De wandeling.
De topogids van het Waalse deel van GR5 (Noordzee - Middellandse Zee) dateert van 2009, wat niet zo gebruikelijk is bij de Waalse SGR, maar er zou een nieuwe uitgave komen. Het is de enige GR waarvoor ook een Nederlandstalige topogids wordt uitgegeven voor een GR-traject dat zo goed als uitsluitend door Wallonië loopt, van Kanne tot Diekirch, een onderdeel dus van de volledige route die niet zonder reden ook E2 genoemd wordt, met de E van Europa.
Wij stappen van Kanne naar Visé, iets meer dan 22 km. In Kanne hebben we een soort valse start genomen, want we zijn niet van de bushalte naar de Sint-Hubertuskerk gestapt, maar wel rechtstreeks naar de brug over het Albertkanaal. Al snel konden we genieten van onverharde veldwegen en een oude trambedding, en enkele smallere wegjes, die door de begroeiing voor de meer dan welgekomen verfrissing konden zorgen. De TWQ bedroeg 57% en dat wordt ook gereflecteerd in onze beoordeling: zoals gewoonlijk heeft mijn vrouw meer oog voor de inderdaad en vaak ongeschonden prachtige landschappen, terwijl ik me nogal eens laat leiden door de verhardingsgraad. Zo kwamen we tot een waardering van 16.5/20.
De Geer (of Jeker) is zeker in het eerste deel alomtegenwoordig. Opvallend is ook de voortdurende aanwezigheid van groeven en oude (oppervlakte)mijnen: is hier net de dag voordien in de buurt nog maar eens een groot zinkgat ontstaan in Riemst, waartoe Kanne behoort? We kwamen trouwens ook langs een oude mijn met de veelzeggende naam Trou de l'Enfer. Het kaartje.

En de foto's. Deze geven een beeld van de wandeling:

De Geer (of Jeker) is zeker in het eerste deel alomtegenwoordig. Zoals hier in Eben-Emael.

Merkwaardig bouwwerk: de toren van Eben-Ezer.

Het weer.
Vrij zonnig met cumulusbewolking, windstil of zo goed als, en te warm om aangenaam te stappen. (28°)

De stafkaarten.
34/5-6 Tongeren (2021) - 34/7-8 Voeren (2021)

Hoe we er geraakten.
De Lijn en de TEC hebben een reguliere bediening van het grensdorp Kanne voor bekeken gehouden en dus wordt het behelpen. De TEC blijft nu helemaal afwezig, De Lijn probeert de OV-gebruiker te sussen met schoolritten of een functionele bediening 's morgens of 's avonds. We konden natuurlijk wel een flexbus nemen, maar de app wilde ons een overstap van de reguliere buslijn 62 naar de flexbus opsolferen, ergens in Vroenhoven, en dat deden we liever niet. De enige oplossing leek in een buslijn 13 Maastricht - Kanne te bestaan, met een uurdienst, maar ook met busjes met maximaal 8 plaatsen.
Dus was het zaak om in Maastricht te geraken, maar €19.00 (€12.20 in tweede klas) ophoesten om van Visé naar Maastricht te sporen? Dat hadden we er eerlijk gezegd niet voor over. En dus werd het uiteindelijk toch de IC naar Tongeren, lijn 62 naar Maastricht en lijn 13 (Arriva) naar Kanne.

(Ik heb wel degelijk de hoppin app geprobeerd. Vanuit Tongeren suggereerde die vrijwel altijd lijn 62 en flexbus, vanuit Halle kreeg ik suggesties, te gek om los te lopen. Er was er zelfs een bij met een flixbus, je leest het goed: flixbus en niet flexbus, en dat nadat duizenden (!) verbindingen uitgeprobeerd waren, volgens de app. Meestal volsta ik met 2 of 3…

Een beetje geschiedenis.
Ons eindpunt is het station van Visé. Ik heb nog de tijd meegemaakt dat het station aan de voet van de brug van lijn 34 lag. Je vindt alle info over de inplanting van het station hier. Als je helemaal doorscrolt tot beneden, vind je een interessant kaartje met de achtereenvolgende inplantingen van het station. Omdat het huidige station niet de mogelijkheid geeft om er aansluitende bussen te laten vertrekken, vinden de meeste hun eind- en startpunt nog altijd tegenover de vroegere stationssite, meer bepaald op de Place des Déportés. Een nieuw stationsgebouw zou weldra in de steigers staan: lees het hier.

De bushalte van De Lijn in Kanne heet Oud Statieplein. Dat verwijst naar een tramlijn Glons - Kanne, die WO II niet overleefde. In 1943 werd de reizigersdienst opgeheven. We stapten vandaag langere tijd over de merkwaardig goed bewaarde oude trambedding. Ik zal later (volgend jaar?) dieper ingaan op deze interessante tramlijn.

We stapten vandaag langere tijd over de merkwaardig goed bewaarde oude trambedding.

En nog even dit: De Lijn heeft hier de basisbereikbaarheid volgens het boekje ingevoerd: wat overblijft zijn 2 schooldiensten en één andere functionele lijn (met 2 ritten 's morgens en 2 's avonds). Van die laatste lijn kunnen we veronderstellen dat het een doodgeboren kind zal blijken te zijn. De TEC heeft de bediening van Kanne al vroeger opgegeven. Slordigheid bij het busvervoer is schering en inslag en dus kwamen we onderweg TEC-halteborden tegen die de vroegere lijnen van De Lijn (o.a. 39b) nog altijd vermelden. Heeft De Lijn de TEC niet ingelicht of heeft de TEC het niet nodig gevonden om de aanpassingen uit te voeren? De eventuele klant wordt wel met foute informatie om de oren geslagen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De tbg van S 3656 is echt geen ochtendmens. Het liefst stapt hij zo snel en zo lang mogelijk in de stuurpost, waar ongetwijfeld diepgaande gesprekken gevoerd worden, want zelfs als de trein al volledig stilstaat, gaan die nog altijd door.
IC 2206 rijdt op tijd, al nadert hij Aarschot en Diest een stuk langzamer dan verwacht. In Hasselt levert de stilstand voor het station wel 5 minuten vertraging op, maar de buffertijd vangt die makkelijk op.

Voor het station staat de bus van lijn 62 al klaar. Hij is duidelijk niet bemand door een van de vele chauffeurs die een broertje dood hebben aan het te vroeg laten instappen van hun klanten. Onderweg - eigenlijk al in Tongeren - valt op dat Maastricht toch wel een belangrijke aantrekkingspool is. Er stapt zelfs een groep van de jeugdbeweging uit Vlierzele in, die zal meerijden tot het NS-station.

En dan moet het busje van lijn 13 naar Kanne nog komen. Het is een Mercedes Sprinter met 8 zitplaatsen en tot net voor zijn vertrek lijkt het erop dat we de enige reizigers zullen zijn. We gebruiken voor onze zeldzame ritten in Nederland de app 9292 en daar (en op de site van Arriva) staat inderdaad vermeld dat het om een klein busje gaat, maar nergens dat er nooit meer dan 8 mee mogen. Ik heb een e-ticket gekocht via de app, maar de chauffeur valt uit de lucht: erg gebruikelijk lijkt dat dus niet te zijn. Ik vermoed dat ik een QR-code tevoorschijn zou moeten toveren om het biljet te ontwaarden, maar ik zou niet weten hoe. Voor de chauffeur is het schermpje met het vermelde biljet al lang goed. Dan komt er nog een groep van zes volwassenen bij, die vragen of ze nog mee mogen? De chauffeur antwoordt laconiek dat het busje dan meteen helemaal vol zal zitten. Uit de gesprekken tussen een klant en de chauffeur vernemen we dat de meeste van zijn collega's geen overtallige reizigers mee willen, en dat dit ook de richtlijn is van Arriva. Taxi of een uurtje wachten moeten dan soelaas bieden. Als de zes uitgestapt zijn bij het kerkhof aan de Javastraat, lacht de chauffeur dat we nu opnieuw kunnen ademen. Nauwelijks, dat wel. De eindhalte van lijn 13 heet Kanne Plaats. Ze wordt gedeeld met De Lijn, maar daar heet ze Oud Statieplein.

Van Visé stappen we voor de eerste keer in ons leven in een trein van Arriva: het is een driedelige Flirt. Die heeft 16 plaatsen in eerste klas, precies de helft van de breaks die hier buiten de vakantie voor een halfuurdienst zorgen. Maar we zijn de enigen die voor wat extra luxe (?) gekozen hebben.
De reis van Liège naar Brussel verloopt zonder veel geschiedenis. We missen nog net de S-trein naar Braine-le-Comte, maar lang hoeven we niet te wachten. IC 1941 vertrekt in Brussel-Noord met 4 minuten vertraging, maar zal uiteindelijk in Halle aankomen met 8 minuten, vermoedelijk door een kruising met de IC naar Liège-Guillemins.

De treinlectuur.
Saul BELLOW, The adventures of Augie March.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

335 miljoen Amerikanen mogen kiezen uit 2 kandidaten, de 45.000 leden van de Open-VLD uit 7…

Uitgedrukt…
Jomme(n) allo. Allo met een korte o aan het einde. Drukt verbazing uit over iets wat gebeurd of gehoord is. Allo kan ook alleen voorkomen. Mogelijk is jomme ja maar.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.