Als men in deze periode van het jaar van de beste dag van de week spreekt, moet je meestal niet te veel aarzelen; dat doen we dan ook niet. Voor de tweede keer in onze wandelcarrière stappen we een zelf opgezette tocht langs wandelknooppunten, in dit geval in het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland. We stappen van Neerijse naar Vossem, langs de punten 209-208-207-218-205-217-204-203-23-22-202-323-402-407-408-409-415-414. Als je dat even nauwgezet doet als wij, stap je iets meer dan 16 km over een verrassend mooi en interessant wandelgebied, met weidse uitzichten, niet al te veel bebouwing – niet moeilijk als je zelf de tocht uitstippelt – en met een TWQ van 69%. Ook dat laatste is geen toeval: de makers van de kaart hebben de gelukkige inval gehad om trage, onverharde wegen anders in te kleuren, zodat je de tocht als het ware van veldweg naar voetweg kunt uitstippelen. Dat is spijtig genoeg niet voor alle netwerken het geval.

Heldere vergezichten, het was geen probleem die dag:

Meer foto’s kun je vinden op deze plek.

Een stukje tramgeschiedenis.

Vossem lag destijds langs de tramlijn Brussel – Jodoigne. Van deze lijn zijn eigenlijk nog relatief veel bekoorlijke stukken overgebleven, maar het stukje dat we vandaag bewandelden – tussen Vossem en Duisburg – is topklasse: we volgen een sierlijke S-bocht over een verhoogde berm; eigenlijk ontbraken alleen de sporen om de verbeelding helemaal op hol te laten slaan. De reizigersdienst verdween in 1957, maar zelfs op de stafkaart verwijst het synoniem Root ondubbelzinnig naar de vroegere tramroute. Root is een poging om de plaatselijke uitspraak van het Franse leenwoord weer te geven. Ter plaatse is trouwens ook nog een herdenkingsplaat aangebracht. Zo gaat dat: tegen nieuwe trams wordt massaal (?) geprotesteerd, de oude worden gekoesterd in de herinnering.

Prachtig toch, zo een oude bedding:

Hoe geraakten we er?

Sinds ook voor De Lijn de bomen niet meer tot in de hemel groeien, is de verbinding Brussel – Hamme-Mille verworden tot een voor ons onbruikbare spitsuurdienst. Neerijse ziet zich op die manier overdag niet langer verbonden met de hoofdstad. Een bruikbare optie voor ons is lijn 395 Leuven – Groenendaal, met een behoorlijke halfuurdienst. Het ommetje langs Leuven moeten we er dan maar bij nemen. We stappen uit aan de halte Steenweg naar Leefdaal. Ook voor de terugrit verkiezen we een verbinding via Leuven. Vossem Pastorieplein wordt op het moment dat we terugkeren zo goed als elk kwartier met Leuven verbonden door de Brusselse lijnen 315, 316 en ook nog eens zeer frequent door lijn 616 van Brucargo naar Leuven. Wat een luxe!

Concreet.

Halle – Brussel-Zuid                  3909     10:09 10:19      +9        815

Brussel-Zuid – Leuven               1509     10:36 11:03      +7        1894 – 61068

Leuven – Neerijse                     [395]    11:35 12:00      -1         ab3031-98

Vossem  - Leuven                     [616]    16:16    16:51    +13      ab3315-28

Leuven – Brussel-Noord             8511     17:11    17:39    +1        2118 – 53505

Brussel-Noord – Halle                8574     17:49    18:08    +1        2145 – 53502

ab3031-98: Van Hool New AG300 – Intratours

ab3315-28: MAN Lion’s City – Intratours Van Mullem

En wat beleefden we?

Zelfs een eind na de ochtendspits verloopt het treinverkeer verre van regelmatig. De treinen van lijn 96 die ons in de eerste plaats interesseren, rijden zelfs met relatief veel vertraging. En dat zie je het watervaleffect langzaam maar zeker zijn werk doen. De IR naar de Luchthaven komt aan op het ogenblik dat de L naar Leuven al binnen had moeten staan, en dat dat ook invloed zal hebben op onze IR naar Louvain-la-Neuve staat bijna buiten kijf. We vertrekken met 7 minuten vertraging, maar zelfs dan is de vraag: waar halen we de L in? Net voorbij Lot is het al zo ver: het verwachte remmanoeuvre komt er aan, maar alles bij elkaar valt het nog mee: we staan geen enkele keer volledig stil, en de vertraging groeit met amper 2 minuten aan. Overigens zitten we in stel 815: het is lang geleden dat we nog eens een proper vierledig stel gezien hebben, zonder enig spoor van graffiti.

Met drie treinen van lijn 96 na elkaar in vertraging is het niet denkbeeldig dat ook IC 1709, die ons naar Leuven zou moeten brengen, achter zit op zijn schema. Eerst wordt hij met 8 minuten vertraging aangekondigd, maar de vertraging groeit snel tot over de 10 minuten. Dieren op het spoor, zou de oorzaak zijn. Tijd voor een wijziging in de plannen, dus. De IC naar Tongeren rijdt bijna stipt Brussel-Zuid binnen en buiten, maar de doortocht van de NZV verloopt niet zonder schrammen: in het Noord noteren we 6 minuten, en even staan de beide IC’s tegelijk in het station. Als men opnieuw het scenario van een tijdje geleden volgt, zal de IC naar Liège dus toch als eerste vertrekken en hebben we deze keer verkeerd gegokt. Maar de wegen van Infrabel zijn ondoorgrondelijk, en we vertrekken eerst, rijden zonder haperen van lijn 36 naar lijn 36N over de vertakking Diegem, maar verliezen toch nog een minuut extra. Veel maakt het ons allemaal niet meer uit: de aansluiting met de bus van 11:05 hebben we al een tijdje uit onze planning geschrapt.

Wachten in het Leuvense busstation is een ervaring die we liefst niet te lang laten duren: het is er altijd druk en onoverzichtelijk, en dat voortdurend af en aan rijden van bussen, is wat van het goede te veel. Brasserie de la Gare, vanwaar je trouwens een prima zicht hebt op de aankomsttijden van de bussen, brengt soelaas. Het doet me wat denken aan vele, vele jaren geleden, toen de tram van Leerbeek naar Halle nog reed. We woonden helemaal aan het andere eind van het dorp, en reden dus met onze fiets naar de tramhalte, waar we in een herberg onze rijwielen – zoals die toen officieel nog heetten - konden stallen. Kostprijs: een consumptie per deelnemer. In het café kon je dan strategisch gaan zitten, zodat je aan het verspringen van het sein precies op het geschikte manier recht kon staan. Ik denk niet dat we ooit langer dan 1 minuut op het perronnetje gewacht hebben.

Het is een gelede bus die ons naar Neerijse zal brengen. Blijkbaar wordt ook lijn 395 dezer dagen getroffen door een lange omlegging. De Lijn heeft zelfs de doortocht van Leuven via de ring omzeild om de gevolgen hiervan te beperken. Of dat meteen de ideale oplossing is, durf ik betwijfelen. De gevolgen van één omlegging verzachten door nog een wijziging in de reisweg: erg elegant is het niet. De bus rijdt daardoor trouwens ook te vroeg vanaf de Tervuursepoort. Opvallend: de vervroeging wordt op de rest van ons traject zo goed als volledig weggewerkt. Eén minuut te vroeg komen we bij de halte Neerijse Steenweg naar Leefdaal, niet meteen hét voorbeeld van een goed uitgeruste halte: we komen terecht op een veel te smalle grasstrook langs de weg. Je kunt hier maar beter wachten tot de bus weer vertrekt voor je zelf in beweging komt.

In Vossem kun je zelfs aan het Pastorieplein gewoon wachten op de eerste bus die komt, en in ons geval is dat de 616, die ook in deze schoolvakantie met meer dan 10 minuten vertraging rijdt. Erg druk kun je de bus anders niet noemen. Hij zal ons wel voldoende vroeg in Leuven brengen voor een onuitgegeven verbinding.

Op spoor 1 staat immers een P-trein te wachten: P8514 naar Moeskroen. Het is wat sneu dat deze trein niet stopt in Halle, maar op dit moment van de dag is het een rustige trein tussen Leuven en Brussel, al zijn er behoorlijk wat instappers in Zaventem en Schaarbeek, en vooral Diegem. Nog niet zo lang geleden zouden we een rit in M5-rijtuigen vermeden hebben, maar sinds de modernisering heb je niet langer de indruk dat je net een vervallen woning gekraakt hebt. En als de bezetting laag is, kun je bovendien nog zitplaatsen kiezen zonder al te veel hinder van de raamstijlen.

De trein blijft mooi op tijd, en dat geeft uitzicht op een tweede trein met M5-materieel: de P8574, een IR uit Antwerpen-Centraal die vanaf Brussel doorrijdt als P-trein naar Geraardsbergen. Ook deze trein rijdt bijna op tijd: zo net na 18:00 amper 1 minuut vertraging optekenen bij aankomst in Halle is zonder meer een succes.

Vanmorgen las ik op railtime voor het eerst het woord wielslip. Den Dikke kent het woord nog niet, maar het is een woord dat voldoende tot de verbeelding spreekt, alleszins meer dan problemen met adhesie. Van mij mag het woord geselecteerd worden als woord van het jaar, al hoop ik natuurlijk stiekem dat het ooit wel eens compleet in onbruik zou kunnen raken, als de spoorwegmaatschappijen eindelijk een efficiënt antwoord gevonden hebben op het herfstoffensief. Herfst die zich vandaag trouwens de hele dag van zijn vriendelijkste kant getoond heeft.