De wandeling.
De Gaumeroute zou best voor een GR door kunnen gaan, ware het niet dat de bewegwijzering gebeurt met geel-witte streepjes in plaats van de alom gekende rood-witte markeringen. Het is dus geen toeval dat beide vaak over langere afstand samen lopen. Dat is ook vandaag het geval tussen Sainte-Cécile en Florenville, die langs de Gaumaise zo een 18 km van elkaar gescheiden zijn. We lopen langs het feeërieke Chassepierre, via gehuchtjes als Laiche en Azy naar Martué en Lacuisine om even later het station van Florenville te bereiken. Daar o.m. onderscheidt de Gaumeroute zich van de GR's, die niet langs het station lopen. Voor OV-gebruikers is dat een niet te onderschatten voordeel, al houdt dat wel in dat je het stadje zelf links moet laten liggen. De TWQ ligt vrij laag: 46 % van de gestapte kilometers lopen over onverharde paden; tussen Sainte-Cécile en Azy ligt bijna 6 kilometer beton en ook de laatste kilometers lopen bijna uitsluitend over verharde wegen. Maar langs de meander van de Semois worden alle registers opengetrokken langs paadjes die vaak terecht als trage wegen bestempeld mogen worden, want veel tempo valt al er niet te maken op de schuine, gladde paadjes langs een wat lome Semois.

Foto's zoals altijd hier.

Dit is een bekend uitkijkpunt op de Semois.

De Gaumeroute dringt niet door tot Florenville, maar in de verte op de hoogte is het ook mooi.

Het weer.
Van licht bewolkt geleidelijk meer bewolkt. Rustig en fris.

De stafkaarten.
67/7N Florenville - 67/8N Chiny

Hoe we er geraakten.
Op het vlak van het openbaar vervoer kun je Florenville gerust een gemiste kans noemen. Dat geldt voor de twee-uurdienst die de NMBS hier meent te moeten inrichten, maar nog veel meer voor het totaal gebrek aan visie van de TEC-Luxembourg die er in een antwoord op een suggestie van mij enkele jaren geleden ronduit voor uitkwam dat aansluitingen trein/bus in Florenville absoluut geen prioriteit zijn. Dat merk je dan ook voortdurend als je probeert om de achterliggende dorpen hier op een vlotte manier te bereiken. Vandaar dat we vandaag uitwijken naar Arlon, waar wel een tamelijk vlotte aansluiting gerealiseerd wordt tussen trein en bus van lijn 22 Arlon - Florenville, die in die laatste stad dan overgaat in een 37 naar Fontenoille. Maar uiteraard is dit een immense omweg, inclusief bijna 50 km bus .

Een beetje geschiedenis.
Over de tramlijn in Sainte-Cécile had ik het hier al, ter gelegenheid van onze tocht tussen Orval en Sainte-Cécile, tocht waarop die van vandaag naadloos aansluit. Vandaag zien we vooral in Chassepierre nog duidelijke resten van de vroegere tramlijn, waar de jarenlang verkommerende peilers van de trambrug nu gerecycleerd zijn voor een voetbrug over de Semois.
In meer recente tijden voerde de TEC-Luxembourg naast de bestaande buslijn 22 Arlon - Florenville een lijn 22/4 in die vanuit Florenville verlengd werd naar Fontenoille. Lijn 22/4 reed tussen Arlon en Florenville als een expresslijn met een beperkt aantal halten, maar toen de tariefstructuur gewijzigd werd en voor expresslijnen extra (Horizon+) betaald moest worden, verloor lijn 22/4 haar expresskarakter, al bleef het een lijn die minder halten aandeed. Nu wordt ze omschreven als 22 direct en ze rijdt gelukkig nog altijd door naar Fontenoille, net als de vroegere 22/4.
Overigens bestaat er ook nog een lijn 22/2 Marbehan - Florenville, die eigenlijk de vroegere tramlijn Marbehan - Florenville - Sainte-Cécile vervangt tussen de eerste twee steden.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De gebrekkige verbinding met Sainte-Cécile noopte ons ertoe erg vroeg te vertrekken, of hoe kun je het anders noemen als je samen met de vroegste pendelaars van de dag op een kil perron de trein van 6:03 neemt? Dat is de IC naar Sint-Niklaas, die bestaat uit 2 breaks, die ons probleemloos naar Brussel-Zuid brengen, al is het in de eersteklasafdeling van stel 380 ijskoud; dat zal wel de reden zijn waarom we zowat de enigen zijn die hier de ijzige ingeblazen lucht willen trotseren. In Brussel-Zuid hebben we tijd genoeg voor de obligate koffie in Sam's Café, en even later tijgen we naar de IC naar Luxemburg die klaarstaat op perron 10: een trees met 5 M6-rijtuigen. We rijden de hele rit op tijd, al heb ik de laatste dagen gemerkt dat tussen Marbehan en Arlon frequent vertraging gemaakt werd. Vanaf Habay moeten we inderdaad op tegenspoor en dat impliceert voorrang voor L 5879 en IC 4631, beide richting noorden. Net voor Arlon krijgen we nog een vrij brutale (nood?)stop te verwerken, zo eentje waarbij je alles wat op het tafeltje ligt wanhopig voor een val probeert te behoeden. Vandaag beperkt de vertraging zich tot 5 minuten, en alles wijst erop dat we een zorgeloze, rustige dag tegemoet gaan. Maar net voor we uitstappen krijgen we een sms'je, dat we pas aan het busperron lezen. Er is een bomaanslag geweest in Brussel-Nationaal, met doden en gewonden, en naarmate de minuten verstrijken wordt het nieuws dreigender en dreigender, zeker als ook een bomaanslag in de metro gemeld wordt. We zitten dan al in de bus. Terugkeren lijkt niet erg slim, zeker als de chaos groter en groter lijkt te worden. De busrit door de plots wat minder mooie Gaume staat dan ook volledig in het teken van de gebeurtenissen in Brussel. Stilaan begint het te dagen dat het niet eens denkbeeldig is dat we vanavond niet meer thuis geraken, een futiele kwestie in vergelijking met wat zich voor zoveel mensen in de hoofdstad afspeelt. Dat de bus ook nog eens op tijd aankomt in Sainte-Cécile lijkt al helemaal betekenisloos.

Onderweg proberen we zo goed en zo kwaad als het kan de toestand in Brussel in te schatten. Even lijkt het er zelfs op alsof ook deze streek compleet is stilgevallen, maar eigenlijk is dat hier de normale toestand. Naarmate we Florenville naderen beginnen we ons meer en meer af te vragen hoe het met de treinen zit, maar op lijn 165 lijkt alles redelijk normaal: we zien en horen een drietal goederentreinen en ook de L-treinen lijken geen last te hebben van de maatregelen in Brussel. Ik heb ondertussen trouwens al reiswegen uitgetekend langs Namur en Mons, en als blijkt dat de Brusselse stations weer gedeeltelijk opengaan vanaf 16:00 komt daar ook Ottignies - Leuven - Brussel bij. Ik prijs me gelukkig dat ik de dienstregelingen van deze lijnen in een papieren versie heb, want planners zijn op zo een moment omslachtig en waardeloos. Hier met dat papieren spoorboekje dus!

We hebben flink doorgestapt en komen ruim een uur voor de L-trein in Florenville aan. Dat wordt eindeloos wachten op een koud perron, maar volgens de realtime-info rijdt onze trein op tijd. Libramont lijkt alvast geen probleem te zullen worden. En ook IC 2139 rijdt op tijd, zij het met één mr96 i.p.v. de gewone twee, maar op dagen als deze maak je je daar niet druk over. Overigens lijkt een flink deel van de Belgen thuis bang te zitten wachten, want die ene mr96 volstaat ruimschoots. In Libramont krijgen we nog te horen dat deze trein niet zal stoppen in Brussel-Luxemburg en Brussel-Schuman, ook al meldt de NMBS-app dat Brussel-Luxemburg ondertussen opnieuw bediend wordt. Voorbij Namur meldt de tbg trouwens dat alleen Schuman zal worden overgeslagen. De zon schijnt onder een donkere laag stratocumulus door en dat tovert sprookjesachtige kleuren te voorschijn: every cloud has a silver lining… Overigens is de loop van onze IC ook het bekijken waard: tot Ciney loopt alles normaal, maar dan staan we 11 minuten stil. Tussen Assesse en Ciney is er ook verkeer op enkelspoor en het is wachten op IC 2115 met drie kwartier vertraging. Vanaf Gembloux rijden we alweer op tijd!
De voorziene aansluiting met de L-trein in Brussel-Luxemburg lijkt trouwens ook te zullen lukken: ik heb de tegentrein uit Halle opgezocht en die rijdt zelfs helemaal op tijd. Volgens de app toch, want in werkelijkheid rijden er nauwelijks treinen in Brussel-Luxemburg en al helemaal niet van en naar Halle. Het aankondigingsscherm meldt alleen een S naar Brussel-Zuid. Dom van ons om over te stappen: de mensen van Securail en een onderstationschef, die er op deze hectische dag nog erg behulpzaam en vriendelijk bij lopen, hebben ons maar één raad te geven: reis naar Brussel-Zuid, dat is de enige trein waarvan we zeker zijn. Zo erg hervat lijkt het spoorverkeer dus toch niet. De Brusselse stations zijn trouwens allemaal akelig leeg, met alleen hier en daar wat wachtende reizigers.
Maar de S-trein rijdt zonder problemen en bijna zonder reizigers naar Brussel-Zuid. Daar staat de IC naar Binche aangekondigd met een kwartier vertraging. Het lange stel M4 uit Turnhout lijkt trouwens ook weinig reizigers te vervoeren. Je vraagt je af hoe ze allemaal weggeraakt zijn. De tbg komt controleren maar lijkt eerder uit op een rustgevende babbel. Wie zal het haar kwalijk nemen. Ze is blij dat we dankzij haar treintje nog thuis geraken. Ze moest eens weten hoe blij wij zijn. Nauwelijks 8 minuten later dan vanmorgen gepland komen we in Halle aan. Maar één ding staat wel vast: als men ons over 10 jaar of zo vraagt waar wij waren op de dag van de bloedige aanslagen in Brussel, dan zullen we het ons zeker nog herinneren, tenzij de dementie ondertussen heeft toegeslagen...

De oude trambrug in Chassepierre, nu voetbrug.

Spoorwegbrug over de Semois tussen Lacuisine en Florenville.

De treinlectuur.
Elizabeth GEORGE, Afrekening in bloed. Een Lynley-mysterie, dat ik eigenlijk al in een verfilmde versie gezien heb. En de gewoonten van Canvas kennende al vaker. Zo vaak dat ik moeiteloos de verschillen tussen de verfilming en het boek kan ontdekken. Die verschillen liggen trouwens niet in de complexe plot maar in de karakteristieken van de personages. Een schrijfster wordt tijdens de voorbereiding van een toneelvoorstelling op een Schots kasteel vermoord.
Monika van PAEMEL, Het gezin van Puynbroeckx.

22-03-2016 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
De folder die ons vandaag inspireert heet eenvoudigweg Promenades en werd destijds - de kaart is meer dan 30 jaar oud! - uitgegeven door het S.I. de Hotton-sur-Ourthe. We volgen wandeling 22 die vertrekt in Hampteau en ons naar Hamoul, Waharday en Menil-Favay brengt. Bijna 12 km lang is ze, en de TWQ haalt nauwelijks 14 %: ze loopt grotendeels over asfalt en beton, al maken de soms ongelooflijke vergezichten veel goed. Voor die 14 % staat een kort maar mooi traject door het Bois de Waha in. Van de oude bewegwijzering zijn hier en daar nog restanten te vinden. Ondertussen lijkt de wandeling vervangen door een nummer 13, bewegwijzerd met gele ruiten, maar beide lopen lang niet altijd samen.

Enkele foto's vind je hier, maar bekijk alvast deze twee.

Op deze plek stond vanouds deze kapel en de toeristische dienst heeft het goede idee gehad om hier op de hoogte ook een erg goed verzorgde picknickplaats in te richten, al was het er wel erg koud. Notre-Dame des Champs wordt hier aanbeden.

Op de achtergrond ligt het Bois de Hampteau; op de voorgrond mogelijk resten ervan…

Het weer.
Fris en winderig, maar zo goed als helder. Het lijkt wel alsof de winter dit jaar in de lente valt; hier en daar vonden we zelfs nog wat sneeuwresten.

De stafkaarten.
55/5N Hotton en 55/5S Marcourt

Hoe we er geraakten.
Hampteau wordt bediend door buslijn 13 Melreux - La Roche. Met wat goede wil kun je dit een goed bediende buslijn noemen, maar toch zijn de hiaten soms vrij groot. We geven de voorkeur aan een tamelijk vroege verbinding omdat we dan eventueel terug kunnen vallen op een bus van een uur later.

Een beetje geschiedenis.
De geschiedenis van tram- en buslijn kwam al ter sprake in deze bijdrage van 30 juni 2015 toen we één dorp verderop - in Rendeux - stapten.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Eigenlijk is er maar één reden om de L-trein van 6:58 te nemen en niet de IC van 7:03 en dat is de extra marge van 7 minuten in Brussel-Zuid. Voor de rest zit de L 1555 zo goed als vol, ook in de zogenaamde eerste klasse helemaal achteraan, al zitten daar ook reizigers die niet de moeite nemen om de schaarse vrije zitjes, voornamelijk in de multifunctionele ruimte, op te zoeken. Het is P 7512, die later als IC naar Namur en Liers rijdt, die ons met 2 minuten vertraging opzadelt. Maar de rit naar Brussel-Zuid verloopt vlot.
Dat kan trouwens ook gezegd worden van de IC 91, die zijn laatste weken beleeft, want vanaf 4 april verdwijnt deze internationale verbinding. Ik ben benieuwd of de vervanger (IC 2107) met hetzelfde riante internationale materieel (I10 en I6) blijft rijden. In Brussel-Luxemburg vertrekken we met 1 minuut vertraging, wat echt wel een succes te noemen is: zelden gebeurt de doortocht van Brussel en dan vooral de NZV zo vlot. Pas tussen Namur en Ciney zullen we wat echte vertraging oplopen, en dan nog: in Assesse is het wachten op de tegenligger IC 2130 die uit Ciney vertrokken is met 7 minuten vertraging. Een deel daarvan wordt doorgerekend aan onze IC. In Assesse horen we ook de boodschap die we al net voor Ottignies bij een stilstand in volle baan hoorden: dit is geen voorziene halte, probeer dus niet uit te stappen. Ook dit zal binnenkort vermoedelijk tot de historie van de lijn 162 gaan behoren als de laatste internationale trein hier zijn laatste kilometers bolt met internationaal materieel waarvan de deuren tegen lage snelheid gelost worden. Vier minuten vertraging vallen ons te beurt en die zullen we ook noteren bij aankomst in Marloie, waar het laatste rijtuig nog net aan het perron komt. Tussendoor hebben we ook nog gemerkt dat de overweg in Ciney is afgeschaft. Spijtig genoeg heb ik niet gezien welke oplossing hier voor fietsers en voetgangers is uitgedokterd, als dat al gebeurd is, want er is nog altijd zwaar materieel ter plaatse.
Op spoor 1 staat een klassiek tweeledig stel te wachten als L 5581. Deze stoptreinverbinding is wel deels op desiro's overgeschakeld, maar we hebben geluk. Het stel ziet er zelfs aan de buitenzijde behoorlijk proper uit, al zal in Melreux-Hotton blijken dat de andere zijde grondig bekliederd is. Sneu voor fotografen die toevallig aan die kant hebben postgevat.
Het station van Melreux-Hotton is van alle storende elementen ontdaan: open loketten, zitbanken in een verwarmde ruimte. Alleen wat gedateerde publiciteit is aan de machtige hand van de opruimers ontsnapt. Het gebouw dateert uit de jaren 1970 en in deze omstandigheden zal het de pensioengerechtigde leeftijd nooit bereiken.

Een tiental minuten voor het vertrekuur zien we al een bus van lijn 13 naar La Roche komen aan rijden, maar de chauffeur heeft blijkbaar net op tijd gezien dat er reizigers staan te wachten en dus verandert hij zijn film snel naar hors service. Stel je voor dat die twee reizigers de rust komen verstoren. Tenslotte zien ze er echt vervaarlijk uit, met hun wandelstokken. We vertrekken met 2 minuten vertraging.

Terwijl we op de bus voor de terugrit zitten te wachten, arriveert een wagentje van de TEC met twee controleurs aan boord. Het is een hardnekkige restant uit de NMVB-tijd: één zal controleren, de andere zal met de auto de bus volgen. Erg efficiënt is het niet: in veertig jaar zijn we hoop en al 4 keer gecontroleerd. Het verbaast me dan ook niet dat ik in een onlangs ingevulde enquête over de nieuwe Mobibs de vraag kreeg of ik sinds de invoering ervan al gecontroleerd was.
Ik heb een haatverhouding met alles wat touchscreen heet en dus ook met de hele ontwaardingsprocedure; de aanwezigheid van een controleur doet me extra op mijn hoede zijn. Het grote probleem met Mobibs die geladen zijn met meerrittenkaarten is dat je nauwelijks enige controle hebt over wat je hebt uitgespookt. Ik tik braaf op choisir mon titre, kies Next, want Hampteau ligt in de zone Hotton, en probeer dan een tweede reiziger toe te voegen. Daarvoor moet je op +1 drukken, wat ik ook doe, maar blijkbaar ben ik met de Mobib te dicht bij de toch wel erg gevoelige ontwaarder geweest. Het gaat allemaal zo snel dat ik echt niet weet of ik voor één of twee betaald heb, maar ik vermoed het ergste. Of nee, het ergste is dat je niet weet wat je betaald hebt en dat je ook niet de kans krijgt om eventueel nog wat bij te betalen: de ontwaarder is onverbiddelijk: je hebt betaald, en maak je nu maar uit de voeten. Ook dat was trouwens een vraag in de enquête: of je al problemen gehad had met medereizigers omdat je te traag was. Ja dus, maar ik kan je verzekeren dat je niet echt de kans krijgt om traag en doordacht te ontwaarden. Het is duidelijk allemaal afgestemd op abonnees die eenvoudigweg hun Mobib in de buurt van de ontwaarder houden en meteen de verlossende toon te horen krijgen. Het minste wat je zou verwachten is dat ter conclusie nog even verschijnt wat je betaald hebt én dat je eventueel nog de kans krijgt om een correctie aan te brengen.
Ik weet dus echt niet goed wat ik ervan moet denken. De controleur komt meteen: ik hoor de verlossende biep, maar dan vraagt hij de kaart van mijn vrouw. Ik maak hem duidelijk dat ik +1 gedaan heb, en dat de ontwaarding dus met dezelfde Mobib gebeurd is. Hij verontschuldigt zich door te mompelen dat hij dacht dat het een abonnement was, houdt de Mobib een tweede keer tegen zijn apparaatje, en alles lijkt oké. Ik vermoed eigenlijk dat hij zelf niet precies weet wat er op zijn schermpje moet verschijnen. Maar we krijgen zijn goedkeuring en hij zet zijn controle verder.
Ondertussen houden we ook de lichte vertraging van deze bus in het oog. Met 8 minuten aansluitingstijd kan de minste hapering problematisch zijn, maar de aansluiting lukt wonderwel.

Zo slagen we erin vandaag de hele lijn 43, die eigenlijk toch niet zo vaak op ons palmares voorkomt, af te rijden, want in wezen zetten we onze reis van deze morgen verder, richting Liège dus. Ook nu maakt een tweeledig stel de dienst uit. Tussen Bomal en Hamoir rijden we op tegenspoor, maar tot Angleur rijden we stipt van station naar station. Die minuut vertraging lopen we dus op bij het naderen van Liège-Guillemins.
De komst van de treinbegeleider in IC 538 wordt ons aangekondigd door de verhuis in allerijl naar voor de grijsrijder met tweedeklasbiljet of zwartrijder zonder biljet geschiktere oorden. Dat is pas het echte profitariaat. In de nieuwe M7 krijgen de eersteklasafdelingen leren zetels en geluidswerende schermen en dat kan alleen maar toegejuicht worden, maar laat men toch maar eens echt werk maken van controles die dit soort toestanden moeten verhelpen. Het is echt niet fair om dit allemaal met de mantel der liefde te bedekken.
Traditiegetrouw valt er over ons laatste treinritje naar Halle niet zo heel veel meer te vertellen. Het stel M6 wordt gesleept door de 1857 die ook al het slachtoffer is geworden van ruige tags. We vertrekken met 1 minuut vertraging in Brussel-Zuid - toch bijna ondenkbaar vóór december 2014 - maar zoals wel vaker strooit de stoptrein roet in het eten, ook al heeft die maar 4 minuten vertraging. Blijkbaar is er echter meer aan de hand, want we komen in Halle aan op spoor 5 i.p.v. spoor 3. Tijdens het uitstappen horen we de onheilspellende boodschap dat deze trein niet zal stoppen in Edingen en Silly. Vandaar. Boosdoener is een seinstoring tussen Edingen en Halle die blijkbaar een drastische omlegging vergt. Dat valt des te meer op omdat een storing op dit deel van lijn 94 nog net geen dagelijkse kost is. En des te pijnlijker is omdat ik dit nog altijd als het stukje spoorweg beschouw waarop ik extralegale rechten heb: tussen 1955 en 1967 ontbolsterde hier mijn liefde en interesse voor alles wat met treinen te maken had en heeft. Elke storing op dit baanvak beschouw ik dan ook als een persoonlijke aanval… Controle achteraf zal me leren dat de omlegging via Jurbise niet eens zo veel extra vertraging heeft opgeleverd. En dat de storing waarschijnlijk al verholpen was voor de IC in Ath aankwam…

De treinlectuur.
Zsuzsa BÁNK, Die hellen Tage. Ongetwijfeld een van de beste romans die ik in de laatste jaren gelezen heb. Eentje die je na 540 bladzijden met spijt weglegt. Helemaal volgens de regels van de romankunst, maar dan op zo een manier uitgewerkt dat alles spontaan lijkt te gebeuren en niet gegoten is in een strakke structuur.
Monika van PAEMEL, Het gezin van Puynbroeckx.

14-03-2016 om 00:00 geschreven door overweg13  

01. Met de eerste foto vertoeven we nog even in Pondrôme, met armsein en typische laadmal. We schrijven 19 augustus 1983.

02. Nog altijd in Pondrôme, met kerk en bijzonder gezellig bijgebouwtje (van het station…) met poort op laadhoogte. Zijspoor (kopspoor) en wissel liggen er nog.

03. De dag nadien stappen we in Hoegaarden en passeren we langs het vroeger station van Zétrud-Lumay, dat in het Nederlands al even fascinerend klinkt: Zittert-Lummen. Het was een stationnetje op lijn 142 Tienen - Ramillies - Namur.

04. Ook in Zétrud-Lumay hadden we een kortstondige ontmoeting met deze bus van lijn 142a Tienen - Jodoigne. Het betreft ab9671-19, een Jonckheere met Dafmotor.

05. Op 24 augustus 1983 bevinden we ons in Vielsalm. HLD6041 sleept Z3540 Liège-Guillemins - Gouvy. Er zijn nog wat sporen van de mechanische seinuitrusting, maar de elektrische seinen op de achtergrond verwijzen ze naar het verleden.

06. Erg helder was het niet op deze 24ste augustus. Stationnetje, Salm en als je goed kijkt ook nog een NMVB-bus, ongetwijfeld die van lijn 401, de enige die zo dicht bij het station komt.

07. Mw 4334, met extra grote nummers, maakt de dienst uit als TT8592 Gouvy - Liège-Guillemins. We bevinden ons nog altijd in Vielsalm.

09. In Pepinster komt mr614 aan als E1616 Welkenraedt - Quévy. Uit Spa kon je in die tijd inderdaad vaak overstappen in Pepinster, op semi-directe treinen die daar stopten.

08. In Theux kon ik op 27 augustus 1983 mr603 fotograferen, als E5165 Spa-Géronstère - Verviers-Central. Theux is, net zoals vandaag, de enige kruisingsmogelijkheid op wat overblijft van lijn 44, op Spa na dan.

10. Op 29 augustus 1983 zaten dan weer in Hamoir. Doordat de NMBS toeristische abonnementen uitgaf in allerlei vormen probeerden we de verre uitstappen in een drukke veertiendaagse te combineren. Vandaar. HLD 6050 sleept Z3516 Liers - Jemelle. Op lijn 43 waren de M2 heer en meester, tot ze het jaar nadien tot ontsteltenis van reizigers en vooral treinbegeleiders vervangen werden door K-rijtuigen, waarvan de deuren manueel dichtgeslagen moesten worden. Z3516 was bijna een stoptrein, maar stopte niet in Comblain-la-Tour, Sy en Marenne, en eigenaardig genoeg wel in het later geschrapte Comblain-au-Pont. Waarom nu net voor deze trein de voorkeur werd gegeven aan C-au-P boven C-la-T zal wel niemand meer weten.

11. Zo zag het stationnetje van Hamoir eruit in 1983.

12. Op 6 september 1983 ging ik op fotosafari langs lijn 117 Braine-le-Comte - Luttre-Pont-à-Celles. De foto's 12 tot 25 zijn allemaal genomen tussen de kp 50.4 en 49.3, dat wil zeggen tussen Godarville en Gouy-lez-Piéton. De eerste prooi bestond uit de 5907, nog met enkele koplampen, en dus met overgeschoven eindseinen. (Kp 50.4)

12-03-2016 om 18:42 geschreven door overweg13  

13. Mr120 als E7215 Braine-le-Comte - Charleroi-Sud. (kp 50.4)

14. En een modernere (en veel comfortabelere) variant van tweeledige stellen: mr690 als E7286 Charleroi-Sud - Braine-le-Comte. (kp 50.4)

15. HLD5138 sleept wat klaarblijkelijk een werktrein is, al zie je er niet zo veel van… (kp 50.5)

16. HLE2334 sleept E3114 Liers - Moeskroen. In afwachting van de indienststelling van de vernieuwde lijn 112 rijden de treinen van deze verbinding een omwegje via Manage en La Louvière. Ik herinner me dat voor deze treinen op hun omleggingsroute een ruime dienstregeling voorzien was. Er is dus niks nieuws onder de zon. (kp 50.5)

17. En zo weten we waar die 5907 van daarstraks zo helemaal alleen naartoe ging. Al weten we eigenlijk niet echt veel meer (kp 50.4).

18. Als je langere tijd langs dezelfde lijn staat, zie je dezelfde stellen wel eens opnieuw verschijnen: mr120 is nu E7296 Charleroi-Sud - Manage. (kp 50.3)

19. Op dezelfde plaats passeert een redelijk indrukwekkende trein: HLE 2508 sleept E3115 Liers - Moeskroen, samengesteld uit een lange reeks M4's die toen het meest recente reizigersmaterieel op de sporen waren. (kp 50.3)

20. Dit motorstel 113 is E7287 Luttre - Braine-le-Comte. (kp 50.2)

21. Ook mr690 maakt voor de tweede keer zijn opwachting, deze keer als E7216 Braine-le-Comte - Charleroi-Sud. We bevinden ons overduidelijk ter hoogte van kp 50.

22. Mr127 is dan weer E7267 Charleroi-Sud - Braine-le-Comte. Zoals in die tijd (en vele jaren voordien en nadien) gebruikelijk was reden alle elektrische motorstellen door elkaar, met uitzondering van de speciaal gebouwde stellen voor de lijnen 12, 25 en 124 die alleen maar stations met hoge perrons konden bedienen.

23. HLD5404 kwam dan voor de lens ter hoogte van kp 49.9.

24. Mr061 is E7288 Luttre - Manage, een ritje van 13 minuten. Dergelijke P-treinen (avant la lettre) moesten de min of meer gecadanceerde omnibustreinen aanvullen (al was dat begrip ook nog niet tot het Belgische spoorwegwezen doorgedrongen).

12-03-2016 om 18:33 geschreven door overweg13  

25. Mr120 voor de derde maal, deze keer als E7217 Braine-le-Comte - Charleroi-Sud. Meteen mijn laatste foto van deze fototrip.

26. Lijn 106 in Oisquercq. Op de achtergrond de toen nog actieve installaties van Clabecq. Zelfs in mijn dorp Beert waren veel mannen tewerkgesteld door de Forges de Clabecq, en het was een publiek geheim dat er goed geld verdiend werd.

27. Dezelfde dag (20/9/1983) kwamen we ook langs het vroegere station van Niderand op lijn 115.

28. En dan wordt het tijd voor de volgende fototrip, langs lijn 118. De eerste trein die passeert is E3112 Liers - Moeskroen, getrokken door HLE 2212. We bevinden ons bij kp 28.1, in de buurt van Thieu. Datum: 28/09/1983.

29. Het is altijd prettig als er eens een vreemde eend voorbijkomt: baantractor Aurélie, op dezelfde plek als de vorige foto.

30. HLE2238 sleept een M1-rijtuig mee in een goederentrein.

31. Een elegante verschijning: mr 150 als E7115 Mons - Manage. Deze Budd-stellen waren toch wel een buitenbeentje. Ze werden destijds aangekocht om diensten te verzekeren op lijn 162, maar zwermden al snel over het hele net uit. Qua uitzicht verschilden ze nogal van de stellen 051 tot 128, maar qua comfort waren het net dezelfde rammelkisten.

32. Dezelfde rammelkisten als deze 103 dus. Het betreft hier een losse rit.

33. HLE2322 sleept E3113 Liers - Moeskroen.

34. Een eerste beeld van de 539, destijds gebouwd t.g.v. de elektrificatie van lijn 36 en het verlengde ervan naar de kust. Dit is E7146 Mons - La Louvière. De eersteklasafdeling van het stel is wat ingekort, nadat het onmogelijk bleek om ze uitsluitend in te zetten op de verbinding Liège - kust, waar de vraag naar eerste klasse groter was. Niet alle stellen ondergingen deze lichte verbouwing: licht, want alleen het fluweel werd vervangen door similileer, wat enkele erg comfortabele plaatsen in tweede klasse opleverde.

35. De 103 is nu echt aan het werk als E7116 Mons - Manage. We bevinden ons al ter hoogte van kp 28.8.

36. En dit is alweer de 539, met een Budd erachter. E7166 is de stoptrein van Manage naar Mons.

12-03-2016 om 18:32 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Om een of andere reden liep ik gisteren met de idee rond dat we in het Pajottenland aan het stappen waren, maar alles wel beschouwd is dat natuurlijk fout. Neigem, deelgemeente van Ninove, ligt immers onmiskenbaar in de Dendervallei. Het toont nog maar eens aan dat grenzen vage en lege begrippen zijn, behalve in de hoofden van sommigen die er hun levenstaak van gemaakt hebben om er nieuwe te scheppen of andere te verleggen, en dat laatste niet altijd in figuurlijke betekenissen.
De wandeling zelf verscheen als wandelfiche in Kreo van Vakantiegenoegens in 2002, en ze heet dan ook niet toevallig - zie eerste alinea - Neigem, met zicht op het Pajottenland. Het is een prettige wandeling geworden langs enkele mooie onverharde veldwegen en door het ook zonder lentegroen indrukwekkende Neigembos. De TWQ ligt op 59 %. En het dorp Lieferinge met mooi gerestaureerde kerk is echt een oase van rust. Beken zoals de Grote Molenbeek, de Lavondelbeek en de Prindaalbeek laten hun merktekenen achter in het landschap maar voor echte niveauverschillen moet je natuurlijk in het Neigembos zijn.

Foto's, o.a. van de provinciegrens en van de dubbele halteplaten, vind je hier.

Onverharde veldwegen en dreigende wolkenluchten: het is maart in de Dendervallei, of is dit toch het Pajottenland?

Neigembos ligt echt wel op een stevige heuvelrug. Een lang dalend knuppelpad brengt ons terug naar de laagten van Prindaalbeek en Grote Molenbeek.

Het weer.
Het bleef de hele tijd zwaarbewolkt en even kregen we zelfs een kortstondige hagelbui over ons heen.

De stafkaarten.
30/8N Denderwindeke

Hoe we er geraakten.
Neigem is een dorp langs de N28 en wordt nu toch al enkele jaren bediend door buslijn 153 (Anderlecht) - Drogenbos - Leerbeek - Ninove. We sluiten met onze 155 aan in Halle, eigenlijk de enige plaats waar het wat fout zou kunnen lopen.

Een beetje geschiedenis.
De bediening van Neigem al vroeger ter sprake gekomen in deze blog. Ik verwijs dan ook naar deze bijdrage.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Zo erg veel valt er natuurlijk niet te beleven tijdens 4 busritten op een rustig moment van de dag. De bus van lijn 155 geniet van een gerekte dienstregeling, mogelijk om de nasleep van de ochtendspits op te vangen, maar in werkelijkheid is dat zelden nodig. Het is één van die bussen waarvoor je maar beter tijdig aan de halte kunt staan. De Vlaamse ombudsman schijnt trouwens ook regelmatig klachten te krijgen over bussen die te vroeg rijden. De Lijn slaagt er maar niet in om haar chauffeurs in het gelid te laten lopen. Dat ligt in de lijn van een jarenlange traditie van enige nonchalance en plantrekkerij die waarschijnlijk tot de oorsprong van tram- en buslijnen teruggaat.
Lijn 153 volgt in Pepingen nog altijd een lange omlegging. De Lijn heeft op de vertragingen die het gevolg zouden zijn van de omvangrijke en langdurige werken aan de N28 geanticipeerd door de rittijden te verlengen, en dus komen we vrij goed op tijd in Neigem aan. De chauffeur kan zich zelfs veroorloven om een drietal minuten later dan voorzien uit de stelplaats van Leerbeek te vertrekken. Ook dat past perfect in die jarenlange traditie waarvan daarnet sprake.
Neigem Dorp heeft aan deze zijde van de steenweg (de kassei zoals ze hier heet) een dubbel haltebord, één voor de 153 (Vlaams-Brabant) en één voor de belbus van Ninove (Oost-Vlaanderen) en dus ook met 2 haltenummers. Niet dat dit veel uitmaakt: voor belbussen is er toch geen realtime-informatie, wat begrijpelijk is, en dus heb je dat haltenummer van de belbus niet echt nodig.

Eigenaardig genoeg zullen we bij de terugrit merken dat beide lijnen aan de overzijde wel op hetzelfde bord staan. Ik heb het al lang afgeleerd om me over dergelijke toestanden te verbazen, maar ik kan ze wel nog droog registreren. En wie weet is er zelfs geen plausibele verklaring voor.
Met het oog op de scholierendrukte vanaf Halle rijdt deze 153 al met een gelede bus. Het valt me op dat deze bus zelfs tussen Ninove en Leerbeek reizigers mee heeft. Ik zou daar bij de invoering van deze verbinding niet durven voor tekenen hebben. Ook deze bus volgt tussen Pepingen en Halle een omlegging en komt zo op de reisweg van de 164 terecht. Die 164 werd enkele jaren geleden overdag geschrapt, wegens een vermeend gebrek aan belangstelling. Het zou interessant zijn om eens na te gaan hoeveel reizigers de 153 op deze omleggingsweg oppikt die anders met de 164 mee zouden rijden. Overigens, uit het Pajottenland is de vraag ontstaan voor een bediening van het Halse Ziekenhuis met de 153, die daardoor 5 minuten langer onderweg zou zijn. De Lijn staat hier erg weigerachtig tegenover. Ik vraag me af waar al die ondertekenaars zaten toen de 164 in de voor hen interessante uren verdween, want die reed wel elk uur langs het ziekenhuis. Voor De Lijn zou het alleszins een elegante oplossing zijn om elk uur opnieuw een 164 te laten rijden. Dan is de verbinding met het Pajottenland (de vraag lijkt vooral te leven in Gooik) meteen hersteld, zonder dat de reizigers van de 153 er de dupe van zijn.
Opnieuw dankzij de gerekte dienstregeling blijft de vertraging beperkt tot 2 minuten bij aankomst aan de halte Halle Ziekenhuislaan, die niet bediend wordt door de bussen van de lijnen 154 en 155. Maar de halte Demaeghtlaan ligt amper 50 meter verwijderd. Het valt te begrijpen dat de bussen soms eigenaardige manoeuvres uit moesten halen om de halten op de Demaeghtlaan te bedienen en ook nog op te draaien richting Ziekenhuis. Vandaar dat de halte na een tijdje verdween. Voor één keer is men wel erg grondig te werk gegaan, want ook de bussen die niet langs het ziekenhuis rijden, de schoolbussen die Don Bosco en Atheneum bedienen, mogen theoretisch niet meer stoppen aan de halte Ziekenhuislaan en het haltenummer verdween dan ook consequent van de halteborden.
We genieten van een ideale aansluiting met de 155. Ook al door de vele scholieren en het vastlopende verkeer in het voor auto's totaal ongeschikte stadje Halle zullen we 5 minuten later dan voorzien aan onze halte aankomen, en dat is eigenlijk een succes. Meestal is er nog meer vertraging.

De treinlectuur.
Geen treinen en geen lectuur…


Terwijl we onze tijd probeerden te vullen in Neigem, passeerde deze 5699, de Iveco met het hoogste nummer in de stelplaats Leerbeek. Op de achtergrond lees je nog vaag dat hier ooit een herberg In de Spanuit was, maar dat was niet echt de afspanning die me interesseerde: wat had ik graag Bij de smid tegen de huidige uitbaters gezegd dat ik hier nog geweest was als tienjarige knaap met mijn grootvader en Bella, het boerenpaard dat hier beslagen moest worden. Maar het aantal cafés in Neigem is ondertussen gereduceerd tot nul. Op Google Street View is het oude café nog wel open!

Vijf minuten voorziene stelstand in Leerbeek volstaat ruimschoots om deze 5175 - onze bus - te fotograferen.

08-03-2016 om 00:00 geschreven door overweg13