatig op verlate bussen gewacht wordt en dat is de stelplaats van Leerbeek. Mogelijk zijn er wel meer plaatsen waar gewacht wordt, maar één ding staat vast: aan het station van Halle wordt nooit gewacht, niet op de treinen - Aribus is al maanden (jaren?) dood - en al zeker niet op de bussen onderling.)
Enfin, om het verhaal kort te maken: we hebben een klein uur op het bankje gezeten in het wachthuisje - wat een luxe! - en zijn uiteindelijk een half uur later dan voorzien thuis geraakt, samen met een vijftal andere reizigers die ook aan de halte Fonteinstraat wachtten op de bus die niet kwam. (Vandaag, een dag later, zal de bus van 17:05 evenmin rijden. Nu is dat wel al sinds de morgen expliciet af te lezen in de app.)

En nog een anekdote: ik was vandaag op stap met een ex-collega, toen ik plots mijn naam hoorde roepen en een oud-leerling van een dertigtal jaar geleden terugzag. Hij noemde me de beste klastitularis die hij ooit gehad had en vroeg of ik nog altijd zo met treinen bezig was. Ik kon alleen maar antwoorden dat ze daar eerst voor moesten rijden en hij besloot dat ik wel door een erg donkere periode moest gaan. Ik maakte me er met een grijnslach van af. Zo bevestigde hij de woorden van zo lang geleden van onze prefect die me ooit voorspelde dat mijn leerlingen niet aan mij zouden terugdenken om de romans, novelles, kortverhalen of gedichten, niet om de grammatica of de spelling, maar om de treinen en de bussen.

De treinlectuur.
Georges Simenon, De klasgenoot van Maigret. (Gekocht in 1969, toen ik 16 was.)
Philip HUFF, Wat je van bloed weet.

De spoorwegwegbonden gaan samenwerken. Meer invloed, minder stakingsvergoedingen en meer reizigers gekloot.

Uitgedrukt…
We zijn geskapeid. Denk aan het Engelse escape of het Franse escaper (minder gewoon dan échapper) en de betekenis wordt duidelijk. We hebben het gered, we zijn er doorgekomen. In het laatste geval kan het ook slaan op iemand die na een ernstige ziekte toch geneest, bijvoorbeeld als de koorts zakt.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

27-03-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Probeer maar niet (meer) om de topogids van het Franstalige deel van de GR12 (Amsterdam - Parijs) in België te bestellen. Sinds kort is daar namelijk een nieuwe topogids van GR121verschenen en laat het nu net de uit 2009 daterende topogids van de GR12 zijn die ook het Belgische deel van GR121 bevatte. We blijven dus even op onze honger zitten, de topogids van GR12 verschijnt ongetwijfeld eerlang. Maar niet getreurd: het traject van Ham-sur-Heure naar Walcourt (inclusief de verbinding met het station van Walcourt) is perfect besproken in de naar Waalse normen toch wel oude topogids. Want dat was onze opdracht vandaag: zo een 14 km stappen van Ham-sur-Heure tot Walcourt, in en uit de vallei van de Eau d'Heure. En daar loopt ook lijn 132 Charleroi - Couvin, zodat we naast Ham-sur-Heure en Walcourt ook langs de NMBS-halten Berzée en Pry kwamen, net zoals in de buurt van Cour-sur-Heure. Het was al een tijdje geleden dat we nog eens een heuvelachtige tocht aangepakt hadden en dat was het vandaag zeker! De TWQ ligt met 46% eigenlijk vrij laag, maar toch zijn we maar één keer echt geconfronteerd met storend wegverkeer en dat was in Walcourt bij de N978, die in de vroegere bedding loopt van de verplaatste lijn 132 die door de aanleg van de stuw op de Eau d'Heure andere oorden moest opzoeken. Wij quoteerden 16.5/20.

Heel wat foto's vind je hier. Kaartje.

De Eau d'Heure in Berzée.

Walcourt.

Het weer.
Bijna volledig helder, op wat onooglijke cumuluswolkjes na, en dat dan nog zeer tijdelijk. Wel fris door de matige wind, vooral op de kale hoogten.

De stafkaarten.
52/3-4 Ham-sur-Heure-Nalinnes (2018) - 52/7-8 Walcourt (2018)

Hoe we er geraakten.
Dat we voor de heen- en terugreis gebruik moesten maken van lijn 132 was duidelijk. Het enige probleem, nu ja, was in Charleroi-Central geraken, omdat we daar altijd de keuze hebben tussen een verplaatsing via La Louvière en een via Brussel-Zuid. Vandaag gebruiken we ze allebei.

Een beetje geschiedenis.
Walcourt mag dan tegenwoordig een wat onderbleven stationnetje zijn op wat er overblijft van lijn 132 (Charleroi-Sud - Couvin), het is ooit wel anders geweest. Getuige deze uittreksels uit het spoorboekje van 18.05.52 à 04.10.1952, willekeurig gekozen.

We vinden Walcourt terug in drie tabellen: 132 Charleroi-Sud - Marienbourg - Vireux-Molhain, 135 Walcourt - Morialmeé - Florennes (C.) en 136 Walcourt - Saint-Lambert - Florennes (C.). Dat Walcourt en Florennes op 2 manieren met elkaar verbonden waren, is op zich al verbazend.

Laat ons beginnen met een minicursusje spoorboekjes uit het verleden lezen; dat kan trouwens ook nuttig zijn bij het lezen (en het opstellen!) van de huidige pdf's van het spoorboekje of de lijnfolders.
1. De treinen die TA boven hun nummer staan hebben, werden gereden met autorails (motorwagens).
2. Net als vandaag zegt het treinnummer veel over het soort trein: alle treinen met een nummer tussen 6001 en 6999 zijn omnibustreinen, enkele treinen hebben een nummer in de 2000: dat zijn treinen met een beperkter aantal stilstanden; ze zullen in die tijd ongetwijfeld als semi-direct gemarkeerd geweest zijn.
3. Daaronder vinden we de aanduiding van de rijdagen: de symbooltjes spraken eigenlijk voor zichzelf: de hamertjes staan voor werkdagen (maandag - zaterdag), het kruisje voor de zon- en feestdagen.
4. Volgt dan de reeks doorkomsturen voor de opeenvolgende stations en halten. Vetjes staan de overstapstations aangegeven, altijd met aankomst- en vertrektijd. Dat laatste lijkt de NMBS tegenwoordig met heel veel tegenzin te doen, al is een aankomstuur in het geval van een aansluiting minstens zo belangrijk als het vertrekuur. Overigens hebben sommige treinen verlengde stilstanden. Kijk maar eens naar TA6718 die in Walcourt uit Berzée aankomt om 20:57 en daar pas opnieuw vertrekt om 21:41, en dat na de aansluiting te hebben opgenomen van trein 6598 die in Walcourt aankomt om 21:37.
5. Bij bepaalde treinen wordt een eindbestemming buiten lijn 132 aangegeven: TA6706 rijdt bijvoorbeeld via lijn 136 naar Florennes (C.).
6. Rest nog de aansluitingen van en naar Charleroi-Sud zoals ze voorkomen in de tabellen 135 en 136. De vertrek- resp aankomsturen staan hier allemaal cursief afgedrukt, wat betekent dat een overstap noodzakelijk is, in dit geval in Walcourt. Wie bijvoorbeeld TA6680 (tabel 135) wil halen moet in Charleroi-Sud vertrekken om 12:12. Tabel 132 leert ons dat de trein uit Charleroi-Sud de 6570 is, met aankomst in Walcourt om 13:03. TA6680 vertrekt om 13:10 naar Florennes via Morialmé. Wie het nog sneller wil, kan ook de 6708 via Saint-Lambert nemen.

En dan nog enkele bijkomende opmerkingen.
1. Lijn 132 was lang een internationale lijn naar Vireux-Molhain.
2. Het deel Marienbourg - Treignes wordt tegenwoordig bereden door de toeristische treinen van de CF3V.
3. De voorkeur werd duidelijk gegeven aan een rechtstreekse trein naar Treignes: het aantal treinen dat uit Charleroi naar Couvin spoort zonder overstap is op één hand te tellen.
4. Wie de tabel aandachtig heeft bestudeerd, zal hebben gemerkt dat de spoorlijn tussen Walcourt en Marienbourg een tracé volgt dat al sinds de jaren 1960 definitief tot het verleden behoort. De aanleg van de stuwdam op de Eau d'Heure noopte de NMBS op zoek te gaan naar een andere route; die hield o.a. de bediening van Philippeville in, station op lijn 136A Ermeton-sur-Biert - Florennes (C.) - Senzeille. Wie zich hierin wil verdiepen, verwijs ik graag naar de site van Paul Kevers; de link vind je onderaan mijn tekst. En wie niet opziet tegen een stevige brok Frans vindt hier zijn gading.
5. Tegenwoordig schrijven we Mariembourg met een m. Ik heb me consequent aan de spelling met n uit het spoorboekje gehouden. En toch nog maar een kleine anekdote: toen onze leraar aardrijkskunde het eens over Mariembourg had, sprak hij de naam van het stadje uit op zijn Nederlands, Mariënburg. Een van mijn medeleerlingen die ook deels Waalse roots had, antwoordde daarop: "Bij ons zeggen ze Mariembourg." Hij had maar één fundamentele fout gemaakt: op de eerste rij zitten, binnen handbereik van de leraar…

De verbinding.

Mw 4110 heeft ons zopas in Ham-sur-Heure gebracht.

En wat we beleefden.
IC 3430 rijdt in een gehalveerde samenstelling: één vierledig stel i.p.v. 2 en dan mogen we nog van geluk spreken want IC 3408 rijdt helemaal niet. Dat die in gehalveerde samenstelling rijdt, komt wel vaker (te vaak) voor maar vandaag is het toch wel extreem. Voor de rit die wij met IC 3430 op het oog hebben, volstaat dat ene stel ruimschoots, maar vanmorgen zal dat wel anders geweest zijn. Tja, de rest van de verplaatsing loopt vlot, al wordt S 3911 nog getrakteerd op een tijdelijke snelheidsverlaging tot 20 km/u! Dat is een zeldzaamheid, de vertragingszone situeert zich in de buurt van de lang afgeschafte halte Montignies-le-Tilleul. (IC 909 is beperkt tot Tamines wegens werken...)
De terugrit gebeurt in dezelfde motorwagen. In Hyperrail valt te lezen dat we een gestoorde overweg kunnen verwachten in Jamioulx, maar op het moment dat wij daar doorkomen is het probleem - vroeger dan voorzien - opgelost. Deze S-trein doet een aantal haltes aan (Pry, Beignée en Jamioulx) die de andere S-treinen op deze lijnen meestal niet bedienen. Daardoor komt hij 3 minuten later aan in Charleroi-Central, wat de aansluiting met de IC naar La Louvière en verder (Kortrijk) hypothekeert. En toch, als ik wat alerter geweest was, zouden we hem toch kunnen nemen hebben: ze staan zij aan zij op hetzelfde perron en als we dat tijdig gemerkt hadden, was ook onze terugreis via La Louvière verlopen. Nu gaat het dus via Brussel-Zuid, waar we nog een supersnelle aansluiting naar Halle kunnen nemen met S 2289.

Nog even dit: we zijn vandaag 5 keer gecontroleerd in 6 treinen. Telkens door vriendelijke mannen en vrouwen, die zich 100% van hun job kweten. Ook de treinbestuurders en de onzichtbare mensen ergens in de NMBS-ruimte zorgden voor een vlekkeloze verplaatsing. Misschien hebben die toch allemaal niet zo een slechte job als de syndicale propaganda hen wil doen geloven.

De treinlectuur.
Marc LEVY, Le crépuscule des fauves. Een internationaal hackerscollectief als een moderne Robin Hood.
Philip HUFF, Wat je van bloed weet.

Coronacrisis - vakbondsacties: voor treinreizigers is het enige verschil het mondmasker…

Uitgedrukt…
A/zij êt dat zuveil vandoeng als mour aan ze/eu gat. Hij/zij heeft dat zoveel nodig als modder aan zijn/haar gat. M.a.w. helemaal niet.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

19-03-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Op een of andere manier is dit traject langs GR12 een soort spiegeling van de vorige, amper enkele dagen geleden afgestapt. Want de tocht van 06.03 begon uiterst zwak, maar bloeide toch nog open, vandaag is het eerder omgekeerd. Om met de zwakke punten te beginnen: Schoten, omgeving Albertkanaal, E19 en de afschuwelijk lelijke tunnel van de HSL 3 in het Peerdsbos. Maar de mooie stukken overwegen toch: de parken van Brasschaat, Vorderstein, het gemeentepark van Schoten en Ertbrugge en omgeving. Het geheel wordt nog gekruid door enkele mooie kastelen. Kortom, dit traject is duidelijk beter dan het vorige en dat merk je ook aan onze hogere quotering: 14/20. De TWQ ligt met 66% trouwens relatief hoog, maar wat niet mooi is, is ronduit lelijk.
Het kaartje vind je hier en voor de foto's is dit het adres. Maar bekijk alvast deze 3 op een rij:

Brasschaat

Schoten

Ertbrugge

Het weer.
Licht bewolkt, aangename lentetemperatuur, rustig.

De stafkaarten.
07/7-8 Brasschaat (2017) - 15/3-4 Antwerpen (2018)

Hoe we er geraakten.
Opnieuw was een overstap veruit de vlotste manier om in Brasschaat te geraken. De GR kruist trouwens de buslijnen 37a en 37b ter hoogte van de halte Elshoutbaan. Ook de terugreis is eenvoudig: een tramritje brengt ons van Deurne naar de metrohalte Astrid en dan volgt nog een terugrit met overstap in Brussel-Noord naar Halle.

Een beetje geschiedenis.

Eerlijk, ik heb niet veel te vertellen over de tram die ons naar het Centraal Station brengt. Ik ben een minder dan sporadische gebruiker geweest van de Antwerpse stadstrams (en andere) en waag me eigenlijk niet aan een tekst over lijn 5. Overigens is de volgende pagina vollediger dan ik het zelf ooit zou kunnen. Je vindt trouwens nog wel meer links over de tram in Antwerpen dan deze wikipediapagina.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het is maandag en dan durft IC 3408 nogal eens met 1 vierledig stel te rijden, maar vandaag zijn het er 2. De trein vertrekt stipt in Halle, maar we staan een tijdje stil in Ruisbroek. De aansluitende IC 2008 lijkt het even stipt te zullen doen, maar net voorbij Weerde is men in de berm bomen aan het snoeien en takken komen onder de trein terecht. We staan 8 minuten stil, volgens de tbg om de takken van de sporen te verwijderen, maar vermoedelijk staan we al een stuk voorbij de plaats waar gewerkt wordt. Hoe dom kan een oorzaak van vertraging zijn?

Brasschaat kan niet klagen op het vlak van busbedieningen: de bus van lijn 37b komt precies op tijd aan. Het is waarschijnlijk wat drukker dan gewoonlijk, wegens de markt.
De terugreis verloopt zo mogelijk nog vlotter: een druk bezette tram 5 brengt ons naar Antwerpen Astrid. We weten gelukkig dat dit de metrohalte is bij het Centraal Station.

IC 4537 rijdt al als S 6765 uit Noorderkempen met vertraging. Rond en in Mechelen zal die vertraging trouwens nog toenemen; ik verdenk de internationale treinen ervan dat ze onze IC een loer draaien. Ik zie er 3 in een minuut tijd... Uiteindelijk komen we met 7 minuten vertraging in Brussel-Noord aan. De aansluitende P 8572 zou van hetzelfde spoor moeten vertrekken, maar door de vertraging van de IC wordt die verspoord naar spoor 10. De trein komt gelijk met ons aan het perron. De rit door de NZV en naar Halle verloopt bijzonder vlot. Die 8572 wordt overal een S-trein genoemd maar het nummer wijst eerder op een P-trein.

De treinlectuur.
Ildefonso FALCONES, De kathedraal van de zee.
Philip HUFF, Wat je van bloed weet.

Zelfs als hij niets te zeggen heeft, blijft Weyts spreken. Nu wil hij een meldpunt tegen Brusselse ziekenhuizen waar geen verzorging in het Nederlands mogelijk is. Wachten maar tot hij zelfs eens dringende hulp nodig heeft… Of tot hij ergens ter wereld geen Nederlandstalig personeel vindt om hem te redden.

Uitgedrukt…
't Skoap es de pruit af… Mag ik eens een uitdrukking vermelden waarvan ik zelf de betekenis niet ken(de). Een medekaartspeler gebruikte ze soms wel eens als een beslissing (in het kaartspel) gevallen was, maar echt zeker van deze betekenis was ik niet. In het Vlaams Woordenboek lees ik: doodmoe zijn na hard labeur, zware arbeid. Pruit is trouwens het dialectwoord voor gulp.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

10-03-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Ik heb het eens nagekeken: 44 deeltrajecten van GR12 Amsterdam - Parijs hebben we er intussen op zitten. Het eerste situeert zich in 1977 en vandaag is nummer 44 aan de beurt. Uiteraard zitten daar dubbels tussen, hoewel, echte dubbels zullen beperkt in aantal zijn, gezien de vele wijzigingen die deze GR in de loop van bijna een halve eeuw heeft ondergaan. Vandaag stappen we van Kapellenbos naar Brasschaat, bijna 14 km. Je moet eerst wel 2.5 km door het rotverkavelde gebied rond Kapellenbos met veel te brede asfaltwegen en veel te grote villa's: het lijkt wel alsof hier aanschouwelijk wordt voorgesteld hoe het niet moet. Het is een harde noot om te kraken maar geleidelijk verandert het traject in een aanvaardbare GR-tocht, langs heide en bossen, met een TWQ van 72%. Zwaar beschadigde boswegen, smallere paadjes en een snoer voetwegen in Brasschaat zelf zorgen daarvoor. De bewegwijzering is optimaal, onze score is 12.5/20; het stroeve begin is er wat te veel aan, de paden langs de Antitankgracht (nog zo een voorbeeld van een nutteloze investering in defensie) zijn aangenaam. Foto's. Kaartje.

De Antitankgracht is langere tijd onze gids en de paadjes zorgen ervoor dat dit nooit vervelend wordt.

De Mikse beek is zowaar klein in vergelijking met de nochtans destijds nutteloze Antitankgracht.

Het weer.
Prachtig lenteweer: helder, zo een 14° warm en rustig.

De stafkaarten.
07/7-8 Brasschaat (2017)

Hoe we er geraakten.
De basisbereikbaarheid heeft het er ondanks de jubelcommuniqués van De Lijn niet allemaal gemakkelijker op gemaakt, maar ik vermoed dat we voor de invoering ervan een vergelijkbare heenreis zouden hebben gemaakt, zij het met aan ander busnummer. We sporen naar Kapellen, stappen dan enkele honderden meters naar de bushalte Kapellen Dorp, waar we de bus naar Essen (67) nemen. Met 38 minuten tussen trein en bus hebben we echt veel tijd op overschot.
De terugreis gebeurt met bus 37a, die ons ook naar Kapellen Dorp brengt, en dan verloopt de treinreis analoog met de heenreis.

Een beetje geschiedenis.
Ik moet eerlijk toegeven dat het altijd weer wat moeilijker wordt om dit rubriekje op een zinvolle en betrouwbare manier te vullen. Ver in het verleden duiken lukt nog wel, maar het recente verleden zorgt bijna stelselmatig voor problemen, bij gebrek aan raadpleegbare documenten. Neem nu vandaag: de buslijnen die het meest in aanmerking komen aan de halte Brasschaat Elshoutbaan zijn de lijnen 37a en 37b. Lijn 37a loopt van Wijnegem via Schoten en Kapellen naar Hoevenen, lijn 37b van Brasschaat naar Hoevenen. Die laatste lijn is een soort antenne op lijn 37a, met een niet gecadanceerde dienstregeling. De nummering (met a en b) werd ingevoerd in het kader van de basisbereikbaarheid: lijn 780 werd 37a, lijn 781 werd omgedoopt tot 37b. Verder in de tijd was die 780 78.0 en nog verder was het gewoon 78.
Dat die lijnen Wijnegem als eindpunt kregen is geen toeval en een rechtstreeks gevolg van het bekende Shopping Center.

Deze lijnen kwamen er niet als vervanging van een tramlijn. Die volgde nl. de huidige N1 en liep van Merksem tot Wuustwezel. In dat laatste dorp was er een aansluiting met een Nederlandse tramlijn naar Rijsbergen. De lijn bereikte uit Merksem Brasschaat Dorp in 1887, de verlenging tot Wuustwezel kwam er 3 jaar later. Het deel tot Brasschaat (Polygoon = Maria-ter-Heide), vlak bij het Kamp van Brasschaat werd al geëlektrificeerd in 1912. Het deel voorbij de Polygoon zou pas in 1951 onder draad komen. Maar in 1966 was het definitief voorbij voor deze tramlijn.

Nog even een anekdote: op 1 december 1976 ging ik onder de wapens en na een onvolledige week opleiding in Turnhout werden we met enkele tientallen miliciens gemuteerd naar de kazerne van Hoogboom voor de rest van de opleiding. Ik was toen getrouwd en dat stond garant voor enkele privileges: zo kon ik samen met enkele anderen wat vaker naar huis. Het station van Kapellen was het aangewezen begin- en eindpunt voor de verbindingen met het thuisfront. Maar ik herinner me toch nog een heel speciale rit, nl. op 03.01.1977, toen we met enkele andere miliciens de bus van lijn 73 namen aan het Rooseveltplein tot Hoogboom. We moesten binnen zijn om 01:00 en de bus zette ons om 0:55 af ter hoogte van de kazerne. Nog op 03.01.1977 kon ik in de voormiddag naar Etterbeek waar ik nog 9 maanden mocht dienen in het Logistiek Centrum nummer 1. Dat was meteen het begin van een dagelijkse pendel tussen Etterbeek en Halle, waar ik in de lokettenzaal treinbiljetten voor de meest onverwachte bestemmingen hoorde afleveren.

Warme oproep: wie meer kan vertellen over de voorbije 30 jaar busvervoer in Brasschaat mag me gerust contacteren.

De verbinding.

En wat we beleefden.
IC 3408 rijdt stipt met vooraan stel 818. Buiten ziet het er ronduit vuil uit, met resten van verwijderde graffitiverf, binnen is de toestand gelukkig wel aanvaardbaar. Een knul van een jaar of 14 zit veel te veel lawaai te maken met zijn gsm: ik heb nog niet zo vaak een zo lege blik als antwoord op mijn opmerking gekregen. IC 2008 rijdt zo goed als stipt, al flirt hij tot Antwerpen-Luchtbal met 2 minuten vertraging; vooral tussen Brussel-Noord en Mechelen maken we een lome rit mee. Net voor Kapellen krijgen we zowaar nog controle: op dat ogenblik zijn we de enige reizigers in de eersteklasafdeling.

Dan wacht stilaan de koude douche. We hebben tijd voor een koffie in Kaffee Krokant en ik maak van de gelegenheid gebruik om de app van De Lijn te consulteren. Blijkt dat deze vakantieweek in aanmerking kwam voor het afsluiten van de Kalmthoutsesteenweg, met de schrapping van een resem halten tot gevolg. Tijd om nog een bevredigende oplossing uit te stippelen heb ik niet en dus zal de chauffeur ons moeten helpen. Twee halten neemt hij ons mee en dan geeft hij de raad om te voet naar de halte Golflei te stappen. Hij is vriendelijk en behulpzaam - daar niet van - maar zijn info komt nog altijd van een drager waarvan het gebruik stilaan een hele eeuw meegaat: een papier met het ritorder erop. Ik dacht dat de bussen tegenwoordig met allerlei snufjes (waaronder gps) zijn uitgerust, wat misschien voor een betere oplossing had kunnen zorgen dan nu: 3.5 km extra stappen tussen de halte Dennenburg en Golflei en dat grotendeels langs een onaangename N122, waar het autoverkeer verder raast, zonder hinder blijkbaar van de wegenwerken.

Voor alle duidelijkheid: het is allemaal en helemaal mijn fout: ik had de dag voordien moeten kijken en dan had de calamiteit die ons te wachten stond, vermeden kunnen worden. Eventueel door deze uitstap uit te stellen of door het zoeken naar een betere uitstaphalte.

De terugreis verloopt gelukkig wel zoals gepland: de 37a rijdt ondanks het drukke verkeer nauwelijks met vertraging en er is tijd voor een tweede bezoekje aan Kaffee Krokant. IC 2039 rijdt bijna stipt en we krijgen weer controle. De aansluitende trein is de 2289, met drie Desiro's. We komen nog net binnen de vertragingsmarge in Halle aan.

De treinlectuur.
Ildefonso FALCONES, De kathedraal van de zee. Een echte historische roman die speelt in het Barcelona van de XIVde eeuw. Tegen de achtergrond van de historische gebeurtenissen volgen we Arnau Estanyol, die zelden toegelachen wordt door het noodlot.
Philip HUFF, Wat je van bloed weet.

Geld tekort? Voer wat oorlog en de miljarden zullen binnenstromen.

Uitgedrukt…
Je weet wat je hebt, maar niet wat je krijgt… Die "wat" is niet zelden iemand die boven je staat, de chef, zeg maar. En de uitdrukking wordt nogal eens gebruikt als er weer eens zware kritiek is en aangestuurd wordt op een vervanging. Tegenwoordig zal de uitdrukking wel veel toegepast worden op CEO's, al dateert ze van lang voor het ontpoppen van dat verschijnsel.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

06-03-2025 om 00:00 geschreven door overweg13