De wandeling.
In 2022 verscheen een lijvige, vernieuwde topogids van GR 128, de Vlaanderenroute. Die doet haar naam in twee opzichten alle eer aan: ze loopt inderdaad van west naar oost door Vlaanderen, van Heuvelland tot Voeren, en ze is een typische Vlaamse GR: echt heel mooie stukjes worden afgewisseld met lange deeltrajecten door recente en minder recente verkavelingen en dat is nu niet meteen wat je van een GR verwacht. We kwamen met onze beoordeling dan ook niet verder dan 13/20 en zelfs dat mag een gevleide quotering genoemd worden voor deze 18 km lange tocht tussen Deinze en Sint-Martens-Latem. Het is een tocht van kunstenaarsdorp naar kunstenaarsdorp (zie kaartje) en het zijn zeker niet de dorpskernen die tegenvallen. De TWQ bedraagt 41%, stuk voor stuk erg aangename veld- en voetwegen, op het soort jaagpad langs de Leie net buiten Deinze na: de platanen aan beide zijden moesten wedijveren met de veel te brede betonweg. En dat was echt niet het laatste beton…

Alle foto's vind je hier.

Naar verluidt zou het afsnijden van een Leie-arm hier een winst van 3 km hebben opgeleverd. Hoeveel wateroverlast dit tegenwoordig veroorzaakt, is minder bekend.

Maaigem, maar maai mei niet en dus kan het fluitenkruid hier welig tieren, gelukkig…

Het weer.
Onverwacht goed wandelweer, weliswaar zwaar, maar mooi bewolkt, bij een aangename temperatuur net onder de 20°.

De stafkaarten.
21/7-8 Deinze (2016) - 21/3-4 Aalter (2016) - 22/1-2 Gent (2016)

Hoe we er geraakten.
De heenreis was gemakkelijk: één overstap in Brussel-Zuid op de IC naar Kortrijk via Gent. Voor de terugreis moesten we een beroep doen op buslijn 34 Wetteren - Gent - De Pinte en sinds de invoering van de basisbereikbaarheid rijdt die alleen tijdens de spits. Een overstap in De Pinte leek ons aangewezen, al loopt het met de stiptheid van de bussen van De Lijn "stilaan" de spuigaten uit. Zie verder.

Een beetje geschiedenis.
Eerst dit: dit is geen wetenschappelijke studie, eerder een oprisping nadat ik vandaag voor het eerst echt ervaren heb wat de basisbereikbaarheid voor bepaalde dorpen betekent. Om echte geschiedenis te schrijven zou ik om te beginnen al moeten verantwoorden waarom ik bepaald de 3 besproken jaren heb geselecteerd. En verder zou ik echt wel grondiger op de eigenlijke dienstregelingen moeten ingaan. Tegenwoordig is dat een hele klus, want anders dan de TEC is het onmogelijk om bij De Lijn dienstregelingen voor alle perioden en alle dagen van de week in één keer te downloaden. En nog: ik beperk me tot de halte Palepelstraat omdat die ons vandaag interesseert.

Komaan dus. In 1981 reed er een bus van Gent naar Deinze: lijn 254, oorspronkelijk een aanvullende buslijn van de NMBS. In de handen van de NMVB veranderde er weinig: het centrum van Sint-Martens-Latem werd niet aangedaan, de bus bleef op de hoofdweg (de N43), een soort basisbereikbaarheid avant la lettre. De dichtstbijzijnde halte ligt op een goeie kilometer van het dorp. Op weekdagen is er een uurdienst tijdens de spits, op alle andere momenten is er een twee-uurdienst.

Met de basismobiliteit verbetert de bediening grondig: de halte Palepelstraat wordt nu bediend door de lijnen 34, 35 en 36. Op de hoofdweg rijdt lijn 77. Door combinatie van de lijnen 34 en 35 ontstaat een halfuurdienst met Gent. Het eindpunt van deze lijnen is trouwens… Sint-Martens-Latem (Hoge Kouter).

En nu is er de basisbereikbaarheid. Lijn 34 is dan wel in naam gebleven, maar voor Sint-Martens-Latem blijft er alleen een spitsbediening over, met De Pinte. Uiteraard is er niets meer tijdens de daluren en tijdens de weekends. Lijn 77 blijft op de N34 rijden, maar alleen van maandag tot zaterdag.

Voor al die momenten buiten de bediening door lijn 34 is er een flexbus.

Wie in de regio woont, wordt hartelijk uitgenodigd om aan te vullen waar nodig.

De verbinding.

En wat we beleefden.

Het begint al in Halle: we willen IC 3207 nemen, maar dat is zonder een gestoorde overweg in de buurt van Leuze gerekend: de eerst nog stipte trein heeft plots een dik kwartier vertraging. We beslissen dan maar S 1557 te nemen en die rijdt op tijd, zodat we voor de rit naar Brussel-Zuid nog twee digitale lijntjes op de KeyCard moeten invullen. Zo jaagt de NMBS de reizigers die te goeder trouw zijn nu al op extra kosten. (Overigens is de gestoorde overweg op lijn 94 maar een peulschil in vergelijking met de complete ontregeling van lijn 124, waar een wissel nukken vertoont…) S 1557 is nog wat drukker dan gewoonlijk, want voor de tweede keer op enkele dagen tijd is IC 1907 afgeschaft - die 1557 heeft dus ongetwijfeld wat extra reizigers opgepikt in Edingen. Achteraf blijkt dat we met de 3207 nog net de aansluiting gehaald zouden hebben.
IC 430 zou op tijd kunnen vertrekken, ware het niet dat er plots een groep opduikt van zo een 80 jongelui, die nu allemaal door één deur moeten instappen: +3 is het verdict. Het is blijkbaar weer volop tijd voor sportdagen en schooluitstappen. Bovenop de 3 minuten komen er nog 4, want Gent-Sint-Pieters binnenrijden lijkt ook geen sinecure. Uiteindelijk zullen we in Deinze aankomen met 6 minuten vertraging.

De bushalte van de terugreis heet wat vreemd Palepelstraat. We opteren eerst voor een verbinding via De Pinte (om 16:18), maar die bus maakt een kwartier vertraging in Gent en daar gaat blijkbaar geen minuut meer af. Met 14 minuten overstaptijd ziet het er niet goed uit en dus schakelen we over op plan B via Gent. Die bus zou moeten vertrekken om 16:13 en uiteraard hebben we in Gent meer mogelijkheden om naar Brussel te sporen. Maar daar denkt De Lijn anders over: ook hier kan een bus afgeschaft worden, zonder melding, al is het zo dat de bus geen gps-gegevens heeft, wat altijd verdacht is. Wij schakelen dus opnieuw over op plan A en dat is meer dan wat die 2 andere wachtende reizigers kunnen doen. Onze bus naar De Pinte haalt uiteindelijk met 17 minuten vertraging de halte De Pinte Station Florastraat vanwaar het nog een minuut of drie stappen is tot aan het perron 4. En dan, héhé, lacht het lot ons toe. IC 416 is dan wel ongeveer op tijd in Kortrijk vertrokken, maar heeft ondertussen 8 minuten vertraging opgelopen, zodat we toch nog zoals voorzien overstapvrij naar Brussel kunnen. Dat de trein uiteindelijk zelfs met 10 minuten vertraging in Brussel-Zuid aankomt, wordt ruimschoots gecompenseerd door de gehaalde aansluiting in De Pinte.
Blijft nog het ritje met IC 3239: sinds deze week rijden alle treinen opnieuw tussen Brussel en Halle, maar nu krijgen de treinen richting Halle extra minuten toebedeeld: er wordt nog altijd gewerkt aan een volledige spoorvernieuwing. We zitten nog even achter S 3688 die onverwacht met 10 minuten vertraging opgescheept geraakt is in Vorst-Zuid. We gaan hem op tegenspoor voorbij. Eindbilan: 4 minuten bij aankomst in Halle.

Ik heb in deze tekst 7 keer het woord vertraging gebruikt… Verder geen commentaar, ik heb het er echt niet om gedaan.

De treinlectuur.

A.F.Th. van der HEIJDEN, Stemvorken.
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Bij De Lijn zijn er meer afgeschafte dan elektrische bussen…

Uitgedrukt…
Zjamaar geivn…stevig doorwerken, zich haasten. Geivn is uiteraard geven, maar waar die zjamaar vandaan komt? Zj moet je hier trouwens uitspreken als in Judge, de eerste j.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

17-05-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Sinds we zo een 50 jaar geleden begonnen met het stappen van GR-routes is het GR-net zo uitgebreid dat het allengs onoverzichtelijk is geworden. Dat verklaart waarom we vandaag op onze 11.3 km lange tocht langs de GR 563 Herve, van Dalhem naar Saive, onafgebroken ook op de GR 5 hebben gestapt. En dat alles ten overvloede bewegwijzerd met telkens wit-rode en geel-rode merktekens. Niet dat het ons verveelde, hoor. De TWQ bedroeg 56%, niet onaardig, en vooral de voortdurende afwisseling tussen verhard en autovrij, maakte dat het een aangename wandeling werd, langs dorpjes als Feneur en Saint-Rémy, met blijkbaar alomtegenwoordige beken die zich naar de Maas haasten en vooral door het erg mooie Domaine de la Julienne; die Julienne is trouwens een van de genoemde beekjes. En we kwamen ook bij de tragische tramtunnel van Dalhem, die het enthousiasme van de treintrambusdag van 1997 serieus drukte. Ik heb me trouwens verbaasd over de hellingsgraad waar de stoomlocs tegenop moesten; geen wonder dat de naar beneden razende tramrijtuigen ontspoorden. Het kaartje bijhorend gpx-bestand.

Ruisseau de la Julienne.

Domaine de la Julienne.

Meer foto's hier.

Het weer.
Echt schitterend wandelweer, bij een zeer aangename 20° en met nauwelijks wolken.

De stafkaarten.
42/3-4 Herve (2019)

Hoe we er geraakten.
Dalhem ligt tussen Visé en Liège en wordt bediend door lijn 67 die beide steden met elkaar verbindt. We kozen voor een overstap in Visé: zo konden we een overstap van buslijn 140 op buslijn 67 in Jupille alvast voor de heenreis vermijden én het alternatief daarvoor: naar de Place Léopold sporen (in de buurt van Liège-Saint-Lambert).

Een beetje geschiedenis.
Ik heb het eerder al gehad over buslijn 67 (zie bijdragen van 15.02.2023 en 10.08.2023 ) en ik wil vandaag volstaan met foto's van een monument en van een van de zeldzame tramtunnels in ons land. Vergelijk de pracht en praal van toen met de toestand van De Lijn vandaag.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Bijna waren we in de 9-uurval van het seniorenbiljet getrapt: we konden nog gemakkelijk mee met de IC van 8:57, maar mijn vrouw dacht er nog net op tijd aan dat we dat niet mochten met ons seniorenbiljet. En dus werd het toch de IC van 9:02, die gelukkig niet overvol zat - het was nu eenmaal een brugdag, ook al was de vorige IC afgeschaft. We hadden ons trouwens op een erg ruime overstap in Brussel-Zuid voorzien en zo konden we nog even meegenieten van de manier waarop de NMBS treinreizigers tegenwoordig onthaalt: de IC naar Blankenberge rijdt met 5 i.p.v. 11 rijtuigen, de IC naar Luxemburg is beperkt tot Ciney en die naar Turnhout tot Lier. Die vertrekt trouwens ook al uit Brussel-Zuid i.p.v. Binche en dat is de reden waarom wij zo ontiegelijk vroeg uit Halle vertrekken.
De rit naar Liège-Guillemins verloopt wel zonder ergernissen, maar de S naar Visé is wat anders. In de eersteklasafdeling van de break gok ik dat 17 reizigers niet in eerste klas thuishoren. En ja hoor, meteen na vertrek komt de tbg: drie grieten moeten verhuizen en meteen volgt er een formidabele leegloop van de eersteklasafdeling. We blijven nog met 4 over, en eerlijk, het waren er maar 16 i.p.v. 17. Twee jongelui proberen er zich uit te praten, hoewel ik zelf even voordien nog gehoord had dat ze tweedeklasplaatsen hadden. De tbg wijst er hen laconiek op dat je maar even moet rondkijken om driemaal het cijfer 1 te zien. Hij voegt er nog aan toe dat dat in tweede klas een twee is… Maar kom, de rest van de rit verloopt zonder verdere ergernis en eerlijk gezegd: ik kan tbg's soms ongenadig schoffelen, maar voor deze neem ik mijn petje af. Overigens doe ik niet mee aan die belachelijke mode van senioren die petjes dragen…

In Visé, waar naar verluidt plannen bestaan om het station opnieuw in te planten op de site waar het lang geleden lag, hebben we ook al veel tijd. De Pam-Pam, waar Peumans nog eens op zijn gezicht kreeg, lijkt definitief gesloten. Geen koffie dus.
De bus van lijn 67 staat aan de halte Visé Place des Déportés van een zalige rust te genieten. Maar de bus vertrekt stipt en komt ook precies op tijd aan bij de halte Dalhem Château. De GR passeert vlakbij.

Uit Saive nemen we een bus van dezelfde lijn 67 en die zit aardig vol. Het is zo een bus die duidelijk zo veel mogelijk reizigers staande moet vervoeren, weinig geschikt voor wat grotendeels een plattelandslijn is. Toch vinden we allebei nog een plaatsje: ik zit naast een knaapje op zo een anderhalve zitplaats maar hij is vanzelf smal en zelf ben ik ook niet uitgebouwd in de breedte. Zijn moeder is ongetwijfeld lek: al dat metaal dat gaatjes heeft gemaakt tot in haar lippen toe en de prikken van de tatoeages doen het ergste vermoeden. Bescheiden als ik ben kan ik niet opmaken wat de zwarte tekeningen allemaal moeten uitbeelden.
En dan vergis ik me: op de website is voor lijn 67 een omleiding voorzien in Jupille, maar vermoedelijk heb ik de loop van de busrit te vroeg afgedrukt, want van omleiding is er geen sprake meer. (Dat was vanmorgen ook al het geval in Visé.) En dan sla ik aan het improviseren: wist ik veel dat de halte Jemeppe Demeuse een eindje uit elkaar liggen voor de lijnen 67 en 140. Die laatste moet ons naar de Guillemins brengen. Maar we zouden de krappe aansluiting van 2 (twee!) minuten toch niet gehaald hebben. Ook de bus van lijn 140 zit goed vol. Ook nu moet ik weer naast een jongetje plaats nemen, gebruik makend van de schaarse overblijvende zitplaatsen. De bus komt wel op tijd aan.

IC 539 moet ook enkele jeugdgroepen meenemen en dat is blijkbaar genoeg voor 2 tieners om in eerste te komen zitten. Ik spreek er hen op aan, al had ik de avond voordien van Pedro Elias in Amai zeg wauw gehoord dat enkele keren diep in - en uitademen in zo een geval voor innerlijke rust kan zorgen. Ze beweren dat er nergens nog plaats is in tweede klas maar ik weet wel beter; vooraan waren de eerste vier rijtuigen zo goed als leeg en de ervaring wil dat ook de achterste rijtuigen nog veel plaatsen bieden. Ze willen wel weten waarom ik vraag of ze weten dat ze in eerste klas zitten en ik zeg dat ik een sterk vermoeden heb. (Spijtig genoeg ben ik zo een geval weinig alert, want eigenlijk hadden ze al meteen toegegeven dat ze in tweede gezocht hadden.) Ik had geen zin om verder te discussiëren en dat was ook niet nodig, want minder dan een minuut later verscheen de tbg en het duo kraste meteen op, niet zonder een venijnige blik in mijn richting. Overigens krijg ik een complimentje van de tbg omdat ik zo handig omspring met mijn biljetten in de NMBS-app. Achteraf bekeken is dat een vals compliment, want je denkt er zo bij: voor jouw leeftijd. Maar ik ben al blij als ik een controlerende tbg zie. Een kinderhand is gauw gevuld, al is dat foute beeldspraak in mijn geval.
Ook deze trein blijft stipt rijden. En ook de aansluitende IC 1939 zal ons bijna op tijd naar Halle brengen. We zitten in rijtuig 61032, met littera FHS (Hasselt) maar dat verwonderde me wel sterk: de rest van de trein bestond gewoon uit rijtuigen van FBMZ (Brussel-Zuid) en die 61032 zal dus wel overgekomen zijn van Hasselt nu de M7 daar meer en meer hun opwachting maken.

De treinlectuur.
A.F.Th. van der Heijden, Stemvorken.
Charles Dickens, Onze wederzijdse vriend.

Beide boeken wegen samen 2.241 kg, maar voor je het weet sta je ergens een paar uur stil… En er zjn er ook die hun rugzak bij wijze van extra last vullen met stenen, als training…

Vroeger lachten we met Brusselaars als die à l'improviste en en stoemelings van het Nederlands naar het Frans changeerden. En dus vind ik dat we nu ook maar moeten lachen met al die Nederlandstaligen die te pas en te onpas hun talige onkunde etaleren door hun zinnen te doorspekken met al dan niet correct Engels.

Uitgedrukt…
Dat bijt in zijn been… (Da batj in zen bien): dat kan hij niet verdragen, daar heeft hij het moeilijk mee. (Met dank aan Frans Peetrmans zaliger, auteur van Gooikse woordenboeken en verhalenbundels.)

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

10-05-2024 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Trouw aan onze traditie om het lot te laten beslissen over onze bestemmingen - telkens voor een jaar, met een jaarprogramma, dus - en om langeafstandspaden systematisch af te werken, stappen we vandaag langs de GR van Waas- en Reynaertland van Nieuwkerken-Waas naar Melsele. Dat is een tamelijk vlakke tocht van 15.6 km, met de ingrediënten van een Vlaamse GR, waaraan we stilaan gewend zijn geraakt: je loopt af en toe door sprookjesachtig mooie bossen en velden en als het kan langs goed onderhouden kastelen en hoeven, maar vroeg of laat moet je toch weer door woonwijken waarmee men het grondgebied van steden en gemeenten stelselmatig heeft uitgebreid. Het zijn niet eens de echte gemeentekernen die lelijk uitvallen, maar vooral al die woonwijken waar de hard werkende Vlaming een onderkomen heeft gevonden. En dat is ironie.
De TWQ bedraagt 47%, met enkele echt mooie veld- en boswegen, maar als geheel valt dit stukje GR toch wat slapjes uit, al is het onmiskenbaar zo dat de ontwerpers hun uiterste best hebben gedaan om voor afwisseling te zorgen. De foto's mogen aantonen dat het lang niet allemaal kommer en kwel was. Interessante punten waren bijvoorbeeld het fort van Haasdonk, het Hof ter Saksen, het Hof ter Welle en het Kasteel Cortewalle.

Het Kasteel Cortewalle.

De prachtige dreef van rode beuken die naar het Hof ter Saksen leidt.

Op het kaartje kun je zien hoe ideaal deze GR zich rond spoorlijn 59 kronkelt. Ze zou dus niet misstaan als Groene Halte.

Het weer.
Een mooie lentedag (24°) met weinig of geen bewolking maar wel een bijna voortdurend gesluierde zon door de hoge luchtvochtigheid.

De stafkaarten.
15/1-2 Beveren (2018) - 15/5-6 Sint-Niklaas (2018)

Hoe we er geraakten.
Eén mei is nog altijd een feestdag en dus is het aanbod beperkt, zeker tussen Halle en Brussel, waar het Infrabel heeft behaagd om het treinaanbod drastisch te beperken: het aantal IC's is gehalveerd, van de 3 S-treinen blijkt er maar één meer over. We moeten het dus stellen met 1 IC en 1 S-trein, aangevuld met 2 bussen van de NMBS naar Brussel-Zuid. Dat zou vandaag niet al te veel invloed mogen hebben: die ene IC geeft een prima aansluiting met de IC naar Antwerpen-Centraal en in Berchem kunnen we dan weer vlot overstappen op de S-trein naar Gent-Sint-Pieters. Voor de terugreis hebben we het omgekeerde scenario uitgedacht.

Een beetje geschiedenis.
Op 16 augustus 1981 stapten we in Melsele het Schaliënhuispad. En uiteraard gingen we daar ook met de trein naartoe. Hedendaagse treinen vind je als je hierboven op foto's klikt, maar ik liet me in 1981 ook niet onbetuigd als treinfotograaf.

Ms 698 als 3905 Antwerpen-Centraal - Kortrijk in Melsele.

Ms 635 als 8862 Antwerpen-Centraal - Sint-Niklaas in Melsele.

Ms 508 als 3912 Kortrijk - Antwerpen-Centraal lijn 59 kp 10.7.

Ms 810 als 1765 Roosendaal - Oostende lijn 59 kp 12.9

En ik kan het me ook niet laten om onze verplaatsing uit die tijd even op te roepen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het wordt een vlotte heenreis, al is het al desiro wat de klok slaat. Het gebeurt niet zo vaak dat we overal stipt aankomen en vertrekken - op dat ene minuutje tussen Halle en Brussel na. En voorbij Melsele hebben we nog een aangename babbel met een treinbegeleidster die duidelijk niet tegen haar zin werkt - én haar job doet.

De terugreis ziet er wat anders uit: het regent storingen (ik tel er acht in totaal op Hyperrail) en als er één opgelost raakt lijken er 2 andere in de plaats te komen. We zuchten vandaag dan ook onder tropische temperaturen… Wij zullen alvast de volle laag krijgen: de S-trein pikt ons nog op tijd op in Melsele, maar net voor Antwerpen-Berchem staan we 7 minuten stil, door een treinstoring die het aantal sporen in Berchem beperkt. Met die 7 minuten is er voor ons nog geen probleem, maar er zijn ook problemen op lijn 25: de IC zal niet stoppen in Mortsel-Oude-God maar in Mortsel-Liersesteenweg, m.a.w. we krijgen wat sightseeing langs lijn 27 aangeboden en dat helemaal gratis. IC 3137 vertrekt evenwel met 11 minuten vertraging: dat waren er eerst 5, dan 7 en uiteindelijk dus 11, want een Eurostar moet eerst door. En dan kan de vertraging alleen maar groeien: Liersesteenweg +15, Mechelen-Nekkerspoel +19. Dat we één minuutje winnen in Mechelen doet niet meer ter zake: de aansluiting met die ene IC in Brussel-Noord zullen we mogen vergeten. En om één van de NMBS-bussen te nemen hebben we geen zin, zoals al die andere reizigers die om die reden afhaken. Wel een oplossing kan een overstap in Mechelen bieden, op S 3388, die via lijn 26 naar Halle rijdt. In kilometers is dat niet eens een grote omweg, wel in tijd. De tbg geeft onze digitale biljetten een digitale knip zonder verpinken, maar komt wat later toch terug voor een babbel, want hij vindt dat we wel erg lang onderweg zullen zijn naar Halle. Ik leg hem uit hoe we op lijn 26 terechtkomen. Terloops geef ik ook nog even mee dat ik ooit een fervent treinreiziger ben geweest, maar dat dat de laatste jaren wel erg veranderd is. Hij zegt dat hij me begrijpt. Uiteindelijk komen we i.p.v. om 17:23 in Halle aan om 18:15. Mijn vertrouwen in het OV kan niet meer stuk: het is allang stuk…

De treinlectuur.
James BALDWIN, Tell me how long the train's been gone
Charles DICKENS, Onze wederzijdse vriend.

Ik geef het toe, ik volg Thuis, ook nu de soap evolueert naar een nog te definiëren genre. Wat opvalt: in de begingeneriek zijn de koppels zo goed als verdwenen. Tja, wat Thuis lijkt te propageren is blijkbaar een erg toxische levensstijl die vaak tot veel ellende leidt…

Uitgedrukt…
Zê meutn es oaveregt gekommen. Vertaald: zijn (mannelijk) kalf is averechts gekomen, m.a.w. het is allemaal anders gelopen dan hij gehoopt/verwacht had.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

01-05-2024 om 00:00 geschreven door overweg13