De wandeling.
A la découverte du patrimoine Ardennais, dat is het motto van een lange lus van La Roche naar La Roche. Wij stappen vandaag iets meer dan 13 km, van Baconfoy naar Lavacherie, uiteraard niet toevallig twee locaties die vrij vlot met de bus te bereiken zijn. De TWQ bedraagt een riante 80%, wat niet hoeft te verbazen: na een goeie kilometer duiken we het bos in en daar komen we pas uit een kleine kilometer voor Lavacherie. Het bostraject wordt alleen even onderbroken voor de doortocht van Laneuville-au-Bois. We braken vandaag ook ons record dicht bij everzwijnen komen, want meer dan een meter of vijf kan het niet geweest zijn: de gezellige dikkerd knorde dat het een lust was, al bleef hij wel veilig in het struikgewas. Het is wel de hele weg goed uit de doppen kijken: de tocht is niet bewegwijzerd en boswegen en brandgangen hebben de neiging om allemaal op elkaar te lijken, toch bij een eerste ontmoeting. Het kaartje zal je wel op het rechte (?) pad houden. De foto's moet je dan weer op deze plaats zoeken. Dit zijn er alvast twee:

Net voor Laneuville-au-Bois heeft men een stukje bos aangepast aan de moderne toeristische noden: houten brugje over de Ruisseau du Moulin.

In echt bos steken we de Ruisseau de Basseilles over.

Het weer.
Half bewolkt, met toch vrij veel zon. Fris.

De stafkaarten.
60/5N Tenneville - 60/5S Amberloup

Hoe we er geraakten.
Zowel voor de heen- als voor de terugreis lijkt lijn 1 aangewezen, maar we verkiezen voor de heenreis lijn 56 uit Libramont. Die bus is wat vroeger in Baconfoy dan de eerste bruikbare bus van lijn 1, maar geeft ons de kans om halfweg de namiddag een bus te nemen die ons naar Marloie brengt. En zo blijven we meteen ook uit de schooluren. Dat we vroeg vertrekken en dat lijn 56 Libramont - Saint-Hubert - Amberloup niet van de snelste is, nemen we er daarom graag bij.

Een beetje geschiedenis.
Over de tramlijn Marche - Bastogne en de vervangende buslijn heb ik het eerder al gehad. Vandaag wil ik het even hebben over de bediening van Lavacherie, een dorp zoals er honderden zijn in de Wallonië, al kunnen die lang niet allemaal bogen op een min of meer bruikbaar OV.
In 1952, in het herfsttij van de tram, was het eenvoudig: 4 trams naar Marche (3 op zondag), 3 naar Bastogne (2 op zondag) en 1 tram die zijn rit eindigde in Amberloup. De eerste tram richting Marche passeerde om 6:27, richting Bastogne om 7:03. Op zondag was het langer wachten: 8:11 naar Marche, 11:11 (!) naar Bastogne. De rit naar Amberloup ging om 20:23; de laatste volledige ritten hielden het al in de vooravond voor bekeken: 16:29 naar Marche, 17:16 naar Bastogne. Vroeg stoppen is hier nog altijd een constante.
Tien jaar later was de bus al helemaal ingeburgerd; er was nauwelijks een onderscheid tussen de dagen van de week: 4 bussen naar Marche, 3 naar Bastogne, 1 naar Amberloup, aangevuld met een marktbus naar Bastogne, een schooldienst op woensdag en zaterdag, weliswaar beperkt tot Amberloup. Opvallend verschil tussen zondag en de rest van de week: op zondag reed er nog een laatste bus naar Amberloup om 21:14, op de andere dagen was dat om 19:26.
In 2018 rijden er wel veel meer bussen, maar de meeste daarvan rijden alleen op schooldagen. Op vakantiedagen rijden er 4 bussen naar Marche, 5 naar Bastogne. Op zaterdag rijdt er nog één bus, van Lavacherie naar Bastogne (en terug) - in de voormiddag, op zondag rijdt geen enkele bus meer. Voor de rest rijden er op schooldagen nogal wat bussen, volgens het voor de TEC-Luxembourg gekende stramien: wat bussen in de ochtend, bussen op woensdagmiddag en tijdens de examenperiode, en bussen in de vooravond. Lang niet al deze bussen leggen het volledige traject Marche - Bastogne af.

Nog even een zijsprongetje: net buiten de dorpskern, parallel met de Ourthe, is het vroeger tramlijntje nog erg gemakkelijk terug te vinden. Het is nu een mooie en voor de plaatselijke boeren een ideale verbindingsweg met Amberloup. Ten noorden van Lavacherie ging de tramlijn snel naar de huidige N829.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Ondanks de slechtere stiptheidscijfers, valt er vandaag opnieuw weinig te vertellen over de heenreis. De tbg is behoorlijk actief en in Gembloux stappen nogal wat scholieren in, richting Namur, maar het blijft een rustige rit. In Grupont staan we een zestal minuten stil om P7630 en L 6178 met 20 minuten vertraging te laten passeren. Dat verklaart de 4 minuten vertraging bij aankomst in Libramont.
De bus van lijn 56 heeft geen haast: na 9 minuten rondrijden in Libramont staan we ongeveer opnieuw bij het station, maar dan gaat het rustig van dorp naar dorp; pas vanaf Saint-Hubert gaat het wat sneller over de N89. De chauffeur rijdt rustig en dat maakt hier al bij al een aangename rit van die voor ons stipt eindigt in Baconfoy. De halte N4 is niet meteen een plek waar het aangenaam vertoeven is…

De terugrit uit Lavacherie rijdt niet op woensdag, wat ons laat veronderstellen dat deze rit eigenlijk de aanvoerrit is voor een schoolrit die later uit Marche zal vertrekken. Geprezen zij de snuggere geest die er aan gedacht heeft om deze rit voor het publiek open te stellen: het zou niet de eerste keer zijn dat zo iets opgelost wordt met een losse rit.
Deze keer gaat het wel wat sneller dan voordien. We hadden al gemikt op het Café de la Gare, maar dat lijkt definitief dicht. Gelukkig heeft Marloie nog een stationsbuffet. Wat ik in de vorige bijdrage over dat van Lier schreef, is ook hier van toepassing.

Ook over de terugrit valt weinig te zeggen. Alleen tussen Ottignies en Brussel-Luxemburg gaat het niet zo vlot: voor ons zit L6587, met een kwartier vertraging. Waarom men die in Brussel-Luxemburg niet meteen - voor de IC - laat vertrekken is weer een van die eigenaardige beslissingen. Tot Brussel-Zuid bedienen L en IC precies dezelfde stops, maar op deze manier maakt de L-trein bijkomende vertraging. Overigensheeft een incident rond de middag in Brussel-Noord zand in de raderen gestrooid, zodat de L6587 uiteindelijk met 3 kwartier vertraging in Brussel-Zuid zal aankomen. De 2137 klokt af op 21 minuten in Brussel-Zuid.
Gelukkig heeft dit allemaal geen invloed op de treinen van lijn 26. Meer dan 2 minuten vertraging zal die niet oplopen.

De treinlectuur.
Stephen CLARKE, Merde actually.
John LANCHESTER, Kapitaal.

Een scheutje oprisping.
1. Vrije grensovergang tussen Noord- en Zuid-Korea? Hebben de grenswachters die op die manier werkloos dreigen te worden, dan geen vakbonden?
2. Hier bij ons gaan ze minuscule cameraatjes plaatsen tegen sluikstorten. Het is wachten tot de eerste betrapte klacht indient wegens schending van zijn privacy.
3. Hoe zou voetbal er uitzien als de spelers zelf naar de scheids zouden stappen om hun (eigen) fout aan te geven, zoals dat in snooker algemeen gebruikelijk is?

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPECK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

24-04-2018 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Als je dan toch standaardwerken zou moeten aanduiden, dan zou het Wandelboek Vlaanderen daar zeker bij horen. Wij gebruiken vandaag het Nieuw groot wandelboek Vlaanderen, dat door Vakantiegenoegens en ene Margit Sarbogardi in 2001 werd gepubliceerd. De vierde wandeling (van 100) is getiteld Bevel, Door Netevallei en Pallieterland. Daarmee is al ongeveer geschetst wat je kunt verwachten: veel Nete-oevers en voor de rest een tamelijk rustig en vlak, agrarisch gebied. De TWQ ligt voor Vlaanderen behoorlijk hoog: 61%. Dat slaat dan op de 14.690 km van de eigenlijke wandeling, want je moet vanuit Gestel nog twee keer 1.460 km bijtellen, spijtig genoeg langs een dubbelvakse betonbaan. Maar dat kan de pret niet drukken: Gestel "centrum" is ongetwijfeld de moeite waard en dat zou je missen zonder de aanloop. Wat wel de pret drukt, is het verdwijnen of afsluiten van enkele wegen die in 2001 klaarblijkelijk nog bestonden of vrij toegankelijk waren. Het meest hatelijke is het afsluiten van een mooie weg door een Wildbeheereenheid, je weet wel, die schurken die vinden dat een mooie naam de lelijkste daden toedekt. Op het kaartje zijn alternatieven aangebracht, die we gelukkig niet te ver moesten zoeken. Voor de foto's moet je hier zijn.

Het piepkleine centrum van Gestel is echt wel de moeite waard…

… net zoals de omgeving van het Hof van Rameien.

Het weer.
Ongewoon warm (27°) en vrij veel cirrusbewolking: eerder zomer dan lente.

De stafkaarten.
16/6Z Berlaar

Hoe we er geraakten.
Gestel wordt niet bediend door een reguliere buslijn, Bevel heeft er wel één, maar dan een goed uitgeklede schooldienst (151) en het centrum, laat staan het station, van Berlaar ligt echt wel te ver om bruikbaar te zijn. De belbus redt ons dus, al behoort de vlotte reservering blijkbaar definitief tot het verleden. Maar nood breekt wet en dus probeerden we vanuit Nijlen in Gestel te geraken, maar zie verder…

Een beetje geschiedenis.
Begin jaren 1990 bleek dat achtereenvolgende besparingsrondes voor grote hiaten in het busaanbod hadden gezorgd. Dat was bijvoorbeeld het geval in de regio Ieper, Poperinge, Diksmuide, Veurne, waar enkele reguliere lijnen weggesaneerd waren en vervangen door schooldiensten die uiteraard niet in aanmerking kwamen voor de andere verplaatsingen in de betrokken streek. Het was toen dat de belbus het daglicht zag, niet toevallig in West-Vlaanderen en Limburg, waar de locale nood aan vervoersmogelijkheden het grootst was. Je zou ze zowaar als proefzones kunnen beschouwen, want tien jaar later bleek de belbus een belangrijke factor in de concrete uitvoering van de basismobiliteit.
Aanvankelijk wist je als reiziger perfect wat je aan de belbus had. In de toenmalige busboekjes werden alle belbussen opgenomen, telkens met de duidelijke waarschuwing dat je eerst telefonisch moest reserveren. Zelf kon je je verplaatsing al enigszins voorbereiden, omdat in de belbustabellen minstens één vastgelegd tijdstip van vertrek werd aangegeven. Veelal ging het om een aansluiting, die zoveel mogelijk werd afgestemd op het vertrek- of aankomstuur in een NMBS-station. Door de afgedrukte tabellen kreeg de reiziger een vrij duidelijk beeld van frequentie en basistrajecten. Reserveren kon vlot en meestal kon je de operator charmeren door zelf een verbinding te suggereren op basis van de gegevens in de dienstregeling. Dat daar soms even van afgeweken werd, behoorde tot de karakteristieken van het hele belbusverhaal.
Toen De Lijn net als alle grote meisjes een eigen website kreeg, ging men zelfs nog een stap verder: de theoretische dienstregeling kon makkelijk geraadpleegd worden: wie een uitstap voorbereidde, kreeg een vrij duidelijk beeld van hoe die eruit zou kunnen zien. Alleen de NMBS-site raakte danig in de knoei als je een verbinding met belbus opzocht.
Je mag gerust stellen dat dit het hoogtepunt van de belbus betekende: de belbus werd beschouwd als een volwaardig element in de uitbouw van de basismobiliteit.
Spijtig genoeg duren mooie liedjes bij het OV maar tot de rechtsere partijen zich ermee gaan moeien. De geschetste informatie verdween en op de website vind je alleen nog plannen van de belbusgebieden en lijsten van de bediende halten. Over gedetailleerde dienstregelingen mocht de reiziger niet langer beschikken. En dat was volgens De Lijn zijn eigen fout, omdat hij niet altijd inzag dat de voorgestelde dienstregelingen maar theoretisch waren. Domme reizigers, toch!
Tot overmaat van ramp wil men eigenlijk van de belbussen af: de belbussen, die indertijd ingevoerd waren omdat ze zoveel goedkoper waren dan de reguliere buslijnen, werden hier en daar opgedoekt wegens… te duur. Tragisch voorbeeld is het Pajottenland, waar bepaalde gemeenten plots grotendeels zonder vervoer kwamen te zitten en dat lang niet alleen in het weekend. Andere belbussen sneuvelden haast onopgemerkt.
Met nieuwe reserveringsprocedures nadert het einde nu snel: cover, niet zoals in discover of uncover, tenzij je dat laatste interpreteert als compleet onbruikbaar, maar zoals in bedekken, bedekt houden. Dat bleek bij onze laatste belbusreservering. Op de website lees je nog altijd dat alle halten van het belbusgebied met elkaar verbonden kunnen worden. Ik denk dat het me een klein kwartier gekost heeft om een min of meer bruikbare belbus te (helpen) vinden. De operatrice is wel van goede wil en erg vriendelijk en geduldig - getraind om dat te zijn, niet noodzakelijk om ook echt te helpen, want met bruikbare oplossingen komt ze niet meteen aandraven. Onze bestemmingshalte is Berlaar Gestel Kerk en voor ons komt het nog het best uit als we vanuit Nijlen Station kunnen vertrekken. Omdat het seniorenbiljet van de NMBS pas vanaf 9:00 geldt, komen we daar bij voorkeur aan om 10:54. Alleen: er is een bus om 10:34 of iets dergelijks en de volgende is om 13:24! Zo komt De Lijn tegemoet aan de niet eens veeleisende wensen van zijn klanten. Ik probeer nog even via Melkouwen Station, ook een belbushalte, maar van die halte heeft de operatrice nog nooit gehoord. Na een tijdje blijkt ook daar geen bruikbare oplossing voor te bestaan. Nu, dat hoeft ons ook niet te verbazen. Als het arme kind dezelfde gegevens gebruikt als de op de website gepubliceerde, zou ik er ook niet wijs uit geraken. Je moet uit nieuwsgierigheid maar eens even de website van De Lijn raadplegen en een verbinding Station Nijlen - Berlaar Gestel Kerk opzoeken. Anders dan de directe verbindingen tussen alle belbushalten, krijg je verbindingen met minstens 1 overstap. De mooiste is die van 11:28 waarmee we naar Berlaar Dorp gebracht worden, aankomst 11:30. Een half uurtje wachten op dezelfde belbus brengt ons om 12:02 in Gestel! Maar zoek niet verder: er zijn nog krankzinniger suggesties.
Duidelijk is het wel: op deze manier is de belbus geen bruikbaar alternatief meer. Ik corrigeer mezelf: een alternatief is hij nooit geweest, wel een erg welkome aanvulling op de reguliere dienstregelingen. (We hebben er dan ook nooit één gereserveerd als het anders kon.) Als men niet snel het roer omgooit, zal men de belbussen als concept niet eens meer moeten afschaffen, de reizigers blijven wel vanzelf weg…

De verbinding.

En wat we beleefden.
Tja, je hoort de gekste excuses om toch maar in eerste klas te zitten met een tweedeklasbiljet. De dames van vandaag zijn niet gewend om de trein te nemen, beweren ze, al horen we hoe de ene treinbegeleider aan de andere zegt dat ze een abonnement hebben. Ik heb het hier al eerder gezegd: met een abonnement zou een klasverhoging aan boordtarief regel moeten zijn! Echt vlekkeloos verloopt de rit van IC3410 tot Lier niet, al blijft de vertraging binnen de perken: vanaf Lot rijden we al traag Brusselwaarts en Mechelen naderen we aan een stilaan klassiek geworden slakkengangetje. Misschien moet men eens denken aan premies voor pc's die het treinverkeer niet geprogrammeerd vertragen. Met seingevers van vlees en bloed werkte dat systeem.
Maar de aansluitende L-trein biedt ons nog de kans om even binnen te wippen in het klassieke stationsbuffet van Lier. En dat is altijd meegenomen én een ware verademing in vergelijking met Starbucks en andere Panossen.
We komen stipt in Nijlen aan en aangezien de laatste bekommernis van de belbuscentrales wel lijkt te zijn om goede aansluitingen met de trein aan te bieden, moeten we hier theoretisch een half uur wachten. De ervaring heeft ons echter al geleerd dat een belbus soms een stuk vroeger komt dan afgesproken. Deze keer loopt dat op tot tien minuten en de al aanwezige medereiziger is duidelijk opgetogen dat ze niet langer moeten wachten. We doen dus eerst een ommetje langs de halte Kessel Iona-instituut en het is wat zoeken en omrijden door wegenwerken, maar uiteindelijk bereiken we het verrassend mooie Gestel.
Voor de terugrit hebben we een afspraak om 19:00, wat zonder meer opnieuw een erg lange aansluitingstijd in Nijlen betekent. Ik waag het er maar op en meld dat aan de chauffeur: als er geen nieuwe aanvragen komen, is het voor hem geen probleem om wat vroeger te komen.

En zo kunnen we al om 19:06 uit Nijlen vertrekken. De terugreis verloopt zonder problemen. In Brussel-Zuid verbazen zes jongedames die van de zee komen zich over het ongelooflijke comfort van het niet-gemoderniseerde viertje, maar nog voor Ruisbroek worden ze al doorgestuurd.

De treinlectuur.
Stephen CLARKE, Merde actually.
John LANCHESTER, Kapitaal.

Een scheutje oprisping.
1. De media berichten over een zware straf voor een 91-jarige vrouw die een zware boete krijgt wegens belastingsfraude. We krijgen nog net niet te horen of te lezen dat we toch wat medelijden moeten hebben, gezien haar leeftijd.

2. De voornaamste taak van marketeers bestaat erin te beslissen wat goed voor ons is. Want zelf lijken we daar niet meer toe in staat te zijn…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPECK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

HLD7849 met een goederentrein door het station van Nijlen. Wachten in de buurt van een station hoeft niet te vervelen.

19-04-2018 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Sla niet meteen in paniek als je nog nooit gehoord hebt van het dorpje Schaltin: het is een Condrozdorpje dat behoort tot de gemeente Hamois, maar blijkbaar toch mooi genoeg is om te worden opgenomen in Wandelen door de mooiste landschappen van België van Gunter Hauspie en Daniël Leroy. Met iets meer dan 6 km is het een van de kortere wandelingen die dit jaar op ons programma staan. Het grootste deel van de wandeling is verhard: de TWQ bedraagt 29%. Toch is het een aan te raden tocht, door een zacht glooiend landschap. Schaltin en Champion zijn de dorpjes waar we door komen. Toch is het even opletten in dit laatste dorp: hoewel het boek nog maar dateert van 2001, is een stukje weg, dat we in het kader van andere wandelingen nog gebruikt hebben, nu afgesloten: onherroepelijk, met poort. Spijtig, want het was en is een mooie dreef. Misschien werk voor Itinéraires Wallonie: het zou echt niet de eerste weg zijn die door een nieuwe eigenaar zonder pardon opgenomen wordt in het eigen patrimonium. Het probleem is makkelijk op te lossen, zoals je uit het kaartje kunt opmaken. Foto's vind je hier.

La Ferme Sur les Sarts ziet er uit de verte nog prachtig uit. Dichterbij wordt het duidelijk dat hier snel moet worden ingegrepen…

Het weer.
Een prima lentedag: bijna helder en met de temperatuur leven we lichtjes boven onze stand.

De stafkaarten.
54/2N Hamois - 54/1N Assesse

Hoe we er geraakten.
Veel keuze hebben we niet: Schaltin wordt bediend door buslijn Andenne-Seilles - Ciney, en dat op erg onregelmatige basis, al kunnen we dus ons overstapstation kiezen: Andenne of Ciney. Uit Ciney vertrekt een bus om 8:24 en om… 16:10. Uit Andenne is het eerste vertrek om 15:10. Maar door de lengte van de wandeling kunnen we er een late namiddagtocht van maken, want de avondspits is wat bruikbaarder. Overigens hadden we ook op woensdag(middag) wat meer mogelijkheden, zonder excessen, trouwens.
Om Andenne te bereiken hadden we eventueel ook met een overstap in Namur kunnen werken: dat zou de verplaatsingsduur wat verkort hebben, maar ook de overstapmarge.

Een beetje geschiedenis.
Beeld je een wat kaduuk vierkant in, gevormd door de spoorlijnen 162 (Namur - Arlon), 125 (Namur - Liège) en 126 (Ciney - Statte) en plaats daar een punt in het centrum. Dan moet je ongeveer in Ohey uitkomen. Dat moet in de negentiende eeuw ook de plannenmakers niet ontgaan zijn, want precies daar bouwde de NMVB een stelplaats, op de kruising van de tramlijnen Courrière - Huy en Seilles (Andenne) - Ciney.
Het is vooral die laatste die ons vandaag interesseert, want die bediende ook Schaltin, het van de hoofdweg afgelegen en toch door de tram bediende dorp. Later zou de bus op dezelfde manier van de huidige N921 afwijken en Schaltin en Champion bedienen. Denk nu vooral niet dat de tram destijds ook de wegen volgde: daar leent het sterk golvende landschap van de Condroz zich allerminst toe. Dat was ook het geval in Schaltin, waar we nog een onmiskenbaar stukje uitgraving voor de tramlijn terugvonden bij het begin van de Rue du Monument.
Zoals de meeste landelijke tramlijnen overleefde ook deze lijn de jaren 1950 niet. Vier buslijnen vervingen de beide tramlijnen: 13 Seilles - Ciney (nog altijd van toepassing), 14 Ohey - Courrière en 15 Ohey - Huy. Een vierde buslijn, een marktdienst die alleen op vrijdag reed, liep van Ohey naar Seilles via Haillot.

De Condroz wordt blijkbaar niet bepaald in het hart gedragen door de verantwoordelijken van de TEC-Namur, maar gelukkig is de kaalslag hier niet zo hard aangekomen als in andere regio's. Vandaag is lijn 13 grotendeels overgebleven (met een onregelmatige bediening op weekdagen, een erg beperkte dienst op zaterdag en één heen-en-terug op zondag. De bediening van Haillot is al geruime tijd opgenomen in de dienstregeling van lijn 13, al is de bediening nog zwakker dan op de stamlijn 13. (Van lijn 14 is alleen het gedeelte Ohey - Gesves overgebleven. De inderdaad wat zinloze verlenging naar Courrière werd geschrapt.)

De tram kruiste net buiten het centrum van Schaltin de Rue du Monument. Eigenlijk werd op het grondgebied van Schaltin nergens de bestaande wegen gevolgd!

De verbinding.

En wat we beleefden.
Eigenlijk kunnen we vrij kort zijn over de treinreis heen: dat beide treinen toch stipt rijden, heeft minder te maken met het tijdig opengaan van seinen dan met de ruimte in de dienstregeling.
In Andenne ligt het busstation wat ongelukkig aan de verkeerde zijde van het treinstation. De lang geleden afgeschafte overweg maakt een directe rit van Seilles naar het centrum onmogelijk, en dus wordt er eerst een lus gereden die ons zelfs tot bij de NMBS-halte Château de Seilles brengt. Eigenlijk hadden we de bus net zo goed in de Rue de la Station kunnen nemen, want die ligt vlak bij het treinstation en zou dus eventueel indien nodig een extra 7 minuten overstaptijd kunnen opleveren. Maar alles rijdt op tijd en dus nemen we de bus op het busstation.
Als je de dienstregeling van lijn 13 bekijkt, verwacht je niet meteen veel volk, en al zeker niet zo halfweg de namiddag. Maar de bus rijdt langs enkele scholen en als we het stadje Andenne buitenrijden heeft de bus zeker 40 à 50 reizigers mee. Waalse scholen lijken soms wel erg vroeg te stoppen, en scholieren vormen dan ook de hoofdmoot van de klandizie. Ter hoogte van Coutisse stappen twee controleurs in: we hebben de laatste 5 jaar al meer controles gekregen dan in de vorige 35 jaar. Hier wordt de bus niet opgehouden zoals bij De Lijn, maar een derde TEC-man volgt in een wagen. Alle reizigers zijn trouwens in orde. Ik heb iedereen dan ook - zonder uitzondering - bij het instappen zien ontwaarden. Mede door de drukte maakt de bus toch wat vertraging, maar we hebben meer dan tijd genoeg om de wandeling af te werken.

We nemen de laatste bus naar Andenne terug. Ook die rijdt met wat vertraging, maar de bus heeft nu minder reizigers mee en de 6 minuten bij vertrek zijn helemaal opgeslorpt bij aankomst in Andenne. Ook nu heeft de bus inderdaad een vijftal reizigers mee. Ik vraag me dan altijd af hoe klanten erin slagen om dat schaarse busaanbod toch naar hun hand te zetten. Voor ons is het nog eenvoudig, omdat we naar hartenlust kunnen schuiven, maar de meeste reizigers zijn toch aan tijd gebonden?

De IC naar Brussel-Zuid bestaat uit 1 break, stel 413 met een flink gekneusde neus. Maar hij rijdt wel op tijd, voorlopig toch. Net voor Namur, ongeveer ter hoogte van de vroegere halte, horen we een eigenaardige klik en de trein komt plots tot stilstand. De treinbestuurder loopt even daarna enkele keren door zijn trein, maar wat er precies misgaat is niet duidelijk. Na een achttal minuten rijden we toch verder, op tegenspoor nu: we komen in Namur aan op spoor 11. Een schouwer meldt zich, maar na 10 minuten rijden we Namur buiten: de schouwer rijdt mee tot Gembloux. Veel lijkt er niet meer aan de hand te zijn met het stel. Namur +10, Gembloux +7, Ottignies +4, Brussel-Luxemburg +1. Nog even S 3391 naar Edingen nemen en we komen in Halle na onze namiddag-avonduitstap. Erg gehaast lijkt men niet meer te zijn. Vanaf Etterbeek neemt de vertraging mondjesmaat toe, al blijft ze toch wel heel beperkt.

De treinlectuur.
Stephen CLARKE, Merde actually.
John LANCHESTER, Kapitaal.

Een scheutje oprisping.
1. Bij al de dingen die Aron Berger verkeerd deed, is men nog vergeten te melden dat hij Jezus Christus gekruisigd heeft. Maar vermoedelijk is er geen CD&V'er meer die dat nog weet.
2. Al dat gedoe over handjes schudden: ik geef ook niet graag een hand en kussen is al helemaal horror. Maar omdat ik geen Chassidische Jood ben, neemt men me dat (voorlopig) nog niet kwalijk.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPECK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

17-04-2018 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
We zetten vandaag onze tocht langs de Gaumeroute verder: de vorige keer waren we in Jamoigne beland, vandaag stappen we 15 km verder naar Meix-devant-Virton. Het is lente, en dat weten ook de bosanemonen, de maagdenpalm, de narcissen en het speenkruid. Die maken van deze tocht, die grotendeels door bossen loopt, een unieke voorjaarsbelevenis. De TWQ ligt met 82% behoorlijk hoog: alleen bij het begin en op het einde moet er over beton gestapt worden. Op wat kort klimwerk na is het nooit echt moeilijk: de boswegen zijn prima bewandelbaar. Alleen de bewegwijzering lijdt hier en daar onder mos en ander groen: een streepje verf hier en daar zou wonderen kunnen verrichten. Foto's en kaart.

Dit is ongetwijfeld het mooiste paadje van de hele wandeling: kronkelend en bebloemd…

Het weer.
Prachtig wandelweer: zonnig en aangenaam warm. De altocumuluslaag lag net ver genoeg naar het noorden. Bij aankomst in Marbehan scheen de zon volop, al hadden we de hele weg bewolkt weer gehad: de wolken bleven op een veilige afstand.

De stafkaarten.
67/8N Chiny - 67/8S Izel - 68/5S Tintigny - 71/1N Meix-devant-Virton

Hoe we er geraakten.
Jamoigne is eigenlijk nog vrij goed te bereiken: bus 22/2 sluit aan op het spoorwegnet in Marbehan, lijn 22 kun je naar believen in Florenville of Arlon nemen. En dan is er ook nog lijn 165ab die aansluit op de trein in Florenville of Virton. Aansluiten moet meestal wel met een korreltje zout genomen worden. Onze keuze valt op lijn 22/2 uit Marbehan. Bovendien wijkt de vakantieregeling hier voor één keer in ons voordeel af van de schoolregeling: de bus van 9:24 past wonderwel in een schema met een bus om 14:33 in Meix; tijdens de schoolperiode rijdt er geen bus om 9:24, wel om 10:24 en dat zou te weinig geweest zijn voor een comfortabele verbinding.
Voor de terugrit is het even uitkijken, al valt het ook in Meix nog best mee. Bus 165ab brengt ons naar Virton. Sinds december rijdt hier om het uur een trein naar Libramont, al liggen er tussen deze bus en de trein nog altijd 36 minuten.

Een beetje geschiedenis.
Ik zou het vandaag kunnen hebben over twee in 1935 en in 1940 opgedoekte tramlijnen, beide geïsoleerd van de rest van het net, en beide in een west-oost oriëntatie zo goed als parallel met elkaar. De eerste is de lijn Marbehan - Sainte-Cécile, die voor een deel samenliep met de huidige buslijn 22/2, al is die beperkt tot Marbehan - Florenville. De tweede is de lijn Étalle - Villers-devant-Orval: we kruisen de vroegere loop van deze tramlijn in de buurt van Saint-Vincent-Bellefontaine.
Maar gewoontegetrouw ga ik op zoek naar wat gegevens over onze aankomstplek, Meix-devant-Virton. Meix had tot 1984 een station (later halte) op lijn 165 Libramont - Virton. Die bediende een indrukwekkend aantal stations en halten: Libramont - Recogne - Neuvillers - Rossart - Bertrix - Orgeo - Saint-Medard - Straimont - Les Épioux - Lacuisine - Florenville - Pin - Izel - Jamoigne - Saint-Vincent-Bellefontaine - La Hage - Meix-devant-Virton - Houdrigny en Virton. Rossart, Les Épioux en La Hage haalden niet eens 1984: ze lagen dan ook ver van woonkernen. Op Bertrix, Florenville en Virton na verdwenen alle andere in 1984. De meeste stopplaatsen lagen dan ook ver van het dorp dat ze geacht werden te bedienen.
Voor Meix ligt de situatie enigszins anders: enkele honderden meter verschuiven richting centrum zou een stopplaats met prima ligging gecreëerd hebben; bovendien lijkt Meix ook wel over enig potentieel te beschikken. Maar meer dan ballonnetjes over de heropening zijn er nooit geweest.
Voor de sluiting stopten hier in de richting Virton op weekdagen 12 treinen (met een amplitude 4:26 - 23:08), op zaterdag 9 (4:26 - 23:08) en op zondag 10 (4:26 - 23:08).
De vervangende busdienst, eerst opgesplitst in een lijn 165a en 165b, had op weekdagen eveneens 12 busdiensten, zij het met een kleinere amplitude. In de geest van de tijd bleven er 8 op zaterdag en 6 op zondag. Maar zelfs dat was te veel: zoals op veel andere plaatsen werd de nochtans met veel poeha beloofde vervangingsbus snel afgebouwd. Uiteindelijk werden beide varianten samen voorgesteld in een tabel 165ab, met nog 8 ritten op weekdagen en 1 volledige rit op zaterdag. Onnodig te zeggen dat de zondagdienst ook hier sneuvelde.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het is al een tijdje geleden dat we nog zo vroeg op pad getrokken zijn. De S van 6:14 vertrekt in vakantieperiodes uit Halle i.p.v. Edingen, sneu voor de reizigers uit Edingen, maar handig voor wie wat te vroeg in Halle aankomt. Opvallend toch hoeveel mensen elke dag vroeg op weg zijn en in dit geval niet eens om de files voor te zijn.
We stappen over in Brussel-Luxemburg, al blijft de website van de NMBS koppig volhouden dat we hier misschien twee biljetten voor nodig hebben. Ik werp een vlugge blik door het benedendek van de M6 die ons naar Marbehan zal brengen - nu we toch nog geen statiegeld moeten betalen - en isoleer meteen - in gedachten - twee reizigers die hier waarschijnlijk niet mogen zitten. Al weet je nooit en word ik voorzichtiger en voorzichtiger in mijn beoordeling. In eerste instantie lijk ik trouwens ongelijk te krijgen: de controlerende tbg knipt zonder verpinken hun biljetten, maar even later staan ze er met twee. Beide reizigers moeten zonder pardon een klasverhoging (aan boordtarief) betalen. De eerste doet dat zonder veel protest, al is €18 nu toch niet meteen niks. De tweede moet iets van een €10 betalen, maar heeft geen geld, geen bankkaart, geen identiteitskaart. Dat wordt dus politie in Ottignies, maar die is niet beschikbaar. Gelukkig springt een brave burger bij met een briefje van €10. Of hij dat nu doet uit authentieke barmhartigheid of uit vrees dat de dingen anders uit de hand lopen, met een haast onvermijdelijke vertraging tot gevolg, zullen we wel nooit weten. In Gembloux stapt de reiziger zonder centen uit, niet zonder eerst het telefoonnummer van de barmhartige Samaritaan te hebben gevraagd, want de dankbare medemens staat erop de €10 terug te betalen.
In Gembloux is het dan weer tijd voor een derde schijfje: een vroege reiziger en drinker neemt met zijn blikje Jupiler plaats maar krijgt even snel de keuze (nu ja…) om de klasverhoging te betalen. Dit is met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een Belg; hij is dan ook de enige die tegenpruttelt, maar ook nu zijn de treinbegeleiders onverbiddelijk. Met deze klant heb ik geen medelijden, maar ik heb toch een gevoel van onrechtvaardigheid in de andere gevallen, een beetje zoals het altijd de toevallige foute weggebruiker is die het gelag betaalt en de wegpiraat die overal onderuit komt. Anderzijds is het waarschijnlijk de enige manier om het nog altijd frequent voorkomende profitariaat op betere gedachten te brengen. Twee baanvakken zijn wegens omvangrijke werken enkelsporig, nl. tussen Grupont en Haversin en voorbij Neufchâteau, en veroorzaken toch wel lichte vertragingen: +3 in Libramont en +4 in Marbehan. De reservetijd bewijst hier zijn nut.

In Marbehan blijkt dat alleen de bus van lijn 28 in het Aribussysteem zit. Van lijn 22/2 is geen sprake. Gelukkig moet deze keer geen enkele bus wachten. De bus rijdt opvallend stipt; dat kan hier ook. Meer dan een tractor rijdt hier nooit in de weg, dan is het opstellen van dienstregelingen eenvoudig.

In Meix brengt mijn intuïtie mij aan de verkeerde kant van de weg, maar de info aan de halte is ondubbelzinnig. Als dan ook nog een dame opdaagt, is het duidelijk aan welke zijde de bus komt. In Virton is er kermis en de bus volgt een omlegging. Dat zal wel de reden zijn voor de lichte vertraging, die een bezoekje aan het ondertussen opnieuw geopende Le Métro niet in het gedrang brengt. De dienstregelingen van het OV hangen hier in een kastje aan de muur. Klantenbinding die ongetwijfeld geapprecieerd mag worden.

Het is gevaarlijk om conclusies te trekken uit één enkel geval, maar ik heb de indruk dat er meer reizigers zijn in Virton dan voor de verdubbeling van de frequentie. In Libramont staan 4 desiro's naast elkaar op de sporen 3 tot 6. Overigens worden hier liften gemonteerd die het overbrengen van rolstoelen van de onderdoorgang naar de perrons moeten vergemakkelijken. IC 2138 heeft ook wat vertraging, maar vanaf Namur is die helemaal verleden tijd. Ook nu zijn er wat reizigers die hun comfortabele heil zoeken in eerste klasse, maar die worden gewoon doorgestuurd. Walibi draait misschien nog niet op volle toeren, maar toch stappen er heel wat jongeren op in Ottignies. Oh ja, dan is er nog het eigenaardige gedrag van het jonge koppel dat in Namur is ingestapt. Halfweg tussen Namur en Gembloux zoekt zij het toilet op en net voor Gembloux zoekt hij een stopcontact om zijn gsm op te laden. Maar als hij de controlerende tbg ziet naderen, worden de laadbeurt en de reis snel afgebroken. In Gembloux stapte een stel uit dat vermoedelijk zijn bestemming nog lang niet bereikt heeft… en er dan ook niet voor betaald heeft… Mogelijk heeft hij dat wel gedaan voor de twee flesjes Bush die hij in een tiental minuten soldaat gemaakt heeft. Als we in Brussel-Luxemburg in duikbril 943 stappen, is mijn eerste idee dat de trein ernaast wel bijzonder veel rood meegekregen heeft in het spuitatelier. Maar bij nadere beschouwing is het stel 943 zelf dat alvast in eerste klasse zo goed als ondoorzichtelijke rode ramen heeft gekregen. Inwoners van een van de Woluwes krijgen een boete als ze graffiti niet op tijd laten verwijderen...

De treinlectuur.
Annelies VERBEKE, Dertig dagen
John LANCHESTER, Kapitaal

Een scheutje oprisping.
Ik kan me niks voorstellen bij wat de mens zich voorstelt bij nano - (piepklein?) en triljoenen (erg veel).

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPECK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

Desiro 08509 rijdt hier km 102.8 van lijn 165 voorbij: we kruisten de spoorlijn hier en dan moet je wat geluk hebben, natuurlijk. Oh ja, het betreft hier L 5960 Libramont - Virton - Arlon.

11-04-2018 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
We gebruiken vandaag de topogids van GR 122 Zeeland - Champagne-Ardenne, trajekt Scheldeland uit 1993! Dat is inderdaad de enige en (voorlopig) laatste topogids die beschikbaar is voor deze GR Hulst - Doornik. Je hebt de neiging om te denken dat het de taalgrens is die het enthousiasme om hier wat aan te doen bekoelt, maar er zijn tegenvoorbeelden waar het dus wel kan. Vandaag lopen we trouwens langere tijd over GR 5A en over GR 123. De TWQ bedraagt 40%: de onverharde wegen vind je voornamelijk in het Kluisbos, op weg naar Orroir en langs de vroegere spoorlijn 87 (Bassilly - Tournai). Erg veel stappen over beton en asfalt dus. De tocht is ongeveer 17 km lang en voert geleidelijk van de Vlaamse Ardennen via het Kluisbos naar de Scheldevlakte, waar de Rhosnes zich lui door het plots erg vlakke landschap beweegt. Dankzij GR 5A en GR 123 zijn er weinig problemen met de bewegwijzering. Alleen bij het verlaten van het Kluisbos is er een kleine trajectwijziging doorgevoerd (in functie waarvan?), die eigenaardig genoeg en onbegrijpelijker wijs een verslechtering van het parcours tot gevolg heeft. Wie ons plannetje erbij neemt, kan wel nog het oude tracé langs een goed bewandelbaar pad tussen de velden volgen. Het is echt wel beter dan nog wat extra verharding voor het nieuwe tracé. Na een kilometer of zo kom je trouwens weer op het oude traject terecht.
En ja, met de Ronde van Vlaanderen is er altijd wel iets te beleven, zelfs enkele dagen na de doortocht. In het bekende café D' Oude Hoeve krijgen we ei zo na twee heerlijke biertjes over ons heen. De bazin is er het hart van in en laat ons beide bieren gratis drinken; onverwachte winst voor ons, want zo veel is er nu ook weer niet uit de flesjes. We moeten hier zeker nog eens terugkomen, als wederdienst. Als we aanstalten maken om te vertrekken, haast een stamgast-leeftijdsgenoot zich om met ons mee op te trekken. Tot de Vierschaar zal hij met ons meelopen en we praten over koetjes en kalfjes. Zelf noemt hij de regio zijn biotoop en dat is duidelijk: we krijgen pittoreske informatie die je zelden in de boekjes aantreft. Hij is vorig jaar naar Compostela gestapt - als een echte, niet als toerist van hotel naar hotel, van autocar naar autocar - en we krijgen het klassieke relaas van wat dat met een mens doet.
Kaart en foto's.

Eén huisje tegen de flank van een heuvel: dat is charmant, maar al te vaak is de bebouwing opdringerig, ook in de Vlaamse Ardennen. Gelukkig komt de betonstop er, al zullen mijn vrouw en ik leeftijdsrecords moeten verbeteren - en niet zo een klein beetje - om het allemaal nog mee te maken.

Het weer.
Eerst zo goed als helder, met wat schaarse cirruspluimen, maar na de middag werd die cirrus dikker en dikker, wat het enthousiasme van de lentezon wat temperde. Bijzonder aangename temperatuur en nog net verdraaglijke oostenwind.

De stafkaarten.
29/8Z Ronse - 29/7S Amougies

Hoe we er geraakten.
Ronse kunnen we vrij vlot bereiken, ondanks twee overstappen. Het station ligt wel een dikke kilometer van de GR af, maar een bus zou eerder tijdverlies dan -winst opleveren.
Ons eindpunt situeert zich op de N391 ter hoogte van de TEC-halte Rue du Joncquoi. Erg vaak wordt die halte niet bediend en het is uitdokteren hoe we opnieuw in Ronse geraken. Dat is het eeuwige probleem sinds het de NMBS behaagde de alternatieve terugreis af te schaffen, want anders zou ook Tournai een optie geweest zijn.

Een beetje geschiedenis.
Wie houdt van tamelijk ingewikkelde stukjes spoorweggeschiedenis komt hier in de buurt zeker aan zijn trekken. En wij dus ook. Nadat we afgedaald zijn naar de vallei van de Rhosnes (net na het Kluisbos) komen we immers pal op de site terecht van de vroegere vertakking Mont de l'Enclus, waar lijnen 83 en 87 zich van elkaar verwijderden. Lijn 83 zocht destijds via Avelgem het Kortrijkse op, lijn 87 zocht haar heil in het Doornikse.

Hier bevond zich dus de Y. Mont de l'Enclus. (Die Y is een handige voorstelling van een vertakking.) Links vertrok lijn 87, rechts lijn 83. Vermoedelijk bevond zich hier dus destijds een seinhuis, al is bediening van vanuit Amougies of Celles-Escanaffles ook mogelijk. Wie zal het (nog) zeggen.

Ons interesseert vandaag vooral lijn 87 omdat het die bedding is die we over een kleine 2 kilometer zullen volgen, niet ver genoeg om de site van het vroegere station Celles-Escanaffles te bereiken, maar wel ver genoeg om de inplantingsplaats van de stopplaats Escanaffles te passeren. Celles-Escanaffles was waarschijnlijk niet zo een groot succes bij de inwoners van dat laatste dorp (tenzij ze richting Doornik wilden): zoals wel vaker het geval is bij stations met een dubbele benaming ligt ook hier een van de genoemde dorpen te ver om praktisch te zijn. Of dat de reden is waarom er een tijdje een bijkomende stopplaats Escanaffles werd geopend, is niet duidelijk. Wel duidelijk is dat Escanaffles dichter bij het station van Orroir lag (op lijn 83, naar Kortrijk en Ronse dus) dan bij het station waaraan het deels zijn naam verleende.
Het hele verhaal dekt de periode 1882 - 1950. Lijn 87 komt inderdaad niet meer voor in het spoorboekje van 08.10.1950. Op dat ogenblik rijden er trouwens al enkele jaren bussen die Escanaffles bedienen. Met lijnen 83a en 87a krijgt Escanaffles een erg bruikbare busbediening, gericht op Ronse en Avelgem, waar het station als aansluitingspunt fungeert. Het enige probleem is de bediening van het dorp Celles: vandaag rijden sommige bussen een retourtje van Escanaffles Dorp naar Celles Dorp, wat voor ons concreet betekende dat we de bus willekeurig aan beide zijden van de steenweg konden nemen. Bij de splitsing van de Buurtspoorwegen werden de buslijnen vrij logisch verdeeld over Hainaut en West-Vlaanderen en na enkele jaren kreeg de buslijn 87a het nummer 97.
Een schamele zaterdagdienst is alles wat er overblijft in het weekend (4 ritten Ronse - Avelgem - Tournai, en een beperkte rit Ronse - Avelgem). Tijdens de week moet de reiziger zich aanpassen aan wat beschikbaar is: naar TEC-normen valt dat best mee, al is een gecadanceerde dienst ver weg.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het dient gezegd: onze treinreizen verlopen de laatste tijd vlot. Het is wachten tot het lot zich opnieuw tegen ons keert - vermoedelijk tijdens verbindingen met weinig alternatieven en andere uitwijkmogelijkheden. Alleen IC 2333 lijkt het even te zullen laten afweten. Boosdoener is de vertraagde S 2281, die maar al te graag een deel van zijn vertraging met ons deelt. Gelukkig blijft alles binnen de perken: Denderleeuw +4, Zottegem +4 en Oudenaarde +2. Onderweg liggen nieuwe rails klaar. Die zullen geplaatst worden in het weekend van 14-15 april. In Ronse zien we voor het eerst de nieuwe toestand, met 2 kopsporen, die de situatie inderdaad wel een stuk veiliger maken. Meteen is ook het probleem met de kaduke voetgangersbrug verderop opgelost.

L781 Eeklo - Ronse is net aangekomen op het recent aangelegde kopspoor 1. Na een half uur zal mw 4142 terugkeren richting Oudenaarde, Gent en Eeklo.

Hoewel buslijn 97 eigenlijk het hele traject Tournai - Ronse beslaat, rijden lang niet alle bussen het volledige parcours. Vaak moet immers in Avelgem overgestapt worden. Dat is ook voor deze vooravondrit het geval. We hebben een aansluiting van 7 minuten. De bus naar Ronse komt meteen na onze aankomst aangereden; de bus waar we net zijn uitgestapt, keert terug naar Tournai, onze tweede bus komt van Ronse en keert na een korte pauze terug. Hij staat niet meteen aan het perron, maar de film is duidelijk. We wagen het er maar op: de chauffeuse is van het joviale type, ze begrijpt niet waarom we vragen of we al mogen instappen. Ze zou sommige van haar collega's eens aan het werk moeten zien en horen.

In Ronse is er nog tijd voor een koffie in Lagaar. Toen we hier de vorige keer waren, konden we ons nog neervlijen in de zachte fluwelen eersteklaszetels van lang vergeten NMBS-materieel. De zetels zijn er nog, maar het sfeervolle rode fluweel is nu vervangen. De tand des tijds spaart niets.

Ook de terugreis verloopt probleemloos, voor ons toch. Problemen met een wissel in Brussels-Airport nopen tot een aanpassing van de treindienst en IC 2316 zal beperkt worden tot Brussel-Noord (volgens de app tot Schaarbeek, wat logischer is). Voor de rest rijden we opnieuw erg traag tussen Welle en Denderleeuw, maar de drie minuten voorziene stilstand in Denderleeuw slorpen de ontstane vertraging op. Blijft nog de rit met IC 3440: de laatste twee rijtuigen, waaronder het eerste klas stuurstandrijtuig, zijn afgesloten. Dat gebeurt wel vaker na de spits. Het is een wat zinloze maatregel: de ene tbg past hem toe, de andere niet. Zo veel verschil zullen die 2 rijtuigen nu ook wel weer niet maken. Enfin, je raadt het al: we stonden voor gesloten deuren en moesten een rijtuig of zes meer naar voren. Ook deze trein is stipt. Spijtig voor de blogschrijver, maar erg prettig voor de treinreiziger. En vermoedelijk zou er zonder de treinreiziger zelfs geen blogschrijver zijn, dus…

De treinlectuur.
Annelies VERBEKE, Dertig dagen.
John LANCHESTER, Kapitaal

Een scheutje oprisping.
1. Ik heb nog nooit een voet in een McDonald's gezet, maar nu ze onze oren in hun radiopubliciteit teisteren met noemen in plaats van heten, is de kans dat dit ooit nog gebeurt helemaal onbestaande.
2. Het weerpraatje vervangen door iets zinvoller? Publiciteit voor McDonald's misschien? Het voordeel van al die weerapps, die de taak van weermannen en -vrouwen overnemen, is natuurlijk dat je er altijd wel eentje vindt die het voor jou geschikte weer voorspelt.
3. Wanneer gaan ze eens leren dat je het rooster van een kruiswoordraadsel niet in de plooi van het blad moet afdrukken, maar eronder of erboven?

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPECK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

06-04-2018 om 00:00 geschreven door overweg13